Het is vrijdagavond, Christophe is op zee (sea-trial van de CMA-CGM Thalassa), de kindjes slapen, dus . tijd voor een nieuw berichtje op onze blog! Met ons gaat alles prima! Adrientje werkt op zijn tandjes (mag ook wel, hij is 9 maanden en nog geen tandje te zien!), wat gelijk staat met een paar keer per nacht opstaan. Maar ja, dat hoort er allemaal bij!
Vorig weekend, zondag, besloten we opnieuw op stap te gaan met onze Koreaanse collega Byeng Jin (of B.J. voor de vrienden ) en zijn echtgenote. Op het programma: bezoek aan Cheonghakdong of het dorp in de berg. Cheonghakdong is een dorp dat enkel te bereiken is na een goed half uur te voet te trekken door de bossen. De inwoners leven nog zoals enkele eeuwen terug, met traditionele klederdracht en in de in de geest van het Taoïsme. De gemeenschap wordt dan ook een beetje als sekte beschouwd, maar het geeft een goed beeld hoe de Koreanen vroeger leefden.
B.J. en zijn echtgenote
Zoals gezegd, na een goed half uur stappen door de bossen, bereikten we het dorp. Er is maar 1 ingang: een kleine deur met daarna een lange tunnel door een berg. Voor die deur staat een grote gong, die je moet luiden, vooraleer men de deur voor je opent.
Eenmaal door de tunnel, bereik je het dorp en kom je direct op het binnenplein. Deze leidt via een aantal omwegen en hindernissen naar het hoofdgebouw: een tempel met daarin een afbeelding van de zogezegde grootvader van Boeddha, een Koreaan. De omwegen en hindernissen zijn het pad die een gelovige moet afleggen om met zichzelf in het reine te komen vooraleer het hoofdgebouw te bereiken.
Het binnenplein
Noée en papa vonden het een zalig hindernissenparkoer!!
via de berg van steentjes
De voettocht verhinderde het gebuik van onze kinderwagen dus Adrientje mocht dicht bij mama zijn die dag! Dat was leuk!
Mama en Adrientje
Wat leuk zo dicht bij mama!
Noée had al gauw een waterbron ontdekt als ze maar met water kan spelen! Gieten en vergieten
Die dag was ons Noéeke weer niet te scheiden van haar B.J . B.J. dit, B.J dat, kom B.J Hij liet zich die aandacht welgevallen. B.J. heeft zelf 2 dochters, van 12 en 14 jaar. Een kleine pruts als ons Noéeke riep dus nostalgie op!!!!
Noéeke en haar B.J
De terugtocht naar de auto legde ze dan ook volledig af in de nek van B.J.!!!
Hiena gingen we met zijn allen nog een hapje eten: bibimbap (rijst met koude groenten en rode pepers-saus, met bovenop en ei). Mjam!!
Een gezonde uitstap in de buitenlucht, met als resultaat 2 slapende roosjes op de achterbank gedurende de terugweg!
Hier zijn we weer. Ik had beloofd vlug terug van me te laten horen.
Vandaag, zaterdag, organiseerde DSME (de werf) een happy hiking event. Hiking, ofwel bergwandelen, is de nationale sport van de Koreanen. Alle werknemers aan de werf (werknemers van de werf zelf, maar ook werknemers van de classificatiemaatschappijen en reders) waren uitgenodigd. Een gezellige mix van nationaliteiten.
Byeng Jin Kwak (Bureau Veritas), een Indische surveyor van Exmar, en Mister Nam (één van de Quality Managers van DSME)
Christophe en ik besloten deel te nemen, de kindjes bleven thuis met de babysit. s Morgens om 9 uur vertrokken we met zo een 50 man direct steil bergopwaarts. De groep dunde al vlug uit Na een uur niets anders dan steil bergop, bereikten we de eerste stop. Een prachtig zicht op Okpo en de werf.
DSME onze thuishaven!!!
Elke rustplaats is uitgerust met materiaal om te stretchen. Wat dan ook door alle koreanen werd gedaan
Na de rustplaats nog een 20 tal minuten klimmen tot de top Ondertussen nogmaals een prachtig zicht op Okpo.
Okpo, en de rode pijl, onze appartementsblok!
Onderweg kwam ik meermaals de man met de hamer tegen Mijn conditie is toch nog niet zo optimaal!!!
Na een fameuze klim (vertrokken op zeeniveau, de top op 460m ), eindelijk de top!
De top!!!!!!!!
Het vervolg van de tocht: na de top nog anderhalf uur dalen (én af en toe nog stijgen, puf puf) naar de vallei van Gohyeon, waar we getrakteerd werden op een maaltijd (samgye tang, of de Koreaanse versie van stoofpot van kip). Heerlijk!
Zicht op Gohyeon
Een uiterst vermoeidende voormiddag, zodat we besloten de rest van de namiddag te bekomen . én onze blog up to daten!!!
Vraag me niet hoe ik morgen zal opstaan, wellicht met heel pijnlijke benen!!
