Tegen al men verwachtingen in kwam Aukje gewoon moe maar dolenthousiast uit school! Ze had al drie vriendinnetjes, zowel Nederlandse als Spaanse meiden, het eten was lekker, spelen was lekker en ja hoor ze verstond de juf prima:) opa en oma hielpen mama met al het geregel zoals een bankrekening, boodschappen, een nieuwe sim kaart, en vooral veel wachten want in Spanje gaat alles ja echt alles op het dooie gemak! Als je als Nederlander je best zou doen om iets zo traag mogelijk te doen, was je hier nog bliksemsnel, nou ja zo voelt het! wel vriendelijk en behulpzaam, en dat is maar zo handig als je weet dat ze hier niet houden van aanwijzingen en bordjes. Een weg kan ineens ophouden te bestaan, terwijl je ongeveer 20 meter verder een nieuwe weg ziet... links rechts voor achter, alle verkeer door elkaar en dan naast een afgrond een ruiter op zen paard langs de weg, het kan hier allemaal! waarom versnellen als je invoegt op de snelweg als je ook stil kan gaan staan.. de afgelopen dagen (en weken heeft zich dus de nodige stress, zeg maar bakken en bakken met stress, opgebouwd en die kwam vandaag bij het betreden van ons eigen huis ineens tot ontlading! Het nieuwe huis ligt op een helling met heel veel Spaanse niet goed aangeduide trapjes en afstapjes of zoals de mama des huizes ze ziet: potentieel gevaar!!! terwijl de eerste knieën rood zaten van de eerste valpartij, barste ik dan ook in huilen uit. De stress maar ook de slapeloze nachten ( yep sinds drie dagen goed ziek d keelontsteking) waren ineens teveel! Terwijl oma opa papa en de kids vrolijk rondspetterden in ins eigen zwembad zat ik dan ook de ogen uit men kop te janken op ons terras! zon, palmbomen, spelende kinderen in het zwembad maar ook tranen met tuiten! want ondanks alles, is verhuizen en emigreren ook een ongelooflijke emotionele rolercoaster! Maar veel tijd om te stress is er niet want ik moet me even focussen op slaap inhalen, beter worden en oh ja de 140 verhuisdozen die morgen als t goed is op de stoep staan! gelukkig hebben we hulp! Want zou niet weten wat ik zonder zou moeten xxx een moeë stresskip
Donderdagochtend 6.00, het huis is nog in diepe rust, alleen mama zit wakker op de bank. Vannacht werd Lieke huilend wakker, " ik mis ons huisje in Oosterhout!", en dan breekt je hart en rollen de tranen over je wangen. Een paar minuten later is dat over en is Lieke alweer vrolijk aan het tateren over de nieuwe school voor zij weer in slaap valt. Maar in mijn hoofd ratelt het dan want hoe weet je waar je goed aan doet? Over twee uur moet ik men grote meid achterlaten op de nieuwe school. Zelf kan ze niet wachten en kijkt ze er zo naar uit! Haar uniform jurkje en de witte sokjes hangen klaar. Supertrots is ze dat ze met haar nieuwe schooltas naar juf Constanza mag. Meteen ook een hele dag want hoewel we vlakbij de school wonen blijven de kinderen hier de hele dag en eten ze samen op school. Aukje vindt het allemaal even spannend en leuk en vertelt er enthousiast over maar ik krijg steeds beelden van men kleine kleuter alleen in die grote school. Mijn spraakwaterval die niets zal verstaan.. Er zullen nog wel heel wat tranen vallen bij de mama zowieso en ik ben nu al aan het aftellen tot ik haar kan ophalen. Tot ik kan horen hoe ze het echt vond. Stiekem ben ik jaloers en ook ontzettend trots op men kleine grote meid die alles als een uitdaging ziet en naar de leuke dingen kijkt ipv naar alle beren die deze mama steeds op haar pad ziet. Lieke blijft nog drie maandjes thuis. Zelf vond ze dat helemaal niet leuk want ze wou ook naar de school. Tja je kan het haar niet kwalijk nemen want het ziet er inderdaad geweldig uit, maar stiekem is deze mama toch een beetje blij dat ze nog een van haar kuikens lekker dicht bij zich heeft! Gelukkig hebben ze de helft van de genen van papa en zijn ze dus iets avontuurlijker en rustiger dan mama!
