Gisterenmorgen is de vroedvrouw gekomen en hebben we samen je badje gegeven. Nog wat onwennig, maar het ging goed. Jij genoot er duidelijk van... De eerste nacht thuis heb je ook goed geslapen. Eigenlijk horen we je alleen als je honger hebt. Vandaag was ons eerste echte uitstapje. We zijn deze morgen naar de markt gewandeld en daarna bij moeke en vake gaan eten. Wat was iedereen blij dat ze je konden pakken. Aan aandacht ontbrak het je zeker niet... En jij laat het maar allemaal gebeuren, je bent echt een content babytje!
Vandaag mochten we naar huis! Het was nog druk in het ziekenhuis voormiddag. De fotograaf kwam nog langs, de dokter, de verpleegster kwam uitleg geven over flesvoeding, enz. Nadat je gegeten had namiddag zijn we vertrokken. Papa had voor een onvergetelijke thuiskomst gezorgd... Hij had een spandoek ophangen in de garage met de tekst "Welkom thuis Febe en mama", overal ballonnen opgehangen en ik kreeg verschillende lieve briefjes. Super!
Jij sliep rustig verder en merkte er niets van. De eerste dag thuis verliep heel vlot. Voor ons voelde het alsof je er altijd al was geweest.
De grote dag... Je mocht eindelijk mee naar onze kamer. Nadat ik je zelf een badje had mogen geven en je bloed gecontroleerd was, mochten we je meenemen. Wat waren we gelukkig en fier! Veel heb je niet in je bedje gelegen, we wilden je heel dicht bij ons.
Namiddag moesten we dan nog op controle bij de cardioloog. Een hele lieve dokter die ons onmiddellijk gerust stelde. Je hebt 2 kleine gaatjes in je hartje tussen de linker en de rechter kamer, maar we moesten ons geen zorgen maken. Normaal groeit dat vanzelf dicht en zelfs als dat niet gebeurd, zou het geen kwaad kunnen. Een hele opluchting...
's Avonds kregen we veel bezoek. Iedereen wilde je komen bewonderen en eens vastpakken. Jij trok je er niets van aan, je keek een beetje rond en viel dan weer in slaap. Een droom van een baby... Papa is nog lang gebleven 's avonds. Nu konden we eindelijk genieten van ons 3-tjes, ons gezinnetje.
Een teleurstelling... We hadden gehoopt dat je vandaag bij ons op de kamer mocht komen, maar helaas. Je moest eerst nog onder de lamp, een beetje zonnebanken. Niets ergs, maar wij hadden ons er echt op verheugd. We hebben dan ook wat traantjes gelaten. Vanmorgen mocht ik wel kijken hoe ze jou een badje gaven. Je genoot ervan... En toen kwam de dokter langs. Zij hoorde een ruisje in je hartje dus moesten we morgen naar de kindercardioloog gaan. We waren toch wel wat ongerust...
De hele dag heb je onder de lamp gelegen. Was eigenlijk wel een grappig zicht... Je lag daar zo zalig, met je zonnebrilletje op.
Ik had het een beetje moeilijk vandaag. Eerst hadden we gehoopt dat je bij ons op de kamer mocht, dan het nieuws over je hartje... Het werd mij allemaal even teveel. Ik had het mij allemaal anders voorgesteld... Ik heb dan ook heel veel bij jou gezeten. En alleen al naar je kijken, maakt me gelukkig! Je bent zo'n lieveke en we zien je zo graag!
Vandaag mocht je uit de couveuze, naar een gewoon bedje. Papa en ik waren niet bij je weg te slaan, we kregen er niet genoeg van naar je te kijken. Je bent zo'n rustig babytje, echt een droombaby! Doordat je in een gewoon bedje lag was het ook makkelijker om je te pakken. We overladen je dan ook met kusjes en knuffels.
Doordat het al veel beter met je gaat, mag je waarschijnlijk morgen naar ons komen. Een fantastisch vooruitzicht... Ook voor de familie, zij willen je natuurlijk ook eens zien en kunnen pakken.
Papa was 's morgens al vroeg in het ziekenhuis. We mochten je vandaag voor de eerste keer vastpakken, een emotioneel moment. Er bestaan gewoon geen woorden die uitdrukken hoe gelukkig we waren! Eindelijk, na 9 maanden wachten konden we je in onze armen nemen...
