Dat het een emotionele rollercoaster zou worden "wisten" we maar toch ben je er toch niet op voorbereid. De ene minuut zit je met een glimlach koffie te drinken op je terras, kijkend naar het zwembad en de palmbomen, de andere minuut lopen de tranen vol over je gezicht. de supermarkt, de school, de auto, ...ineens kan het je overvallen en dan is er geen tegenhouden aan. een blik van een moeë Aukje op vrijdag op school is genoeg om je onzeker te maken en te doen denken: wat hebben we gedaan? Waar zijn we aan begonnen? Meermaals deze week heb ik gedacht ik stap met de kinderen in de auto en vlieg terug. Alles laat ik achter hier, ik hoef niks meer. Maar wat dan? Ons huis in Nederland is verkocht, teruggaan naar " hoe het was" is geen optie zelfs al zouden we het willen. Het is absoluut niet dat we hier niet fijn wonen of dat het hier zo afschuwelijk is, in tegendeel. Het weer, de omgeving, de mensen, de school,...het is een plaatje maar het voelt gewoon nog niet als "thuis" Het idee dat Hans nog in Nederland aan het werk is voor een tijdje doet pijn en voelt gewoon soms als "oneerlijk". De beslissing hebben we samen genomen maar de opstartfase is gewoon emotioneel en hard. Dan heb je alle steun van elkaar nodig die je kan krijgen. Opa en oma hier hebben ontieglijk veel geholpen maar morgen stappen zij ook weer naar Nederland , naar hun " thuis". En daar wringt het schoentje nu juist. Wij hebben hier een huis, een mooi huis, een droomhuis waar velen jaloers op zouden zijn, maar het voelt gewoon nog niet als " thuis". Rationeel weet ik dat dit ook niet kan zo snel en dat ik het tijd moet geven. Maar als je je moe, uitgeput en emotioneel voelt, is dat soms gewoon echt moeilijk.
Aukje heeft er de eerste week school opzitten en ze is ontzettend gelukkig! Ze straalt elke keer als we haar brengen en ophalen. Tijdens het spelen met Lieke hoor je steeds meer Spaanse en Engelse woordjes, ongelooflijk hoe snel dat gaat. Lieke geniet van het zwemmen en spelen, en is helemaal in haar nopjes dat ze elke dag op slippers kan lopen en lekker in mama's bed een siësta kan houden als het te warm is. De laatste dozen zijn het huis uit en stilaan beginnen we de weg een beetje te kennen. Op school zijn ook de eerste contacten gelegd en als ik zou willen heb ik daar een weekvullend programma aan. kortom, objectief gezien gaat het prima. Ik denk dat het nu tijd wordt om weer op zoek te gaan naar rust en regelmaat zodat ook de emotionele pieken iets minder diep worden. zodat we weer meer kunnen genieten ipv piekeren. eerste maar eens een kop koffie in bed, K3 op de tv op de achtergrond en zometeen ons eerste weekend in ons eigen huis en nog lekker genieten v een laatste dagje hier samen met oma en opa! fijn weekend iedereen!
jaja daar zijn ze weer de tranen met tuiten! de afgelopen weken ging het prima en zat je op een sneltrein die maar doorging en toen krijg je plots de sleutel en dan komt de emotionele klap hard aan! waar je eerst nog het mooie huis, zwembad, lekker weer en palmbomen zag, zie je nu beren beren en beren op de weg nou ja beren: je ziet vooral alles wat net niet is zoals je het zou willen of gewend bent. in Nederland willen we alles goed, efficiënt en snel en laat dat nu eens drie dingen zijn die hier niet in het woordenboek staan volgens mij!
de lopende band aan de kassa loopt niet, god knows why, dus je moet alles een voor een aan de kassa neerzetten, en je kan dus je volle kar niet uitladen of beginnen inpakken als je de lamp bij de eettafel aan het zwembad aan wil, moet de wasmachine afstaan, mmm Euh ok meerdere keukenkastjes kunnen open maar niet dicht, en sommige gewoon niet open ( dit lijkt erg op China ;) ) bordjes en richting aanduiden heeft geen nut op wegen daar je op eenzelfde stuk weg van links rechts en rechtdoor mag komen en samen een meter of twee in drie richtingen over 1 baan mag, en ja dit is gewoon permanent zo straatnamen zie je niet, dus neen ze staan ook niet in de navigatie. Zo kan je in onze straat alleen kiezen voor nummer 16 of 130 maar alle andere 120 nummers niet:) alles maar dan ook alles is schots of scheef, van huizen tot inrichting tot wegen afval scheiden wat is dat?
Maar niemand lijkt zich hier iets van aan te trekken ( behalve wij dan ;)) mensen zijn heel behulpzaam, iedereen helpt je de weg te vinden ( zij het soms met 10.000 stappen omweg in de hitte) Als je zooi hebt van het verhuizen kan je het dus gewoon ongesorteerd voor de deur zetten en dat 5 dagen op 7 het weer is lekker en s middags heet dus je gaat vanzelf dingen langzamer doen aukje geniet met volle teugen van haar school, zowel van de school als de kinderen als het eten op school (morgen voor het eerst vis, ben benieuwd ) je kan na het harde zwoegen in je eigen zwembad duiken om af te koelen
Ikzelf en Auk waren de afgelopen dagen wat ziekjes, voornamelijk een lelijke hoest, die nu bij Aukje gelukkig beter lijkt te worden Ik ben ondertussen al dikke vrienden met drie van de vier wc's in huis ( meerdere wc's is als je moet overgeven ook echt een pluspunt) en opa en oma die sjouwen en entertainen zich gek een vakantie in Spanje in de zon is een soort entertainmarathon met fitness vakantie geworden oh en een kook je eigen eten nou ja, ook magertjes want behalve wat crackers een ei en sla is er nog amper iets in huis maar oma en opa nogmaals duizend keer dank want zondér jullie zou t echt niet gaan!
Vandaag drong het bij Aukje en mij ineens door wat we allemaal hebben moeten achterlaten en geloof me als je daar te lang bij stilstaan dan ren je weg zeker ziek en emotioneel is geen goede combi. Daarbij een astma aanval toen ik merkte dat de sofa van dons gemaakt was! Meermaals heb ik gedacht vandaag "nu laat ik alles hier vlieg ik met de kinderen terug" maar ja naar wat of waar!? thuis is waar je gezin is, maar als een thuis voelt het momenteel echt niet rationeel besef ik dat ik het tijd moet geven maar emotioneel is het nu echt heel pittig Hopelijk helpt de Spaanse goede nacht thee en staan we morgen iets gezonder en optimistischer op!
