Per dag dwarrelen er zo een 40000 gedachten door je hoofd. Van de meeste daarvan ben je je niet eens bewust. Toch zijn deze niet onbelangrijk, ze kunnen zelfs een grote invloed hebben op je lichamelijke en geestelijke gezondheid.
Wist je dat17% van de bevolking een zware depressie meemaakt. Dit kan het gevolg zijn van stress, faalangst,
Dit kan ook in kleinere maten voorkomen bv: wanneer je jezelf er blijft aan herinneren dat je een presentatie foutloos moet voorbrengen, dan kan je jezelf zo onder druk zetten dat je juist een black-out kan veroorzaken tijdens je presentatie.
Zoals ik hierboven zei, een verstoorde manier van denken kan zelfs leiden tot lichamelijke problemen zoals bijvoorbeeld hartaanvallen. Iemand die zichzelf heel de tijd aanpraat dat hij vroeg zal sterven door zijn druk leven zal meer kans hebben om in de komende 38 jaar een hartstilstand te krijgen dan iemand die dit niet doet. Ook mensen die het ouder worden zien als een slecht iets i.p.v het te zien als een periode in je leven (met ook al zijn positieve kanten) kunnen zo tot 8 jaar van hun leven verspelen.
Veel mensen denken negatief of op een irrationele manier over zichzelf, het leven of andere mensen. Bijna iedereen doet dit, ongemerkt sluipen negatieve gedachten in je gedachtewereld.
Bv bij kinderen komt vaak het spiegeleffect voor: als een kind opgroeit in een omgeving waar hij geliefd is en waar men hem voldoende aandacht geeft dan zal, deze opgroeien met de idee dat de wereld goed is en zal hij een positief gevoel hebben t.o.v zichzelf en andere mensen. Gebeurt het tegenovergestelde en groei je op met ouders die niets om je geven en niet naar je om kijken, voeg hier nog aan toe dat je bv geplaagd wordt op school, dan verandert dit alles. Je houding tegen over anderen zal heel wat negatiever zijn, zo zal je op oudere leeftijd twijfelen aan je eigen kunnen, zal je anderen wantrouwen, je wordt als het ware gebrainwasht..
Zo zie je maar dat positief denken heel wat invloed op je kan hebben.
âOnze geest, de drager van onze diepste gevoelensâ
Silverstein my heroine
the drugs began to peak A smile of joy arrives in me But sedation changes to panic and nausea And breath starts to shorten And heartbeats pound softer.
You wont try to save me You just want to hurt me and leave me desperate.
You taught my heart A sense I never knew I had I can't forget The times that I was lost and depressed from the awful truth How do you do it? You're my heroine.
You won't leave me alone Chisel my heart out of stone I give in everytime.
You taught my heart A sense I never knew I had I can't forget The times that I was lost and depressed from the awful truth How do you do it? You're my heroine
I bet you laugh At the thought of me thinking for myself (myself) I bet you believe (bet you believe) That I'm better off with you than someone else
Your face arrives again All hope I had becomes surreal But under your cover's More torture than pleasure And just past your lips There's more anger than laughter Not now or forever will I ever change you I know that to go on I'll break you, my habit
You taught my heart A sense I never knew I had I can't forget The times that I was lost and depressed from the awful truth How do you do it? You're my heroine
I will save myself.
Onze geest, drager van onze diepste gevoelens, gevoelens die net zoals onze geest onsterfelijk zijn. Van alle gevoelens is de liefde misschien wel het meest oncontroleerbare, het meest dominante. Geen enkel ander gevoel dat zoveel impact heeft als dit rare fenomeen.
De schrijver beschrijft hoe zijn geliefde in een mum van tijd al zijn slechte gevoelens, de herinneringen aan sombere tijden kan laten verdwijnen als sneeuw voor de zon, en vraagt zich dan ook af hoe ze dat in godsnaam toch doet. Liefde kan de raarste dingen met je doen. De gevoelens die ik als onverklaarbaar ervaar beschrijft hij als : ademtekort, het hart dat rapper begint te slaan, Je leerde mijn hart te voelen zoals ik nooit had gedacht te kunnen ik denk dat we allen wel moeten toegeven dat verliefd zijn iets speciaals is, men zegt niet voor niets ik heb vlinders in mijn buik, liefde zit niet enkel tussen je twee oren, neen, het zit in je volledige lichaam.
