Carry Goossens in 'wolven', de opvolger van de zeer populaire poltiereeks 'flikken'.
Alles komt terug. Ook Carry Goossens (56). Hij keert na vijftien jaar VTM terug naar de publieke omroep. 'De reden is heel simpel', zegt Goossens. 'Mijn exclusiviteitscontract met VTM is op 1 februari gestopt. Nu mag ik terug voor de VRT werken. Ik speel een bescheiden rol in Wolven, een nieuwe politiereeks van Eén over de fraudecel van de gerechtelijke politie in Antwerpen. Ik speel een soort commissaris Koekelberg, maar dan zonder secretaresses.' De hoofdrollen zijn voor Axel Daeseleire, Gene Bervoets, Lotte Pinoy, Simone Milsdochter en Maarten Goffin.

Carry Goossens Als Fernand Koekelberg.
'Het is maar een bijrol, hoor. Wel een plezante: ik speel de grote baas die op zes maanden van zijn pensioen staat en zonder miserie afscheid wil nemen. Natuurlijk komt er wél miserie van.

Carry Goossen in 'Wolven', vanaf september 2010 op Eén.

En tenslotte krijgen jullie nog een overzictje van de cast van wolven :
Carry Goossens.......Korpschef
Gene Bervoets ........ Hoofdcommissaris Steven Perseyn
Axel Daeseleire ....... Commissaris Thomas Verhaeghe
Somone Milsdochter...Commissaris Iris De Witte
Lotte Pinoy ............Hoofdinspecteur Lena Gerard
Maarten Goffin ....... Inspecteur Tarik Ibdalkassem

En we herinneren jullie nog aan de inhoud :
Het speurdersteam van Wolven onderzoekt ook de geldstromen die van en naar buitenlandse belastingsparadijzen gaan. In de eerste afleveringen trekken Thomas Verhaeghe en Lena Beckers, rollen van Axel Daeseleire en Lotte Pinoy, naar Curacao om een spoor te onderzoeken in een belangrijke fraudezaak. Het leidt hen naar de Belgische ambassade in het exotische land. Het was er enorm hard werken, met draaidagen die al voor 6 uur  sochtends begonnen. Ook heel wat gastacteurs maakten er hun opwachting, waaronder Jakob Beks, Marc Coessens en Martin Schwab.
'Wolven', vanaf september 2010 op Eén.  

Jaak Van Assche kijkt terug op 'De collega's' en 'FC De Kampioenen' —

De langstlopende tv-reeks uit de Vlaamse geschiedenis, FC De Kampioenen, blijkt dan toch eindig. Ook deze week overleed Jan Matterne, de bedenker van dat andere comedy-monument, De collega's. Jaak Van Assche is de enige acteur die in beide reeksen een hoofdrol opeiste. 'Natuurlijk heeft FC De Kampioenen niet veel diepgang, maar het heeft zijn opdracht volbracht

In 't Arsenaal in Mechelen, zijn thuisbasis sinds het nog Mechels Miniatuur Theater heette, zoeken we theater-, tv- en filmacteur Jaak Van Assche op - alias antiquair-brocantier Fernand Costermans, sinds 2000 de kwelduivel van De Kampioenen. En verder weg in het Vlaamse collectieve geheugen alias Jean De Pesser, de 'collega' met de grote mond en het kleine hartje.

Hoe kwam het nieuws over het einde van De Kampioenen aan?

'Vroeg of laat moest het wel eens stoppen. Tenzij er een drastische evolutie kwam in het basisgegeven, of er een of andere spin-off gemaakt werd. Die mogelijkheid hebben ze geregeld laten onderzoeken, maar de VRT heeft die boot altijd afgehouden. Het bleef een kijkcijferkanon, zelfs de herhalingen. De programmatoren zagen het nut van verandering niet. Hoewel het duidelijk was dat de scenaristen het steeds moeilijker kregen om niet te veel in herhaling te vallen. Het repetitieve is een belangrijk element van succes bij comedy - kijk maar naar Britse succesreeksen zoals Allo allo en Keeping up appearances - maar hoe lang kun je dat blijven volhouden?'

