Van 5 maanden tot een jaar? Begin januari vertrok ik naar Sydney om stage te lopen om zo de laatste credits te verdienen voor mijn diploma als theater docent/theatermaker. Half juni zat deze stage erop en keerde ik terug huiswaarts. Maar de Australische beestjes hadden me gebeten en hoe! 4,5 weken later zat ik terug op het vliegtuig richting Sydney.
15-01-2013
King Street Theatre
Nu ik drie dagen gehad heb om me een beetje aan te passen aan het Australische weertje en leven (yeah right, alsof dat kan op drie dagen!) wordt het tijd om in actie te schieten en het doel van mijn hele trip uit te voeren: mijn stage bij King Street Theatre.
Afgelopen vrijdag sprong ik al even binnen bij het theater om kennis te maken met Markus Weber, de directeur van het theater. Toen viel me al op dat deze man 'extraordinary' was en bijzonder interessant. Ik had al meteen zin om in het theater te blijven om met hem aan de slag te gaan. Gelukkig was hij de slimmerik en stuurde hij me terug naar huis om te bekomen van mijn jetlag (waar ik tot op heden eigenlijk nog steeds geen last van heb gehad). Maar goed, door deze ontmoeting keek ik nog harder uit naar maandag, de dag waarop mijn stage eindelijk zou beginnen!
Markus is echter iemand die je maar moeilijk kan bereiken blijkbaar. Hoewel ik hem vrijdag had gevraagd om mij tijdig te laten weten wanneer ik moest beginnen, kreeg ik pas maandagochtend om 7.15 u een berichtje "Please come at 4pm". Dus ik met een rugzak vol zin en goede moed op weg naar het theater. Daar mocht ik eerst nog eens uitgebreid kennismaken met hem en met alle formaliteiten die we moesten volbrengen. Daaronder viel ook het slagen voor de RSA-test. Een test die bewijst dat ik veilig om kan gaan met alcohol, zodat ik het mag verkopen (in de bar weliswaar, niet dat ik een alcoholdealer mag worden) en ook in bars en restaurants mag werken. De test verliep vrij gemakkelijk, omdat Markus alle antwoorden al klaar had, zodat ik ze enkel moest kopiëren. Nog nooit zo gemakkelijk geslaagd voor een test.
Daarna werd ik echter meteen in het werkleven gegooid. Ik kreeg de bezoekerslijst van die avond in mijn handen geduwd, tickets, programmaboekjes, geld en ik werd naar beneden geleid waar ik de bezoekers mocht ontvangen. "Don't worry, you'll figure out how it works" was het enige wat hij me meegaf. "Wat? Markus? Help?" was het enige dat door mijn hoofd ging. Hoewel ik het warm en koud kreeg bij de eerste mensen die het theater binnenkwamen, viel het al bij al goed mee. Gewoon een kwestie van vriendelijk zijn en eerlijk bekennen dat je slechts een 'domme Belg' bent en die Australiërs worden super behulpzaam en geduldig. Na het hele kassa-ontvangstgedoe, mocht ik kaartjes scheuren en de bar doen samen met Markus. Het eerste was me hier opvalt: iedereen gebruikt een andere naam voor hetzelfde bier. Toch gemakkelijker om gewoon een pinkje in de lucht te steken, zodat de barman weet wat je wil, denk ik dan.
Om 22.30 u mocht ik van Markus naar huis. Hij vond dat ik rustig moest beginnen, dus ik moest er maar van profiteren dat ik al zo vroeg naar huis mocht. Vandaag mocht ik om 13 u beginnen en waarschijnlijk tot middernacht werken. Momenteel gebeurt er niet super veel in het theater. Ze zijn bezig met het opstellen van decors en decorwissels, het instellen van de belichting en vanavond zijn de kostuumrepetities. Deze mag ik gaan bekijken van Markus, zodat ik weet wat voor stukjes er gespeeld zullen worden de komende dagen. Aangezien iedereen druk bezig is en ik eigenlijk vrij weinig te doen heb, aangezien ik nog niet veel weet van de administratie die ik ondertussen zou kunnen doen, mag ik mijn eigen zaken in orde maken op het internet.
Hoe dan ook, na twee dagen stel ik vast dat Markus echt een hele fijne mens is, een kei in het vertellen van verhalen, iemand met super veel ervaring en die al veel heeft meegemaakt. Als deze twee dagen nog maar het topje van de ijsberg zijn, dan ga ik het hier echt naar m'n zin hebben!
 "Cool"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