Spijtig genoeg is dit niet altijd positief. In het liedje komen er verschillende kantelmomenten voor, waarin hij zegt dat ze hem kapot wil maken (hurt) en dat ze eigenlijk meer slecht is dan goed (torture). Dit geeft uitdrukking aan de twijfel, de vrees (panic) om die zo warme, beschermende liefde te verliezen. De voortdurende vraag naar bevestiging, voel jij wel evenveel voor mij als ik voor jou voel? En dan zijn er nog de vele pijnlijke momenten die iemand voelt bij breuk, bij het afscheid nemen (als een geliefde je kwetst, voelt het verschrikkelijk aan, alsof je hart herhaaldelijk doorboord en vertrappeld wordt, alsof het elk moment zou kunnen stoppen met kloppen, en je ter plekke kan doodvallen) tot wanneer iemand ,eindelijk de ware gevonden heeft. En pas dan start de uitdaging om dat gevoel levend te houden terwijl je nog heel wat moeilijke momenten zal moeten doorworstelen.
Tijdens mijn zoektocht voor mijn nieuwe blog omtrent voedsel voor de geest kwam ik bovenstaand gedichtje tegen van een onbekend auteur (enn28). Ik heb getracht dit gedicht wat verder te ontleden. Blind zijn we, doelloos lopen we rond. Veelal duurt dat tot er iets ergs gebeurt, iets dat ons wakker schudt.Verblind zijn we door het materialisme wat toch zo verleidelijk is. Ik ben echter wel van mening dat we ons niet alles moeten ontzeggen om zinvol te kunnen leven. Het gevaar is wel dat we in de overvloed soms het belangrijke niet meer zien. Maar je moet blijkbaar eerst zelf met je kop tegen de muur kunnen lopen, eer je de waarde van dingen leert waarderen. Het niet kunnen invullen van de zin van het leven creëert bij vele mensen een leegte.
Vaak proberen mensen te vluchten van die (voor hen) zinloze werkelijkheid. Mensen die een rot leven hebben of dat toch zo ervaren, zullen snel de neiging hebben om te vluchten, om hun geest te verdoven o.a. door alcoholverslaving of door drugs te gebruiken. Deze tijdelijke ontsnappingvan hun problemen is zo verslavend dat men uiteindelijk wil gaan leven in die valse droomwereld. Een verslaving waarvan ontwenning uiterst moeilijk is.
We moeten toegeven dat we allemaal wel eens graag dromen en dat het heel teleurstellend kan zijn wanneer we dan plots wakker worden . Toch moet er een onderscheid gemaakt worden tussen die wensdromen die zelfs heel creatief kunnen zijn en het vluchten wat meestal destructief is.
"Wat is een vriend? Één ziel die twee lichamen bewoont
Ik neem aan dat er met één ziel twee zo sterk op elkaar gelijkende zielen bedoeld wordt dat ze wel één en dezelfde lijken. Elk individu heeft immers een eigen ziel.
Is er inderdaad zoiets als soulmates..?
Bestaan er mensen op aarde die een zeer op elkaar gelijkende ziel hebben.
Men zegt dat het tegenkomen van een soulmate een geschenk van bovenaf kan zijn.
Het ontmoeten komt nogal voor in een periode waarin iemand zich verloren voelt.
Wanneer je je soulmate tegenkomt kan er ofwel een ongelooflijke vriendschap ontstaan, ofwel voel je je zo aangetrokken tot die persoon dat je er sterk verliefd op wordt.
Je soulmate is als het ware een spiegelbeeld van jezelf, wanneer je hem of haar ziet herken je die persoon bijna onmiddellijk als een deel van jezelf. En door middel van deze persoon beter te leren kennen leer je ook jezelf weer beter kennen.
Het kan heel nuttig zijn om geconfronteerd te worden met zowel je positieve als negatieve eigenschappen .
Wanneer dit een liefdesrelatie wordt kan je het gevaar lopen dat je het gevoel krijgt dat je de andere nodig hebt om jezelf niet opnieuw kwijt te geraken, waardoor je het risico loopt afhankelijk van de andere te worden, en niet meer zonder hem/haar kan. Het niet zonder iemand kunnen is op zich niet slecht als het over aanvulling van elkaar, het zich goed voelen bij elkaar gaat. Als het enkel over het gebrek aan een eigen leven gaat is de relatie wel degelijk ziek.
Het vinden van een soulmate is voor velen een zoektocht naar een levenspartner geworden.
Spiritus; ademtocht, geest, wat het lichaam verlaat bij het sterven
Mens-mentis; geest, verstand
Het BEWUSTZIJNof de manier hoe iemand uitwendige prikkels ervaart:
De wetenschap kan al achterhalen hoe bepaalde prikkels verwerkt worden, maar
of een andere persoon dezelfde prikkels op dezelfde manier ervaart blijft een open vraag. Uiteindelijk kun je zelfs niet weten of er behalve jouw geest nog andere geesten bestaan.
