Waar zullen we beginnen? We zitten beginnen augustus, 2 drukke weken... Papa is de eerste 2 weken van augustus verantwoordelijke voor het speelplein op zijn werk waardoor hij lange dagen maakt. Omdat ik ook vrij veel moet werken, ga je nu 3 dagen per week naar "kiekeboe" en 1 dag naar moeke. Moeke heeft nog verlof, dus dat komt goed uit. Toch proberen we ook in deze drukke weken nog tijd te maken om te genieten van elkaar.
We zijn de eerste keer met je gaan fietsen! Een hele belevenis... Helmpje op, goed vastgeklikt achter op mijn fiets en weg waren we. Wat heb je genoten... Je kleine vingertje wees de hele weg naar alles wat je onderweg zag. Als papa 's avonds niet te laat thuis was, gingen we meestal nog even fietsen, wandelen of ergens een terrasje doen.
Je begint nu ook wat angst voor vreemden of mensen die je niet veel ziet te krijgen. Dan hang je als een klein aapje aan ons en trek je een lipje als de mensen te dicht bij je komen. Gelukkig duurt dit telkens maar even en krijgen ze meestal al snel weer je mooiste glimlach... Toch pakt het ons ook... Een teken dat je ons graag ziet en je je veilig en geborgen voelt bij ons.
De laatste dagen ben je ook wat hangerig. Je hangt voortdurend aan ons broek. Is het de leeftijd, wil je er gewoon graag bij zijn of hangt er iets op je... Daar hebben we het raden naar. Toch kan je je ook nog goed alleen bezig houden en heel mooi spelen. Je bent soms echt heel geconcentreerd met iets bezig en brabbelt dan volop. Een heel verhaal kan je vertellen. En soms lijkt het al op een echt gesprek. Heerlijk!
Boekjes lezen doe je graag, je bladert in de boekjes alsof je er echt in leest. Een tijdschrift stuk scheuren is ook heel plezant natuurlijk . Een puzzel maken kan je nog niet, maar je vindt het wel fijn om de stukjes er één voor één uit te halen, om ze dan aan ons te geven zodat wij de puzzel terug kunnen maken en jij ze er opnieuw kan uithalen.
Je trekt je ook nog steeds overal aan recht. Mijn broek, de salontafel, de zetel, een stoel, ... Alles is goed om je aan recht te trekken. En je waagt je er zelfs aan al een paar seconden alleen te staan. Mijn hart staat telkens even stil als ik dat zie, maar je houdt je evenwicht verbazend goed. En hoewel ik weet dat groot worden gebeurt met vallen en opstaan, verschiet ik me toch elke keer. Je wordt groot, Febe, ons kleine meisje wordt groot!
Vandaag gingen we ook naar kind en gezin. Daar werd je gewogen en gemeten. 10,3kg en 75cm. Je ligt nog steeds hoog op je curve en doet het prima. Een flinke meid, zei de dokter. Volgende keer dat we terug moeten gaan ben je al een jaar, niet te geloven.
Febe
. Een puzzel maken kan je nog niet, maar je vindt het wel fijn om de stukjes er één voor één uit te halen, om ze dan aan ons te geven zodat wij de puzzel terug kunnen maken en jij ze er opnieuw kan uithalen.
