Sinds ik met Veerleke een leuke vriendschapsrelatie heb,
voel ik me stukken beter als voorheen.
Het klinkt misschien vreemd, maar sinds ik haar beter ken
en dat meen ik echt, ben ik opgewekter als voordien. Nog nooit heb ik dit zo gevoeld. Precies of ik uit mijn graf ben gekomen.
Op 18 september ga ik naar de neurologe en ga vragen om
mijn antidepressiva te verlagen van 60 naar 30 mgram. Ook ga ik vragen voor slaapmedicatie stop te
zetten. Dit zal wel eerst de nodige
stress met zich meebrengen, maar nu kan ik dit aan.
Omdat we beiden in psychiatrie hebben gezeten, voel ik
precies of er een bepaalde druk van me weggevallen is, sinds ik haar beter
ken. Weet, ze is soms negatief over haar
eigen maar ze is ook vaak opgewekt om er toch iets van te kunnen maken ondanks
haar beperking.
Wat ze doet, probeert ze steeds met goede moed vol te
houden en dat vind ik heel positief aan haar. Want ze nam antidepressiva en de dokter wil
geen antidepressiva meer voorschrijven.
Eerst had ze ontwenningsverschijnselen wat normaal is natuurlijk. Plotseling stoppen met de antidepressiva
geeft iedereen ontwenningsverschijnselen.
Ook ik zal er wel mee te maken krijgen maar ga toch door en wil samen
leuke activiteiten doen met haar ergens tijdens de weekends.
Volgend jaar, ergens in de lente of de zomer ga ik dan
naar Middelpunt te Middelkerke hotel/vakantieverblijf waar Veerleke de nodige
zorg kan krijgen dat ze benodigt om haar te wassen in bad. Haar rug, haar poep, enz zullen wel de
nodige aandacht krijgen. En tijdens de
dag leuke activiteiten doen of een beetje een wandeling doen terwijl ze in de
rolstoel zit. En dan duw ik haar wel,
zodat ik de nodige ondersteuning kan hebben.
Veerleke en ikzelf zijn nu 3 weken en 3 dagen samen. Het voelt zo goed aan. Precies of we voor elkander geboren
zijn. Niettegenstaande ons
leeftijdsverschil, nl. 16 jaar tussen, klikt het enorm met haar.
Zij heeft wel autisme (ASS) en is snel moe. Dit omdat ze cvs heeft (chronisch
vermoeidsheidssyndroom). Heb daar geen
enkel probleem mee. Iedereen heeft
iets. Ze is innerlijk zo prachtig en ze
is ontzettend lief voor mij.
Veerleke is mijn derde vriendin. En ze zeggen altijd, derde keer goeie keer. Hopelijk wel want ik zie haar ontzettend
graag. We missen elkaar als we elkaar
enkele dagen niet zien. Maar weet, bij
ons terug zien gaat onze liefde heel groot zijn.
Weet niet wat ik zonder haar zou doen. Ik ben weer hopeloos verliefd op iemand en
dat is mijn zoeteke.
Op 25 juni 2017, toen ik & Veerleke samen op braderie
te Lier zijn geweest vond ik het ontzettend leuk met haar. Voelde me weer vrij en gelukkig omdat ik
iemand vond dat het samen prettig aanvoelde.
We hebben een half dagje besteed aan de braderij en winkeltjes dat open
waren.
Elkaar beetje plagen, en zij plaagde mij ook. Ik & Veerleke hadden het prettig met
elkaar.
Aangekomen aan het station heb ik gewacht dat ze terug
reed met de bus. We zaten ondertussen
aan het station, beide naast elkaar. Ik
voelde me heel erg aangetrokken tot haar en besloot een arm rond haar te
slaan. Zij liet dit toe. Omdat ik toch meer voelde, heb ik haar dan
voor het eerst gekust.
Sindsdien zijn we samen en nog steeds zijn wij
gelukkig.
Verleden maandag heb ik dan samen gezeten met Veerleke en
een andere kennis van mij, Tinne Eeckels en zij heeft fotootjes getrokken van
ons samen, arm in arm. En regelmatig
elkaar kussend op haar mooie schitterende lippen. Ze is een prachtvrouw met een immens groot
hart en voelde me fel aangetrokken tot haar.
Das daarmee dat we sindsdien samen zijn. En nog steeds gelukkig.