Ja hoor, hier zijn we weer... en om iedereen gerust te stellen: met ons alles opperbest! Na wat problemen met de computer en verandering van jobinhoud langs mijn kant, vind ik eindelijk weer wat tijd....
Wat mijn job betreft, ben ik van management kant gevraagd om dringend werk te maken van de certificiëring van de surveyors. Dit wil zeggen dat elke surveyor moet getraind worden, zowel theoretisch als praktisch op verschillende domeinen. Van deze training moet een record worden gemaakt, om vervolgens na een welbepaald stramien certifïëring aan te vragen via interne weg. Een hele berg paperassen... Nu kreeg ik een deadline om 46 surveyors te certifiëren vóór 15 december.... een hele klus.
Maar waar waren we gebleven... oh ja, Het vuurwerkfestival in Pusan! Super, prachtig, grandioos, etc, etc. Woorden te kort. Een prachtige show van 50 minuten, met lasers, muziek en vuurwerk natuurlijk. Noée stond aan de grond genageld.... voor zowat 10 minuten. Dan begon het wat lang te duren . Adrientje liet alles aan zich voorbij gaan die lag zalig in dromenland!
Een prachtige finale!
Het gezelschap: Thierry, Carine, Caroline en op de grond de kleine Ambre
Marie-Annick, Sonja (Koreaanse) en haar Japanse vriendin. Niet op de foto: Laurent, Jean-Yves, en wij natuurlijk.
Na een heerlijke nacht in het luxueuse Novotel, bezochten we de volgende dag een groot aquarium. Noée in de wolken natuurlijk . Mét dolfijntjes op het hoofd!!!
De fameuse dolfijntje en wat doet de haai???
Waaw, we lopen ONDER het water!!!!!
Ondertussen deed ook de herfst hier zijn intrede na een schitterende nazomer. Overdag hebben we nog zo een 18 graden, s nachts natuurlijk wel koeler. Ook wij hebben de verwarming moeten opzetten!
Gisteren, zondag, besloten we te genieten van een mooie herfstdag en te wandelen in het park rond het fort van Jinju, op zo een uurtje rijden. Prachtige kleuren!
Een prachtige kleurenweelde
Adrientje
En nog eens
Mag dat wel???
Ziezo, hier de laatste nieuwtjes en ja, ik beloof wat vlugger van me te laten horen!
Zoals vorige week aangekondigd: het werd dus wel degelijk een weekend van platte rust. Hoewel... Christophe werd zaterdag de gehele dag opgevorderd voor inspecties. Hull 2270 (Exmar LNG-tanker), wordt morgen (zaterdag) te water gelaten. En natuurlijk zit de werf achter op schema... Het werd dan bijgevolg ook voor ons beiden een vrij hectische week...
Morgen, na de launching van hull 2270,begeven we ons met ons gezinnetje richting Pusan, waar we uitgenodigd zijn bij Jean-Yves en Marie-Annick thuis (ze wonen in een prachtig appartement aan de zee, op het 31ste verdiep). 's Avond is het vuurwerkfestival, en vanop de 31ste verdieping hebben we een prachtig zicht! Bijgevolg hebben we alvast een hotelkamer geboekt in de buurt, want naar het schijnt wordt het weerom een massa-event!
Als toemaatje nog enkele foto's die ik vandaag te pakken kreeg van het huwelijk van Jin en Alex, als eveneens 3 fotos van de tewaterlating van hull 4126, een containerschip voor CMA CGM, met een lengte van 360 meter!
Groetjes en tot schrijfs, met een uitgebreid verslag van het vuurwerkfestival!
Noéeke, Adrientje, Sophie en Christophe
Het bruidspaar wisselde in totaal 3 maal van kledij
De traditionele Koreaanse plechtigheid, in gesloten kring
Na een rustig weekend, juist ja, komt er een overvol weekend!
Zaterdagmiddag huwelijk van Jin en Alex, zaterdagavond lantaarnfestival in Jinju, en zondag een volledige dag op stap onder de leiding van Byeng Jin, een Koreaanse collega van op het werk. Een goed gevuld programma ...
Zaterdagmorgen stond Noéeke op met de woorden: Noéeke prinses vandaag... en ja hoor, een mooi prinsesje was ze, in haar traditionele hanbok, MET kroontje!
Ons prinsesje
Het huwelijk van Jin en Alex verliep iets anders dan wij in België gewend zijn. De genodigden worden om 12.00 verwacht in de feestzaal, waar vooraan op een podium de plechtigheid zal plaatsvinden. Raar maar waar, deze plechtigheid is louter ceremonieel en heeft geen officiële betekenis. Eerder een mooie show... De voorganger was een oud-leraar van Alex, en de plechtigheid duurde al bij al 15 minuutjes. Noée ging samen met 2 andere koreaanse meisjes, allen in hanbok, als bloemenmeisjes voor de bruid.
