Twee maanden geleden kwamen we aan in spanje, het begin van een nieuw avontuur! Toen nog vol dubbele gevoelens en tranen! als je je ongelukkig voelt bekijk je het leven inderdaad door een zwarte bril. Hans zei steeds: maai kijk dan we zitten hier in het paradijs, tussen de palmbomen, maar toen, toen zag ik het echt niet. Nu twee maanden later bekijk ik men omgeving door men spaanse zonnebril: de zon heeft echt een mega effect op het gemoed! Het is bijna november maar hier spelen de kinderen in hun ondergoed vrolijk buiten. men taal aanpas doemscenarios waren ooj terecht! Beide meiden zijn opengebloeid en voelen zich lekker in hun vel! op het eerste ouder contact op school alleen maar lovende woorden waar ik zowaar van ging blozen! vriendjes, vriendinnen, lekker gieberen in het Engels, net of het altijd zo geweest is. ook met het thuisfront is er meer contact en hebben we het idee meer op de hoogte te zijn de quality time met papa is goud waard en iederen lijkt zen plekje gevonden te hebben. maar waarom dan zo weinig blogs... ergens voelt het soms een beetje fout. Net of het afbreuk doet aan ons leven voor Spanje als ik verhalen neerschrijf met zonnige fotos erbij. we missen het thuisfront zeker, en dan bedoel ik de mensen niet het klimaat! maar tegelijk weten we ook echt dat we de juiste beslissing gemaakt hebben. want leven in Spanje is echt heel anders dan in Nederland en geloof me het is zeker niet allemaal rozegeur en maneschijn, maar we genieten met zen allen wel vollop van elke dag en vooral van elk moment met elkaar. want genieten en tijd nemen voor de dingen die belangrijk zijn, dat hebben we hier wel al geleerd! zonnige groetjes!
Zon, palmbomen, Spaanse zomerhits,... het dagelijkse leven wordt er een stuk aangenamer op als het lekker weer is, en dat is het hier tot nu toe altijd geweest! een keertje regen gehad en ondertussen helemaal gewend aan de temperatuur. 24 graden begint zelfs al als koud te voelen en Lieke trekt met regelmaat s ochtends en dikke trui aan als het "maar" 24 graden is. de wanhoop en tranen zijn voorlopig verleden tijd en er komen al uitspraken als "wij wonen lekker in Spanje" uit Lieke haar mond het contrast met de eerste weken kon niet groter zijn! afscheid nemen elke week van papa blijft gevoelig maar eens we allemaal bezig zijn met onze eigen dingen vliegt de tijd en genieten we ontzettend. het weekend voelt hier elke keer weer aan als een mini vakantie vorige week was Omi voor het eerst op bezoek en we hebben met zen allen ontzettend genoten! Samen op pad in onze nieuwe omgeving en vooral lekker genieten van elkaar! Heerlijk! Hoewel het leven hier echt anders is dan in Nederland en er dus zat te bloggen valt, begin ik te twijfelen of ik het toch niet gewoon bij Facebook updates en foto's ga houden. We zien wel hoe het loopt :) loslaten en dag per dag, het Spaanse levensmotto!
De tweede week in ons eigen huisje en zo onvertrouwd als het vorige week nog voelde, zo vertrouwd begint het nu stilaan te worden. vorige week kwamen de tranen nog veel vaker dan er gelachen werd, deze week komt er slechts af en toe even een dipje. En dat terwijl beide meiden ziek zijn en zich dus niet top voelen! We boeken vooruitgang!
Ziek zijn in een ander land, ook een nieuwe ervaring! Daar waar je in Nederland naar de dokter al dan huisartsenpost belt, bel je hier in Sotogrande Helicopteros sanitarios. Dit houdt in dat voor een consultatie of niet dringend bezoek er binnen het half uur een ambulance inclusief dokter, verplegers en de hele reutemeteut aan je deur staat. Nou ja je eigen deur of het strand of de golfbaan, zoals ze zelf in hun reclames aangeven! Je betaalt 500 EUR per jaar voor een gezin en dan mag je ze onbeperkt bellen, dus ook voor een wratje op de voet, keelpijn, ... En in dringende gevallen komt ipv de ambulance binnen 7 min de helicopter!
we waren net lid en de dag nadien stond de ambulance hier al twee keer voor de deur daar beide meiden dus bronchitis hadden. Met kuchje uit Nederland vertrokken en na 2,5 hoesten toch maar even laten luisteren en ja, rammelende longen en groene smurrie. Waar je in Nederland vaak met "uitrusten" naar huis gestuurd wordt, krijg je in Spanje standaard een hele apotheek voorgeschreven . Een klein beetje kritisch kijken naar je voorschrift is dus aan de orde daar ze hier van de mening zijn dat veel medicatie en standaard antibiotica de oplossing is voor alles:) Desalniettemin is het een heel Fijn gevoel dat je dus ongeacht waar meteen een dokter kan bellen en dat ze meteen komen!