Het is al enige tijd dat ik vrijgezel was, al enkele
jaren. Mijn ex had het uitgemaakt op de
verkeerde dag, maar daar denk ik niet meer aan.
Sinds gisteren is er opnieuw een liefde in mijn
leven. Natuurlijk, ze is veel jonger
als ik, maar veeg daar mijn voeten aan.
Zij is 35 jaar, en ikzelf ben 51 jaar.
Maar onze gevoelens, na lange tijd heb ik het gevoel dat zij me aanvaard
zoals ik ben. Ze bewonderde me, en zat
al een tijdje achter mijn gat. Maar
uiteindelijk heb ik dan toch beslist om met haar iets te beginnen,
gisteren. Nog nooit heb ik me zo goed
gevoeld.
Want iemand zei dat ze heel negatief was en ik heb het
gevoel dat het net andersom is. Positief
zijn ten opzichte van anderen en anderen accepteren. Want, degene die zogezegd zei dat ze niet thuis
was, maar bij haar vriend. En dan,
zolang ze gelukkig is met iemand. Maar
toen zagen we haar vriend naar haar thuis gaan.
Dan dachten we, ai, ze wil liever niet met ons te maken hebben. Nochtans zijn wij nog steeds beheerder van
een facebook-groep Er op uit met een beperking. Dus moeten we samen werken.
Vooral ik werk eraan, omdat ik me een beetje
verantwoordelijk voel tov de groep. Heb
het zelf opgericht en dan samen 2 beheerders gezocht. Dit jaar hebben we nog niet veel activiteiten
gedaan, omdat er steeds andere mensen data niet passen. Niettegenstaande zet ik een poll met
verschillende data.
Echter, ben al een heel aantal jaren vrijwilliger bij Special Olympics Belgium. Drie weken vooraleer dit door ging, kreeg de boccécoach telefoon dat ik niet mocht deelnemen aan Special Olympics Belgium omdat een papier ontbrak. Het grootste probleem is dat er nooit IQ-testen zijn afgelegd.
Naar het schijnt kan dit enkel via aanvraag huisdokter gebeuren. Nochtans heb ik zelf gevraagd om IQ te testen maar het ziekenhuis te Jette, UZ Jette, mag dit niet doen zonder voorschrift. Want had graag meegedaan bij Special Olympics Belgium. Bij de openingsceremonie kreeg ik het ontzettend moeilijk, ook door mijn HSP-zijnde. Gedurende 7 dagen heb ik dan geholpen om dit tot een goed einde te brengen. Verleden zaterdagavond ben ik doodop thuisgekomen, en had toch een paar dagen nodig om te recupereren.
Maar zou graag IQ-testen doen, want door NAH (niet-aangeboren hersenletsel) en verscheidene TIA's enkele jaren geleden ben ik niet goed te woord meer.
En heb ook woordvindingsproblemen, oriëntatie is veel moeilijker want loop steeds de verkeerde richtingen uit.
Ook had ik gevraagd voor beschermd wonen in plaats van zelfstandig begeleid wonen. Zodat er toch iets meer controle is, en meer psychosociale begeleiding.
Heb gezien dat Uw club lid is van Parantee-Psylos.
Momenteel doe ik aan boccé met omnisportclub 't Vosje te Vilvoorde. Dit is een club voor mensen met een verstandelijke beperking, waarschijnlijk bij Uw club bekend i.v.m. bowlingtornooien.
Het enigste probleem is dat ik een motorische beperking heb door een beroerte die ik gehad heb op 35-jarige leeftijd. Ben nu 51 jaar.
Hierdoor mag ik niet deelnemen aan 'Special Olympics Belgium' niettegenstaande ik hoogsensitief ben. HSP (Hoogsensitief Persoon). En hierdoor mag ik niet deelnemen aan dit evenement. Ben wel ieder jaar vrijwilliger.
Nu heb ik gezien dat U lid bent van Parantee, en dat ik dan hierdoor mag meedoen met Paralympics. Wandel wel met een rollator, heb momenteel geen rolstoel.
Aanvraag is ingediend, sportrolstoel.
Kan ik eventueel eens kijken voor volgend seizoen om eventueel bij jullie ook aan te sluiten zodat ik kan meedoen met boccé.
Heb gezien hoe ik daar moet geraken. Want woon te Vilvoorde en doordat ik moeilijk te been ben, loop ik momenteel weer met rollator. En omdat 't Vosje de dichtsbijzijnde club is, is het voor mij makkelijker natuurlijk. Maar die zijn geen lid van Parantee-Psylos.