Het ging vandaag ook al beter met je. Je infuus in je hoofdje had je al 3 keer uitgetrokken, dus hadden ze een infuusje in je handje geprikt. De pijnmedicatie werd in de loop van de dag stopgezet en ik mocht je nu ook aanleggen. Het lukte nog niet goed, maar dat komt wel.
Papa was heel blij toen je eindelijk gedaan had met eten, want hij zat te popelen om je ook eens te kunnen knuffelen.
We waren niet bij je weg te slaan, zoveel als we konden waren we bij je en streelden we je. Voor het bezoek waren er wel strenge regels. 2 mensen per dag gedurende 10 minuten en ze mochten niet aan je komen.
Er waren heel lieve verpleegsters die voor je zorgden. En als je honger had, belden ze mij en kwam ik onmiddellijk om je eten te geven. Eerst legde ik je aan en daarna gaf papa een flesje bij omdat ik nog niet genoeg melk had.
Gisteren hadden we nog alles gepoetst en een goede wandeling gemaakt. Door bezig te zijn hoopte ik contracties te krijgen en het bleek geholpen te hebben. 's Nachts om 4u30 werd ik wakker, mijn vliezen waren gebroken. Papa, die op dat moment nog aan het werken was, is onmiddellijk naar huis gekomen nadat ik hem een berichtje had gestuurd. Hij wou direct naar het ziekenhuis vertrekken, maar ik heb me eerst nog gedouched en mijn haren gewassen. Daarna hebben we nog samen ontbeten en toen zijn we naar het ziekenhuis vertrokken. We vonden het nu allemaal heel spannend en keken er echt naar uit je eindelijk in onze armen te kunnen nemen.
De bevalling verliep minder vlot als dat we gehoopt hadden. Je was een "sterrenkijkertje" en draaide niet op tijd. Daardoor was het voor ons alletwee niet gemakkelijk en had jij na de geboorte wat extra zorgen nodig. Je werd meegenomen naar neonatologie en in de couveuze gelegd. Wat duurde het wachten lang... Je werd om 15u35 geboren en we mochten pas om iets na 17u naar je toe gaan. Een eeuwigheid... Gelukkig vonden papa en ik veel steun bij elkaar. Wat waren we gelukkig toen we je eindelijk zagen en konden strelen. En je was zo mooi, onze kleine prinses!!! Nog mooier dan in onze mooiste dromen...
Je bent een flinke meid van 50,5cm en 3,740kg.
We mochten je vandaag nog niet pakken, maar konden je wel strelen. We kregen er maar niet genoeg van naar je te kijken. En we waren alletwee sprakeloos. Daar lag ze, ons dochtertje, zo volmaakt!
Moeke, vake, oma, opa, tante Ilse en nonkel Bèr mochten heel eventjes naar je komen kijken. En iedereen was het erover eens, je lijkt sprekend op papa!
Toen papa 's avonds laat naar huis ging, (hij was stikop doordat hij nog niet geslapen had) ben ik terug naar je toe gegaan. Ik had het er toch wel moeilijk mee dat je niet bij mij mocht zijn, ik miste je en was bezorgd om je. Ik heb die nacht dan ook niet veel geslapen...
10 oktober 2008, vandaag was ik uitgeteld. We hadden deze namiddag een afspraak bij de gynaecoloog voor een echo. Je deed het prima, hij schatte je gewicht op 3,7kg. Ik sloeg even in paniek... Ik hoopte echt dat je er nu snel zou zijn. Een baby van over de 4kg zag ik precies niet zitten. En het wachten duurde nu lang, we verlangden zo hard naar jou. We wilden je in onze armen kunnen nemen, je knuffelen, kusjes geven...
De gynaecoloog dacht dat je nog even op je zou laten wachten en we moesten 16 oktober terug komen als je er dan nog niet zou zijn...
Deze voormiddag hadden we eerst een afspraak bij de gynaecoloog. Alles gaat prima met je, je bent al een flinke baby! En daarna ben ik gaan helpen je doopsuiker te maken. We hadden roze en bruine bloemetjes besteld en papflesjes. Voor de kindjes zijn er snoepbolletjes. We zijn heel tevreden nu het af is, het is helemaal zoals we het wilden. Ook de geboortekaartjes zijn gevouwen en de enveloppen geschreven. Als je er bent, moeten de kaartjes alleen nog gedrukt worden en opgestuurd...