De eerste indruk is belangrijk en de eerste indruk van de nieuwe school was, ook bij opa en oma, top! Een mooie leuke uitdagende vriendelijke omgeving en alle faciliteiten die je maar kan bedenken. Gisteren konden we met zen allen rondlopen en kennismaken met de school en de leerkrachten. Aukje kon in alle rust haar juf en een paar nieuwe klasgenootjes leren kennen voor de school echt van start ging.
Na twee uur reden we met onze stoffige Hyundai richting de golfclub (een auto wassen heeft hier totaal geen zin want na 1 zandpaadje ziet hij er weer vuil uit). Een ellenlange oprijlaan later parkeren we. We zijn een kwartier te vroeg wat in Spanje wil zeggen dat ze nog niks klaargezet hebben op de welkomtafel bij de receptie haha Voor de kinderen is animatie voorzien maar Lieke moest slapen en Aukje wou liever even bij ons blijven. op de receptie was dit geen probleem maar toen we een rondje door het golf clubhuis wilden lopen werden we er vriendelijk doch meteen toe verzocht ons tot de ruimte van de receptie te beperken. de golfers zijn dus niet zo heel erg gesteld op kinderen in hun gebouw... De hele voorkant is voorzien van kinderenspeeltuinen, paardrijclubs, Kindergolf,.. Maar gewoon je kinderen even meenemen ook als ze stil en super braaf zijn is dus not done Onder het motto first impressions are important, liet mama halverwege de receptie haar glas wijn temidden van de ingang kapotvallen. Kramp in men hand en een veel te grote waaier in men andere hand zorgde ervoor dat er honderden mini stukjes glas en wijn tegen de grond knalden. We left the reception with a bang :) Daarna een typisch Spaanse bbq: 300 borden voor 400 gasten, borden op oh ja wat nu, tja borden zijn op! Euh, misschien even nieuwe halen?!?! Oh ja dat is misschien een idee! buffet word geopend maar het vlees moest nog gebakken worden want de school had bbq 13.30 gezegd maar voor 15.00 lunch je toch niet vonden ze op de golf :) twee keer in de rij voor de hamburgers want hier eten ze ze medium rare maar met dit warme weer leek een doorbakken hamburger toch echt eek een beter idee! Spektakel als ineens de bbq volledig in de vlammen staat! Brandweerman opa keek ernaar en dacht er hetzijne van. de Spanjaarden leken het volstrekt normaak te vinden hahah Moe en verhit zaten we na 1,5 weer in de heerlijke airco van onze Hyundai. Een ervaring rijker maar of we ons nou meteen lid gaan maken van de golfclub... Wel hebben we een mooi zwaar houten doosje ( geen idee wat je mee moet of wat het moet voorstellen) met de naam van de golfclub als welkomstcadeau gehad hahah
Kwart na vier s nachts, de wekker gaat maar wakker zijn we al lang. een buik vol vlinders en zenuwen.. men lieve schat, ome hub en tante Linda brengen ons n Eindhoven airport Na 10 min ( alles moet je tegenwoordig zelf via selfscan) staan we aan de gate ( groot voordeel van kleine luchthaven) en zitten de meiden al in de massage stoel. Auk sit niet zo goed wat ze ervan moest vinden, blijkbaar was mama haar uitleg over je benen worden vast gegrepen, iets te angstaanjagend haha, onze grote held! vlucht verliep prima en nog geen drie uur laten stonden we lekker in de Spaanse zon! op naar de parking waar hopelijk de auto stond! vlakbij, maar ja te voet misschien geen strak plan, maar vast het proberen waard volgens opa! nou ja, een rooie kop en politie