Eventueel wil ik begin volgend seizoen eens kijken hoe dit eraan toe gaat. Eventueel wil ik ooit eens samen zitten met Parantee om in regio Vilvoorde zo'n sportclub te maken.
Vroeger heb ik samen gezeten met Recreas VZW, want heb 8 jaar geleden een G-badmintonclub opgericht maar doordat ik artrose heb en regelmatig door mijn knie zak, heb ik dit helaas moeten opgeven. Aan het eind van het seizoen houden ze er zelfs mee op, om te bestaan. Was voorzitter, penningmeester en secretaris van deze club. Heb begin dit seizoen alles doorgegeven aan anderen. Dus concentreer ik me op boccé en bowling bij Omnisportclub 't Vosje maar die zijn geen lid van Parantee zodat ik niet kan deelnemen aan Paralympics.
Vandaag ging ik normaal in Lier zitten, maar helaas was
er iemand ziek. Met twee personen.
Aangezien de eerste persoon met een geblokkeerde rug zat,
heeft de tweede persoon die ook te Lier woont afspraak geannuleerd. Hierdoor ben ik dan maar thuis gebleven.
Echter, doordat ik thuis heb moeten zitten, is mijn
gemoedstoestand weer tot nul herleid.
Zelfvertrouwen is weer enorm gezakt.
Gisteren had ze nog op facebook gezegd dat ze onze afspraak niet ging
annuleren, maar is helaas gebeurd.
Natuurlijk, rond 4.30 uur is ze ook eventjes misselijk
geweest, omdat er iets op haar maag lag.
Met een fitnessvereniging was ze naar een spaghettislag geweest en
misschien iets verkeerds gegeten, dat weet ik niet en dat hoef ik ook niet te
weten.
Het probleem is dat er geen logeerkamer is bij ons thuis
en bij mij kan er geen tweepersoonsbed geïnstalleerd worden. Door een fout bij de architect ben ik de
enige die maar een eenpersoonsbed kan installeren. De andere studios kunnen allemaal een
tweepersoonsbed zetten. Eigenlijk, de
badkamer beneden wordt toch bijna nooit gebruikt en in iedere studio staat er
een douche. Dat is toch genoeg
zeker. Zelf kan ik toch geen bad nemen
want geraak daar niet uit.
Een hele dag kniezend thuis zitten, is een lange dag voor
mij. Omdat ik hoogsensitief ben, trek ik
me alles van aan en krop ik alles op.
Waarschijnlijk weer iets teveel gedaan verleden week,
waardoor mijn uitputtingsvermogen weer aangetast is. Emotioneel lig ik weer een beetje in de
knoop.
Morgen zal het wel beter gaan. De Volle Maan heeft me weer liggen. Steeds, als het Volle Maan is, knakt er
iets in mij. Waarom steeds? Weet het
niet. Doe ik soms teveel?
Waarschijnlijk. Zou rustiger moeten
worden maar ben altijd zo geweest, heel actief bezig. Soms zelfs veel te actief. Wil me inzetten voor personen met een
beperking, en heb zelf ook een beperking.
Dat besef ik wel, maar probeer voor iedereen goed te doen. Meestal lukt me dit wel.
Sinds begin februari, van dit jaar, ben ik weer terug
positief.Dit dankzij iemand die ik heb
leren kennen op een facebook groep Er op uit met een beperking, nl. Tinne
Eeckels.Omdat zij altijd positief
leeft, en ontzettend lief en schattig is, ben ik stilaan gaan beseffen dat ik
niet altijd pessimistisch moet leven.Weet helaas aan wat dit komt natuurlijk.Door mijn hoogsensitiviteit had ik soms problemen om mijn emoties in de
hand te houden.En regelmatig doe ik
zoveel activiteiten, dat het me soms allemaal teveel was geworden.
Weet, ken mijn eigen en ben regelmatig bezig met
allerhande activiteiten, dat ik mijn eigen gezondheid in gevaar breng.Maar leef nu dag per dag.Voor degenen die tegen mij zijn, kunnen de
hoogsten boom inkruipen, alsook mijn vorige vriendin te Aalst.Wil er niks meer te maken mee hebben.
