Tot nu toe was je ons geheim, maar dit weekend hadden we de familie uitgenodigd om hen het goede nieuws te vertellen. We hadden een wasdraad met babykleertjes in de living gehangen en de boodschap was duidelijk... (Voor de ene al wat sneller als voor de andere ). Iedereen was heel gelukkig, voor oma en opa een derde kleinkind en voor moeke en vake hun eerste kleinkindje. Het zal een belevenis worden waar iedereen samen met ons heel hard naar uitkijkt.
Onze tantes, nonkels, nichtjes en neefjes wilden we het goede nieuws natuurlijk ook vertellen, dus stuurden we hun een mail met volgend bericht:
Hallo allemaal,
Wij wilden jullie even laten weten dat wij onze baby welkom heten. In oktober zal hij of zij er zijn, wij vinden dit geweldig fijn. Als trotse toekomstige ouders kijken wij uit, naar de geboorte van onze eerste kleine spruit. Dat oma en opa dit niet meer mogen meemaken is wat ik jammer vind, zij zouden zo trots zijn op hun eerste achterkleinkind. We hadden het jullie liever zelf verteld op één of ander feest, maar omdat er geen is binnenkort, is de reden waarom je dit in je mailbox leest.
Voor ons een hele opluchtig dat iedereen het wist. Fijn om even een geheim te hebben, maar zo groot nieuws wilden we toch het liefst zo snel mogelijk met iedereen delen...
Vandaag hadden we een afspraak bij de gynaecoloog voor onze eerste echo. Fantastisch om je te kunnen zien en je hartje te horen kloppen. En het ging nogal tekeer, zo'n 150 keer per minuut. Je bent nu 1,31cm groot. Niet te geloven hè. Voor ons was het een emotioneel moment, alles werd nu zo echt. Als alles goed gaat, zal je half oktober geboren worden.
Buiten de vermoeidheid en de misselijkheid voel ik me prima. We zijn zo gelukkig...