Negentien jaar kennelijk. Dit jaar vielen de kijkcijfers voor het eerst wat terug.

'Maar die daling gedurende enkele weekends had logische externe redenen. Niemand sloeg in paniek. Er is in die negentien jaar eigenlijk maar één keer paniek geweest, toen het personage van BTW niet aansloeg als opvolger van DDT. Voor mij is het eerlijk gezegd ook een raadsel hoe zo'n sitcom 19 jaar lang succes kan hebben. Het is goed gemaakte comedy, en het duurt niet te lang. Als ik bedenk dat er in de eerste reeks van De collega's afleveringen van vijftig minuten tot zelfs een uur zaten: zoiets is ondenkbaar nu, het moet allemaal vooruitgaan. Verder moet ik afgaan op wat wetenschappelijke studies zeggen. Dat de situering in een voetbalkantine goed aansluit bij de Vlaamse traditie van het bloeiende verenigingsleven, en dat de kijkers zichzelf graag herkennen in archetypes. Ik weet zeker dat de oude Grieken ook al lachten met typetjes zoals de bazige vrouw, de onderdanige man, de ijdeltuit en de sukkel.'

U stapte in het programma in 2000, net toen die paniek uitbrak. Was u niet bang aan boord van een zinkend schip te stappen?

'Ik heb lang getwijfeld en het uitvoerig besproken met de directie. Ik zat vast in dit theater, en ze rekenden nog op mij. Ik heb pas toegehapt toen drie dingen duidelijk waren: dat ze mijn personage behoorlijk wilden uitwerken; dat ze de intentie hadden om nog minstens vijf jaar door te gaan; en dat ik soms de tijd zou hebben om nog iets voor het theater te doen. Ze hebben hun beloftes gehouden, en dus ik nooit spijt gehad van die stap.

Bij de VRT wordt er nog op mensenmaat gewerkt. Ik heb enkele negatieve ervaringen gehad bij privé-productiemaatschappijen, waar ze er al te gemakkelijk van uitgaan dat cast en crew wel overuren zullen draaien voor een habbekrats. Voor een aflevering van FC De Kampioenen repeteren wij twee volle dagen in het decor. Daar is nog tijd om iets uit te proberen en aan te passen. Ik ben op negen jaar tijd niet één keer tegen mijn goesting naar die opnames gegaan.'

Werden jullie elkaar nooit beu?

'Welnee, dat is echt een plezante bende. We nemen ook op in blokken, dat scheelt. Er zijn periodes van een maand of langer dat je elkaar niet ziet, wat het weerzien dan toch altijd weer prettig maakt. Ik zal hen echt wel missen als het definitief voorbij is.'

De jongste maanden zat er toch een haar in de boter, tussen de voor- en tegenstanders van de film?

'Ik behoorde tot de voorstanders. Ik vond het scenario ook niet grandioos, maar ik had na Katarakt vertrouwen in Jan Mathijs, die de Kampioenenfilm zou regisseren. Ik weet dat die mens daar iets van kan maken. Maar het ontstaansproces van die filmplannen heeft me wel verbaasd. Er is al jaren sprake van een film, ik verwachtte allang niet meer dat het er ooit nog zou van komen. Vooral ook omdat een film dure technische toeters en bellen vraagt. Toen was er opeens groen licht en moesten we al binnen enkele maanden beginnen filmen - terwijl ze nog geen scenario hadden. Dat vind ik nog steeds vreemd. Alles begint toch met een goed verhaal? Daarin moet je toch tijd en geld stoppen?'

'Ruzie is er nooit geweest tussen ons. Die vergaderingen zijn altijd sereen verlopen, net als de interne communicatie over het beëindigen van de reeks. Niemand ervaart dat einde als een drama. We draaien ook nog anderhalf seizoen verder voor het stopt, het is niet: iedereen morgen op straat. Sommigen hebben zich trouwens hardop afgevraagd of het niet het beste is zo.'