Regelmatig heb ik activiteiten met de groep.Leuke activiteiten.Zelf zoek ik activiteiten op en zet dit dan
op de facebookgroep van Er op uit met een beperking.Meestal zijn het steeds dezelfde leden die op
activiteiten komen maar vindt dit niet erg.Want zo kan je vriendschap opbouwen en dat is het voornaamste.
Wat betreft Tinne Eeckels, ben wel fier dat ik haar heb
leren kennen.Probeer iedere maand activiteiten te
zoeken voor de groep en meestal is ze er ook bij.Iedere keer is ze heel positief en is heel
vriendelijk.
Dankzij haar positiviteit ben ik er bovenop gekomen en wil haar daar ontzettend voor bedanken. En dit meen ik echt. Zij heeft me terug de vreugde in het leven gehaald.
Ook ga ik van 23/05 tot en met 27/05 deelnemen aan Special Olympics
Belgium.Doe mee aan boccé.En waarschijnlijk zullen er enkele leden
komen zien.Verleden jaar bij Special
Olympics Nederland heb ik tweemaal goud behaald.Ga proberen toch te België een medaille te
behalen.
Eindelijk mag ik dan toch meedoen omdat het zeer twijfelachtig
was.Ben wel heel tevreden dat ik mag
mee doen.
Op 18/03 heb ik terug een date met iemand met wie ik ontzettend goed overeen kom. We lachen heel veel en beiden zijn beheerder van een facebook-groep 'Er op uit met een beperking'. Verleden zaterdag ben ik met haar naar Sint-Kruis-Brugge met het openbaar vervoer geweest om meer te weten over Usher. Zij heeft Usher-3.
Maar vind dit geen enkel probleem.
Op 15/03 verjaart ze en heb iets gekocht voor haar in de 'Wensjes'-winkel te Vilvoorde
Sinds een tijd voel ik me weer eens vreselijk
lastig.
Wanneer houdt dit spelletje nu eens eindelijk op.
Op 12/03/2017 had ik toestemming van iemand om samen, in
duo, Unified Bowling te spelen.Echter,
weet wie me weer dit gelapt heeft, maar kan helaas niets meer schrijven met een
bedanking.
Hierdoor zal ik waarschijnlijk geen duo met haar kunnen
spelen.Krijg er iets van.Waarom lapt hij me dit iedere keer.Mag zijn zuster gewoon geen vriendschap meer
met mij? Blijkbaar.Nochtans, heb totaal
niets gedaan.Weet, heb gedurende 2 jaar
relatie gehad met iemand die verlengd minderjarig is maar gewoon samen genieten
van bowling en concert was genoeg voor mij.Blijkbaar denkt hij dat ik meer wil maar dat is helemaal onterecht.
Onze gevoelens mogen we toch uitspreken zeker.Maar blijkbaar vind haar broer dat dit niet
mag.
Elkaar kunnen knuffelen en graag zien, dat is wat ik
vreselijk mis.
Voel me meer en meer afglijden.Wil zelfs niet meer leven.Want, waarom leef ik nog? Om steeds gekwetst
te worden door dezelfde persoon.Heb me
altijd positief gehouden t.o.v. van mijn ex-vriendin en weet dat het af is met
haar andere vriend.
Zou haar heel graag terug willen ontmoeten zodat we samen
aan een toekomst kunnen bouwen.Maar
blijkbaar wil haar broer dit niet.Alle
berichten die ik haar via sms en op fb stuurde, bekijkt haar broer.Nochtans is het nog steeds privé wat wij
doen.Volgens hem stalk ik haar.Daarom stuur ik haar zo weinig mogelijk op
haar fb en stuur ik momenteel geen sms-en meer.
Maar mis gewoon eens geknuffeld worden en samen dingen
doen.
Morgen, het tweede jaar, dat ik Valentijn, alleen zal zijn. Voel me gewoon weer leeg. Precies of ik niks waard ben. En heb zo even op 'www.mijnvaph.be' bekeken hoeveel uren begeleiding per jaar ik kan krijgen. Gewoon schandalig hoe ze de mensen met een beperking uitbuiten. Nog geen uur per week. En degene van Familiehulp die wel graag komt naar mij, maar waar ik ook steeds minder uren krijg. Stilaan vraag ik mij af wat nog de betekenis is van mijn leven. Deed voor iedereen goed, maar waar sta ik. 'Nee' zeggen is moeilijk voor mij want heb een NAH en ervoor had ik al ass.
Ben vandaag naar dag- & woonondersteuning Pegode te Niel geweest.