Aan deze plechtigheid was weinig traditioneel koreaans: bruid en bruidegom waren westers gekleed. De traditionele plechtigheid (MET traditionele kledij) gaat door in beperkte kring. Spijtig dat we daar geen getuige van konden zijn.
Na de plechtigheid van 15 minuten, ging iedereen aan tafel. Al bij al duurde het feest 2 uur, dus rond 14.00 keerden we reeds huiswaarts...
Jin en Alex
s Avonds afspraak in Jinju met Jean-Yves en Marie-Annick. Tijdens het lantaarnfestival zijn de rivier en de oevers volledig versierd en verlicht met lampions. Een prachtig schouwspel, met als enige nadeel.... een enorme massa volk! Het was dringen. Noée was in de wolken, en vergat dat ze eigenlijk doodop was na een lange lange dag.
De lampions op het water...
Noée bij de sprookjeslampions
s Zondags was het vroeg opstaan, om 07.00 hadden we afgesproken met Byeng Jin. Met de wagen vertrokken we op verkenning richting Suncheon en het zuid-westen van het vasteland.
In de voormiddag stond Nagan-folk village op het programma, een authentiek traditioneel omwald dorp uit de 14de eeuw (als bescherming tegen Japanse piraten), en nog steeds bewoond, alsook Songgwangsa, een schitterende geconcerveerde tempel in de bergen. Na een smakelijk lokaal koreaans middagmaal, ging het richting Mount-Jirisan (1915m), met een prachtig uitzicht (natuurlijk bij ons bezoek in de mist), met daarna een rustgevende wandeling rond een eeuwenoud bos.
Nagan-folk village
Songgwangsa
Njam...lekker! Noéeke verkoos toch haar boterham met choco!
Byeng Jin en Noéeke: de beste vrienden... Visjes, where you go??
Meer foto's op de blog van Christophe: kimchicoree.skynetblogs.be!!
Een vol programma, een te kort weekend.... met andere woorden: volgend weekend... platte rust!!
Hier zijn we weer! De herfst (wat wij hier toch herfst noemen), deed ook zijn intrede in Zuid-Korea. De temperatuur daalde op 1 dag van rond de 30 graden naar amper 21 graden. Na maanden temperaturen van 30 graden en meer, vinden wij 21 graden KOUD! (nu haal ik me wellicht enkele vijanden op de hals... )
Verder weinig sensationeel nieuws. Het was op werkvlak een zeer drukke week, en dus bijgevolg op privévlak een uiterst rustig weekend, om even te bekomen.
Zaterdagnamiddag ( in de voormiddag werkt Christophe) werden de gewoonlijke boodschappen gedaan in Home Plus, een grootwarenhuis te vergelijken qua grootte met Carrefour. Noéeke eet daar haar wekelijks chocolade-ijsje (Baskin and Robbins), heerlijk! Home Plus is gelegen in Gohyeon, om een 20 tal minuutjes rijden van Okpo.
Zondag trokken we er met de buggys te voet op uit. Het leuke aan Zuid-Korea is dat alle winkels ook zondags open zijn! Op zoek naar feestschoentjes voor Noée...
Volgend weekend zijn we uitgenodigd op het huwelijk van 2 Koreaanse vrienden, Alex en Jin (of met hun Koreaanse namen Song-Hyun en Hyun-Jin). Het wordt een traditioneel Koreaans huwelijk, in traditionele Koreaanse kledij en.... Noée is gevraagd als bloemenmeisje!
Alex en Jin kochten voor Noée dan ook een schitterende tradtionele Hanbok, met bijpassende traditionele haartooi (diadeem). Wij moesten nog enkel voorzien in schoentjes...Na een lange zoektocht ( smaken verschillen: schoenen voor meisjes zijn hier naar onze smaak vreselijk kitch), vonden we toch iets wat past. Noée in de wolken natuurlijk!
Volgende week uiteraard volledig verslag (mét fotos, jaja, geduld is een mooie deugd ) van dit huwelijk met ons Belgisch bloemenmeisje!!
Hier alvast nog enkele fotootjes van de kleintjes, en wat impressiefoto's van Okpo, het stadje waar we leven...
Noée en haar broertje
ons Adrientje
en ons Noéeke
Noée's dagelijkse speeltuin,"playground", vlak onder ons appartement
"San Francisco" zoals wij het noemen, met rechts onze appartementsblok
Het dagelijkse leven in Okpo
"Okpo Middle School", gelegen naast onze appartementsblok
Zicht op ons appartement (1ste verdiep, links van de ingang, de eerste 5 ramen)
Druk, druk, druk! Zo druk dat de blog een paar dagen heeft moeten wachten....
Christophe stroomt over van het werk (hij is surveyor en site-manager terzelfder tijd), en ook mijn departement begint stilaan in overdrive te geraken: weldra hebben we 3 schepen tegelijk voor cargo containment! We zijn dan ook opnieuw een extra surveyor aan het opleiden.
Met ons gaat alles goed. We zijn nu eind september, en we hebben nog steeds 25 à 28 graden, schitterend weer. De voorspellingen echter beginnen stilaan te wijzen naar koudere temperaturen... de winter komt er aan, en dan wordt het bibberen, kouder dan in België!!!