U ook?

'Gedeeltelijk. Er viel nog wel iets uit die reeks te halen, maar dat zou centen kosten die ze er niet in willen stoppen. Als ze nog lang wilden doorgaan, moesten De Kampioenen naar buiten, die kantine uit. De ideeën over dat kleine wereldje waren op. Vroeger lagen de scenario's voor alle afleveringen klaar voor we aan een draaiperiode begonnen. De jongste tijd komen ze eentje voor eentje, na moeilijke bevallingen.'

Is het stopzetten van FC De Kampioenen een financieel drama voor de acteurs?

'Drama, drama. Fortuinen verdienden wij daar ook niet, hoor. Gewoon netjes betaald, volgens barema's die te vergelijken zijn met die in de theaterwereld. Acteurs worden in Vlaanderen bijlange niet betaald zoals showbizzsterren. Ik kan me voorstellen dat dat anders ligt als je, zoals Carry Goossens en Jacques Vermeiren, een exclusiviteitscontract afsluit met een commerciële zender. Ik moet bekennen dat ik ook ooit overwogen heb om over te stappen naar VTM. Maar als je dat doet, hang je ook meteen vast aan een heel pakket van feuilletons, en kun je niet meer nee zeggen - wat ze je ook aanbieden. Dat zag ik niet zitten. Zonder spijt. Ook niet nu FC De Kampioenen een aflopende zaak is. Ik moest nee zeggen tegen Kiekens, een nieuwe reeks van de hand van Stany Crets en Peter Van den Begin waarin ik een schooldirecteur zou spelen. Die reeks wordt voor de culturele zender Exqi gemaakt. Ik moest weigeren wegens geen tijd. Zodra het nieuws over het wegvallen van de film bekend werd, belden ze me terug - of ik nu wel tijd had?'

'Wat de jongere acteurs betreft van De Kampioenen, die hebben allemaal genoeg in hun mars om ander werk te vinden. Dat ze dat al niet eerder gedaan hebben, is geen kwestie van capaciteiten, maar van persoonlijke ambitie. Sommigen hebben zich misschien wat te veel in het comfort van het succes van FC De Kampioenen genesteld.'

Negentien jaar 'FC De Kampioenen'. Wat een contrast met 'De collega's', dat nóg succesrijker was en toch al na drie seizoenen en 39 afleveringen afgevoerd werd.

'De mentaliteit bij de openbare omroep was anders in die tijd. Drama hoorde drama te zijn. Niemand sprak over kijkcijfers, komedie hoorde eigenlijk niet op de openbare omroep, tv moest vooral opvoedend zijn. Jan Matterne had al stevig gescoord met Beschuldigde sta op, en toch heeft hij jaren moeten leuren met De collega's. Het is pas op tv gekomen nadat het een succes was geworden op deze theaterplanken. En dan nog. De productieleider bij de BRT was Hubert Van Herreweghen: een dichter! Van Herreweghen droeg altijd een maatpak, sprak met de geaffecteerde dictie van een voordrachtkunstenaar, en vond populair succes hoogst verdacht. Toen De collega's zo'n kijkcijferkanon werd, was de vraag snel gesteld of zoiets aanbieden wel de taak was van de openbare omroep. Sinds de komst van de commerciële zenders is die manier van redeneren radicaal omgeslagen.'

Misschien wel een beetje te radicaal?

'Misschien wel, ja. Maar ik heb toch geen heimwee naar de tijd van de volksverheffing.'

Wat vindt u nu als u 'De collega's' herbekijkt?