Twee dagen geleden zaten Lieke en ik in onze dunne witte zomerjurkjes op een bankje op het schoolplein toen er ineens zwarte wolken kwamen en ja hoor, 27 graden en ineens uit het nies regen! Bakken en bakken met regen! Oeps, na drie weken zon vergeet je dat dit ook kan gebeuren. We moeten dit weekend dus echt eens langs de Chinese rommelwinkel op zoek naar paraplu's hahah Dat het stilaan herfst gaat worden voel je deze week ook al. Ipv 34 graden zoals vorige week is het hier nu rond de 26 graden en ja ik weet het, het klinkt een beetje lullig maar dat is fris! Mensen lopen hier met een trui en jeans en zelfs onze meiden waren blij om rond te lopen in hun fleece badjas hahha Kortom, positieve vibes en geluiden vanuit het zuiden deze week. en dat de papa de komende 4 avonden in Spanje is en dat omi komt logeren over drie nachtje vergroot ons geluk alleen maar! spaanse groetjes en tot gauw!!
manana manana morgen morgen en ja dat is idd het levensmotto hier waarom stressen als iets morgen kan? als ze hier zeggen dat ze "morgen" komen, dan zal dat vast een keertje waar zijn, zij het misschien het "morgen over een aantal dagen" in het begin bleef ik dan braaf thuis wachten...en dan ongeduldig en geïrriteerd worden na een weekje hebben we ons al aangepast. We blijven voor niets of niemand thuis en als ze voor de deur staan bellen ze wel of komen ze een keertje terug:) s ochtends start de school om tien voor negen maar ja als je kind dan nog niet wakker is, tja dan loop je toch op je dooie gemak tot half tien binnen?! Geen probleem hoor hier. de school is uit rond half vier maar vanaf drie uur is er amper parking ( tenzij je meer d 800meter stijl omhoog in de volle zon wil lopen met je moee kids en terug) dus iedereen gaat gewoon om 15.00 al naar school en alles is daarop afgestemd want vanaf 15.00 kan je gewoon een koffietje gaan drinken naast het zwembad van de school, lekker bijkletsen met alle andere wachtende ouders:) en iedereen even vrolijk en goed gezind, even een rustmoment:) als je je vasthoud aan 1 ding per dag dan gaat het prima wil je boodschappen doen, dan doe je die dag ook niks anders want boodschappen en de bank samen, tja dat haal je gewoon niet want je kan er met gemak 1,5 uur of meer over doen. En tegen dat je 1 ding gedaan hebt, begint de siësta en dan is alles dus dicht :) en als de siesta gedaan is, is het tijd om je kinderen op te halen hahah dus dan maar aanpassen, s ochtends na school 1 activiteit, daarna lunch, siësta en de kids ophalen lieke heeft het hele siësta gebeuren ook al prima onder de knie! ik heb hier gewoon twee kinderen die ineens doorslapen, uitslapen, dutten...geen idee wat je overkomt haha maar toegegeven het is gewoon lekker zo even niks tussen de middag, gewoon even onhaasten en rust waar je je in Nederland binnen de 3 dagen moet inschrijven bij de gemeente, krijg je hier te horen dat ze voor 9 oktober toch geen plek hebben, dus ja haasten hoeft niet:) Wie weet komen we hier in Spanje ooit nog tot rust! ( of worden we knettergek hahah)
Dat het een emotionele rollercoaster zou worden "wisten" we maar toch ben je er toch niet op voorbereid. De ene minuut zit je met een glimlach koffie te drinken op je terras, kijkend naar het zwembad en de palmbomen, de andere minuut lopen de tranen vol over je gezicht. de supermarkt, de school, de auto, ...ineens kan het je overvallen en dan is er geen tegenhouden aan. een blik van een moeë Aukje op vrijdag op school is genoeg om je onzeker te maken en te doen denken: wat hebben we gedaan? Waar zijn we aan begonnen? Meermaals deze week heb ik gedacht ik stap met de kinderen in de auto en vlieg terug. Alles laat ik achter hier, ik hoef niks meer. Maar wat dan? Ons huis in Nederland is verkocht, teruggaan naar " hoe het was" is geen optie zelfs al zouden we het willen. Het is absoluut niet dat we hier niet fijn wonen of dat het hier zo afschuwelijk is, in tegendeel. Het weer, de omgeving, de mensen, de school,...het is een plaatje maar het voelt gewoon nog niet als "thuis" Het idee dat Hans nog in Nederland aan het werk is voor een tijdje doet pijn en voelt gewoon soms als "oneerlijk". De beslissing hebben we samen genomen maar de opstartfase is gewoon emotioneel en hard. Dan heb je alle steun van elkaar nodig die je kan krijgen. Opa en oma hier hebben ontieglijk veel geholpen maar morgen stappen zij ook weer naar Nederland , naar hun " thuis". En daar wringt het schoentje nu juist. Wij hebben hier een huis, een mooi huis, een droomhuis waar velen jaloers op zouden zijn, maar het voelt gewoon nog niet als " thuis". Rationeel weet ik dat dit ook niet kan zo snel en dat ik het tijd moet geven. Maar als je je moe, uitgeput en emotioneel voelt, is dat soms gewoon echt moeilijk.