Maar genoeg over de koude, vorige weekend genoten we nog van een schitterende beach-party! Isabelle, Etienne en nog een heleboel andere expats vierden samen hun verjaardag. Afspraak zondagmiddag op Gujura-beach, ieder had een specifieke taak toebedeeld gekregen: sommige zorgden voor drank, andere voor heerlijk zelfgemaakte tortillas, taboelé, pizza, cakes met zalm,... Hoe kon het ook anders, wij zorgden voor een chocolade taart!
De hemel had wat anders voorzien, want tot 5 minuten voor ons vertrek regende het! Maar kijk, de familie Vaes komt buiten, en.... het zonnetje schijnt! Het werd al bij al een heerlijke namiddag (niet té warm, een zuchtje wind, ideaal dus!). Noée en Lise-Agathe speelden non-stop in het zand, Adrientje had het veel te druk met rondkijken...
We hadden eigenlijk veel bekijks van de Koreaanse zijde, want na 15 augustus zie je geen Koreaan meer aan het strand!
De expat-bende
Thierry en zijn zoon Maxence
Kiekeboe!
Noée vond het zo leuk dat ze af en toe vergat dat ze eigenlijk wel een beetje schrik heeft van de golven...
Moeder en zoon op wandel!
Laurent en zijn zoontje Paul
Noée en Lise-Agathe: "Hoeveel emmertjes nog voor onze put gevuld is???"
Dit weekend vierden we Chuseok, het Koreaanse Thanksgiving, of "nieuwe-oogst-feest". Een uitgebreid feest, die hoofdzakelijk in familie wordt doorgebracht, en meerdere dagen duurt. Het feest valt op 15 augustus, maar dan in de lunaire kalender (voor ons dus op zondag, 14 september). Aangezien iedereen naar zijn familie trekt, ontstaat er een volksverhuizing door het gehele land, met mega-files.
Wij profiteerden van dit lange weekend om het Koreaanse schiereiland wat verder te verkennen, en trokken naar Gyeongju, een historische stad net boven Ulsan, op 3 uren rijden. Om alle verkeer te mijden, besloten we te vertrekken zaterdagmorgen, om 05.30. Een goede beslissing, geen files!
In Gyeongju logeerden we een een mooi hotel, buiten de stad, in een prachtige omgeving, en dicht tegen enkele waardevolle historische sites.
Gyeongju was de hoofdstad van het Silla-Koninkrijk, dat een derde innam van het grondgebied van het huidige Noord en Zuid Korea, en duurde van 57 voor Christus tot 935 na Christus. Het was een hoogstaande cultuur, met een opeenvolging van gereputeerde Koningen, die er in slaagden hun Koninkrijk te verdedigen tegen de vijandige Japanse invallers.
Deze Koningen werden begraven onder "tumuli", heuvels van stenen en zand. In en rond Gyeongju vind je overal deze heuvels terug. Slechts enkelen werden voor archeologisch onderzoek geopend, dit om de rust van de voorvaderen niet te storen, wat een hoge waarde is in de boeddhistische cultuur. Eén van de graven die werden geopend, is Cheonmachong, of "graf van het vliegende paard". In de grafkamer werden prachtige ornamenten aangetroffen, o.a. een kroon en een borstpantser met de afbeelding van een vliegend paard, vandaar de naam.
Het Tumuli-park in het centrum van Gyeongju.
Adrientje vond alles best...
Vlakbij ons hotel lag een site, erkend door de UNESCO als werelderfgoed: de tempel van Bulguksa. Opgericht in 535, is de tempel bekend als enige overblijfsel van de Silla-architectuur. Hoewel grondig gerestaureerd (en ook gereconstrueerd), is het tempelcomplex in het midden van de bossen en de heuvels een echte parel!
De hoofdgebouwen
De ingewikkelde dakconstructies
Detail
De beroemde pagode Dabotap
Noée amuseerde zich kostelijk: trappen op en af, verstoppertje spelen achter de vele gebouwen, ...
Kiekeboe!!
Af en toe een kleine rustpauze...
Maandagavond kwamen we moe maar voldaan terug thuis. Opnieuw een schitterende timing gekozen, geen files! Een superdosis cultuur, we kunnen er weer tegen!
Ons Noéeke gaat naar school! Maandagmorgen, om 08u30, werden we verwacht in de "Okpo International School",op 5 minuutjes rijden van ons thuis, voor de eerste schooldag.
"Okpo International School"
Heel enthousiast vertrokken we richting school, maar éénmaal de toegangspoort voorbij, vondt Noée toch wat lood in haar schoentjes... Het is toch een vreemde omgeving...
In mama's veilige armen...
