Letterlijk vooral. Ik zet de dag al direct goed in met een ferme 'down' door bij de aanzet van de valiezenkoers in Jari's valies te duiken. Lap, hele stukken vel van mijn been en een half blauw hand (allez, het is al bij al nog zo erg niet hoor) en Jari die bezorgd was dat ik iets gebroken had en ook dat zijn valies kapot ging zijn. Nee dus, alle twee niet. Toch een beetje up. Nu wel een mooi versierd been met twee pleisters. We hadden vannacht heel goed geslapen in de Amsterdam Inn: heel goede bedden, groot en stevige matrassen. Ontbijt inbegrepen, dus we aten in het hotel. Deze keer niet met pannenkoekenmachine, maar met wafelmachine. Leverde reuzegrote wafels af. Na het ontbijt de echte valiezenkoers naar de auto (zonder vallen dit keer) en een uitstapje naar de mall in de buurt. Shoppen! Maar wat blijkt na ons bezoek daar? Wie heeft geshopt: primo: Jari De Witte (vest ter vervanging van zijn Charlottetown-vest) en Luc De Witte (T-shirt). Mama? helemaal niets. Vlug nog wat water en drank gehaald en op pad voor een ritje naar Rivière-du-Loup via Edmunston. Een goede 300-350 km, maar wel goede baan, lost highway, ook met veel op-en neer: vaak ontdubbelde snelweg (2x2 baanvakken) met een aantal auto's en vrachtwagens in beide richtingen - nooit veel verkeer. Aan de zijkanten van de weg: vooral veel bossen, habitat van de moose (eland) met geregeld waarschuwingsbordjes dat je 's avonds moet uitkijken voor die beesten - die blijkbaar graag midden op de weg gaan staan. Ik probeer vanuit de rijdende auto die bordjes op foto te vatten, maar dat lukt niet echt goed. Eén poging lukt een beetje (zie foto's: gele waarschuwingsborden met zwarte moose erop). We passeren ook streken met veel landbouwgronden (nooit plat, altijd up and down) en een REUZE-zagerij. Waar ze vacatures hebben (voor mensen die goed kunnen zagen, veronderstellen we). Het is mijn dagje vandaag: bij het opendoen van een fles water in de auto krijg ik nog een douche van water met citroengeur over mij, olé. Gelukkig maar water en het droogt vlug. We kopen een picknick in Edmundston en gaan eten op ons plekje dat we ontdekten tijdens de heenreis. Dan nog een laatste aantal (100) kilometers New Brunswick en we duiken een andere tijdzone en andere provincie in. Vanaf nu is het terug 6 uur tijdsverschil met België ipv 5. We passeren onderweg - al heel de reis - de meest bizarre plaatsnamen. Vandaag gaan we worldwide: New Denmark, Perth, Norwich, Notre-Dame-de-Lourdes. Of het wordt komisch: St Louis-du-Ha!Ha! (uitroepingstekens inclusief). Maar het aller-, allermooiste bordje naast de weg zag ik toch enkele dagen geleden in Nova Scotia, op weg van Halifax naar Digby: Exit: Paradise Right here (met pijltje) Mooie plaatsnaam. En ik natuurlijk te laat om een foto te nemen van dat bordje (had ik een foto gemaakt, er had ongetwijfeld een stuk dashboard bij gestaan) - maar het groene bord met witte letters en witte pijl staat wel geregistreerd in mijn geheugen. Mocht ik ooit nog eens emigreren de keuze zou kunnen gaan tussen Paradise en St Louis-du-Ha!Ha! Maar alleen als ik een sneeuwscooter krijg voor in de winter. Vanavond terug in ons hotel van vorige keer in Rivière-du-Loup (Best Western Plus) - helemaal niet erg, want een mooi hotel. We gaan eten in een klein bistrootje met bioprodukten. Lekker, eerst delen we een schoteltje nacho's met kaas en pulled pork, dan eet ik een lauwe salade met pulled lamb (zeer zacht lamsvlees dat in draadjes uiteenvalt) en veel groentjes en salade, mijn mannen eten een crêpe (ja we zijn weer in Franstalig gebied), Luc met lamsvlees, Jari met zalm en feta. We maken een détour langs het mooie stadspark van Rivière-du-Loup, waar er leuke turntoestellen staan, een uitleenbib, schommels voor kinderen en volwassenen, leuke lichtjes die veranderen van kleur. Er wordt ook petanque gespeeld door een hele bende enthousiaste R-d-L-inwoners. Franse invloed hé. Dat Canadees-Frans is soms echt moeilijk te verstaan (djis ipv dix bv). Daarna zien we vanuit de auto de ondergaande zon in de grote St Lawrence-river (St Laurent dus) en ik stap uit om een foto te nemen. We vinden dat zo mooi dat we nog een ommetje maken naar een punt waar je de ferry kan nemen naar de overkant van de St Laurent en er een pier ligt die tot ver in de rivier loopt. Een mastodont van een rivier, de St Laurent, magnifiek en overweldigend. Ook hier kan je trouwens gaan 'whalen'. De rivier is groot genoeg om onze vrienden de walvissen te ontvangen. Straks ga ik me proberen zonder ongelukken in bed te begeven. Morgen wacht terug een lange rit naar Québec, waar we dan 2 nachten blijven. Benieuwd: deze laatste week citytrippen we. Dus weg van de bossen, moose, zeevruchten (o hoe jammer!!!), stressloze autoritten over semi-verlaten baantjes. Je hoort er nog van. Deze reis lijkt ons al zo lang te duren, wij hebben tot nu toe al zoveel gezien en meegemaakt en houden absoluut van Canada.
Tot volgende keer - mijn volgende blog zal vanuit Ottawa zijn, tenzij ik weer ergens in-, op- of afduik. Liefst niet in de St Laurent, want die is nogal groot om over te zwemmen.
