Pff! Wat voor dagen… Sinds maandag was er euforie… Overtijd… Sinds gisteren iets minder “euforisch”.  Had dag ervoor bloed laten nemen… hCG was wel verhoogd maar te laag om goed te zijn :-s

Sinds gisteren hebben F en ik dan ook ruzie met een vriend. In de namiddag zou Gent gaan: afspraak gynaecoloog. Floris stelde mij via mail te vraag of ik al iets aan die vriend verteld had. Ik stuurde terug dat ik heb nog niet gehoord had en dus niet van plan was hem alles te vertellen als hij zelf nooit iets van zich liet horen… Floris heeft dat stuk blijkbaar naar die vriend doorgestuurd in de veronderstelling dat hij mss wel voor extra steun kon zorgen. Nu was die vriend wat gestresseerd en ja hoop verwijten naar zijn/mijn kop. Maar ook een zinspelling op ons ongeboren kindje. Dat kwam echt niet goed aan! Dat was op het compleet verkeerde moment… Het was al zo’n gevoelig onderwerp en dan met alles wat de afgelopen uren was gebeurd… Het voelde gewoon aan als een dolk in onze rug. Het vertrouwen is volledig weg. Alsof hij al wat we hem vertelden achteraf tegen ons kon gebruiken… Floris wil er nooit nog contact mee! We waren van plan na de examens enkele vrienden uit te nodigen, waaronder hem, om onze relatie officieel te maken/voor sommigen bekend te maken. Floris had al enkele traiteurs gecontacteerd om lekkere hapjes te serveren die avond. Maar gisteren heeft hij die allemaal in de vuilbak gesmeten… Finito!

Om eerlijk te zijn, ik weet zelf niet wat ik er mee aan moet… Het voelt echt aan alsof er iets geknakt is… Het was echt kwetsend! En mss was het zo niet bedoeld. Het blijft aanvoelen als een ongelooflijk walgelijke en laffe steek onder water!!!! Ik heb echt gewoon geen zin nog iets met hem te delen… Deze keer heeft hij me echt in het diepste van mijn ziel geraakt! Het was alsof hij door die uitspraak mij alles terug deed beleven en me samen met dat kindje terug deed sterven :-s Op dit moment walg ik gewoon van hem… Ik weet nog niet of het bij mij gaat vervagen. Maar Floris heeft in ieder geval de deur volledig achter zich dichtgetrokken.

Soit, de gyneacoloog dus… hCG te laag Floris en ik wisten wat daar de betekenis van was… Maar toch blijf je hopen van niet! Het kon niet weer misgegaan zijn!!! Tja, blijkbaar wel! Ectopische zwangerschap… :-s Fuck!!!!!!!!!!!! Niet opnieuw!!!! Niet opnieuw die hel… Ok, de vorige keer was het geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap, maar t gevolg is wel hetzelfde… Het ongelofelijk gevoel van leegte!!!! Het ongelofelijk mottig gevoel van onmacht… De opmerking van die vriend die steeds maar blijft door mijn hoofd spoken. Zucht! Nee, deze keer vertel ik het hem niet! Om het dan binnenkort weer naar mijn hoofd geslingerd te krijgen zeker! Er is echt iets in mij gekraakt: ik kan het hem gewoon niet vertellen. Ik verwerk het liever nog alleen!!!

Uiteraard heb ik Floris nog Wat zou ik zonder hem moeten doen! Al ben ik er deze morgen wel tegen uitgevlogen hij had de excuses van die vriend naar mij doorgestuurd: alsof ik daar mee bezig was op dat moment!!! Maar beetje later stond hij terug bij me thuis… Het is moeilijk! In principe is de behandeling in dit type EUG afwachten… Maar dat kon ik echt niet aan. Ze hebben me dus een spuit gegeven met

Methotrexaat en anti D immunoglobuline…allez daar gaat dan nummertje twee   Deze keer weten we door welke emoties we nog allemaal door moeten. Maar wennen doet het toch niet. Het feit dat je weet waarop je voorbereid moet zijn, maakt het nog moeilijker... Pff! Ik zie het niet meer zitten... Ik zie het echt niet meer zitten. Ik denk dat ik vanavond en vannacht weer hele tijd ga zitten wenen en ik zal niet de enige zijn... Floris zit al sinds gisteren thuis. Nu ja, eigenlijk bij mij... Heeft ziekteverlof. Zit er volledig door... en ik, ja ik... ik probeer weer alles te verdringen... me weer sterker te houden dan ik ben... Maar soms wreekt zich dat dan... Zoals nu! Ach ja, ik ga terug bij Floris zitten/liggen/wenen... 

 

22-05-2008 om 22:35 geschreven door Fie