Na kennismaking met de directeur (een Australiër) en de juf (miss Aprille, een Filipijnse), trokken we richting klas. Een leuk klasje, met alles er op en er aan! Miruna (Roemeens) en Alexandra (Oekraïns), de dochters van 2 van onze collega's werden algauw vriendinnetjes met Noée... 18 kindjes zitten er in haar klasje, van diverse nationaliteiten ( Amerika, Finland, Denemarken, Zweden, Roemenië, Engeland, Frankrijk, Oekraïne, Indië... en natuurlijk België! )
Een allegaartje van nationaliteiten
Om 12u30 mag Noée naar huis: doodmoe (een voormiddag volledig in het Engels) en heel blij springt ze in mijn armen en gaan we richting haar Koreaanse mamy Su Jong en Adrientje, beide nog thuis.
Zondag daarvoor, ondernamen we een uitstapje naar de tempel van Anjeong-sa, op het vasteland in de buurt van Teong-Yeong, op een uurtje rijden. Onder een prachtige hemel en in de rust en de koelte van de bossen, ontdekten we dit pareltje. Gebouwd in 654, en na vernielingen herbouwd in 1751, is deze boedhistische tempel een rustoort voor velen.
Jaja, het is zover, morgen (maandag) gaat Noée naar school! De eerste kleuterklas van de Internationale School, hier in Okpo, met Engels als voertaal. We zijn benieuwd! Ze is alvast heel erg enthousiast om terug naar school te gaan... Thuis in Zoersel ging ze reeds naar de peuterklas.
Ondertussen verliep dus de laatste week vakantie. Om nog even in vakantiesfeer te blijven, gingen we vorig weekend naar het strand, samen met de familie Sénard. Etienne, Isabelle en hun kindjes Lise-Agathe (4jaar) en Eusèbe (1 jaar), speelkameraatjes voor Noée en Adrien. Afspraak zondagnamiddag (na de siësta van de kleintjes) op Gujura-beach, zo een 20 minuutjes met de auto. Lise-Agathe en Noée waren algauw druk in de weer met zandkastelen (af en toe geholpen door de papa's), Adrientje was tevreden met dat tafereeltje in de gaten te houden, terwijl Eusèbe samen met zijn mama ging zwemmen.
Zandkastelen bouwen: Noée, Lise-Agathe en Christophe, met op de achtergrond Etienne, Isabelle en Eusèbe die gaan zwemmen.
Interessant!
Eusèbe, het zandmonster... grrr!
Donderdag 28 augustus was voor Christophe en mij een belangrijke dag: 4 jaar getrouwd! Voor de gelegenheid had Christophe die avond geboekt in het chiqueste restaurant van Okpo: een Japans restaurant, met op de kaart o.a. rauwe vis. Mjam! Dat alles opgediend in een privé-vertrekje...
En de gerechten blijven maar toestromen...
Ook Noée krijgt de smaak te pakken: hoe werken die stokjes?
Gelukt! Mjam!
Adrientje was voor de gelegenheid gekleed in een Japans traditioneel pakje...
Vorige zondag, met een weekje vertraging, was het ten huize Vaes groot feest! Ons Noéeke werd 3 jaar! Aangezien de meeste van haar (Europese) vriendjes in het groot verlof vakantie nemen in hun thuisland, was het een bescheiden feestje. Maar daarom helemaal niet minder leuk!
De voorbereidingen begonnen reeds zaterdag: ingrediënten zoals zelfrijzende bloem, chocolade, vanillesuiker en dergelijke vind je hier niet zomaar in het rek in de supermarkt. Ik had van Isabelle (een française) een adresje gekregen van een groothandel in bakkerijspullen. De enige plaats om al mijn ingrediënten en accesoires bijeen te sprokkelen. Mama was reeds van 's morgens in de weer om een taart te maken: wat anders dan een heerlijke chocoladetaart voor Noée! Op hoop van zege (de ingrediënten zijn toch ietwat anders), maar, naar mijn eigen bescheiden mening, goed gelukt!
... de taart ...
... niet laten vallen!
Happy birthday to you! Hiep, hiep hiep ( of zoals Noée zegt: hiepiepiepiepiep)... HOERA!!!!! Met de beide armpjes in de lucht!
... hiep hiep hiep..........HOERA!!!!!
Het was de eerste maal dat ze echt besefte wat verjaren is, en tevens de eerste maal dat Christophe op haar verjaardag thuis kon zijn... 3 kaarsjes moesten er worden uitgeblazen. Wat vlot ging, zelfs zo vlot, dat we ze in totaal 6 keer opnieuw hebben aangestoken! " Nog, mama!"
... met mama ...
en dan.... CADAUTJES-TIJD! Papa en mama kochten een mooi Disney-princess uurwerkje ("tik-tak"). Opa en Bobonne, alsook haar lieve peter Frederic en Tante Patricia zorgden voor de grootste verrassing: postpakjes, helemaal vanuit België, vol cadeautjes! Wat fijn! En maar uitpakken!
... het postpak van Opa en Bobonne ...
... en met het uurwerkje!
... en de cadeautjes uitproberen natuurlijk! Dank u Opa, Bobonne, peter Frederic en tante Patricia!
Tot schrijfs!