Omdat er gewoon één van de bewoners iedereen rond zijn vingers draait, ook de begeleiding is dit voor mij steeds moeilijk. Facturen enz... scan ik steeds naar mijn bewindvoerder.
Maar van zodra mijn huurachterstand afgelost is, wil ik terug een gesprek dat hij bewindvoering volledig stop zet. Ben al lang genoeg onder bewindvoering en wil eens bewijzen dat ik het zelfs nog beter kan als hij.
Maar van de begeleiding krijg ik constant njet te horen omdat ze gewoon zijn dat er iemand hen rond zijn vingers gedraaid te hebben.
Op woensdag 18 januari 2017 had ik een afspraak met
dienst psychiatrie in het ziekenhuis te Jette, UZ Jette.
Omdat ze bijna geen tijd had om met mij van alles te
bespreken, heeft ze met een andere psychiater overeen gekomen om me te
begeleiden.Vroeger heb ik testen laten
afleggen of ik niet meer autismespecstoornissen heb en zoals ze verleden
woensdag zei heb ik dit inderdaad.
Zelf heb ik dus ASS waardoor het contact soms heel
moeilijk is, in de realiteit.Heb zelf
een vriendin gehad die autisme had en weet hoe moeilijk het soms is.Zwart/wit denkend en er bestaat geen grijze
zone.
Maar was altijd ontzettend vriendelijk tegenover haar en
ook tegenover andere mensen.
Eigenlijk veel te vriendelijk en veel te aardig.Ben zo geboren en zal ook sterven daarmee.
Heb wel zwaardere anti-depressiva gevraagd omdat mijn
anti-depressiva dat ik nam, niet meer voldoende was.Vanaf morgen, 23/01/2017 ga ik dit
nemen.Want naar het schijnt kan je de
eerste 14 dagen maaglast hebben van deze medicatie.
Heb het sinds eergisteren, 6 januari 2017, heel erg
moeilijk.Moeilijk met mezelf.Huil weer regelmatig omdat ik nog steeds heel
veel voel voor mijn ex te Aalst.Die had
ervoor gezorgd dat ik steeds positief stond in de wereld.
Echter, door haar moeder is het uitgegaan.Ze moest kiezen tussen haar hondje nog zien
wanneer ze op weekend was bij haar moeder of levenslang in de voorziening
blijven.Omdat beiden autisme hebben,
heeft ze voor het eerste gekozen.En
heeft ze het moeten uitmaken van haar moeder.
Nochtans hadden wij nooit ruzie.Er was wel een leeftijdsverschil van 13 jaar,
maar we zagen elkaar doodgraag.Zelf
begrijp ik haar moeder helemaal niet.
Waarom verbieden als we elkaar heel graag zagen en nog
steeds heel graag zien? Het is nu bijna één jaar geleden dat ik haar in de
realiteit heb gezien.Dat is voor mij
heel lastig.
Allereerst
onze excuses voor dit laattijdige antwoord.
De vertaling
van de op de Centrale Registratie van Zorgvragen (CRZ) geregistreerde
zorgvragen verloopt in twee fases. Een eerste meetpunt lag op 1 mei 2016. Alle
personen die op die dag één of meer geregistreerde zorgvragen hadden, ontvingen
inmiddels een brief waarbij hun vragen werden vertaald naar een budgetcategorie
persoonsvolgende financiering.
Uw zorgvragen
werden geregistreerd op 27 juli 2016. Dat is te laat voor het eerste meetpunt
van 1 mei 2016, maar de voor u geregistreerde vragen zullen worden vertaald op
basis van het tweede meetpunt, zijnde 31 december 2016. Gezien de complexiteit
van deze vertalingsoefening vermoeden wij dat deze brief in maart in de bus zal
vallen.
Wat betreft
de vertaling van de ondersteuning die u momenteel reeds geniet, zou u de brief
met de kennisgeving van uw persoonsvolgend budget deze week of volgende week
moeten ontvangen. De brief rond de vertaling van de op de CRZ geregistreerde
zorgvragen betreft dus de vertaling van uw meervraag ten opzichte van uw
huidige ondersteuning.
Conform het
besluit van de Vlaamse regering dat de transitie naar de persoonsvolgende
financiering regelt, worden de als actieve vraag op de CRZ geregistreerde
zorgvragen vertaald naar prioriteitengroep 3.