escorte later kwamen we bij de garage aan waar gelukkig onze blauwe Hyundai matrix stond te wachten! zowaar met dezelfde kilometerstand ( nou ja ze kunnen hem terug gedraaid hebben zou mama stresskip Maaike zeggen) na de illegale wandeltocht onder de Spaanse zon was de airco een verademing! Op naar Manilva voor de sleutels van ons huurappartement voor de eerste week! nou ja, was wel handig geweest als onze navigatie het adres zou herkennen...niet dus! zondag in Spanje, alles dicht en niemand op straat want siësta time! Na lang gezoek en gevraag bij de taxi stand, het verhuurbedrijf gevonden. Gesloten op zondag dus sleutels te vinden in deposit box! En ja hoor, keuze uit 15 sleutels en namen:) zeer apart! Jammergenoeg zat er geen foto vd desbetreffende accomodaties bij anders hadden we misschien luxe villa kunnen uitzoeken hahha Maar eens aangekomen viel er weer stuk stress v mama haar schouders want het bleek een top driekamer penthouse met uitzicht over zeen en zwembad met drie terrassen! Daar konden w het wel een weekje uithouden :) moe hongerig en dorstig reden we volle moed naar de dichtstbijzijnde supermarkt die we wisten zijn van ons vorige bezoek, om er achter tr komen dat zondag hier ook echt nog rustdag is!
Na een tijdje bedacht ik me ineens dat er bij de golfclub ook nog een mini supermarkt zat en ja hoor, zowel de superlekkere Italiaan als de supermarkt daar bleek open! manmna wat kan een pizza of pasta met wijntje smaken als je al van 04.00 tot 15.00 op pad bent! moe maar voldaan zijn we thuis nog het zwembad ingedoken! keuze uit zwembad op bad temperatuur of zwembad op sauna temperatuur, ideaal! bekaf maar voldaan zijn we als een blok in slaap gevallen na de eerste dag!
dag twee, wakker worden met de zon enkel Nescafé oploskoffie in huis maar met de zon was zelfs dit redelijk te drinken (meningen hierover zijn verdeeld maar ja ik ben echt een zeurpiet als het over koffie gaat, koffie is voor mij echt een basisbehoefte ) Na het ontbijt ri dje in onze toekomstige buurt, even langs Aukje haar school en ons toekomstige huid...mmmm kregen er zin in alleen met mijn Hyundai matrix zal ik een beetje uit de toon vallen ( schat, subtiele hint !) vervolgens op pad n Algeciras, met als missie eten, drinken, Aukje haar schooluniform en ...wc papier! Kortom basisbehoeften :) rondje door de stad, 40 graden maar dankzij de wind prima te doen! alleen het half uurtje rond half drie Op zoek naar de auto was het heet! zijnde meer dan 46 graden, kop zo rood als een tomaat heet! dat siësta gebeuren is geen onzin maar echte noodzaak hier hoor! op naar El corte ingles! Het uniform was al online besteld en betaald dus vast appeltje eitje... ( Hollands voor makkelijk zat!) Niu ja, 1 iemand voor je en dan nog 1,5 uur erover doen...manman dat wordt nog wennen want het woord snel of efficiënt of klantvriendelijk staat hier niet in het woordenboek denk ik! Drie uur s middags duiken we "even" de hypercor supermarkt in voor boodschappen, om er om 19.00 weer uit te lopen... Geduld is een schone zaak! en waarom je weinig dikke Spanjaarden ziet? Na een dag ben je zo moe van al het wachten en lopen dat je gewoon de puf niet meer hebt om te koken hahah morgen gaan we het dus maar eens op de Spaanse manier proberen, lekker ligge, hangen, genieten van de zon en op alles zeggen: manana manana