Onze grote meid Noée, Adrientje, Christophe en Sophie
Zie hier de hoofdingrediënten van vorig weekend!!!
Zon zee strand barbecue en jetski
Mister Choi, chef van het agentschap Kitco te Geoje, verhuurmaatschappij van o.a. ons appartement, nodigde Christophe en het ganse Bureau Veritas team (met familie) uit voor een namiddag zon zee strand barbecue en jetski.
Bij onze aankomst op het strand stond er een tent klaar, met plaats voor 20 man, met alles er op en er aan (bulgogi-barbecue, verfrissende drankjes, watermeloen,...), en in het water lagen er 2 jetskis en een banana-boat klaar. Dat beloofde!
Christophe klaar om te vertrekken....
Noée maakte al vlug vriendjes met een koreaans meisje van 14, enkele aanwezige Koreaanse dames ontfermden zich direct over Adrien.
Yevgen, Beng Jin en Thierry (respectievelijk een Oekraïnse, Koreaanse en Franse surveyor) alsook natuurlijk Christophe verdwenen direct richting jetskis. Ook Yoon-Jong (de secretaresse, door ons allen Madame Son gedoopt) en haar echtgenoot arriveerden.
Christophe, Mister Choi en Thierry
" Madame Son" en haar echtgenoot
Ikzelf ging met Noée in het water.... leuk dat ze het vond! Adrientje probeerde het ook, maar protesteerde al vlug... te koud! Na enkele tochtjes op de jetskis en de banana-boat, proefden we van de heerlijke barbecue. Wat een leven!
Noée en haar ark
Zondag trokken we er met de wagen op uit. Een verkenningtocht in het zuiden van het eiland. Prachtig!
Het zuidelijkste punt van het eiland Geoje (of Koje)
Rijstvelden tot zover de horizon strekt....
Mama en haar 2 kindjes
"Kijk, de zee!!"
Een veel te vroeg einde van een schitterend weekend!
Misschien moet ik na bijna 2 maanden onderdompeling in de Koreaanse cultuur en gewoontes, even dit onderwerp aansnijden.
Koreanen zijn hele vriendelijke, maar vrij gesloten mensen. Je moet ze goed leren kennen, vooraleer ze zich open stellen ten opzichte van anderen. Tegenover kinderen zijn ze helemaal anders: een kind is in Korea publiek bezit. Het was wel even wennen: Noée en Adrien worden door wildvreemden aangeraakt. In de supermarkt bijvoorbeeld, met Adrien in de maxicosi op de kar, wordt die kar gewoon uit mijn handen genomen om Adrien beter te kunnen bekijken... Dit is hier de gewoonte! Noée had het in het begin daar wat moeilijk mee, maar ze geraakt er stilaan aan gewend en laat de mensen doen.
In het verkeer zijn ze een vrij grote ramp: eerlijk gezegd, volgens onze normen zijn het geen goede chauffeurs. Verkeerslichten duren een eeuwigheid, dus deze worden massaal genegeerd (je wordt gewoon voorbijgestoken als je braafjes wacht tot het groen wordt) en ze snijden vreselijk hun bochten af. Op een 2-vaks-rijbaan kiezen ze een rijvak en blijven daar dan ook op rijden, ongeacht hun snelheid. Er wordt hier vollop links en rechts voorbijgestoken. Op een rijbaan met een maximumsnelheid van 70 km per uur, rijdt de helft 50 km per uur of minder en laat alles opstroppen. Laat ons in België maar klagen over flitspalen, hier in Korea zijn er duizend maal meer! Het zijn geen palen, maar hangen boven het wegdek. En de boetes zijn even hoog of zelfs hoger dan in België!! Verkeerslichten hangen voorbij het kruispunt boven het wegdek (opletten dus waar je moet stoppen), verkeersborden staan op het wegdek geschilderd. Het positieve is dat je aan verkeerslichten altijd rechts mag afslaan, zelfs als het rood is! Dit voorkomt wachten! (zouden ze bij ons ook moeten invoeren, een goed systeem!)
Koreanen koken zelden zelf: de restaurants zijn talrijk, alsook de afhaaldiensten, en zijn super goedkoop. Er hangt dan ook dagelijks publiciteit op onze voordeur.Koreaans eten is vrij calorierijk en vet (ze hadden hier 50 jaar geleden hongersnood, en dit blijft hangen). Niet echt wat wij dagelijks naar binnen spelen.Bulgogi, of koreaanse barbecue is echter wel heel lekker. Je moet daarvoor op restaurant (lage tafels en je zit op de grond, amaai, wij stijve westerlingen,...) Wij koken zelf europees, we vinden hier de nodige producten, maar nog niet in de bereide vorm zoals wij kennen. En dus eigenlijk ook wel gezonder, aangezien ik exact weet welke ingredieten ik gebruik (en geen smaakverstekers en kleurstoffen)! Wel wat meer werk... Af en toe storten we ons wel op kimpa, de koreaanse variant van japanse sushi. Lekker en light!Daarnaast heb je natuurlijk nog de kimchi, gefermenterde kool (zeg maar bijna rot) heel sterk gekruid vol pepers, in allelei variaties. Voor ons bijna niet eetbaar, onze ingewanden staan in vuur en vlam. Ze eten dit bij echt alles en kunnen niet zonder. Zelfs s morgens bij het ontbijt! Onze westerse keuken vinden ze dan ook naar niets smaken, niet gekruid. Je ziet wel veranderingen bij de nieuwe generatie: sinds enkele jaren is hier de fast-food keten Loteria, en het beeld dat wij hebben van fijne aziaten is bij de adolescenten aan het verdwijnen.... Zwaarlijvigheid duikt op!
