Avond OxyContin 10 mg (pijnstiller diff.) Redomex 25 mg diff. Voor 't slapen Stilnoct of Zolpmidem EG
Tussendoor
Gaviscon Motilium Immodium
aangepast 14/02/2010
DAGBOEK VAN EEN JONGE VROUW MET FIBROMYALGIE EN HET SYNDROOM VAN BRUGADA
mijn weg door Fibromyalgie April 2008, de diagnose is eindelijk gevallen na 1,5 jaar afzien en behelpen: FIBROMYALGIE, ook wel genoemd reuma van de spieren & weke delen.
Februari 2010, bijkomend probleem aan het hart ontdekt : SYNDROOM VAN BRUGADA, met een ICD tot gevolg (soort pacemaker met ingebouwde defribilator)
16-08-2009
kindjes
Helaba,
De rust is weergekeerd in huis, we hebben vanavond de kindjes naar oma mogen brengen voor een tweedaagse logeerparty. Daar gaan ze deugd van hebben !! Hier is het in ieder geval stillekes en ik ga daar de komende twee dagen nogal goed van profiteren door heel veel te rusten. Ik heb het nodig. De kinesist vertelde me van de week nog dat ik eigenlijk nadien bekeken toch een paar redelijke weken heb gehad en dat dat zowieso wordt afgewisseld met dipjes. De dipjes zouden wel steeds minder zwaar mogen zijn en steeds korter van duur moeten worden. Dat in gedachten houdend hoop ik dat deze dip nu op zijn diepste zit en dat het een hele korte gaat zijn. Ik ben hem al meer dan beu. Het moet wel leefbaar blijven hé.
De pijn is niet te pruimen vandaag. Als ik veel pijn heb, dan vlieg ik in mijn brei en ik moet zeggen ... hij schiet goed op deze moment ... . Ik had hem even laten liggen nu in de vakantie maar ik ben er sinds 2 dagen weer ingevlogen om mij te concentreren op iets anders. Het truitje voor Louise is dus bijna klaar. De mouwkes nog, in elkaar zetten en afwerken. Als ik aan dit tempo blijf verder doen is het tegen dit weekend klaar. Veel pijn dus ... een stekende zeurende krabbende afmattende pijn, moeilijk te omschrijven. Ik haat het !!!!
Ik weet het, ik zit in een dipje maar het is moeilijk om steeds je kop boven water te houden en te vechten tegen de pijn. Soms heb ik zin om te gaan slapen en niet meer op te staan maar ik weet wel waarom ik blijf voort doen en blijf spartelen. Jullie geven me allemaal moed door jullie berichtjes en de kindjes geven me moed door ... dat spreekt vanzelf.
Deze namiddag zijn we samen met Cindy, Patrick & kids naar de speeltuin geweest in Grobbendonk. De Kloek is een geweldige, grote en veilige speeltuin waar ouders rustig in het zonnetje kunnen zitten terwijl de rakkers rondrennen en hossen. De kids kunnen er niet weg door de grote omheining dus zit je al iets geruster. Ik heb er de hele namiddag met mijn voeten omhoog op een stoel gezeten en geprobeerd zoveel mogelijk te genieten dankzij een extra pijnstillertje. Je wilt je kids toch iets leuk geven in de vakantie dus daar offer ik mezelf graag voor op. Ons jongens vroegen voor het slapengaan al wanneer we terug gingen. Dat was een shot in de roos dus.
Morgen gaat Seppe naar de Gabbers, Warre is op de crêche en het ventje is gaan werken dus dan kan ik nog eens goed bijrusten.
Vandaag ben ik precies 1 jaar thuis. Het idee alleen al maakt me weeral heel ongelukkig. Ik heb het de laatste week over het algemeen weer niet echt goed. Het idee alleen al dat ik mijn werk een jaar 'in de steek' heb gelaten, daar kan ik me nog steeds niet mee verzoenen. Ik weet ondertussen wel dat ik mezelf de tijd moet geven om te herstellen en als ik terugkijk op het afgelopen jaar dan ben ik nog niet veel verder maar ik ben al verder, ... dat is toch al iets ... . Het is en blijft heel moeilijk om van een 'spring in het veld' naar 'nul komma nul' te gaan en echt niets anders meer te kunnen doen als braaf blijven liggen. Het is verschrikkelijk moeilijk als je in je kop vooruit wilt en je lichaam wilt niet meer ... . Maar ... we blijven er keihard voor werken en we blijven er keihard voor gaan. Er gaat niemand kunnen zeggen dat ik niet geprobeerd heb.
Ik weet het, het is even geleden maar de zin om te schrijven was even verdwenen. Een weekje thuis met hubby & kids is zowieso drukker als normaal dus elke avond was ik uitgeput en had ik geen zin meer om nog veel te doen. De pijn op zich valt op de moment wel goed mee. De Ocycontin begint zijn werk goed te doen. De algemene zachte zeurende pijn gedurende de hele dag is veel minder, het zijn enkel nog de steken die me soms even zonder adem zetten of het zwart doen worden voor de ogen. Het gaat dus met kleine stapjes vooruit ... .
Deze week hadden we dikke pech, wasmachine kapot. Bij Van den borre een nieuwe besteld en die hebben ze vandaag geleverd. Die machine zal moeten werken vanavond, ik had wel was voor minstens 6 machines klaar staan. De tweede wasmachine zit al in, de derde staat te popelen ... .
Ik ben hem al meer dan beu. Het moet wel leefbaar blijven hé. 
