Van 5 maanden tot een jaar? Begin januari vertrok ik naar Sydney om stage te lopen om zo de laatste credits te verdienen voor mijn diploma als theater docent/theatermaker. Half juni zat deze stage erop en keerde ik terug huiswaarts. Maar de Australische beestjes hadden me gebeten en hoe! 4,5 weken later zat ik terug op het vliegtuig richting Sydney.
11-01-2013
Evelien has arrived!
Na verschrikkelijk lang in verschillende vliegtuigen gezeten te hebben, is het gelukt: vanochtend om 6.50 u raakten de wielen van het vliegtuig de grond en begon mijn Australische avontuur pas echt.
Mijn eerste hartstilstand kreeg ik vrijwel meteen daarna, toen ik een bericht kreeg van Allie, de vrouw bij wie ik ga wonen, dat ze al 3 uur op de luchthaven had gewacht en weer vertrokken was. Ik totaal in paniek! Hoe moest ik nu in 's hemelsnaam van de luchthaven geraken? Na enkele sms-berichten werd al gauw duidelijk wat er aan de hand was. Allie dacht dat ik op 10 januari zou landen, dus ze stond een dag te vroeg op de luchthaven en had daar 3 uur staan wachten op niemand. Aangezien ik tijdens de vlucht over zee geen bereik had, kreeg ik haar sms'en pas de volgende ochtend aan, toen ik daadwerkelijk landde. Gelukkig konden we er allebei mee lachen en is ze me nog komen ophalen op de luchthaven.
Door dit schrikeffect, was m'n jetlag meteen over (van een voordeel gesproken!). Allie heeft me even door Sydney gereden en enkele tips gegeven waar ik eten kan kopen en lekkere koffie kan drinken etc. Wat een stad! Niet normaal!!! Maar ik voelde me er wel meteen thuis. Ik ga de eerste maand nog verschrikkelijk vaak verloren lopen denk ik, maar dat neem ik er graag bij. Genoeg te zien, dus wie weet waar kom ik allemaal terecht als ik telkens verloren loop. De optimist in mij is groot, dat heeft Allie me al verschillende keren gezegd op de korte tijd dat wij samen zijn dus er zal wel iets van waar zijn
Momenteel zitten we samen in de bibliotheek achter een computer. Blijkbaar heeft ze geen internet thuis en moet het allemaal via de bieb gebeuren, iets wat ze me vooraf niet verteld had. Maar dat is het enige nadeel momenteel, dus dat neem ik er graag bij.
Maar oei, de computer geeft aan dat binnen 2 minuten mijn sessie wordt afgesloten dus ik moet even snel zijn. Tot de volgende!
M'n laatste slapeloze nacht in België heb ik achter de rug! Met de intentie om nog eens lekker uit te slapen alvorens ik anderhalve dag in vliegtuigen of luchthavens zou vertoeven, is grandioos mislukt. Met een kater die om de haverklap naast m'n oor ligt te spinnen of op zoek is naar een warm plekje, wat dan nog het liefst op m'n benen, buik of gewoon mijn gezicht is, was het slapen een moeilijke klus. Tegelijkertijd spookten er ook allerlei vragen en doemscenario's door m'n hoofd: - Heb ik echt wel alles ingepakt? - Wat moet ik morgen nog allemaal in orde brengen? - Was m'n visum, verzekering en ticket wel echt in orde? - Wat als ik een droom krijg zoals in "Final Destination"? (mja, beetje ver gezocht, maar je weet maar nooit!) - Zou m'n stagecontract wel geldig zijn? - Wat als niemand me komt ophalen op de luchthaven? - Zou ik het eerste ongeluk van Qantas meemaken? En dit zijn slechts enkele voorbeelden van wat er allemaal de revue is gepasseerd vannacht! Ik kan je garanderen, dan wordt slapen heel lastig. Vandaar ook dat ik omstreeks 4.40 u ben wakker geworden, in de veronderstelling dat mijn wekker bijna zou aflopen. Niets was minder waar. Na nog twee uur gedraaid en gekeerd te hebben in bed, besloot ik om dan toch maar op te staan en mezelf nuttig te maken. En wat is er nuttiger dan een blog aanmaken op deze prachtige "ik-vertrek-straks-naar-Sydney!"-ochtend?
En zo zit ik dus achter m'n pc om 6.45 u. Ik ben nog rustig aan het overlopen wat ik nog allemaal kan en wil doen alvorens we naar Zaventem vertrekken. De laatste check of ik alles gepakt heb, controleren of ik de nodige documenten heb, nogmaals alles overlopen wat ik in m'n koffer heb zitten, besluiten waar ik vandaag nog langs wil gaan... Ondertussen slaat de moeheid genadeloos toe, maar tegelijkertijd besef ik dat ik mijn tijd maar beter goed kan benutten. Liever enkele minuten dat ik straks niets te doen heb, dan minuten te kort. Ik ga bijna vertrekken en ik merk het aan alles: de spanning stijgt, de zenuwen gieren door mijn hele lichaam, de angst om alles achter te laten steekt de kop op, mijn traanklieren bereiden zich alvast voor op het nakende afscheid, maar het voelt ook allemaal zo fijn. Ik heb er zin in, jongens! Dames en heren, Evelien vertrekt vandaag naar Sydney!
 "Cool"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