'Toen de reeks uitkwam op dvd, heb ik daar niet op gelet. Maar vorig jaar hebben ze De collega's op Eén heruitgezonden in de late uurtjes, en toen betrapte ik mezelf erop dat ik geregeld bleef hangen en erg moest lachen. Het tempo ligt laag, de decors ogen een beetje gedateerd, maar verder vind ik dat die reeks er nog staat. En zonder lachband, hé. Toen heb ik de dvd's bekeken, en ja, ik ben trots op De collega's.'

Met reden. Die reeks was niet alleen grappig, ze was ook haar tijd ver vooruit. Die combinatie van humor en wrange realiteit: de jaloezie, de pesterijen, het alcoholisme.

(grinnikt) 'Jan Eelen heeft goed naar De collega's gekeken voor hij Het eiland schreef, hé? Wij voelden toen ook aan dat we met iets vernieuwends bezig waren. Jan Matterne was al jaren bezig met reality shows avant la lettre. Hij heeft veel docudrama's gemaakt, vaak over historische onderwerpen met een sociale inslag zoals het Daensisme. Beschuldigde sta op was aanvankelijk gebaseerd op echte assisenprocessen, pas later schreef hij originele verhalen. Zijn sociale bewogenheid haalde hij voor een groot stuk uit die processen. De compassie met een kleine man zoals classificator Jomme Dockx is daar geboren. Hij serveerde die compassie vaak in crue omstandigheden. Je was met De collega's aan het lachen, en opeens gebeurde er iets waardoor er een erg wrange stilte viel. Die mix is erg modern.'

'Ook nieuw was het naturel in onze speelstijl. Voor moderne acteurs is dat normaal, maar onze generatie had nog een hyperklassieke opleiding gekregen. De collega's was misschien wel de eerste Vlaamse reeks op tv waarin personages spraken als doodgewone mensen. Jan Matterne schreef geweldige dialogen. Aanvankelijk regisseerde hij ook, en ook later nog hing hij vaak rond op de set. Hij waakte over zijn creatie.'

Was hij ook in het dagelijks leven een grappige man?

'Enorm! Heel lucide, en heel geestig. Fantastisch gezelschap om een avond mee te gaan stappen. Ik heb lang contact met hem gehouden. Alleen de laatste jaren zag ik hem niet meer zo vaak. Hij was er geestelijk niet meer bij. Ik vrees dat hij de perscommentaren over de schatplichtigheid van Het eiland aan De collega's en de herneming van het toneelstuk hier in 't Arsenaal niet zo bewust heeft meegemaakt. Jammer, want destijds heeft hij er veel onterechte kritiek over gekregen.'

Als we het eens zijn dat 'De collega's' zijn tijd vooruit was, waarom tekende u dan voor een vaudeville-achtige sitcom als 'FC De Kampioenen'?

'Waarom niet? Daar is toch ook een groot publiek voor, en in het theater wordt dat publiek niet meer bediend.'

Misschien omdat het te gemakkelijk is, zonder uitdaging voor een acteur.

'Er wordt intensief gewerkt aan FC De Kampioenen. Wij hebben daar dezelfde drive om het zo goed mogelijk te doen als serieuze theateracteurs. Als ik een scène speel met Herman Verbruggen, waarbij Fernand Marcske weer eens iets wijsmaakt, dan amuseer ik me echt. Omdat Herman en ik elkaar perfect aanvoelen, met dezelfde zin voor detail.'

Mja. Wat vindt u van Robert De Niro?

(verrast) 'De Niro? Fantastische acteur. Zijn rol in Taxi driver en zo, dat is ongelooflijk natuurlijk.'

De Niro was een groot acteur. De jongste twintig jaar schnabbelt hij af en toe wat bij in een domme komedie. Dat is toch jammer?

'Verwijt dat aan De Niro, hé! Die situatie is toch niet te vergelijken? Hoeveel mooie rollen denk je dat een acteur als ik aangeboden krijgt? Ik moet ook het beleg op mijn boterham verdienen, ik kan me niet altijd permitteren kieskeurig te zijn. Toen ze mij vroegen voor Frituur Terminus, was ik blij. Ik kreeg de kans om te spelen met Gaston Berghmans en dat is een geweldig acteur. Als ik voor zo'n aanbiedingen al mijn neus moest ophalen.'