Veerle is vandaag foto's komen maken van ons 3-tjes. En het resultaat mag er zijn... Maar ik ben dan ook heel fier op mijn dikke buik! Ik geniet echt van de bewegingen en het gestamp. Af en toe doe je mij pijn door tegen mijn ribben te stampen, maar dat maakt allemaal niet uit. Ik vind het een heerlijk gevoel...
Vanavond zijn we naar een infoavond geweest over borstvoeding. Ik heb heel lang getwijfeld of ik borstvoeding zou geven of niet, maar nu ben ik overtuigd, ik ga het proberen... Er was ook een bezoek aan de verloskamer. Een vreemd gevoel, weten dat we hier over een maandje ook liggen te puffen... Maar ik zie het zitten, wat zoveel vrouwen voor mij gedaan hebben, kan ik ook!
Papa is jarig vandaag... Een kwart eeuw oud!!! We hebben het rustig gehouden, maar 's avonds zijn we wel iets gaan eten samen. En als verjaardagscadeau kreeg hij een videocamera. Dat wou hij hebben om vanaf de bevalling alles vast te leggen. Een mooie herrinnering voor later...
Ik had al de hele dag veel last van mijn rug. Ik had al wat in de zetel gelegen, in bad geweest, maar niets hielp. Toen het in de namiddag steeds erger werd, zijn we naar het ziekenhuis gegaan. We waren toch een beetje ongerust, de bevalling zou toch niet begonnen zijn?? Ik werd onmiddellijk aan de monitor gelegd, maar jij maakte het gelukkig prima. Na een echo van de nieren te doen, bleek ik nierstuwing te hebben. Jij duwde tegen mijn nieren waardoor ik stuwing kreeg. Pijnlijk voor mij, maar het kon gelukkig geen kwaad voor jou. Toch moest ik een weekje in het ziekenhuis blijven. Ik kreeg een infuus met medicatie tegen de stuwing en tegen de pijn en 3 keer per dag werd ik aan de monitor gelegd om te kijken hoe het met jou ging. Jij trok je er gelukkig niet veel van aan...
En papa was weer heel lief voor ons. Hij kwam ons elke middag trouw bezoeken en zorgde goed voor zijn 2 vrouwkes...
Sinds 14 weken zwangerschap ga ik op vrijdagavond aquajoggen bij Mykonos in Hasselt. Heerlijk om mij zo licht te voelen in het water en het is ook altijd heel gezellig met ons kleine groepje "dikke buiken". Hier leerden we ook Stella en Tom kennen. Stella is uitgeteld voor september en krijgt een jongen "Mathis". We proberen jullie nu al te koppelen
Vaderdag... Ik had een gedichtje voor papa gemaakt en op de ontbijttafel gelegd. Dat vond hij wel lief... Je neefje Sander werd vandaag ook gedoopt en daarna zijn we nog iets gaan eten.
Gisteren was het groot feest! Moeke is op 5 juni 50 jaar geworden en gisteren gaf ze een groot feest voor de hele familie. Het was heel gezellig! Moeke heeft ook een optreden gegeven met haar djembe-groep. Prachtig... Zelfs jij hebt mee genoten want je stampte nogal tijdens het optreden
Een belangrijke dag voor papa... Hij heeft je vandaag voor het eerst voelen stampen en hij vond het heerlijk! Nu kunnen we samen van onze kleine meid genieten.
En papa is heel lief voor ons! Hij zorgt goed voor ons, masseert mijn buikje, praat tegen jou... Een superpapa!!!