Vaak probeert men zich in te beelden hoe het zou zijn om iemand anders te zijn, of meer nog, hoe het zou voelen omeen vogel, een vis, een insect te zijn.
Typisch menselijk is dat we alles proberen te bewijzen en te berekenen om zo kennis macht over de dingen te krijgen. Aan de hand van chemische en fysische analyses kunnen we inderdaad bepaalde processen begrijpen. We kunnen dus wél inzicht krijgen hoe wij de dingen ervaren. Maar men zal nooit precies weten of iemand anders ofiets anders de dingen op dezelfde manier ervaart zoals jij die op jouw manier ervaart. Elke ervaring is als het ware uniek.
We kunnen hooguit vermoeden hoe iemand anders de dingen ervaart.
-Ervaart iemand pijn of is het slechts een fysiek automatisme omde spieren samen te trekken enauw te roepen, zonder dat er meer achter zit.
-Wat voelt je beste vriend als hij zegt dat jij zijn beste vriend bent
Betekent dat gevoel even veel voor hem als voor jou? Om iemand blindelings te kunnen vertrouwen, ga je er van uit dat de andere zijn gevoelens voor jou gelijkaardig zijn als de jouwe voor hem / haar.
-De gustibus et coloribus non disputandum
Waarom vindt mijn kleine broer spruiten vies en kan ik er wel van genieten. Smaken verschillen zegt men, maar zijn het wel die receptoren (zoals smaakpapillen) die verschillen of is het de gevoelservaring (het bewustzijn) die verschilt.
-In hoeverre mogen we dan ook ons smaak-oordeel aan anderen gaan opdringen...?
Moet iedereen kaviaar als een delicatesse ervaren??? Is elke Picasso een subliem meesterwerk??? Moet iedereen muisstil worden als hij een werk van Beethoven hoort??? (let op! Het gaat hier niet om de waarde maar om de louter gevoelsmatige ervaring)
Hebbenandere levensvormen een bewustzijn?
Dieren hebben een bewustzijn, maar misschien hebben zelfs andere levensvormen ook een bepaalde vorm van bewustzijn. Let wel, vrij recent is vastgesteld dat aardappelen net voor het schillen bepaalde gassen uitstoten. De vraag hier is of dat enkel een chemische reactie is of een vorm van verdediging wat op een zeker bewustzijn kan duiden
Indien je het bewustzijn van andere levensvormen aanvaardt kom je bij de vraag: met welk recht domineren wij als denkende wezens deze planeet .
Bewustzijn is meer dan input en output,het is de mogelijkheid tot interpretatie.
Technologie wordt steeds beter, sneller en intelligenter. Elektronica moderniseert aan zo een snelheid dat men zich op de lange duur kan afvragen of deze dingen inmiddels geen eigen intelligentie hebben ontwikkeld.
Aan het einde van de twintigste eeuw stond de wereld dan ook verbijsterd toen de schaakcomputer Deep Blue de toenmalige schaakkampioen Gari Kasparov versloeg.
Computers lossen bepaalde problemen op met een snelheid waaraan geen aards wezen kan tippen, ze kunnen verscheidene stappen vooruit denken. Computertechnologie is iets dat mensen altijd al heeft aangesproken: sinds het begin van de film maakt men videos over robots, machines die een eigen denken hebben ontwikkeld en de wereld willen overnemen, het houdt ons wel degelijk bezig. De Amerikaanse filosoof John Searle meent echter dat de rekenprocessen van een computer nooit aanleiding kunnen geven tot echte intelligentie. Hij probeert dit te bewijzen met een gedachte-experiment waaruit hij volgende concludeert: aangezien pcs de stap van formele tekens naar inhoudelijke betekenis niet kunnen zetten, begrijpen zij eigenlijk niets. Zij kunnen hooguit de indruk wekken dat ze iets begrijpen.
We proberen al lang een antwoord te vinden op de relatie tussen het bewustzijn en het lichaam. Descartes geloofde in het dualisme, dit wil zeggen dat lichaam en geest eigenlijk gescheiden zijn, het lichaam is een vergankelijke materie en de ziel, (onvergankelijke geest zoals hij zegt), die er in opgesloten zit voldoet niet aan de wetten van de fysica.
