succes is één keer meer opstaan dan dat je geval bent
13-04-2008
als thuis geen thuis meer is...
Wat doe je als thuis geen thuis meer is?
Het voelde dit weekend vooral aan alsof ik er teveel was... Tja, als ze dan op zondagavond ook effectief je bijna buitenzetten, omdat ze toch graag op tijd zelf terug willen thuis zijn. dan voelt thuis echt wel niet meer aan als thuis?! Hoe overleef ik daar gedurende mijn blok?
Waarom nog naar huis gaan? Ik kan eigenlijk geen enkel voordeel van "thuis-zijn-dit-weekend" bedenken. Het enige wat ik er me mee op de hals gehaald heb, is extra last. Mensen die weer denken dat ik elke 2 seconden voor hen klaar sta en waar ik niks van terug krijg...
Ik kan me van dit weekend echt geen enkel moment van steun voorstellen... Zelfs geen mislukte poging om me te steunen... En nee, ik overdrijf deze keer niet! Er is zo gewoon geen moment geweest... Ze liepen me gewoon voorbij. De enige momenten dat ze even aandacht voor me maakte, was op de momenten dat ZIJ mij nodig hadden... Dan ga je al eens naar huis om tot rust te komen en om eens te kunnen genieten van een gezellige huiselijke sfeer... Duidelijk dat ik die thuis niet moet zoeken!!!!!! Raar dat ik toch weer even dacht er toch een beetje steun te krijgen?! Ik had beter moeten weten!!!!
Duidelijk dat thuis niet echt de ideale plaats voor me is nu... Mss blijf ik er beter tijdelijk weg....
Het lijkt wel alsof iedereen alleen maar met zichzelf bezig is. Alleen hun leven is belangrijk. Oh, wat hebben ze toch grote problemen! "weet jij geen oplossing Sofie?" "oh, ik voel me vandaag echt niet goed! Kan ik even met je praten, want jij kan toch zo goed luisteren en hebt er wel een oplossing of mening over?"
Waarom wil iedereen op mij steunen, maar ziet niemand dat ik diegene ben die steun nodig heb... Is nu echt iedereen (bijna iedereen, he Floris ) zo egoïstisch!!! "oh je voelt je niet echt goed en wil praten. voor mij goed. volgende week ofzo?! Dan heb ik tijd..." Tuurlijk dan heb ik al lang zelfmoord gepleegd. Maar geen probleem hoor! Ik begrijp het.... Hopelijk begrijp jij het dan over een paar weken ook...
Oh nee anderen helpen mij hoor... ze proberen te luisteren, maar al snel volgt: "Ja, wat je meemaakt, is erg. Ik heb dat ook eens iets gelijkaardigs meegemaakt/ dat gevoel heb ik ook eens gehad en toen he... Blablabla!" Wat kan mij hun ervaringen nu schelen! Wat heb ik daar nu aan! Trouwens die banale ervaringen, met de mijne vergelijken. Geweldig! Ze mogen ze voor mijn part houden. Dat ze maar verder leven in hun eigen wereldje! En mij met rust laten! Ik zal dan wel in mijn wereldje leven! Leven met de mensen die echt om me geven! Die tenminste tijd nemen om naar me te luisteren. Echt luisteren. en niet onmiddellijk zeggen: "T komt wel in orde!" "Probeer je er over te zetten!" Want aan die laatste mensen heb ik geen bal!!!!! Ze kosten mij alleen ontzettend veel energie. Om dan achteraf weer gefrustreerd te merken dat ze me toch niet kunnen helpen...
Dan leef ik liever in mezelf. Daar ben ik veilig. Dan weet ik tenminste dat diegene die naar me luistert, me ook begrijpt. De enige die me begrijpt, ben ikzelf immers. En ja, ik voel me rot! So what?! Ik heb het recht me rot te voelen! En dan mogen nog honderden mensen zeggen dat ik me beter herpak, dat het leven toch niet zo erg is als ik denk dat het is... Dan hebben ze mss wel een punt, maar als ze dan eerst niet naar me luisteren, dan voel ik me onbegrepen. Heb ik al helemaal geen zin naar hen te luisteren; zij doen het ook niet naar mij... Zo raar is dat toch niet?! "jaja, ik zal me herpakken..." maar ik denk: " gij kunt den boom in en mij hoor je nooit meer!Toch niet voor het terug beter met me gaat..."