Verder zijn ze ook vrij preuts: op het strand zie je geen enkele zwembroek, bikini of badpak, iedereen zwemt met t-shirt en broek. Ze schuwen echt de zon (paraplus zijn hier ook parasols). De fond de teint voor vrouwen is hier dan ook wit! (zoals de geishas vroeger in Japan). De vrouwen dragen dan ook vollop zonnekleppen! Aziatische toeristen die in Antwerpen of Gent rondlopen met zulke mooie zonnekleppen, wees dan maar zeker dat je Koreanen voor je hebt, en geen Japanners, zoals we meestal veronderstellen...
Na heel lang wachten kwam vrijdag namiddag onze verhuiscontainer eindelijk toe! Een dikk pluim voor de verhuisfirma AGS, want alle spullen hebben hun eindbestemming bereikt zonder breuk!
De container zelf werd ingepakt te Zoersel half mei. Lang leve de internationale verhuizingen, ik moest enkel alle spullen klaarzetten, deze werden vervolgens door een ploeg van 4 man ingepakt en op de container gezet. Wegens problemen met onze verbijfsvergunning, dit door enige traagheid bij onze werkgever en de Koreaanse autoriteiten, geraakte de container maar moeilijk door de douane. Maar eind goed al goed!
Onze spullen worden uitgeladen...
De container zelf heeft een lange weg afgelegd: vertrokken met de vrachtwagen in Zoersel, naar het opslagdepot van AGS in Brussel, vervolgens naar Antwerpen voor het inladen op een containerschip, een lange reis van Antwerpen, via het Suezkanaal naar Pusan, Korea. Daar werd de container uitgeladen, gechecked door de douane, en per vrachtwagen naar Okpo gebracht.
AGS heeft in Pusan een agent, dus geen gedoe met tussenpersonen. Een ploeg van 4 man heeft dan ook alles naar ons appartement gebracht en uitgepakt. Daarna kwam ons grote werk: alles een plaatsje geven! Een werk waar we toch even zoet mee waren....
De verhuisploeg in actie!
Noée was in de wolken om al haar spullen terug te vinden! Ze wist niet waar eerst te kijken, of met wat eerst te spelen!
"Joepie, mijn spulletjes!!!"
Ook Adrientje was letterlijk in de zevende hemel... hij viel al vlug in slaap in zijn bedje van thuis!
Vorig weekend besloten we om ons eilandje even te verlaten en te trekken naar de grootstad Pusan (of Busan).
Pusan is de 2de grootste stad van Zuid-Korea, na Seoul. Zaterdagmorgen vroeg uit de veren, we hadden besloten de ferry te nemen. (Ofwel verlaat je Koje via een brug, maar dan is het een lange weg met de auto, ofwel neem je in het noorden van het eiland de car-ferry). Met de ferry ben je een uurtje onderweg.
Onze trip begon wat in mineur, Noée werd autoziek (de baantjes naar de ferry-terminal zijn vrij bergachtig). Na haar te hebben opgefrist en andere kleren te hebben aangetrokken, werd onze expeditie verdergezet. Waaw, mama, bateau papa!. Voor Noée was het de eerste maal op een boot, en ze vond het super! Adrien, die liet alles maar aan zich voorbijgaan, en sliep rustig verder.
We verbleven in het Commodore Hotel (lang leve de GPS, ik heb geen idee hoe we het hotel anders hadden gevonden, Pusan is gigantisch!). Een echte aanrader!
s Middags waren we uitgenodigd bij Jean-Yves en Marie-Annick ( beide fransen, Jean-Yves is de site-manager voor Bureau Veritas van drie werven in de buurt van Pusan). Ze hadden ook een vriendin uitgenodigd (Sisi, een Chinese van 34 met een zoontje van 9 maanden, Enzo). Ongelofelijk hoe zij Frans spreekt, vloeiend zonder accent! (daarnaast spreekt ze trouwens nog vloeiend Engels en Koreaans). Noée vond al vlug een speelkameraadje in Enzo! Jean-Yves en Marie-Annick wonen in een prachtig appartement aan de zee met schitterend zicht op de baai van Pusan. Na het heerlijke middagmaal trokken we allen voor een wandeling naar het strand. Het water was voor Noée iets te koud om te zwemmen (20 graden), maar volgens Marie-Annick zal de zee nog verder opwarmen naar een zeer aangename 27 graden in augustus. Zij kan het weten, ze is nu al 8 jaar in Korea.
