Hey, goeienavond, allemaal (of is het nacht? hier is het bijna elf dus in België en Nederland is het nu vier uur). We zitten op dit moment in een 'stukje' Nederland.... Het hotel is er eentje van de keten 'Amsterdam Inn', dus bij het binnenrijden stond er een zelfs een molentje, en op de desk van de receptie een paar klompen. Ja, van de clichés hebben ze hier wel al gehoord ! Dit is trouwens een heel mooi hotel, niet supergroot, en duidelijk een hotel van een keten (volgens mij lijken alle hotels op elkaar van deze keten), maar je hebt hier een heel grote tv aan de muur, een ruime koelkast, een koffiezet, een heel propere badkamer, en vrij veel ruimte in de kamer zelf. Je vindt hier in elk hotel trouwens een koffiezet op de kamer en een koelkast. Echt wel handig, zoiets.
Onze kamer in Saint John was ook ruime kamer, met een slaapkamer en een zitkamer. Dat hadden we nog niet eerder, zoiets. Lekker veel ruimte. Het hotel zelf (Travelodge), was maar gewoontjes, het ontbijt was vrij basic (ok, het was gratis, dus wie klaagt?), op papieren borden, plastic bestek, kartonnen bekertjes voor de koffie, plastic bekertjes voor het sinaasappelsap... maar er WAS een pannenkoekmachine. Je drukt op de knop en een paar minuten daarna valt er een versgebakken (redelijk) lekkere pannenkoek op je bord. Jari vindt dit super :-) (wij ook, maar het is makkelijker om te zeggen dat hij het leuk vindt :-) )
Na het ontbijt was het weer tijd voor de klassieke valiezenkoers. Alles dubbel nakijken (hebben we niets achtergelaten?), en dan stapelen in de wagen. Daar zijn we nu meester in geworden, in het inladen van de valiezen in de koffer. Een hondertal kilometer verder, en we kwamen in Saint Andrews aan. Een kustplaatsje, aan de Fundy Baai, vanwaar allerlei 'whaling trips' vertrekken. We kozen er ééntje uit, en gingen dan nog even rondwandelen in het dorpje. Wat een warmte vandaag, een 27 graden, dus na een bezoek aan de lokale boerenmarkt, zijn we een fris ijsje gaan kopen. Alhoewel, 'ijsje' ? De porties zijn hier echt op zijn Amerikaans. Ik kan me niet voorstellen hoe groot een 'big portion' is. Mijn klein ijsje viel al bijna van het hoorntje.... We hebben nog even gebabbeld met de mevrouw achter de toonbank, over hoe erg de winters hier wel zijn. Naar verluidt lag er in Saint Andrews deze winter twaalf voet sneeuw. Dat is dus vier meter. Stel je voor zeg, sneeuw tot aan de vensterbank van de eerste verdieping.....
Ok, whaling... we gingen dus whalen. Drie uur rondvaren op een bootje, met een kleine dertig passagiers, echt wel interessant, je ziet heel erg veel, je krijgt veel uitleg (ja, echt, als je ze verstaat boven het geronk van de motor, leggen de gidsen op de boot echt wel veel uit). Alleen, er was een tv-crew op de boot. Die vonden zichzelf zo belangrijk (en blijkbaar vonden de gidsen dat ook), dat ze gewoon heel de tijd de beste plekjes op de boot innamen. Het bovendek bood maar plaats voor veertien personen, dus er moest geroteerd worden. Alle passagiers deden dat heel braaf, behalve de filmcrew (ok die twee mensen met een camera, tot daar, maar die juffrouwen die erbij waren, MOESTEN die echt heel de tijd op de eerste rij 'mooi staan zijn' ?)
Maar kom, we kwamen walvissen bekijken, en die hebben we echt wel gezien. Dwergvinvissen zelfs (Minke whales zoals ze ze hier noemen), die worden een meter of zeven lang. En ook wat dolfijnen, zeehonden en zelfs een 'bald eagle' (Sam The Eagle, het symbool van de Verenigde Staten). Dit was echt wel een heel leuke uitstap, zijn geld zeker waard.
Eénmaal we terug aan wal waren, hebben we snel wat frisse drank gekocht (onze wagen stond een paar uur in de zon, dus onze drankjes in de wagen waren iets te warm geworden....), en dan onderweg naar Fredericton. Het grootste deel over een 'kleine highway' (dus een normale tweevaksbaan zoals bij ons), aan 80 of 90 km/u. Over een heuvelachtig parcours, met bossen rondom, af en toe dorpjes (houthakkersdorpjes? ), bijna twee uur gedaan over 150 kilometer, maar wel heel leuk rijden.
Vanavond zijn we op aanraden van de receptioniste gaan eten in het centrum van Fredericton, in Issac's Way, een heel leuk restaurantje. Zoals al vaker kent de persoon die ons bedient heel veel van bier. Ik proefde een paar lokale biertjes van de tap die echt lekker waren, en Sonja had weer een bosbessenbiertje. Helemaal niet zoet, echt lekker, met wat verse besjes in het glas. Verrassend lekker ! De maaltijd was gewoon super. Jari had een eendenbout in de wijnsaus, Sonja Sint-Jacobsvruchten met cocosrijst, en ik had lamsvlees. Echt heerlijk. Jari was eerst wat teleurgesteld in onze keuze van restaurant, maar hij was zo blij met wat hij voor zijn neus kreeg....
Achteraf (na wat problemen met onze creditcards, gelukkig hadden we cash op zak), rustig naar de wagen gestapt, en nog een 'flesje bier' gekocht. Wat een uitvinding hier. Je koopt een fles die gevuld wordt van de tap. Lekker bier, in een grote fles (bijna twee liter deze keer). Ik proef ervan terwijl ik dit schrijf :-)
Morgen wordt het een reisdag. Via Edmondston (waar we al gestopt zijn voor een picknick) naar Rivière Du Loup (waar we al eens een nacht geslapen hebben). Ik kijk al uit naar het hotel, het mooiste dat we tot nu toe gehad hebben.