Waarom volgt niet iedereen gewoon een cursus communicatie zoals ik gedaan heb... Waarom leert niet iedereen dat het belangrijk is naar mensen te LUISTEREN. Dat het soms eens nodig is, gewoon niks te zeggen en stiltes te laten, vóór mensen zeggen wat ze echt willen zeggen en voelen... Waarom weten mensen niet dat zelfs een banaal zinnetje belangrijk is! Dat het net dat zinnetje is dat je in een gesprek moet zoeken, omdat dat de boodschap van het gesprek is! Waarom weten mensen niet dat het enige wat mensen willen, is dat je je inleeft, in hun situatie en niet moet beginnen zeveren over jouw leven op zo'n momenten!!!!!
Gelukkig volgde Floris wel zo'n cursus!!!! KNUFFEL!!!!!!
Het interesseert me niet wat voor werk je hebt. Ik wil weten wat je verlangens zijn, en of je durft te dromen over dat waar je in je hart naar hunkert. Het interesseert me niet hoe oud je bent. Ik wil weten of je het aandurft naar liefde te zoeken, je droom na te streven, het avontuur van het leven aan te gaan. Het interesseert me niet welke planeten je maan kruisen. Ik wil weten of je tot de kern van je eigen verdriet bent doorgedrongen, of je ontvankelijker bent geworden door het verraad van het leven, of dat je je hebt teruggetrokken en afgesloten uit angst voor nog meer pijn. Ik wil weten of je de pijn kunt ervaren, de mijne of die van jezelf, zonder het te verbergen, te verdoezelen of vast te houden. Ik wil weten of je met vreugde kunt omgaan, de mijne of die van jezelf, of je kunt dansen van uitzinnigheid en de verrukking tot in je vingertoppen en tenen kunt voelen tintelen, zonder ons te waarschuwen voorzichtig te zijn, rekening te houden met de beperkingen die je als mens hebt. Het interesseert me niet of het verhaal dat je me vertelt waar is. Ik wil weten of je een ander kunt teleurstellen om eerlijk tegenover jezelf te zijn; of je de beschuldigingen van verraad kunt verdragen zonder je eigen ziel te verraden; of je trouweloos kunt zijn en daarom betrouwbaar. Ik wil weten of je schoonheid kunt zien, zelfs wanneer het niet mooi is, iedere dag, en of je je eigen leven door de aanwezigheid ervan kunt verrijken. Ik wil weten of je mislukking kunt aanvaarden, die van jezelf en de mijne, en toch aan de rand van het meer kunt gaan staan en JA roepen naar de zilveren volle maan. Het interesseert me niet te weten waar je woont of hoeveel geld je hebt. Ik wil weten of je kunt opstaan na een nacht van verdriet en wanhoop, vermoeid en gekwetst tot op het bot, en kunt doen wat gedaan moet worden om de kinderen eten te geven. Het interesseert me niet wie je kent of hoe je tot hier bent gekomen. Ik wil weten of je met mij midden in het vuur wilt gaan staan en niet zult terugdeinzen. Het interesseert me niet waar of wat of met wie je hebt gestudeerd. Ik wil weten wat jou staande houdt, van binnenuit, wanneer al het andere wegvalt. Ik wil weten of je alleen met jezelf kunt zijn en of je op die eenzame momenten werkelijk van je eigen gezelschap geniet. Dat is de uitdaging.
