Twee maanden geleden kwamen we aan in spanje, het begin van een nieuw avontuur! Toen nog vol dubbele gevoelens en tranen! als je je ongelukkig voelt bekijk je het leven inderdaad door een zwarte bril. Hans zei steeds: maai kijk dan we zitten hier in het paradijs, tussen de palmbomen, maar toen, toen zag ik het echt niet. Nu twee maanden later bekijk ik men omgeving door men spaanse zonnebril: de zon heeft echt een mega effect op het gemoed! Het is bijna november maar hier spelen de kinderen in hun ondergoed vrolijk buiten. men taal aanpas doemscenarios waren ooj terecht! Beide meiden zijn opengebloeid en voelen zich lekker in hun vel! op het eerste ouder contact op school alleen maar lovende woorden waar ik zowaar van ging blozen! vriendjes, vriendinnen, lekker gieberen in het Engels, net of het altijd zo geweest is. ook met het thuisfront is er meer contact en hebben we het idee meer op de hoogte te zijn de quality time met papa is goud waard en iederen lijkt zen plekje gevonden te hebben. maar waarom dan zo weinig blogs... ergens voelt het soms een beetje fout. Net of het afbreuk doet aan ons leven voor Spanje als ik verhalen neerschrijf met zonnige fotos erbij. we missen het thuisfront zeker, en dan bedoel ik de mensen niet het klimaat! maar tegelijk weten we ook echt dat we de juiste beslissing gemaakt hebben. want leven in Spanje is echt heel anders dan in Nederland en geloof me het is zeker niet allemaal rozegeur en maneschijn, maar we genieten met zen allen wel vollop van elke dag en vooral van elk moment met elkaar. want genieten en tijd nemen voor de dingen die belangrijk zijn, dat hebben we hier wel al geleerd! zonnige groetjes!