Aukje heeft er de eerste week school opzitten en ze is ontzettend gelukkig! Ze straalt elke keer als we haar brengen en ophalen. Tijdens het spelen met Lieke hoor je steeds meer Spaanse en Engelse woordjes, ongelooflijk hoe snel dat gaat. Lieke geniet van het zwemmen en spelen, en is helemaal in haar nopjes dat ze elke dag op slippers kan lopen en lekker in mama's bed een siësta kan houden als het te warm is. De laatste dozen zijn het huis uit en stilaan beginnen we de weg een beetje te kennen. Op school zijn ook de eerste contacten gelegd en als ik zou willen heb ik daar een weekvullend programma aan. kortom, objectief gezien gaat het prima. Ik denk dat het nu tijd wordt om weer op zoek te gaan naar rust en regelmaat zodat ook de emotionele pieken iets minder diep worden. zodat we weer meer kunnen genieten ipv piekeren. eerste maar eens een kop koffie in bed, K3 op de tv op de achtergrond en zometeen ons eerste weekend in ons eigen huis en nog lekker genieten v een laatste dagje hier samen met oma en opa! fijn weekend iedereen!
jaja daar zijn ze weer de tranen met tuiten! de afgelopen weken ging het prima en zat je op een sneltrein die maar doorging en toen krijg je plots de sleutel en dan komt de emotionele klap hard aan! waar je eerst nog het mooie huis, zwembad, lekker weer en palmbomen zag, zie je nu beren beren en beren op de weg nou ja beren: je ziet vooral alles wat net niet is zoals je het zou willen of gewend bent. in Nederland willen we alles goed, efficiënt en snel en laat dat nu eens drie dingen zijn die hier niet in het woordenboek staan volgens mij!
de lopende band aan de kassa loopt niet, god knows why, dus je moet alles een voor een aan de kassa neerzetten, en je kan dus je volle kar niet uitladen of beginnen inpakken als je de lamp bij de eettafel aan het zwembad aan wil, moet de wasmachine afstaan, mmm Euh ok meerdere keukenkastjes kunnen open maar niet dicht, en sommige gewoon niet open ( dit lijkt erg op China ;) ) bordjes en richting aanduiden heeft geen nut op wegen daar je op eenzelfde stuk weg van links rechts en rechtdoor mag komen en samen een meter of twee in drie richtingen over 1 baan mag, en ja dit is gewoon permanent zo straatnamen zie je niet, dus neen ze staan ook niet in de navigatie. Zo kan je in onze straat alleen kiezen voor nummer 16 of 130 maar alle andere 120 nummers niet:) alles maar dan ook alles is schots of scheef, van huizen tot inrichting tot wegen afval scheiden wat is dat?
Maar niemand lijkt zich hier iets van aan te trekken ( behalve wij dan ;)) mensen zijn heel behulpzaam, iedereen helpt je de weg te vinden ( zij het soms met 10.000 stappen omweg in de hitte) Als je zooi hebt van het verhuizen kan je het dus gewoon ongesorteerd voor de deur zetten en dat 5 dagen op 7 het weer is lekker en s middags heet dus je gaat vanzelf dingen langzamer doen aukje geniet met volle teugen van haar school, zowel van de school als de kinderen als het eten op school (morgen voor het eerst vis, ben benieuwd ) je kan na het harde zwoegen in je eigen zwembad duiken om af te koelen
Ikzelf en Auk waren de afgelopen dagen wat ziekjes, voornamelijk een lelijke hoest, die nu bij Aukje gelukkig beter lijkt te worden Ik ben ondertussen al dikke vrienden met drie van de vier wc's in huis ( meerdere wc's is als je moet overgeven ook echt een pluspunt) en opa en oma die sjouwen en entertainen zich gek een vakantie in Spanje in de zon is een soort entertainmarathon met fitness vakantie geworden oh en een kook je eigen eten nou ja, ook magertjes want behalve wat crackers een ei en sla is er nog amper iets in huis maar oma en opa nogmaals duizend keer dank want zondér jullie zou t echt niet gaan!
