Dag 2 in Toronto, maar niet zo lang in Toronto zelf geweest. Reeds om half 10 moesten we klaarstaan voor een tour van 1 dag naar de Niagara-watervallen. Anderhalf uurtje rijden met de bus en we komen o.a. langs de waterkant van Toronto, waar land op de rivier gewonnen wordt voor het bouwen van ettelijke wolkenkrabbers. We zien veel supermoderne, hoge flatgebouwen, en zeer veel bouwkranen met flats in opbouw. Gedurende verscheidene kilometers blijft dat doorduren. Toronto is echt supergroot, met veel, veel voorsteden die gewoon aansluiten op de stad. Ik hoorde zeggen dat het in totaal 640 vierkante kilometer bedraagt, je zou het gaan geloven als de files om de stad in te rijden beginnen van zo'n 50 km afstand van het centrum. Zoals we gisteren opmerkten (maar toen ging het om files om uit de stad te geraken, was immers zo'n 6 u 's avonds). Alsof je van Gent naar Brussel moet aanschuiven. Nog erger dan bij ons dus. Terug naar onze Niagara-tour dan. Eerste stop aan de whirlpool, waar het water afkomstig van de Niagara-watervallen in een soort draaikolk terechtkomt. Dit is een whirlpool waar ik niet graag zou in terechtkomen. Met shopmogelijkheden (vooral souvenirs). We kopen een aantal magneten voor de koelkast. Tweede stop: de watervallen zelf. Indrukwekkend. We nemen veel foto's van de watervallen aan Amerikaanse kant en aan Canadese kant, waar de watervallen van drie kanten komen (Horseshoe, dus eigenlijk in de vorm van een hoefijzer). Ongelooflijk wat een kracht en diepte. We worden bij het nemen van de foto's doornat door het opspattende water. Alsof je door een douche gaat. Door de zon op al dat fijn opspattende water staat er een prachtige dubbele regenboog. Mag je niet missen, we nemen er het natte pak bij. Gelukkig schijnt de zon nog steeds overvloedig en bij zo'n 26 graden drogen we nog vlot. Middagmaal ter plaatse met vanuit het restaurant op de 13de verdieping van het Sheraton mooi zicht (zonder waterdouche) op alle kanten van de watervallen. Niagara zelf is volgestouwd met hotels en Hardrock Café, Planet Hollywood, Rainforest Cafe allez het lijkt Disney of Universal Studios wel. Serieuze toeristische accommodatie. Dan wacht ons een cruise met de Hornblower-boot. We zetten ons schrap, want gezien de douche die je al krijgt als je bovenaan de watervallen rondwandelt, verwachten we ons nu aan een Popeye-douche ("You WILL get wet" - blijft sinds Florida en de Popeye-ride altijd een familiegrap). Iedereen krijgt een poncho, een soort veredelde vuilzak en we kunnen aan boord. Eerst langs de Amerikaanse watervallen, die van één kant komen en naar beneden in soort rotsig water terechtkomen. We krijgen een lichte douche, maar valt nog mee. Dan op naar de hoefijzerwatervallen aan Canadese kant. Je gaat met dat bootje tot middenin dat hoefijzer, waar je in een soort mistig nat niemandsland belandt. Vooral aan de ene kant is het ongelooflijk hoog, die muur van water die naar beneden dondert. We worden natuurlijk terug nat, maar al bij al valt het nog wel mee. Ikzelf was natter toen ik boven rondliep dan op de boot zelf. Jari krijgt wel een splash over zich heen aan 1 kant, maar hij heeft vlugdrogende kleren aan. Zeer de moeite en indrukwekkend, al die natuurkrachten. Wat zijn mensjes klein en nietig. Onze toer doet daarna nog het stadje Niagara-on-the-Lake aan, een zeer chique stadje met zeer grote huizen in de buitenwijken, ware kastelen in Amerikaanse stijl, absoluut niet vergelijkbaar met wat we eerder in Canada zagen. Prijzen navenant. Stadje zelf is terug een waar toeristengedoe, met veel winkeltjes, ijssalons en restaurantjes. Laatste stop: een winery. Want de regio rond Niagara is gekend als wijngebied en regio waar zeer veel fruit wordt geteeld (appels, perziken, pruimen,...) - volgens wat de gids vertelt zelfs de helft van de Canadese fruitproduktie. De wijnen op de winery zijn niet zo speciaal - de witte Gewurztraminer valt nog wel mee, maar we zijn niet zo gek op de rode (te veel caramel, vinden we, we verdenken de Canadezen ervan ook daar maple syrup in te smijten). Blijkbaar zijn ze gekend voor hun ijswijn, maar Luc en ik houden niet van zoete wijnen (al hebben we in de wijnclub al serieuze kleppers geproefd, het is echt ons ding niet). Ondertussen is het al voorbij 6 uur en dus tijd om de terugweg aan te vatten. De gids, een gepensioneerde die nog een centje bijverdient (toegelaten activiteit ook hier in Canada, jaja), probeert er de sfeer in te houden met grapjes en liedjes, maar verschillende mensen doen op de terugreis toch een klein dutje. We zien nog drie Belgen op de toer: zij zijn net begonnen aan hun reis. We hebben in onze drie weken hier weinig Belgen ontmoet. Dit zijn de eerste Vlamingen. En ja, voor ons loopt de vakantie nu echt wel op zijn eind. Nog een volle dag Toronto morgen en zaterdag naar huis. Toronto: als we toekomen is het donker en valt het ons weer extra op hoe anders dan de rest van Canada Toronto is: echt een Amerikaanse stad. Alles bijna in Engels, zeer veel wolkenkrabbers en lichtreclames, overal lichtjes-lichtjes-lichtjes, winkels die 24 u per dag open zijn, 2,6 miljoen inwoners, druk verkeer, duizenden restaurantjes, een mierennest op de grond en bijenkorven van appartementsgebouwen. Mensjes zijn inderdaad klein en nietig en met zo veel op de wereld. Zou ik in zo'n grootstad willen wonen? Misschien als je jong bent, er is altijd wel wat te doen veronderstel ik. De stad is ook doorspekt met university-gebouwen en duizenden studenten. Maar nu? Ik weet niet, lijkt mij toch wat druk. Ottawa is dan veel leefbaarder. Ook veel kleiner en absoluut Canadees. Toronto ligt vlak bij de USA en die invloed is maar al te duidelijk. Maar al bij al is het de moeite waard om hier te eindigen, met al die eindeloze en lege landschappen van New Brunswick en Nova Scotia nu alle drukte in deze city that never sleeps à la New York. Morgen gaan we zeker de Toronto-tower bezoeken (ja, op nine-eleven zoeken we het gevaar op) en voor de rest zien we nog. Mijn voeten doen pijn van het vele wandelen de laatste dagen, dus nu ga ik mij op mijn bed smijten. Mijn laatste blog deze vakantie. Morgen aan Jari en dan: België here we come.
