“ Het deed Rex denken aan de slang die in zijn eigen staart bijt en zo steeds meer van zichzelf opeet tot er uiteindelijk niets van overblijft. Logischerwijs klopte het, maar praktisch gezien was het onmogelijk.”
Uit “De engelenmaker” van Stefan Brijs.
Logischerwijs klopt het niet.
In de logica is er geen tijd.
In de logica is het altijd “is”, anders zou het geen logica zijn.
De slang kan wel in haar staart bijten, maar daar stopt het dan ook.
Er is geen evolutie, er is geen “worden”.
De mens blijft hardnekkig en wanhopig proberen om de tijd, om verandering te integreren in de logica, om water en vuur met elkaar te verzoenen.
Wat een verpletterende conclusie.
Ik lijk wel Don Quichote.
“De metafoor van "de wereld is een schouwtoneel" wordt hier letterlijk waar. Daardoor lijkt de wereld vaak gekker te zijn dan Don Quichot zelf. Helemaal op het einde van het verhaal, na een deugddoende slaap van 6 uren, krijgt hij zijn verstand terug. De lezer kan zich dan afvragen of deze eerdere dwaasheid van Don Quichot niet waardevoller en menselijker was dan de nieuw hervonden nuchterheid”
http://nl.wikipedia.org/wiki/Don_Quichot_(boek)
Neemt u rustig de tijd als u zich dat afvraagt.
We hebben hier tijd.
Dit is het eeuwige worden.
We hebben hier niets behalve
tijd.
|
