032 Chiroheem

Vroeger was dat een lemen huisje, bewoond door “Poempër va Polienus”, de bezembinder en klokkenluider.
In 1958 kwam Herman Boon bij pastoor Brams in Meise als onderpastoor en proost van de Chirojeugd.  Hij zou de jeugd van onze parochie op een hoger niveau tillen.  Op zijn kamer stond een beeldje van een gekende kunstenaar, dat symbool stond voor zijn doel : ons omvormen tot jonge, bewuste, stijlvolle, katholieke Vlamingen.
Op 25 are grond van de kerkfabriek zou hij een Chiroheem bouwen (Krogstraat 7).  Het oude lokaal (Van Gijsel) werd afgebroken voor de A12. In het eerste plan zou het lemen huisje dat er stond geïntegreerd worden, maar dat bleek irreëel.  Alle werken werden door vrijwilligers uitgevoerd, met de hulp van  vermogende aannemers en industriëlen. Voor het speelplein werd de afbraak van het Congopaviljoen van Expo 58 aangevoerd.  De afwerking en verfraaiïng liet hij uitvoeren door plaatselijke kunstenaars en vrienden uit het artistieke milieu.  Het Chiroheem werd een feit van 31.3.1958 tot 13.9.1959.
Herman Boon pr. kocht de religieuze kunstwerken. Op de gevel zien wij een metalen afbeelding van twee jongens, die de handen reiken naar Christus, van de hand van kunstenaar Karel Meert uit Asse. Op de oorspronkelijke tekening hiervan stond een jongen en een meisje. Maar toen het werk uitgevoerd werd waren de jongens en de meisjes in de Chiro nog gescheiden.  Daarom liet Herman Boon pr. Het hertekenen tot  twee jongensfiguren
Op het plein staat een Mariakapel, Burchtgravin, naar een ontwerp van Herman Boon pr. en gemetst door vader Nica en gerestaureerd door mijzelf met de kleinzoon van de man. De burchtgravinne werd in beton gegoten door Julien De Roover, het duiveltje doet al van de Kunstkring en Natuurpunt.
Er bestaat een foto f M161,1 van met Jef De Cuyper, Jan Bogaerts Herman Boon pr. en de Jong Knapen.
In Jeugdclub Knodde is een van de religieuze kunstwerken verdwenen onder een laag mortel.
“Het Laatste Avondmaal” 23.3f  toonde in zwart - wit de twaalf apostelen met Jezus die bediend worden door Maria. De schetsen van onze proost ter voorbereiding ervan, zijn gered uit de archieven van de Chiro (gedeponeerd in het parochie-archief). Het zou prachtig zijn als een van onze kunstenaars deze muurschildering herschildert. Wie doet dit voor onze jeugd in onze parochie ?
Wie waren die twaalf apostelen in die periode ? Het schilderij stond op de muur van het lokaal van de aspirant - leiders. Volgens mij waren dat : Jan Bogaerts, Roger Cooreman, Jos Van Nieuwenhuyzen, Raf Meyskens, Jef De Cuyper, Frans Heyvaert, Oscar Wellens, Jef Van Gompel, Wilfried De Goeyse, Jean Potums, Hugo Ooms en Paul Van de Velde.
Ik nam onlangs contact met het CRKC om het bestaan van deze religieuze kunstwerken te signaleren, indien onbekend. Want ik blijf het onderstrepen, dat het werk van Jan Beekman, in het leiderslokaal, een enorme waarde heeft. En dat is niet alleen financieel. Het is het moderne equivalent van de verrijzenis volgens het Nieuw Testament. 23,2f De muurschilderingen in onze kerk, vooraan rechts, geven het laatste oordeel, versie oud testament. Wij hebben er niet om gerouwd, toen alles netjes overschilderd werd. Onze kerk zag er van toen af wel wat kaler uit dan nu. Dank zij het overschilderen zijn ze ook gered. Ik vind het alleen jammer dat de paalschildering van de Heilige Petrus niet mee gerestaureerd werd. Want die was veel origineler dan de rest.
Binnen in de andere lokalen treffen wij nog aan :

1. Kruisbeeld in ceramiek van Joost Maréchal (lokaal 5) 23,7f
2. Kruisbeeld in ceramiek van Van de Weghe (lokaal 4) 23,6f
3. Lieve Vrouw met kind, 3 tegels in ceramiek van Joost Maréchal (lokaal 4) 23,5f

4.      Kruisbeeld in brons van Hein Pohlenz (lokaal 1) verdwenen

5. Lieve Vrouw in opaline van M.W.Plettenberg (lokaal 5) verdwenen
6. Kruisbeeld van R.De Pelsmaecker (lokaal 3) verdwenen
7. Lieve Vrouw op glas geschilderd van Kamiel Cauwenbergh (lokaal 3) verdwenen
8. Fakkel en siertekst van Willem Rosiers (lokaal 3) 23,9

In afspraak met mijn bisschop en pastoor bouwden wij op grond van de kerkfabriek in de Krogstraat een eigentijds Chiroheem.  Ik wilde dat dit heem “schoon” was : de meubelen, het eetgerei, enkele kunstwerken.  Ik was ervan overtuigd dat jonge mensen innerlijk “schoon” worden als zij “schoonheid” ontmoeten en inademen.  Zo kocht ik voor de lokalen kruisbeelden van Vlaamse keramiekers.  Dat kostte veel geld.  Samen deden we veel met eigen handen en veel mensen hielpen financieel.  In die dagen begeleidde ik intens een stervende.  Na zijn overlijden schonk zijn echtgenote mij een grote som Duits geld “voor het Chiroheem”.     Herman Boon pr.