succes is één keer meer opstaan dan dat je geval bent
04-04-2008
Diepe zucht
Hier zit ik dan... Mijn thesis zo goed als klaar... En toch het lukt niet meer... Alles lijkt tegen te gaan. De website waar ik mijn artikels moet downloaden, is hele dag onbereikbaar geweest. Op het moment dat ik dan wil stoppen... Marcheert dat ding terug! Zucht! Mensen die niet reageren op vragen ivm mijn thesis... Grr!
Het was gisteren ronduit een rotdag! je kent dat gevoel misschien ook wel... Je voelt je ontzettend slecht en toch is er niet echt een oorzaak te vinden. Met het verkeerde been uit bed gestapt? Gewoon "not your day" of toch iets ergs, dat je nu nog niet beseft... Ik weet het niet, maar t maakt me stilaan lastig. slechtgezind. moeilijk om mee te leven.
S morgens gestart met ruzie met Floris... Ik was kwaad omdat hij me steeds met rust liet zodat ik aan mijn thesis kon werken... Voor mij het duidelijke bewijs dat hij niet meer van mij hield. Ik ben dus deze morgen met ruzie naar huis vertrokken. Dat was altijd al de bedoeling, niet dat ik het door die ruzie afgetrapt ben, maar ja mss was het ook wel een ongelukkig moment op naar huis te gaan...
Ik had Floris dan ook beloofd op Skype te komen om erover te praten... Tja, maar tegen s avonds was ik compleet gefrustreerd door die website-troubles, of mss was ik er wel net extra gefrustreerd over door mijn ruzie met Floris... In ieder geval ik ben niet op Skype verschenen...Gevolg Floris is op MSN komen piepen... In plaats van blij te zijn en het als teken van zijn liefde te zien, zag ik het als provocatie. en kreeg hij dingen te horen als "oh interesseert je dat?" op zijn vraag hoe het met me ging vandaag... Zucht! Soms druk ik me toch omgekeerd uit he! Ik wil net extra aandacht van hem en het enige wat ik doe, is hem van me afduwen... Enfin, ik heb mijn computer kwaad uitgezet... Geen zin om met hem te spreken. Allez, net heel veel zin om met hem te spreken, maar ja, het omgekeerde doen. en je dan super slecht voelen omdat hij "toch niet met mijn wilt praten"! Zucht! Ik snap mezelf niet... Waarom maak ik het mezelf zo moeilijk... Het lijkt wel of ik wil dat hij niet meer met mij wil praten.
Soit, ik heb dus wat in de zetel voor me zitten uitstaren... Een aantal telefoontjes laten rinkelen (niet Floris)... Maar ik had gewoon geen zin om op te nemen. Toen telefoon van Floris... Ik hoor dat aan het geluid... Neem ik op, neem ik niet op? Ik neem op, nee toch maar beter niet. Of toch. Lap gedaan... Zucht! Twee seconden later terug telefoon... "Hallo?" " Hey Fie, ik ben zoooooooooo blij je te horen!!! Ik maakte me zorgen... gaat het een beetje?" Het enige wat ik doe is wenen... "mhmm, precies niet zo goed... Moet ik langskomen?" JAAAAAAAAA, maar ik knik alleen maar en ween nog een beetje harder... " was dat een nee of een ja, Sofie?" er komt een kleine ja uit me... " ok, dan kom ik af! Ik hou van je schat. Echt! tot Seffens! kusje" Daar zit ik dan een half uur... alleen... Ik probeer op msn nog tegen een vriendin te praten, maar ze reageert niet. Zucht. Afleiding was nochtans welkom geweest... Ach ja een rotdag he!
de bel: Floris! Oef! Eindelijk... Waarom kon ik nu niet gewoon vanaf het eerste moment zeggen dat hij moest langskomen? waarom kon ik nu niet gewoon op skype komen om te zeggen dat het niet goed met me ging en dat ik hem nodig had... Waarom? Waarom is hij niet kwaad op me? Waarom is het enige wat hij doet als hij me ziet, me vastpakken en waarom maakt hij al helemaal geen ruziena dit voorval? Waarom ziet hij me graag en blijft hij me graag zien, ookal doe ik hem soms "de duvel aan"? Maar het belangrijkste waarom ben ik altijd zo stom te denken dat hij me niet graag ziet? Waarom probeer ik hem altijd van me af te duwen en ben ik kwaad als hij steeds weer terug komt en tegelijk bang als hij niet onmiddelijk terugkomt? Waarom lijk ik te denken "liever zelf mensen van me afduwen" dan zelf gedumpt te worden? Waarom doe ik dingen die tegengesteld zijn aan mijn hart? Waarom blijf ik Floris kwetsen en waarom blijft hij dit steeds aanvaarden en waarom steunt hij me, in plaats van kwaad op me te zijn? Waarom is het leven zo moeilijk en waarom probeer ik van het beetje geluk in mijn leven dan toch steeds weer een puinhoop te maken? Waarom besef ik nu dat ik verkeerd was? En denk ik binnen 2 seconden weer het omgekeerd en doe ik net hetzelfde? Waarom? Waarom moet ik Borderline hebben? Waarom? Ach ja... Diepe zucht!
Hier gaan we dan! Ik heb eindelijk zelf eens een blog aangemaakt. Ik schrijf de dingen nu eenmaal graag van me af en heb besloten ze dan maar eens op internet te zetten.
Ik ben benieuwd hoe dit allemaal gaat verlopen: hoe vaak ik hier iets ga posten, wat de mensen er gaan van vinden... Een nieuwe wereld die voor me opengaat...
Allez, ik ga nog een beetje verder werken! Want druk, druk, druk! Maar daar later meer over!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Voor mij het duidelijke bewijs dat hij niet meer van mij hield. Ik ben dus deze morgen met ruzie naar huis vertrokken. Dat was altijd al de bedoeling, niet dat ik het door die ruzie afgetrapt ben, maar ja mss was het ook wel een ongelukkig moment op naar huis te gaan...
In plaats van blij te zijn en het als teken van zijn liefde te zien, zag ik het als provocatie. en kreeg hij dingen te horen als "oh interesseert je dat?" op zijn vraag hoe het met me ging vandaag... Zucht! Soms druk ik me toch omgekeerd uit he! Ik wil net extra aandacht van hem en het enige wat ik doe, is hem van me afduwen... Enfin, ik heb mijn computer kwaad uitgezet... Geen zin om met hem te spreken. Allez, net heel veel zin om met hem te spreken, maar ja, het omgekeerde doen. en je dan super slecht voelen omdat hij "toch niet met mijn wilt praten"! Zucht! Ik snap mezelf niet... Waarom maak ik het mezelf zo moeilijk... Het lijkt wel of ik wil dat hij niet meer met mij wil praten. 
