Donderdagochtend 6.00, het huis is nog in diepe rust, alleen mama zit wakker op de bank. Vannacht werd Lieke huilend wakker, " ik mis ons huisje in Oosterhout!", en dan breekt je hart en rollen de tranen over je wangen.
Een paar minuten later is dat over en is Lieke alweer vrolijk aan het tateren over de nieuwe school voor zij weer in slaap valt. Maar in mijn hoofd ratelt het dan want hoe weet je waar je goed aan doet?
Over twee uur moet ik men grote meid achterlaten op de nieuwe school. Zelf kan ze niet wachten en kijkt ze er zo naar uit! Haar uniform jurkje en de witte sokjes hangen klaar. Supertrots is ze dat ze met haar nieuwe schooltas naar juf Constanza mag.
Meteen ook een hele dag want hoewel we vlakbij de school wonen blijven de kinderen hier de hele dag en eten ze samen op school. Aukje vindt het allemaal even spannend en leuk en vertelt er enthousiast over maar ik krijg steeds beelden van men kleine kleuter alleen in die grote school. Mijn spraakwaterval die niets zal verstaan..
Er zullen nog wel heel wat tranen vallen bij de mama zowieso en ik ben nu al aan het aftellen tot ik haar kan ophalen. Tot ik kan horen hoe ze het echt vond.
Stiekem ben ik jaloers en ook ontzettend trots op men kleine grote meid die alles als een uitdaging ziet en naar de leuke dingen kijkt ipv naar alle beren die deze mama steeds op haar pad ziet.
Lieke blijft nog drie maandjes thuis. Zelf vond ze dat helemaal niet leuk want ze wou ook naar de school. Tja je kan het haar niet kwalijk nemen want het ziet er inderdaad geweldig uit, maar stiekem is deze mama toch een beetje blij dat ze nog een van haar kuikens lekker dicht bij zich heeft!
Gelukkig hebben ze de helft van de genen van papa en zijn ze dus iets avontuurlijker en rustiger dan mama!