'Veel acteurs praten over kunst, maar ik zie acteren toch vooral als een vak. Ik ben een ambachtsman die een auteur of scenarist dient. Zeker in een komedie die niet meer ambitie heeft dan een breed publiek even te vermaken en te ontspannen.'

Dat deed 'De collega's' ook, dat doen jullie met 't Arsenaal al jaren - maar dan amusement met een meerwaarde.

'Toegegeven, Fernand Costermans heeft lang niet de diepgang van Jean De Pesser. De kracht van Jan Matterne was dat hij zijn personages een achtergrond gaf waardoor het echte mensen werden. De Kampioenen zijn meer clichés, in de loop der jaren zijn ze zelfs geëvolueerd naar stripfiguren. Maar daar kun je toch ook leuke dingen mee doen? FC De Kampioenen heeft nooit de ambitie gehad om meer te zijn dan het is. De opdracht was: kijkers teruglokken die negentien jaar geleden massaal naar VTM waren gelopen. Zo laagdrempelig mogelijk, maar toch met een zekere kwaliteitsbewaking. Daarin zijn we geslaagd. Ook al omdat kinderen erg graag naar FC De kampioenen kijken. Dat was nooit de bedoeling - als je ziet hoeveel seksueel getinte grappen er in zitten - maar het verklaart wel voor een groot deel het succes als familieprogramma. Is dat verboden?'

Nee, maar veel mensen vinden het de VRT in primetime niet waard.

'Ik vind dat wel kunnen. Ik vond het grof dat (toenmalig directeur-generaal, red.) Cas Goossens zich ooit en plein public heeft verontschuldigd dat de VRT nu eenmaal ook FC De Kampioenen moest uitzenden. Dat was een klap in het gezicht van velen.'

'Ik geef toe dat de herkenbaarheid ook voor mij als acteur een troef is. Het komt wellicht doordat ik een dagje ouder word, maar ik kan de tijdverspilling bij sommige theaterproducties niet meer uitstaan. Dat ellenlange repeteren voor de première, die grillen. Ik heb het ooit meegemaakt dat na twee weken keihard repeteren een regisseur doodleuk aankondigde dat hij het stuk opeens helemaal anders zag. De pretentie. Het is te vaak de nieuwe kleren van de keizer in het theater. Dat wil niet zeggen dat ik het helemaal niet meer wil doen, maar ik verlies er mijn geduld soms bij. Dan liever de routine van een geoliede machine als FC De Kampioenen.'

De weerstand tegen het programma groeide de jongste jaren.

'Tegen mij is niemand komen protesteren, maar ik lees ook wel eens een zurige lezersbrief in de media. Dat had ongetwijfeld te maken met de vele herhalingen. Daar waren wij ook niet zo blij mee, financieel. Alle contracten bij de VRT gebeuren met afstand van rechten, hé?'

Kortom, jullie verdienden geen euro aan de herhalingen?

(wegwuivend gebaar) 'Laten we het daar maar niet over hebben.'

U wordt 69. Wat mag de toekomst nog bieden, als acteur?

'Ik heb geen bijzondere wensen, ik zie het wel.'

Kom nou. Niets meer te bewijzen?

'Ik ben heel blij dat ik Roger Hendrickx heb mogen spelen in Katarakt. Ze hebben me altijd vooral voor komische rollen gevraagd. Nochtans was een van mijn eerste grote rollen een dramatische rol in De routiers van Paul Koeck, nog geregisseerd door Bert Struys. Die film is helaas verdwenen. Uitgeveegd. Jammer, want ik heb zelden zo'n lovende reacties gehad van collega's. Ik was daar trots op. Dus toen zich met Katarakt een kans voordeed om nog eens te tonen wat ik kon in een serieuze rol, heb ik hemel en aarde bewogen om dat te mogen doen. De VRT is daarin chic geweest. Nogal wat gechipoteerd met afleveringen van De Kampioenen om mij vrij te krijgen voor Katarakt.'