Vandaag drong het bij Aukje en mij ineens door wat we allemaal hebben moeten achterlaten en geloof me als je daar te lang bij stilstaan dan ren je weg zeker ziek en emotioneel is geen goede combi. Daarbij een astma aanval toen ik merkte dat de sofa van dons gemaakt was! Meermaals heb ik gedacht vandaag "nu laat ik alles hier vlieg ik met de kinderen terug" maar ja naar wat of waar!? thuis is waar je gezin is, maar als een thuis voelt het momenteel echt niet rationeel besef ik dat ik het tijd moet geven maar emotioneel is het nu echt heel pittig Hopelijk helpt de Spaanse goede nacht thee en staan we morgen iets gezonder en optimistischer op!
Tegen al men verwachtingen in kwam Aukje gewoon moe maar dolenthousiast uit school! Ze had al drie vriendinnetjes, zowel Nederlandse als Spaanse meiden, het eten was lekker, spelen was lekker en ja hoor ze verstond de juf prima:) opa en oma hielpen mama met al het geregel zoals een bankrekening, boodschappen, een nieuwe sim kaart, en vooral veel wachten want in Spanje gaat alles ja echt alles op het dooie gemak! Als je als Nederlander je best zou doen om iets zo traag mogelijk te doen, was je hier nog bliksemsnel, nou ja zo voelt het! wel vriendelijk en behulpzaam, en dat is maar zo handig als je weet dat ze hier niet houden van aanwijzingen en bordjes. Een weg kan ineens ophouden te bestaan, terwijl je ongeveer 20 meter verder een nieuwe weg ziet... links rechts voor achter, alle verkeer door elkaar en dan naast een afgrond een ruiter op zen paard langs de weg, het kan hier allemaal! waarom versnellen als je invoegt op de snelweg als je ook stil kan gaan staan.. de afgelopen dagen (en weken heeft zich dus de nodige stress, zeg maar bakken en bakken met stress, opgebouwd en die kwam vandaag bij het betreden van ons eigen huis ineens tot ontlading! Het nieuwe huis ligt op een helling met heel veel Spaanse niet goed aangeduide trapjes en afstapjes of zoals de mama des huizes ze ziet: potentieel gevaar!!! terwijl de eerste knieën rood zaten van de eerste valpartij, barste ik dan ook in huilen uit. De stress maar ook de slapeloze nachten ( yep sinds drie dagen goed ziek d keelontsteking) waren ineens teveel! Terwijl oma opa papa en de kids vrolijk rondspetterden in ins eigen zwembad zat ik dan ook de ogen uit men kop te janken op ons terras! zon, palmbomen, spelende kinderen in het zwembad maar ook tranen met tuiten! want ondanks alles, is verhuizen en emigreren ook een ongelooflijke emotionele rolercoaster! Maar veel tijd om te stress is er niet want ik moet me even focussen op slaap inhalen, beter worden en oh ja de 140 verhuisdozen die morgen als t goed is op de stoep staan! gelukkig hebben we hulp! Want zou niet weten wat ik zonder zou moeten xxx een moeë stresskip
Donderdagochtend 6.00, het huis is nog in diepe rust, alleen mama zit wakker op de bank. Vannacht werd Lieke huilend wakker, " ik mis ons huisje in Oosterhout!", en dan breekt je hart en rollen de tranen over je wangen. Een paar minuten later is dat over en is Lieke alweer vrolijk aan het tateren over de nieuwe school voor zij weer in slaap valt. Maar in mijn hoofd ratelt het dan want hoe weet je waar je goed aan doet? Over twee uur moet ik men grote meid achterlaten op de nieuwe school. Zelf kan ze niet wachten en kijkt ze er zo naar uit! Haar uniform jurkje en de witte sokjes hangen klaar. Supertrots is ze dat ze met haar nieuwe schooltas naar juf Constanza mag. Meteen ook een hele dag want hoewel we vlakbij de school wonen blijven de kinderen hier de hele dag en eten ze samen op school. Aukje vindt het allemaal even spannend en leuk en vertelt er enthousiast over maar ik krijg steeds beelden van men kleine kleuter alleen in die grote school. Mijn spraakwaterval die niets zal verstaan.. Er zullen nog wel heel wat tranen vallen bij de mama zowieso en ik ben nu al aan het aftellen tot ik haar kan ophalen. Tot ik kan horen hoe ze het echt vond. Stiekem ben ik jaloers en ook ontzettend trots op men kleine grote meid die alles als een uitdaging ziet en naar de leuke dingen kijkt ipv naar alle beren die deze mama steeds op haar pad ziet. Lieke blijft nog drie maandjes thuis. Zelf vond ze dat helemaal niet leuk want ze wou ook naar de school. Tja je kan het haar niet kwalijk nemen want het ziet er inderdaad geweldig uit, maar stiekem is deze mama toch een beetje blij dat ze nog een van haar kuikens lekker dicht bij zich heeft! Gelukkig hebben ze de helft van de genen van papa en zijn ze dus iets avontuurlijker en rustiger dan mama!
