Ook dit bericht schrijf ik vanuit een internetcafe, waar op elk momemt de stroom kan uitvallen. Toch zal ik proberen om mijn verhaal hier te verwoorden.
Deze week spendeerde ik samen met Lieselot in Sigana, een bergdorp op zes uren van Pokhara. De weg hier naartoe is op zich al bijzonder: op een weg in zeer slechte staat constant van de ene kant van de jeep naar de andere geslingerd worden. Toch brengt het een zekere rust met zich mee. The national in mijn oren, een fantatisch uitzicht om uren naar te kijken.
Lieselot en ik verblijven in een gatgezin. Een heel lief gezin, dat wel. Mama, oma en onze twee broers doen echt alles voor ons.Toch is het niet allemaal rozengeur en manenschijn. Geen internet, geen warm water, kikkerwten als ontbijt en een harde plank om op te slapen. Ook onze stage is niet vanzelfsprekend. We moeten lesgeven, maar dit is niet vanzelfsprekend. De school stond wel in rep en roer als we toe kwamen. Een heuse ceremonie, waarbij we een tika, sjaals en speeches a volonte kregen. Een hele overdonderding. Maar natuurlijk wel leuk om te weten dat je welkomt bent.
Onze broers en onze buurjongens zijn wel echte schatten. Ze namen ons overal mee naartoe: de jungle (ook als is de term discussieerbaar, hoewel er wel een tijger in zit), de cowfarm, het volleybalveld... Ze klimmen in de bananenbomen voor ons, lopen ons naar school en leren ons het nationale spel. Wij proberen ook iets terug te geven. Zo leerden we hen UNO. Ze waren echt in de wolken. Het zorgt voor een grote verbondenheid, en is vorm van licht als de stroom weer uitgevallen is.
Maar daar tot rust komen kan ik wel. Elke dag een geweldig uitwicht op de Anapurna en de fishtail. Kleine watervalletjes en terrassen verzamelen zich rondom onwe woonplaats. Ik kan me ook niet herinneren dat ik in Belgie ook nog maar op een plaats ben geweest waar er geen netwerkverbindingen aanwezig zijn. Mijn dichte contactpersonen vinden dit denk ik erger dan ik. Moest onze stageplaats beter meevallen, zou dit ongeveer mijn droomplaats zijn. Althans voor een tijdje. Want u voor een week niet kunnen wassen, dat is ook niet echt ideaal. Maar dit is allemaal verwaarloosbaar. En ik het weekend is het dan eventjes genieten, met wat meer luxe. En zoals nu uitkijken naar cocktails op valentijnsdag. Want ohja, ook hier in Nepal laten ze deze hoogdag niet aan zich voorbijgaan. Zolang ze maar extra cocktails geven voor de singles, is het voor mij al lang allemaal goed.
