Van 5 maanden tot een jaar? Begin januari vertrok ik naar Sydney om stage te lopen om zo de laatste credits te verdienen voor mijn diploma als theater docent/theatermaker. Half juni zat deze stage erop en keerde ik terug huiswaarts. Maar de Australische beestjes hadden me gebeten en hoe! 4,5 weken later zat ik terug op het vliegtuig richting Sydney.
11-02-2013
11 januari - 11 februari
En voor je het weet, zit je hier een maand!
Ondertussen is het weer hier enorm verschillend geweest. Ik heb dagen meegemaakt met een temperatuur die opliep tot 40 graden (en dan was het enkel nog maar 9 u 's morgens!) maar ook dagen waarbij de regen met bakken uit de lucht viel met een toefje donder en een wolkje bliksem erbij. Ach ja, je moet alles eens meegemaakt hebben als je aan de andere kant van de wereld zit, denk ik dan maar. Het enige nadeel wat deze, soms totaal onverwachte, weersomstandigheden met zich meebrengen, is dat ik daar nog niet helemaal op ingesteld ben, waardoor ik mijn eerste ziekte al heb overleefd! Jeej! Het was blijkbaar ook een kleine "epidemie" in het theater. De ene na de andere werd ziek, waardoor er al snel de meest vreemde verhalen de kop opstaken. Markus zijn eerste vraag toen ik vertelde dat ik me niet zo goed voelde, was: "Wat heb jij allemaal uitgestoken met de regisseur van het festival want hij heeft dezelfde symptomen?" Diezelfde regisseur komt naar mij en zegt: "Jij hebt 'Belgianitis' in het theater gebracht waardoor iedereen langzaamaan ziek wordt!" Dus ik begon mij al schuldig te voelen, ik dacht echt dat ik de bacterie had binnengebracht. Twee dagen daarna komt een actrice van de eerste festivalweek naar me toe en begint te vertellen over hoe één van de actrices tijdens de eerste week ziek was en zo iedereen had aangestoken. Aha, dus niks 'Belgianitis'! Ik had gewoon een vorm van Australische griep te pakken. Weer een ervaring rijker!
Ondertussen ben ik ook druk bezig met een betaalde job te zoeken. Het leven in Sydney kan echt duur zijn! Ik probeer om het leven zo goedkoop mogelijk te leven, maar soms is het toch ook wel leuk om even zot te doen en wat meer geld uit te geven. Maar goed, wie weet werk ik binnenkort bij McDonalds (ik lach mezelf nu al uit) of in een leuke kroeg waar ik misschien wel andere Belgen leer kennen, who knows?!
De stage loopt rustig verder. Het festival loopt langzaamaan op z'n einde en ik begin te merken dat de medewerkers steeds meer moe worden. Heel grappig om hen steeds weer aan de bar te hebben hangen, zuchtend, kreunend en steunend om een beetje troost. Dan draaien ze zich om en de meesten proberen met een stralende glimlach hun werk weer op te pakken. De ene slaagt daar al beter in dan de andere. De acteurs en regisseurs die ik wekelijks ontmoet, komen nog steeds voor in alle vormen en soorten, dus elke week blijft heel boeiend om mee te maken.
Maar wat er ook gebeurt, ik geniet hier van elke dag dat ik hier ben. Een prachtige bliksem aan de hemel, een zacht briesje over m'n schouder, warm zand aan m'n voeten, een oprechte knuffel van een Australische actrice, een hand van een regisseur, een regendruppel op m'n neus, het gemiauw van Puss als ik thuiskom... ik neem het allemaal in me op en werk aan een enorme rugzak vol ervaringen en herinneringen. Heerlijk!