Na een deugddoende nacht (de kleintjes waren doodmoe), trokken we zondag naar de skytower, met een prachtig uitzicht, en naar Nampodong, een wijk in Pusan met een traditionele markt. Noée had weer heel veel bekijks: beautiful!. De Koreanen zijn verzot op haar blonde krullen en blauwe ogen, een rariteit hier! Ook Adrien krijgt de nodige aandacht. s Middags aten we in Paris Baguette, een patisserie-keten op zijn Europees. Heerlijke belegde broodjes! Daarna was het alweer tijd om de terugweg aan te vatten.
Een tof weekend, en leuke mensen ontmoet! Voor herhaling vatbaar!
Onze eerste 2 weken Korea lopen.... en ik denk dat we ons allen vrij goed aanpassen. Adrien is in de 7de hemel met de nanny (mamy Su Jong), hij wordt vreselijk vertroeteld. Ook Noée is heel erg in haar nopjes, ze knutselt er op los. In September zal ze halve dagen naar de internationale school gaan. Ze heeft ondertussen al 2 vriendinnetjes: een koreaans meisje van 4 (die ze steeds op de speeltuin bij ons appartement ziet), en een Roemeens meisje van 3 (Miruna, haar mama en papa zijn collega's van ons).
We hebben ondertussen al wat andere expats ontmoet (gelinkt met ons werk). De site manager van CGA-CGM, de site manager van Total (Shipping in Samsung Shipyard), allen Fransen van onze leeftijd met kleine kindjes! Tof! Naar onze appartementsblok verhuist binnenkort zelf een Belg uit Namen!
Verder is ons appartement echt wel wat we zochten: juist groot genoeg, modern met alles er op en eraan (we hebben 3 slaapkamers, een bureau versus dressing, 2 badkamers, een ruime living, moderne keuken en een kleine inkom). Niet mis! We wonen op het eerste verdiep van een appartementsblok van 17 verdiepen. Bij dit berichtje enkele foto's, dan wordt onze omgeving wat meer visueel!
Wat het klimaat betreft, zijn we voor het ogenblik in de zomer, maar wel in het regenseizoen (juni-juli). Echte tropische regenbuien.De temperaturen draaien rond de 25 à 30 graden. Daarna blijven we in de zomer, maar wordt het HEET (richting 40 graden.....). Vanaf september wordt het geleidelijk aan koeler, naar een echte KOUDE winter (minimaal -10 graden). Een land van extremen dus. Verder is de natuur hier echt wel mooi, het enige minpunt is de architectuur (onbestaande). Ze planten overal maar huizen neer, die eigenlijk op niets trekken. Ons appartement valt dus heel goed mee qua Koreaanse normen!
Wat het verkeer betreft, rijden ze zoals in België, rechts dus. Maar naar Europese normen zijn het hele slechte chauffeurs: ze snijden de bochten af, stoppen in het wilde weg.... Daarbij rijden ze allemaal met automaten (versnellingspoken zijn hier dus onbestaand). Christophe zoals ikzelf (we hebben beide een auto) zijn dus ook naar de automaat moeten overstappen.... . De enige auto's die je hier ziet zijn ofwel van het merk Daewoo, Hyundai of Kia (Koreaans natuurlijk), en ook maar in 3 kleuren: zwart, wit of metalizé-grijs. Heel erg moeilijk om op een parking je auto er uit te halen! Christophe rijdt met een Hyundai Sonata, ik rijd met een Hyundai Avante delux (modellen die in Europa niet bestaan, Aziaten hebben heel andere smaak wat modellen betreft). Enne.... Chantal... hier is echt wel het koninkrijk van de Matiz!!!!! . Je ziet er honderden per dag!!!
Ook op professioneel vlak valt alles echt heel goed mee. In volgend berichtje daarover meer, ook met foto's!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
) en zijn echtgenote. Op het programma: bezoek aan Cheonghakdong of het dorp in de berg. Cheonghakdong is een dorp dat enkel te bereiken is na een goed half uur te voet te trekken door de bossen. De inwoners leven nog zoals enkele eeuwen terug, met traditionele klederdracht en in de in de geest van het Taoïsme. De gemeenschap wordt dan ook een beetje als sekte beschouwd, maar het geeft een goed beeld hoe de Koreanen vroeger leefden.
. Adrientje liet alles aan zich voorbij gaan
die lag zalig in dromenland!
)
. De enige auto's die je hier ziet zijn ofwel van het merk Daewoo, Hyundai of Kia (Koreaans natuurlijk), en ook maar in 3 kleuren: zwart, wit of metalizé-grijs. Heel erg moeilijk om op een parking je auto er uit te halen! Christophe rijdt met een Hyundai Sonata, ik rijd met een Hyundai Avante delux (modellen die in Europa niet bestaan, Aziaten hebben heel andere smaak wat modellen betreft).
. Je ziet er honderden per dag!!!