De eerste indruk is belangrijk en de eerste indruk van de nieuwe school was, ook bij opa en oma, top! Een mooie leuke uitdagende vriendelijke omgeving en alle faciliteiten die je maar kan bedenken. Gisteren konden we met zen allen rondlopen en kennismaken met de school en de leerkrachten. Aukje kon in alle rust haar juf en een paar nieuwe klasgenootjes leren kennen voor de school echt van start ging.
Na twee uur reden we met onze stoffige Hyundai richting de golfclub (een auto wassen heeft hier totaal geen zin want na 1 zandpaadje ziet hij er weer vuil uit). Een ellenlange oprijlaan later parkeren we. We zijn een kwartier te vroeg wat in Spanje wil zeggen dat ze nog niks klaargezet hebben op de welkomtafel bij de receptie haha Voor de kinderen is animatie voorzien maar Lieke moest slapen en Aukje wou liever even bij ons blijven. op de receptie was dit geen probleem maar toen we een rondje door het golf clubhuis wilden lopen werden we er vriendelijk doch meteen toe verzocht ons tot de ruimte van de receptie te beperken. de golfers zijn dus niet zo heel erg gesteld op kinderen in hun gebouw... De hele voorkant is voorzien van kinderenspeeltuinen, paardrijclubs, Kindergolf,.. Maar gewoon je kinderen even meenemen ook als ze stil en super braaf zijn is dus not done Onder het motto first impressions are important, liet mama halverwege de receptie haar glas wijn temidden van de ingang kapotvallen. Kramp in men hand en een veel te grote waaier in men andere hand zorgde ervoor dat er honderden mini stukjes glas en wijn tegen de grond knalden. We left the reception with a bang :) Daarna een typisch Spaanse bbq: 300 borden voor 400 gasten, borden op oh ja wat nu, tja borden zijn op! Euh, misschien even nieuwe halen?!?! Oh ja dat is misschien een idee! buffet word geopend maar het vlees moest nog gebakken worden want de school had bbq 13.30 gezegd maar voor 15.00 lunch je toch niet vonden ze op de golf :) twee keer in de rij voor de hamburgers want hier eten ze ze medium rare maar met dit warme weer leek een doorbakken hamburger toch echt eek een beter idee! Spektakel als ineens de bbq volledig in de vlammen staat! Brandweerman opa keek ernaar en dacht er hetzijne van. de Spanjaarden leken het volstrekt normaak te vinden hahah Moe en verhit zaten we na 1,5 weer in de heerlijke airco van onze Hyundai. Een ervaring rijker maar of we ons nou meteen lid gaan maken van de golfclub... Wel hebben we een mooi zwaar houten doosje ( geen idee wat je mee moet of wat het moet voorstellen) met de naam van de golfclub als welkomstcadeau gehad hahah
Kwart na vier s nachts, de wekker gaat maar wakker zijn we al lang. een buik vol vlinders en zenuwen.. men lieve schat, ome hub en tante Linda brengen ons n Eindhoven airport Na 10 min ( alles moet je tegenwoordig zelf via selfscan) staan we aan de gate ( groot voordeel van kleine luchthaven) en zitten de meiden al in de massage stoel. Auk sit niet zo goed wat ze ervan moest vinden, blijkbaar was mama haar uitleg over je benen worden vast gegrepen, iets te angstaanjagend haha, onze grote held! vlucht verliep prima en nog geen drie uur laten stonden we lekker in de Spaanse zon! op naar de parking waar hopelijk de auto stond! vlakbij, maar ja te voet misschien geen strak plan, maar vast het proberen waard volgens opa! nou ja, een rooie kop en politie escorte later kwamen we bij de garage aan waar gelukkig onze blauwe Hyundai matrix stond te wachten! zowaar met dezelfde kilometerstand ( nou ja ze kunnen hem terug gedraaid hebben zou mama stresskip Maaike zeggen) na de illegale wandeltocht onder de Spaanse zon was de airco een verademing! Op naar Manilva voor de sleutels van ons huurappartement voor de eerste week! nou ja, was wel handig geweest als onze navigatie het adres zou herkennen...niet dus! zondag in Spanje, alles dicht en niemand op straat want siësta time! Na lang gezoek en gevraag bij de taxi stand, het verhuurbedrijf gevonden. Gesloten op zondag dus sleutels te vinden in deposit box! En ja hoor, keuze uit 15 sleutels en namen:) zeer apart! Jammergenoeg zat er geen foto vd desbetreffende accomodaties bij anders hadden we misschien luxe villa kunnen uitzoeken hahha Maar eens aangekomen viel er weer stuk stress v mama haar schouders want het bleek een top driekamer penthouse met uitzicht over zeen en zwembad met drie terrassen! Daar konden w het wel een weekje uithouden :) moe hongerig en dorstig reden we volle moed naar de dichtstbijzijnde supermarkt die we wisten zijn van ons vorige bezoek, om er achter tr komen dat zondag hier ook echt nog rustdag is!
