518 Stamlied KMGSBL 1903 Meise

Rond dertien december,
komen ieder jaar,
Gewezene Soldaten,
gezellig bij elkaar.
Het is vanavond 90 jaar,
dat wij nu reeds bestaan.
En vrolijk klinkt ons lied :
fanfares treuren niet !             12.1993

En ‘t  jaar vijfennegentig,
is al ’t tweede jaar.
Zitten d’ autochtonen,
gezellig bij elkaar.
En d’ andren mogen er ook bij
als zij maar zingen zoals wij.
En vrolijk klinkt ons lied :
die van bij ons,
die treuren niet !                     12.1994

D’euzzels en de ressen,
zitten bij elkaar,
Gewezene Soldaten,
vrienden allemaal.
En Zorg Vooruit was er ook bij,
en Sibemol  ja dat zijn wij.
En vrolijk klinkt ons lied :
muzikanten treuren niet !       01.1995

De gepensionneerden,
vieren ook hun feest.
’t Valt ook in december,
o wee dat is te veel.
Daarom verhuisden wij dan maar,
naar januari al te gaar.
En vrolijk klinkt ons lied :
verhuizen stopt ons niet !       01.1995

Dominique Van Opstal,
haalt ons weer bijeen.
Hij is van geen ritje,
met zijn fiets bevreesd.
Zo zitten wij weer in de kroeg
van ’s avonds laat
tot ‘s morgens vroeg.
En vrolijk klinkt ons lied :
met kalfskop geen verdriet !  01.1996

En de Jean Van Dievoet,
die schiet er niet naast.
Met pijl en boog gewapend,
staat hij nog steeds paraat.
Hij is er alle jaren bij,
met mop en grap – dikke sigaar.
En vrolijk klinkt zijn lied :
de vrienden treuren niet !       01.1997

Onze Miel De Knop ja,
die viel door zijn dak.
Helemaal tot beneden,
wonder dat hij niets brak.
Hij is weer fit en wel, gezond,
en sloot met ons een nieuw verbond.
En vrolijk klinkt zijn lied :
kapot ben ik nog niet.             01.1998

Vanop d’ ontkroonde toren,
klinkt er overvol :
Tot Rossem kun je ’t horen,
ons lied in sibemol.
Wij wachten op de nieuwe haan.
Een kruis, een beiaard, moet er staan.
En vrolijk klinkt ons lied :
de haantjes sterven niet !        01.1999

Op een kille avond,
’t regende zo hard,
kwam de droeve mare,
de kerk had het gehad.
Zij werd gesloten, dat is ’t lot.
Waar gaan we bidden, o mijn God ?
En vrolijk klinkt ons lied :
de toren valt toch niet !          01.1999

Waar blijft onze kalfskop,
o dat is een ramp.
Hij werd niet geleverd,
wij krijgen haast de kramp.
Maar de GB die lost het op,
daar krijgen ze ’t vlees, toch niet op.
En vrolijk klinkt ons lied :
zo vasten doen we niet.          13.1.2000

Tijdens het millenium,
o dat was een feest
maar de arrivisten,
wrongen als een beest.
Al wie protesteerde,
die vloog er uit,
zo bleef ik eenzaam met mijn fluit.
Maar spelen doen wij voort
tot iedereen het hoort.            01.2001

Op een zwoele avond,
de 6^de juni plots
speelde onze beiaard,
opnieuw wat was ik trots.
Nu nog het kruis en onze haan
en ’t tokkelspel klinkt dan voortaan
Als wij reeds honderd jaar
voor ’t vaderland bestaan.      18.1.2002

Bij Jean va Kadedder
kwamen wij bijeen
groene saus met kalfskop
viel er ons ten deel
hij animeerde er de zaak
met trekzak, trommel steeds paraat
bediende ons kort
met pint, koffie en worst        12.2008