Wat heb je weer veel bijgeleerd op korte tijd! We zijn elke dag opnieuw verbaast over wat je al allemaal kan. Overal trek je je aan recht tegenwoordig. Recht staan is het liefste wat je doet. En bang heb je absoluut niet, je laat zelfs al een handje los om zo dingen van de grond te kunnen oprapen. Stappen doe je ook graag en je doet dat al heel goed aan 2 vingers. Ondertussen zijn ook je 2 eerste tandjes erdoor, alletwee vanonder...
Je bent graag overal bij. Zijn we in de keuken, dan kom je daar spelen, zijn we in de living, dan speel je daar. We betrekken je ook overal bij en hier geniet je van. Kijk eens hoe goed je al kan helpen !
Je hebt ook 3 dagen in het ziekenhuis gelegen. Van de ene op de andere dag weigerde je je flesje. Je wou niets meer drinken, al wisten we toen nog niet wat er aan de hand was. Zondagmorgen werd je dan opgenomen in het ziekenhuis. In je bloed was duidelijk te zien dat je aan het uitdrogen was. De dokter heeft toen een infuusje in je voetje geprikt. Niet zo fijn allemaal, maar je was heel flink! Jammer dat je bewegingsvrijheid nu beperkt was en je niet meer kon kruipen. Dat je eigenlijk niet op je voetje mocht staan, daar trok jij je niets van aan. De verpleegsters waren allemaal heel lief voor je. Al zag je ze niet graag komen met een flesje of een papje melk. Je kon dan ook heel kwaad worden. Je bleef alle melkproducten en alles wat vloeibaar was weigeren. Uit verder onderzoek bleek dat je een hele zware keelontsteking had, dat kon wel verklaren waarom je niet meer wou drinken. Je kreeg antibiotica en woensdagnamiddag mochten we eindelijk naar huis. Wat waren we blij terug thuis te zijn! Je lachte zo hard toen we thuis binnen kwamen . En de dag erna dronk je terug je flesje, een hele opluchting voor ons. We waren zo blij dat je je weer beter voelde.
Wij hadden ondertussen ook verlof, dus toen kon ons verlof echt beginnen!
Febe
!
. En de dag erna dronk je terug je flesje, een hele opluchting voor ons. We waren zo blij dat je je weer beter voelde. 