'Als zich nog eens zo'n mooie hoofdrol zou voordoen waarin je je tanden kunt zetten - het mag ook zoiets zijn als Witse - dan zou ik heel gelukkig zijn. Of een mooie rol in een klassiek theaterstuk. Niet gemoderniseerd à la Jan Decorte, maar echt klassiek teksttheater. Het probleem is dat er geen gezelschappen meer zijn die dat genre spelen.' En als dat er niet meer van komt?

'Dan is dat ook zo. Ik ben allang blij als ik mag acteren. Als kind al deed ik niets liever. Mijn ouders zagen er geen vak in, ik moest een serieus beroep uitoefenen en ben dus leraar geworden. Maar sinds ik rond mijn dertigste van acteren mijn beroep heb gemaakt, ben ik daar altijd uiterst gelukkig mee geweest.'

Fotograaf Ivan Put neemt Van Assche even mee voor enkele foto's. Als ze terugkeren, vraag ik aan Van Assche of hij misschien nog iets kwijt wil dat ik niet gevraagd heb.

'Ja', zegt hij vriendelijk maar beslist. 'Dat ik FC De Kampioenen toch zo slecht niet vind. Ik ga soms eens kijken naar inlachsessies, dat zijn voorstellingen van een aflevering in ruwe versie waarbij we de reacties van het publiek opnemen om te gebruiken op de klankband. Ik zie die mensen dan hartelijk lachen. Veel mensen zeggen dat ze kijken omdat de kinderen willen kijken. Ik denk dat dat een uitvlucht is. Ik hoef me niet voor die serie te generen.'

Fernand neemt vanavond het roer  over
De dagen van de ietwat sympathieke kok Bernard Theofiel Waterslaeghers zijn geteld. Vanavond begint namelijk de uitzending van de elfde reeks, waarin voddenmarchand Fernand Costermans de nieuwe buur en tevens vijand van de Kampioenen wordt.

Na elf jaar waren de Kampioenen - met Pascale op kop - nog altijd jonger dan ze dachten. Ze vliegen er in deze reeks onmiddellijk in met twaalf stielen. Boma vat dit wel heel serieus op. Ook is er nog altijd een gebrek aan passie ten huize Waterslaeghers. Als Fernand er zich dan ook nog eens mee gaat bemoeien, is het hek helemaal van de dam. Hopelijk verstoort dit voorval Pascales kerstfeest niet. Zeker niet nu tante Madeleine en haar echtgenoot hebben aangekondigd te komen dineren. Ondertussen sluit Carmen zich aan bij een serviceclub en gaat ze zo de chique toer op. Haar sjoeke krijgt het ook zwaar te verduren in deze reeks. Eerst wordt hij gekidnapt en daarna moet hij onder dwang ook nog eens als verzekeringsmakelaar aan de slag. Pol probeert intussen een ticket te bemachtigen voor de match Anderlecht - Barcelona en Boma verlegt zijn grenzen met de organisatie van de eerste editie van zijn Bomababeverkiezing. De vrouwen zijn hier echter volledig tegen gekant. Doortje trekt zich er niets van aan en schrijft ongestoord verder aan haar dagboek. Of past het woord tekenboek beter in deze context? Daarnaast komen Carmens ouders plots binnenvallen. Het is niet meteen een gelukkig koppel, zo blijkt. Gelukkig zijn Marc en Bieke dat wel, zeker nu Bieke een nieuwe job heeft. Ze mag beginnen werken bij een reclamebureau en mag voor de verzekeringen van Xavier een spotje maken. Boma kan dit echter missen als kiespijn...

FC De Kampioenen; van maandag tot vrijdag om 20u05 en op zaterdag om 20u30 op Eén.