Wisselvallige en rotsachtige trip naar Charlotte haar stad
Dag beste blogvolgers,
Vandaag ben ik, Jari, nog eens aan zet. Deze keer ga ik het hebben over onze trip van vandaag, die ons van Moncton naar Charlottetown (dus de stad van Charlotte) bracht. Om te beginnen stonden we deze morgen op in ons hotel in Moncton, rond half 7. Dan een ontbijtje nuttigen, en het moet gezegd, ze hadden daar wel een aantal leuke, technische snufjes om ons eten zo genietbaar mogelijk te maken. Zo was er bijvoorbeeld een pancakemachine. Héél handig. Knopje indrukken zoals bij een koffieapparaat en dan wachten tot je verse pancake naar buiten komt. Ook was er een handig toestelletje voorhanden om je bagels doormidden te snijden, als het ware een soort 'bagel-guillotine'. Echt leuk gevonden en... nog lekker ook! Na ons ontbijt gingen we terug naar onze kamer, om nog snel onze valiezen en andere zakken gereed te maken voor weer een nieuwe tocht. Eentje die vandaag werd georganiseerd door de mama. Wel was het zo dat bij die hele trip vooral rekening werd gehouden met mooi, zonnig weer. Viel het water toch wel met bakken uit de lucht zeker... Zelfs toen we even af de grote baan gingen, en de regen eventjes leek te minderen, kregen we bij het uitstappen aan de Shepody Bay alweer een buitje te verwerken. En GIETEN dat het deed... Dan maar rap terug in de auto, en wat verder de kustlijn gevolgd, tot we eindelijk uit de buien waren geraakt. Dan hielden we eerst halt bij een vijvertje waar er eendjes zouden ronddobberen (geen enkele gezien), die verzot zijn op van die kleine mugjes. Helaas bleken die dan weer verzot op een trio sympathieke Belgen, dus om hen niet te veel aan te trekken vervolgden we maar snel onze weg, tot een kaap ergens vlak bij de Fundy Bay, waar je bij mooi weer een perfect uitzicht hebt over Nova Scottia, waar we later nog naartoe trekken. Het was ondanks het iets mindere weer wel een mooi stukje natuur, een soort pittoreske kustlijn met allerlei vormen van keien, stenen en rotsblokken bezaaid. Een goeie evenwichtsoefening trouwens.
Daarna keerden we weer terug naar de Shepody Bay, deze keer zowaar in een stralend zonnetje. Hier bezochten we een soort van natuurpark, waar we een heel aantal door het hoogtij uitgeholde rotsen konden bewonderen. Deze hadden de gekste namen en bedoelingen, gaande van de Appelrots tot de Big Cove, de E.T.-rots, de Schoonmoedersrots en als toemaatje zelfs een rotsencomplex waarbij twee rotsen elkaar raken, elkaar lijken te 'kussen' als het ware. Hier worden dan ook vaak huwelijksvieringen gehouden. Na eventjes naar de uitleg van een gids te hebben geluisterd, keerden we terug naar de auto over het strand en door de bossen. Ik heb alvast één iets opgestoken aan deze tussenstop: er zijn nog mensen die mij 'un fils gentil' vinden. Merci dames die mij zo genoemd hebben, maar toch... Mij binnendoen gaat niet lukken :p
Daarna trokken we verder richting Charlottetown, gelegen op het Prince Edward's Island, verbonden met het Canadese vasteland door middel van een ellenlange brug, waarop niet veel meer te zien was dan water, en aan de uiteinden een mooi, groen landschap. Naar het schijnt is er hier een bekende Britse wielrenner die hier een stadje heeft; we gaan het morgen eens bezoeken ( for those who don't know, het gaat om Cavendish). Eens aangekomen in het hotel, dat uit twee blokken bestaat met ondergrondse verbinding, vonden we snel onze kamer weer, hebben we onze spullen uitgeladen en op TripAdvisor naar een goed restaurantje gezocht. Uiteindelijk kwamen we uit bij een soort van gezellig rumoerige pub in het centrum van de stad, waar we ons nog maar eens tegoed hebben gedaan aan een goed kreeftje en oesters en allerlei andere zeevruchten, en nog een steakje voor papa. Het was echt wel lekker, en de portie leek telkens weer groter dan ze uiteindelijk was. Dus voldaan keerden we terug naar ons kamertje hier, waar we nu, op dit tijdstip, ons klaar maken om in bed te duiken en van een welverdiende rust te genieten. We blijven trouwens ook morgen nog hier slapen;
Allez, slaapwel iedereen, tot de volgende, en als er Oosteeklonaars onze blog lezen, amuseert u nog mee den Broaven!
Jari
PS: Eigenlijk stond deze dag voor mij als Buffalo nog meer in het teken van de loting van de Champions League. En ik bekijk het resultaat met gemengde gevoelens. Enerzijds vermijd je met Zenit, Valencia en Lyon wel de grote kleppers, maar anderzijds zijn deze matchen soms moeilijker dan ze lijken. Maar ik blijf optimistisch, fingers crossed en blijven hopen dat we Europees mogen overwinteren! We gaan er 200 procent voor!!!