Na een tijdje bedacht ik me ineens dat er bij de golfclub ook nog een mini supermarkt zat en ja hoor, zowel de superlekkere Italiaan als de supermarkt daar bleek open! manmna wat kan een pizza of pasta met wijntje smaken als je al van 04.00 tot 15.00 op pad bent! moe maar voldaan zijn we thuis nog het zwembad ingedoken! keuze uit zwembad op bad temperatuur of zwembad op sauna temperatuur, ideaal! bekaf maar voldaan zijn we als een blok in slaap gevallen na de eerste dag!
dag twee, wakker worden met de zon enkel Nescafé oploskoffie in huis maar met de zon was zelfs dit redelijk te drinken (meningen hierover zijn verdeeld maar ja ik ben echt een zeurpiet als het over koffie gaat, koffie is voor mij echt een basisbehoefte ) Na het ontbijt ri dje in onze toekomstige buurt, even langs Aukje haar school en ons toekomstige huid...mmmm kregen er zin in alleen met mijn Hyundai matrix zal ik een beetje uit de toon vallen ( schat, subtiele hint !) vervolgens op pad n Algeciras, met als missie eten, drinken, Aukje haar schooluniform en ...wc papier! Kortom basisbehoeften :) rondje door de stad, 40 graden maar dankzij de wind prima te doen! alleen het half uurtje rond half drie Op zoek naar de auto was het heet! zijnde meer dan 46 graden, kop zo rood als een tomaat heet! dat siësta gebeuren is geen onzin maar echte noodzaak hier hoor! op naar El corte ingles! Het uniform was al online besteld en betaald dus vast appeltje eitje... ( Hollands voor makkelijk zat!) Niu ja, 1 iemand voor je en dan nog 1,5 uur erover doen...manman dat wordt nog wennen want het woord snel of efficiënt of klantvriendelijk staat hier niet in het woordenboek denk ik! Drie uur s middags duiken we "even" de hypercor supermarkt in voor boodschappen, om er om 19.00 weer uit te lopen... Geduld is een schone zaak! en waarom je weinig dikke Spanjaarden ziet? Na een dag ben je zo moe van al het wachten en lopen dat je gewoon de puf niet meer hebt om te koken hahah morgen gaan we het dus maar eens op de Spaanse manier proberen, lekker ligge, hangen, genieten van de zon en op alles zeggen: manana manana
Gisteren was het dan echt zover: de eerste verhuisdag was aangebroken! Hans was al vroeg vertrokken naar het werk dus de meiden en ik zaten een beetje zenuwachtig op de bank te wachten. Half negen twee zware getatoeëerde spierbundels en twee iele mannetjes voor de deur: het verhuizen kon beginnen. Volgens de dame van de administratie afdeling zouden ze kamer per kamer werken dus de kinderen konden makkelijk ergens rustig tv kijken hahhahahhahhahhahahahahah...NOT! Hoewel we al meerdere malen verhuisd zijn, is dit de eerste keer dat niet alles meegaat. Dan moet je er dus non stop bijblijven om te zeggen: Spanje, opslag, Spanje, opslag,... De vorige keren gaven we gewoon de sleutel af en gingen we een dagje naar de stad en .. En klaar is Kees! Binnen 10 min stond het hoe huis vol papier, tape en dozen! Op elk verdiep stond er iemand in te pakken en na een half uur was er geen bed meer heel of geen bord meer om van te eten.... Auk probeerde al giechelend indruk te maken met allerlei dansjes en praatjes en zette haar iPad steeds luider in de hoop boven de muziek van de verhuizers uit te komen! Lieke sleurde de hele tijd van verhuizer naar verhuizer met een paar glitter slippers want: die moesten ook mee naar Spanje he! ola la cuenta por favor one two three un dos tres kijk, mijn papa heeft een LEGO boot! Gek he, hij is volwassen en speelt nog met blokjes! in welke doos gaat mijn bak? moeten mijn slippers in deze doos? en mijn kamer, mijn sessias (prinsessenjurken) gaan die ook mee? mama ik heb honger! mama ik moet plassen mogen we nu een sapje van de vogel? pffff hoeveel dozen moeten we nog ... Een kleine greep uit de eerste tien minuten van het inpakken... Dus mama belde papa en zei: ik w gek! gelukkig gelukkig kwamen oma en opa twee uur later tot de rescue! Tweede dag op rij ritje Oosterhout :( en neen die twee uur ervoor heb ik echt niet volgehouden .. gelukkig hebben we onze "leen" oma en opa van Sepp en Beau om de hoek!! Wat gaan we jullie missen!! Zou ze zo in een doos willen stoppen! Dus Ukkies helemaal blij naar oma en opa José en Hans lekker knutselen en bellenblazen tot de eigen oma en opa enTinus er waren! Lieke liep met oma nog een rondje door het huis om er zeker van te zijn dat alles ingepakt was, Auk wierp 1 blik naar binnen en zei: yep, leeg huis, dozen, ..kunnen we nu naar Nuenen?
