Mathilde Verbelen werd op 30 oktober 1915 in de wijk Verbrande Brug te
Grimbergen geboren. Ze groeide er op als de tweede oudste in een gezin van
vijf kinderen, waarin ze gelukkig leefde in een warm familieverband. Haar
grote dankbaarheid daarvoor heeft ze later gedurende lange tijd getoond in
de lieve aandacht en zorg die ze had voor haar zieke moeder.
Mathilde had het verlangen zich te wijden aan de vorming en opvoeding van
kinderen en daarom ging ze aan het H.-Hartinstituut te Heverlee een
opleiding volgen om onderwijzeres te worden. Dit beroep oefende ze uit in de
parochieschool te Humbeek die geleid werd door de zusters van Opwijk. Gans
haar loopbaan heeft ze les gegeven in het eerste en tweede leerjaar, maar
vooral in het eerste leerjaar.
'Onderwijzen is het wonder wijzen' schreef professor Jacques Claes. Is er
iets mooier dan jonge kinderen die prachtige en wijdse wereld te helpen
ontdekken, hen te leren lezen, leren rekenen, leren schrijven en vooral hen
ook dicht bij Jezus te leren leven via het catecheseonderricht. Kinderen
voorbereiden op hun Eerste Communie, wie het ooit gedaan heeft, die weet wat
dit betekent en welke vreugde dit schenkt.
In die tijd was Mathilde ook actief lid van de BJB en van een toneelkring.
In het verenigingsleven ontdekte ze de grote waarde van wat sociale inzet
kan betekenen.
Tijdens de vakantieperiodes ging ze graag op reis, de lokroep der bergen
trok haar wel aan. Wanneer ze dan toch wat alleen was, dan hield ze zich
heel creatief bezig met het maken van mooie handwerkjes. Haar familieleden
bewaren er nog mooie exemplaren van.
Begin van de zeventiger jaren ging Mathilde op pensioen en toen brak een
gans nieuwe wereld voor haar open. Ze heeft zich van dan af met veel energie
en toewijding ingezet voor onze Sint-Martinusparochie.
Ze animeerde meerdere activiteiten in de buurt waar ze leefde. Wat daarbij
opviel was haar grote Mariaverering met o.a. haar aandacht voor het
O.-L.-Vrouwkapelletje in de wijk waar ze woonde. Haar bijzondere inzet voor
kinderen kon ze meermaals tonen wanneer ze kinderen van onze
Sinte-Maartenschool vergezelde op bos- of zeeklassen.
Vele jaren was Mathilde lid van de parochieploeg. Ze hielp bij de
versiering van onze kerk met bloemen, was lid van de liturgische werkgroep,
en haar aandacht voor zieke parochianen heeft ze met erg gewaardeerde
toewijding vele jaren op zich genomen.
Mathilde was lange tijd lid en voorzitter van de Gulden Leeftijd; een groep
gepensioneerde mensen die maandelijks bijeenkwamen in de chirolokalen maar
ook bij haar thuis, en die telkens samen spraken rond een thema dat met hun
leven te maken heeft.
Velen zullen de herinnering bewaren aan de wijze waarop ze als lector haar
rustig en aangenaam klinkende stem ten dienste stelde voor de verzorgde
vieringen in onze kerk.
Mathilde leefde vele jaren met een warm hart voor haar familie en voor haar
parochie.
De laatste vijf jaren van haar zo mooie leven bracht Mathilde door in het
H.-Hartrusthuis te Grimbergen. Ook daar werd ze alweer lid van een aantal
gespreksgroepen zoals poëzie en filosofie, maar ook in het zangkoor was ze
present. Naar klassieke muziek luisteren bracht haar tot weldoende rust.
Laten we de schone herinneringen aan Mathilde dankbaar bewaren in ons
geheugen en vooral in ons hart. De herinnering aan een bijzonder
verdienstelijke vrouw die we vele jaren in ons midden mochten hebben en die
altijd heel dankbaar geweest is voor al wie goed voor haar was.

Magister van St.-Elooi Meise Frans Stoffelen