Vandaag is het, volgens onze beurtrol voor deze blog, terug aan mij, Jari. Deze keer om verslag uit te brengen van onze tweede dag in het pittoreske, kleine stadje Baddeck.
Ik moet zeggen dat het resort waarin wij nu verblijven mij echt wel een gevoel van rust geeft. Zo erg zelfs, dat ik er vanmorgen vanuitging dat we eens een rustdagje gingen inlassen. Het begin van de dag deed mij al zoiets vermoeden, gezien we eens konden 'uitslapen' tot negen uur (ik ben op dat vlak toch gewoon. om nóg langer te slapen...). Groot was dan ook mijn verbazing toen er ineens beslist werd om een trip door de streek te maken met de auto, ipv rustig te voet door Baddeck te kuieren. Al moet ik zeggen dat mijn dag nog wel OK was... Always have a try before you judge, zeker? De autotrip verliep ook zeker en vast op het gemakje.
Maar we konden natuurlijk niet zonder gevulde maag vertrekken. Daarom gingen we eerst wat koeken en een belegd broodje kopen in een bakkerijtje in één van Baddecks zijstraatjes. Voor mij en papa een Cinnamon Roll (een in plakken gesneden rol deeg gevuld met bruine suiker en kaneel); voor mama een Blueberry Muffin en papa nam er nog een klein belegd broodje bij.
Dan trokken we op pad, richting de befaamde 'Cabot Trail', zowat het noordelijkste deel van Nova Scotia. Een prachtige, lange rit door een enorm natuurpark, waarbij de nadruk echt ligt op de natuur: rotskliffen, enkele vrij grote valleien en vooral de kustlijn en de zee. Ook is het in deze streek zeer heuvelachtig. Hoewel je het niet zou beseffen dat je daalt of klimt, ligt de zee immers ofwel steeds dieper, ofwel steeds dichterbij. Om de bezoekers nog extra van die pracht te laten genieten, zijn er hier en daar kleine uitkijkpunten aangelegd, waar je gewoon even je auto op een strookje kiezelstenen langs de kant van de weg kan plaatsen en je even kan uitstappen.
Als toemaatje is er hier, voor zij die wel zin hebben in een beetje avontuur, één echte topactiviteit: je kan bijna overal langs de kustlijn een poging wagen om walvissen en dolfijnen te spotten. Om die aangelegenheid nog wat extra in de verf te zetten, is er in Pleasant Bay ('de Plezierige Baai') een heus walvissen- en dolfijnenmuseum opgericht. Echt een aanrader: je komt er alles te weten over het ontstaan en de lichaamsbouw van alle walvissen en dolfijnen die hier vlakbij in de zee kunnen voorkomen. Ook wordt er uitleg gegeven over de walvisvangst, hoe de primitieve volkeren het vroeger deden, en hoe de vangst verboden werd toen die kanjers van zoogdieren dreigden uit te sterven. En kanjers, dat kan je echt letterlijk nemen. Zeker als je weet dat de zwaarste van allemaal ongeveer 150 ton(!) weegt. Na ons bezoek aan het museum vervolgden we onze trip en trachtte ik onderweg, bij iedere stop aan de zee een walvis te spotten, maar ze waren niet erg gewillig. Van ver kon je enkel een paar dolfijnen zien bewegen.
Hierna zetten we terug koers richting Baddeck, en stopten we onderweg even om nog een klein voorraadje in te slaan. Toen we rond 6 uur in ons resort aankwamen, gingen we (alweer) naar een seafood-restaurant. Nu ja, ik begin het wel al wat gewoon te worden... Bovendien hadden we een lekker vismenu gegeten. Gestart met een zeevruchtenchowder (soep met stukjes kreeft, st.-jakobs, ...), daarna een paar porties mosselen (niet echt vergelijkbaar met de onze, iets lichter en vooral: kleiner), en dan onze hoofdgerechten. De zoveelste kreeft in enkele dagen tijd voor papa, een 'snow crab' (ik denk niet dat die soort bekend is in België) voor mama, en voor mij een lekker zoete, op maplehout gerookte zalm met een gestoomde aardappel (al even zoet als die zalm, denk dat ik er per ongeluk wat veel maple syrup over gekapt had) en wat groentjes. Niet alleen ik vond het goed, ook mama beleefde duidelijk veel 'leute' aan het aan de krabbepootjes peuteren en prutsen.Afsluiten deden we allemaal met een lekker licht taartje (ECHT licht, geen ironie). Kortom, een geslaagd avondeten.
Nu zitten we alledrie nog wat na te genieten en wat uit te rusten van ons leuke dagje hier in en rond Baddeck. Morgen zetten we (zonder vest, toch wel laten liggen in Charlottetown zeker?) koers naar Halifax. Hopelijk regent dat daar niet te veel.
Doe ze daar de groeten in Uesteklue en omstreken, en aan die sukkeltjes die WEL op 1 september opnieuw naar school moeten, een goeie start van het nieuwe schooljaar gewenst!