Un dos stress!! en vooral dat laatste dan! Laatste was gedraaid in ons oude huis, wasmachine leeg laten lopen, fitness afgebroken en verhuisd naar Opa, koelkasten en diepvriezen ontdooid, laatste spullen in de koffer,... yep, morgen is het echt zover: de verhuizers van Santé Fe komen inpakken! Geen idee of ze net als in China met zen 12en ons huis s ochtends bestormen, maar spannend en chaotisch word het zeker wel! Vorige keer gaven we de sleutels af en kwamen we na een dagje Antwerpen terug in een leeg appartement, deze keer blijven ik en de kinderen drie dagen in huis, temidden van alle chaos, om bij ieder item te zeggen: "mee naar Spanje" of " in de opslag"of "achterblijven"! Iemand anders je spullen laten inpakken is al best gek maar er naast staan terwijl ze je bh's en strings in dozen gaan steken, nou ja....De wijze woorden van Anna en Elsa van Frozen komen hier gelukkig vaak aan bod en dus zal mama het morgen ook maar eens proberen om te leven volgens dat motto: " let it go, let it go!!!!" Hopelijk over een week niet meer "un dos stress" maar zon jamon en " dos cervecas por favor!" Elke Spanjaard heeft een snor, dos cervecas. ( men autocorrect maar er cervelaatworst van haha ) por favor! hasta luego Oosterhout! Ola Sotogrande !
Ok ik geef toe de meiden en ik hebben best wel een mega kast voor kleren,schoenen,juwelen, make up....
En hoewel je nooit teveel kleren en schoenen kan hebben als vrouw, zou het op momenten als deze best makkelijk zijn als je niet zou moeten kiezen!
De komende twee weken moeten de meiden en ik samen leven uit 1 koffer en 1 mini trolley...
1 koffer voor drie vrouwen! Het zou bij wet verboden moeten worden!
En neen dit is niet omdat Maersk gierig is maar omdat er gewoon niet meer koffers in mijn auto passen in Spanje hahaha
En had ik afgezegd dat de halve koffer dan ook nog ingenomen wordt door zwemvesten en opblaasbandjes van de kinderen?!?!
En dat we dan ook nog eens twee feesten in die twee weken hebben waar we ons echt wel voor moeten en willen optutten!!!
Ik snap dat er vele grotere problemen in de wereld zijn maar dit en de komende dagen vol inpakkers en verhuizers hier over de vloer zijn
toch echt wel de minst leuke dingen aan een verhuis!
Een voordeel: als we iets missen hebben we wel een reden om meteen te gaan shoppen in ons nieuwe thuisland!
Misschien laat ik die koffer gewoon lekker leeg ...ð
Apen en beren op de weg zien...en in mijn geval dan echt een hele zoo vol beesten.... Hoewel mijn wederhelft al meer dan 10 jaar verwoede pogingen doet om mij het levensmotto " makkelijk zat" aan te leren, lijkt het toch nog steeds niet gelukt!