Naar deze dag keken we al lang uit.. Vandaag hadden we een afspraak bij Dr. Vandecruys voor een uitgebreide echo. Bijna een uur konden we naar je kijken. We zagen je gezichtje, je handjes en je voetjes en zagen je zelfs even op je duimpje zuigen. Zo schattig... Je was ook weer heel beweeglijk (waardoor je het de dokter niet gemakkelijk maakte). Sinds een dikke week voel ik je ook bewegen, een zalig gevoel! Maar het allerbelangrijkste voor ons was dat alles goed met je gaat, een gezonde "dochter"! Jaja, de dokter wist ons ook te vertellen dat je een meisje bent. Voor ons maakte het geslacht absoluut niets uit, maar we zijn wel dolgelukkig met onze kleine meid. Nu konden we je ook met je naam aanspreken, FEBE! Over je naam waren we het onmiddellijk eens, als je een meisje was zou je Febe heten. Als je een jongen zou zijn, hadden we nog eens goed moeten nadenken...
Voor de buitenwereld willen we je geslacht en naam wel nog geheim houden. Dat moet een verrassing zijn... En een verrassing zal het zijn voor velen, want er zijn veel mensen (en ik ga geen namen noemen ) die er heel zeker van zijn dat je een jongen bent...
Mijn buikje begint nu ook stilletjes te groeien en ik ben er fier op!
Een weekendje er tussenuit met tante Ilse, nonkel Koen en Jade. Het was prachtig weer en we hebben er echt van genoten. We zijn gaan zwemmen in een openluchtzwembad in de buurt, gaan wandelen, een brouwerij bezocht (idee van de mannen ), lekker gegeten, terrasjes gemaakt,... Zalig, echt genieten!
En op moederdag had papa ons nogal verrast... Ik kreeg ontbijt op bed met champagne (die houden we wel tot nu de bevalling) en een grote bos bloemen! Lief hé, dat had ik echt niet verwacht.
Papa en ik hadden 2 flessen wijn gekocht en op elke fles een etiket gemaakt met een foto van jou echo en de vraag "wil jij mijn meter/peter zijn?". Tante Ilse en nonkel Bèr waren heel trots en blij jou meter en peter te mogen zijn...
Nonkel Bèr zei dat hij nu wel opslag moet gaan vragen aan zijn baas, maar hij heeft nog even tijd daarvoor hè
Ik voel me nu ook veel beter, juist of ik de hele wereld aan kan. Ik geniet echt van het "zwanger-zijn"!
Ik ben nu 3 maanden zwanger en vandaag hadden we een afspraak bij de gynaecoloog voor onze tweede echo. Je was al goed gegroeid, een mini-mensje met alles erop en eraan. Deze keer zagen we je ook kleine sprongetjes maken. Ongelofelijk, zo klein en al zo beweeglijk. Jammer dat ik er nog niets van voel...
Febe
10 oktober 2008, vandaag was ik uitgeteld. We hadden deze namiddag een afspraak bij de gynaecoloog voor een echo. Je deed het prima, hij schatte je gewicht op 3,7kg. Ik sloeg even in paniek... Ik hoopte echt dat je er nu snel zou zijn. Een baby van over de 4kg zag ik precies niet zitten. 
Vanavond zijn we naar een infoavond geweest over borstvoeding. Ik heb heel lang getwijfeld of ik borstvoeding zou geven of niet, maar nu ben ik overtuigd, ik ga het proberen... Er was ook een bezoek aan de verloskamer. Een vreemd gevoel, weten dat we hier over een maandje ook liggen te puffen... Maar ik zie het zitten, wat zoveel vrouwen voor mij gedaan hebben, kan ik ook!
Naar deze dag keken we al lang uit..
) die er heel zeker van zijn dat je een jongen bent...
Een weekendje er tussenuit met tante Ilse, nonkel Koen en Jade. Het was prachtig weer en we hebben er echt van genoten. We zijn gaan zwemmen in een openluchtzwembad in de buurt, gaan wandelen, een brouwerij bezocht (idee van de mannen 
Papa en ik hadden 2 flessen wijn gekocht en op elke fles een etiket gemaakt met een foto van jou echo en de vraag "wil jij mijn meter/peter zijn?". Tante Ilse en nonkel Bèr waren heel trots en blij jou meter en peter te mogen zijn...
Ik ben nu 3 maanden zwanger en vandaag hadden we een afspraak bij de gynaecoloog voor onze tweede echo. Je was al goed gegroeid, een mini-mensje met alles erop en eraan. Deze keer zagen we je ook kleine sprongetjes maken. Ongelofelijk, zo klein en al zo beweeglijk. Jammer dat ik er nog niets van voel...