Wij hopen u
ondanks de laattijdigheid van dit antwoord toch nog van dienst te zijn.
Naar sociaal assistente van Levensvreugde Verblijven verstuurd
Op donderdag 23/12/2016 stuurde Katrien Van Goethem, totaal onverwacht, volgende sms:
'Spijtig dat het uitgegaan is. Want ik hou nog steeds van jou en je zit nog steeds in mijn 'Hart'.'
Zelf heb ik daarop geantwoord dat het me ook ontzettend pijn deed & nog steeds doet om haar niet te zien.
En dat ik U een brief had verzonden om elkaar één keer per maand te zien.
Maar nu flirt ze met een andere persoon die ook in Levensvreugde is. Je moet aan haar maar vragen om wie het gaat.
Constant spelen met iemands gevoelens, dat kan ze dus blijkbaar heel goed. Besef wel dat ik daarvoor gewaarschuwd ben door U.
Stilaan nam ik mijn leven terug in handen, en wacht op brieven van het Vlaams Fonds voor PVF, voor naar OC De Beweging te Merelbeke te gaan.
Daar zijn ze meer gespecialiseerd in hetgeen er allemaal rondom mij gebeurt, gevoelens, enz...
Maar Katrien moet eindelijk eens beseffen dat ze andere levens in het spel zet. Want heb me weer laten misbruiken, door haar goedgelovigheid.
En als ik Katrien ooit zie, dan zal ik het haar vlakaf zeggen dat ze met gevoelens van andere mensen aan het spelen is en was.
Heb haar nooit iets aangedaan en zal dit ook nooit doen. Daar mag je zeker van zijn. Alleen vraag ik me af waarom ze andere mensen kwetst.
Maar dit moet ophouden. Het is genoeg geweest. Misschien eens dringend praten met haar familie om te zien wat ze eraan kunnen doen.
Spijtig genoeg huil ik nu weer regelmatig omdat ze me enorm gekwetst heeft omwille van haar gedrag. Want had haar sms totaal niet verwacht.
En dan op zo'n manier. Sorry, maar had ook nog enorm veel gevoelens voor haar en daarvan heeft ze misbruik gemaakt. Ben van binnen natuurlijk enorm teleurgesteld in haar gedrag en heb haar sms-en verwijderd. 't Is genoeg geweest voor mij. Laat me niet meer misbruiken. Waarschijnlijk had ze iets nodig en denk dat ik al een vermoeden heb. Maar weet wel dat ik haar dit niet meer ga geven, daar mag je zeker van zijn.
Nogmaals sorry voor alles maar was echt met goede bedoelingen. Maar ze moet nu eens stoppen met zulke sms-en te sturen, dat ik nog steeds in haar 'Hart' zit.
Op donderdag 23/12/2016 contacteerde mijn ex, Katrien Van
Goethem, mij om me terug te ontmoeten.Omdat ze nog steeds houdt van mij, omdat ik nog steeds in haar Hart
zit.
Zelf heb ik ook nog steeds enorme gevoelens voor
haar.Zij was mijn God op aarde.Want ze was heel lief en altijd
vriendelijk.Nooit hadden we ruzie met
elkaar.
Verleden jaar, op 24/12/2015, heeft ze het moeten
uitmaken, omwille dat haar familie me niet wil accepteren.Nog steeds heb ik het daar moeilijk mee.Waarom geven ze mij niet een kans? Omwille
van hetgeen er vroeger met mijn ex is gebeurd.Weet, niemand kan dit terug draaien, dat besef ik wel.Maar wil gewoon 1 of 2 keer/maand samen zijn
met haar en samen gewoon amuseren, zoals we vroeger hebben gedaan.Samen bowling gespeeld, naar een concert
gaan.Niets meer en niets minder.Mijn ex is een heel goede
bowlingtrainster.Want verleden jaar,
toen ze me raadgevingen gaf, speelde ik plotseling veel beter.Mijn record is nog steeds hetgeen ik verleden
jaar heb behaald op het tornooi van t Vosje.Sindsdien heb ik dit nog steeds niet verbroken.
Wil gewoon haar 1 of 2 keer/maand zien en gelukkig zijn
met haar.Waarom kan dit niet? Omdat ze
in een voorziening verblijft? Mogen deze mensen ook niet gelukkig leven, met
iemand in hun leven? Blijkbaar, volgens haar familie mag dit niet.
Bore en burn-out