Bij alles wat ik moet regelen, duiken er steeds doemscenario's in men hoofd op Nog snel een rondje fietsen of steppen met de meiden: ik zie de volgende elleboog alweer breken zo net voor vertrek De jacuzzi die weggetakeld moet worden zie ik al helemaal tegen de muur van het huis vliegen het autotransport bedrijf dat onze auto naar Spanje zal vervoeren, heb ik al uitgebreid gegoogled en toch blijf ik me afvragen of ze komen en of de auto effectief ooit in Spanje zal staan bij aankomst wel of geen extra dekbedovertrekken meenemen, hoewel alles echt aanwezig is en anders een ritje naar Ikea ook zo gebeurd is .... kortom stress stress jaja deze stresskip alias pietje paniek beleeft weer hoogdagen Misschien is beginnen met yoga in Spanje inderdaad geen slechte suggestie... maar voor nu...stress!!!!!!
Nou ja ik dan, want manlief en kinderen lijken alleen de kermis in hun hoofd te hebben hahha dit weekend voorlopig laatste keer kermis Oosterhout maar dan wel de rustige kinderattracties he, want Lie die bijna uit de wilde muis attractie vloog vorig jaar staat nog steeds op men netvlies gebrand!
Papieren papieren en nog meer papieren! inschrijvingen, uitschrijvingen, medische gegevens, diploma's, verzekeringen, notarissen, scholen,....ahhhhhh! Over een aantal dagen staan de verhuizers hier op de stoep...in de tuin prijkt een bord "verkocht onder voorbehoud" ...yep...nu begint het besef te komen...we gaan echt verhuizen!
de laatste dagen zijn een emotionele rollercoaster: steeds weer afscheid nemen van spullen en van mensen. Die spullen kunnen vervangen worden maar de mensen die in Nederland en Belgie wonen die gaan we echt missen. Aangezien de meiden even emotioneel zijn als hun moeder, wordt er hier dan ook de nodige traantjes gelaten de afgelopen dagen. We hebben ontzettend zin in de nieuwe uitdaging en de meiden ook maar soms worden we ineens overvallen door emoties! "we moet nog even wennen he mama" zegt lieke pieke heel wijs "samen op avontuur he mama" zegt de grote meid Zo is het inderdaad maar dat wil niet zeggen dat er hier geen bakken water meer uit de damesogen zullen komen de komende dagen:) Ik krijg ineens een flashback naar China en alle tranen die daar toen gevloeid zijn! Gelukkig heb ik mijn twee kleine stoere dames deze keer en kunnen we elkaar oppeppen. Het sorteren en stickers plakken van "opslag", "blijft achter" is ondertussen ook gebeurd. De auto gaat vandaag of morgen op transport naar Spanje. Morgen verhuist de jacuzzi naar ome Hub. ...
De laatste dagen proberen we vooral te genieten van alles en iedereen in Belgie en Nederland! Lekker logeren bij Omi en Opi, spelen met neefjes, logeren bij oma en opa, lekker uit eten bij Woods, laatste keer naar Oosterhout kermis dit weekend! jaja de kermis traditie! Zou Opa nog een laatste keer een reuze knuffel kunnen winnen bij het darten? Dan kan hij de dag erop nog net op de valreep mee in de container ;) Ons bezoek aan Belgie sluiten we volgende week af met een groot feest van nani en montje die vandaag 60!!!! jaar getrouwd zijn! Kortom druk druk druk hahah;)
hola que tal! HOLA KETEL roept onze kleinste draak nu vrolijk de hele tijd! Spaans spreken, makkelijk zat, tja het zullen de genen van haar vader zijn he!
Drie jaar geleden kochten we ons eigen huis en gingen we na jaren van verhuizen, schilderen, vloeren leggen, opa de wasmachine naar zolder laten slepen,...ons eindelijk op 1 plaats settelen .. Opa werkte dagen en weken aan vloeren, zonnepanelen, speelhuisje, videobewerking, aanbouw.. en drie jaar na aankoop was het huis af, precies zoals we het altijd gewild hadden! De laatste twee weken voor de vakantie braken aan en we waren vollop aan het aftellen aan rust zon en zee op de camping.
Een doodgewone woensdagavond, een zin: job in Marokko en daar wonen of in Spanje... twee dagen later zaten we met de Ukkies al in het vliegtuig onderweg na Sotogrande en Tanger! Twee scholen, meerdere dokters, ziekenhuizen, tandartsen, en ettelijke huizen het ene nog groter dan het andere.... In vier dagen tijd, twee continenten, twee tijdszones en Aukje en ik een flinke voedselvergiftiging later was het lot bezegeld: we zouden per eind Augustus verhuizen naar Sotogrande, Andalucia!
En dan kom je overdonderd thuis! Breken de laatste dagen op de school voor de kinderen aan! Breekt Aukje haar elleboog! En stap je op een sneltrein: papieren, scholen, huis te koop, sorteren, afscheid nemen....oh en ondertussen ff relax vakantie nemen;) Allemaal onder het motto: Makkelijk zat!!! ;)