Plato, een Grieks filosoof (± 428/427 - 347 v.Chr.) mag in deze problematiek de grote voor-denker genoemd worden. Hij stelde toen reeds dat alle materie en dus ook ons lichaam tijdelijk en vergankelijk was. Hij vond het lichaam minderwaardig, een gevangenis van de ziel. Het geestelijke, het bewustzijn zag hij daarentegen als eeuwig en onveranderlijk en juist daardoor ver boven de materie verheven. Dus zijn het lichaam van de mens en de menselijke ziel geheel van elkaar gescheiden, ze behoren tot twee verschillende zijnssferen. De verheven geestelijke ziel zit volgens hem gevangen in een verachtelijk lichaam. Dit idee vinden we in verschillende religies terug. Ascese, boetedoening, zelfkastijding, vasten, allemaal manieren om het lichaam uit te schakelen. Pas dan krijgt men toegang in het bewustzijn.
Ook ik ben van mening, samen met velen anderen (ik vermoed met iedereen die wat over het leven nadenkt) dat de geest een onsterfelijk iets is. Je lichaam veroudert en verslijt, maar je geest niet. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat er na de dood niets is, daarmee wil ik niet zeggen dat ik in reïncarnatie geloof of in een hemel. Onze geesten zijn te krachtig om zo maar te verdwijnen. Alles wat in de voorbije jaren gebeurd is (herinneringen), wat je gevoeld hebt, de zaken waarover je bewust en onbewust hebt nagedacht,.. dit alles kan niet plots stil gezet worden. Het komt wel voor dat door het aftakelen of door een afwijking van het lichaam, je geest minder ruimte heeft om vrij te functioneren, het gevolg is dan dementie, spraak-problemen, waanzin..maar echt verdwijnen?Neen!
Eenmaal het lichaam sterft en de ziel vrijkomt is deze weer ,zoals het woord zelf zegt, vrij. Wat er met de zielen gebeurt na de dood blijft een open vraag. Maar ze blijft aanwezig, hiervan getuigen voldoende de contacten van mensen met overledenen (seances). Verhalen over geesten en spoken moeten toch iets van waarheid hebben. Misschien worden ze inderdaad herboren in een nieuw wezen, maar waar zit dan het sturingsorganisme dat voorkomt dateen sterke, ruime mensenziel niet terecht kan komen in bijvoorbeeld een dierenlichaam, dat niet kan spreken, redeneren maar louter instincten volgt?
Over de noodzaak tot het verwerpen van zijn lichaam om tot je eigen bewustzijn te kunnen doordringen volg ik de stellingname van Plato niet. Dat zou betekenen dat in onze huidige welvaartsmaatschappij (bodycultus) niemand meer bewust zou kunnen leven
Door meditatie kan men wel rechtstreeks in contact komen met zijn eigen spirituele kant. Je ontspannen en je geest vrij maken zodat je tot innerlijke rust en harmonie kan komen. Dit is misschien welmakkelijker in een sobere omgeving, comfort en het voor ons noodzakelijke materialisme kan ons afleiden! Maar hangt dat niet meer van het karakter van de persoon zelf af?
De meeste religies stellen de idee van een onsterfelijke ziel voorop. Een ziel die tijdelijk vertoeft in een materieel sterfelijke wereld. Maar allen koppelen ze er een reeks voorwaarden aan een comfortabel verblijf van de ziel in het hiernamaals (hemel voor de christenen, Walhalla voor de Germanen, Nirwana voor de Boeddhisten ). Je moet die onsterfelijkheid als het ware verdienen. Juist daar heb ik een probleem mee, welk organisme zal die beoordeling maken Wie is de jury, wie bepaalt de voorwaarden, wat is een goed leven en wie leeft er slecht
Andere filosofen zijn voorstanders van het eigenschapsdualisme.
dit is de opvatting dat alle bestaande dingen een fysische realiteit hebben, maar dat de fysische werkelijkheid ook niet-fysische eigenschappen kan hebben. Elke waarneming heeft een hoop automatische gevolgen, reflexen, maar tegelijkertijd speelt zich ook een tweede proces af dat je niet kan waarnemen en dat enkel de persoon zelf kan voelen, en dit zijn dan de niet-fysische eigenschappen die niet verklaard kunnen worden maar toch tot de fysische realiteit behoren.
Dit alles staat recht tegenover de visie van de hedendaagse wetenschappers.
Deze geloven totaal niet in de theorie van Descartes maar zijn er van overtuigd dat de mens, zowel lichaam als geest enkel uit fysische materie bestaat. Deze visie wordt het materialisme genoemd. Deze visie gaat inderdaad gepaard met de huidige tijdsgeest, namelijk dat alles te verklaren valt. Maar hoe verklaar je dan dat de hersenen eenvoudige prikkels kunnen omzetten tot zon onbeschrijfbare gevoelens