(uit Reis naar het binnenste van de ziel Oriah Mountain Dreamer)
Het ging zo goed de laatste dagen... Maar sinds gisterenmiddag is alles weer om zeep! Een stomme mail van mijn promotor en ik ben weer volledig de pedalen kwijt... Alle levensmoed is weer weg! Gisteren niks nuttig gedaan en vandaag ook al niet... T lukt weer niet. Mijn boeken liggen nochtans mooi op mij te wachten, maar ik heb er geen motivatie voor. De les wacht op mij, maar ik heb er geen motivatie voor. Ik had met mensen afgsproken om deze middag iets te gaan eten. Maar toen ik aan mijn fiets stond, heb ik afgebeld... Ik heb er geen zin in! t hoeft allemaal niet meer voor mij! Al die tegenslagen ik ben ze beu! Al die dingen die me blijven achtervolgen: ik wil ze kwijt.
Het liefst zou ik terug in mijn bed kruipen en er de hele dag niet uitkomen, maar ik weet dat zelfs dat niet zou helpen om mijn miserie te vergeten.
ik zou moeten eten, maar ik heb de helft van mijn bord weggekapt. T smaakte toch niet!
Ik wil me opsluiten! Niemand meer zien! Niks meer doen! Gewoon zitten en niks doen! Of ja, zelfmedelijden hebben...Ik weet het helpt me geen stap vooruit, maar toch wat zou ik anders moeten doen?!
Ik zie het echt niet meer zitten. Ik zou zoveel willen doen vandaag: in het park gaan zitten of ergens een ijsje gaan halen, want het is best wel warm in de zon. Eens door de winkelstraat lopen... Maar tegelijk kost het me ook teveel moeite. Gewoon blijven zitten is zoveel gemakkelijker. vraagt zoveel minder energie...Trouwens voor wie of wat zou ik nog moeite doen? Waarom zou ik nog moeite doen iets leuk te vinden? Tlijkt toch alsof niemand om me geeft. Of ik nu hier zit of ergens anders. Of ik er nu nog ben of niet. Who cares?! Waarom dan nog moeite doen iets van mijn leven te maken? Als er toch alles aan gebeurt om ervoor te zorgen dat er stokken tussen mijn wielen worden gestoken? Alles kan de boom in! Thoeft niet meer voor mij! Echt niet meer! Of ik nu wel iets doe of niet : wat maakt het verschil? Niks! Ervoor, erna en ertussen voel ik me toch rot!!!!! ik ben t leven gewoon beu! Ik ben mezelf gewoon beu! Dat is nog iets wat ik wel zou willen doen en waar ik wel energie voor zou vinden: mezelf weggooien! Tzou zoveel oplossen...
Jaja, als ik buiten kijk, zie ik de zon. Zou het zomer worden,??? Het mag gaan tijd worden!!!!
Nu eventjes over de figuurlijke zon. Vandaag kan ik je met enige trots mededelen dat mijn thesis zo goed als af is! Nog een half besluit en een heel abstract te gaan en ze is af. Op de zoveelste nalees-sessie na dan... Dat is dan eindelijk eens iets dat goed gaat! Het geeft me moed! Een supergevoel! Ik lijk wel vleugels te hebben...
Verder is het ook weer een beetje aanpassen. In het weekend hebben Floris en ik besloten het terug wat rustiger aan te doen... Ik woon terug op mijn kot... Het is toch terug wat aanpassen. Maar langs de andere kant, doet het ook goed. Zo nog eens alleen zijn. T klinkt raar maar t doet me goed! Daarenboven was ik de laatste tijd volledig op Floris aangewezen: niks lukt tenzij Floris er was, mijn reddende engel... Nu moet ik het wel zonder hem zien te regelen en het lukt! Nu voor je denkt dat we uit elkaar zijn, we hebben deze morgen een uur aan de telefoon gehangen. En vanavond hebben we afgesproken om iets te gaan eten, filmpje... Ik heb trouwens morgen terug stage op Floris zijn dienst, dus ik kan ineens met hem mee naar "het werk". Mmm, ik kijk er al naaruit.
) zo egoïstisch!!! "oh je voelt je niet echt goed en wil praten. voor mij goed. volgende week ofzo?! Dan heb ik tijd..." Tuurlijk dan heb ik al lang zelfmoord gepleegd. Maar geen probleem hoor! Ik begrijp het.... Hopelijk begrijp jij het dan over een paar weken ook... 
Zou het zomer worden,??? Het mag gaan tijd worden!!!! 
