Ik ben Emiel
Ik ben een man en woon in bij mama en papa () en mijn beroep is Avonturier/afbraakwerker..
Ik ben geboren op 26/08/2005 en ben nu dus 20 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: spelen met mijn tlakto's, hamions, rrriegtuigen en in mijn wemba..
Emiel vertelt... Alles over mijn zusje vind je op www.bloggen.be/floor_thijs
28-09-2007
Een middagje op stap met papa
Mama heeft middagpost vandaag en omdat ik toch niet wil slapen overdag (als ik thuis ben) dacht papa eens een goei ingeving te hebben; hij zou me trakteren op een middagje Haasselt-kermis. Dus we stappen in de auto en we rijden richting provinciehoofdstad. Toen we er bijna waren lag ik lekker te slapen in mijn autostoel. Papa is dan maar via Parijs en Rome naar huis terug gereden en zo heb ik ongeveer een uurke geslapen deze middag... Merci he papa!
Slecht slapen, ik ben er tegenwoordig een kei in. Bij omi en opi sliep ik ongeveer 14 uur per nacht en nog eens een uur of drie overdag. Thuis weiger ik. Ik wil wel in mijn bedje gaan liggen, maar enkel en alleen als papa of mama bij me blijft. Woensdagavond heeft mama van 19u tot half 10 in de gang gezeten en vandaag papa van 8 tot half 10 (we maken dus vorderingen ). Ik word wakker als ze proberen van naar beneden te gaan (de trap kraakt) en dan huil ik. Lamp aan, lamp uit, deur open, deur toe, groot bed, klein bed, het maakt geen verschil. Ik kruip zelfs uit mijn reisbedje. Laten we hopen dat het een fase is die ook weer over gaat!
Het weerbericht had nog eens goed nieuws: dit weekend wordt het zomer, al zal de herfst beginnen! Jihaa! Mama maakte de picknick, papa zette de bolderkar in de auto, ik was een beetje humeurig. En toen stapten we allemaal in de auto en we waren vertrokken, naar Muizen, naar Planckendael! Mama en papa hadden al verteld dat we naar de dieren gingen kijken maar ik kon er met mijn fantasie niet echt bij.
Even het tijdsverloop van mijn tripje: 9u35: vertrek thuis in Houthalen 9u47: we zijn 23 km ver, ongeveer thv Diest op de E314 en ik heb een mededeling: 'Daan auto' (=ik ben het beu) 9u59: ik zeur en krijg een koekje, we zijn thv Holsbeek 10u25: 73 km van huis en aankomst in Planckendael 10u34: papa betaald 37.80 en we mogen alledrie het park binnen én we kunnen straks met de jeton ook weer de parking verlaten 11u25: tijd voor picknick 14u40: tijd voor een ijsje 15u14: terug richting thuis 15u33: ik stop met huilen en val in slaap 15u59: we rijden de E314 af en ik word wakker en begin te huilen 16u09: we zijn thuis!
Dit heb ik allemaal gedaan/gezien:(kijk op http://foto.zita.be/4757294135 voor de foto's die bij deze commentaar horen) *kort bij de neushoorn gestaan *met mama naar de dikke vissen gekeken *met papa bij de grote fontein geposeerd *de ooievaars de weg naar mijn thuis uitgelegd *naar vissen gekeken waar mijn opi jaloers op is *met papa door het oerwoud getrokken *met mama in en prauw gevaren *het waterzuiveringsstation van Planckendael bekeken en gevoeld *gepicknicked *mijn dessert in de kar opgegeten *met mijn broodje naar de dieren gekeken *mij laten trekken (in de kar) door papa *zelf mijn kar getrokken (leeg) *gespeeld in de zandbak *op de kinderboerderij : -mama een kusje gegeven -de geitjes geaaid (en naar hun poep gekeken toen ze kaka deden) -gewezen waar hun oortjes zijn *over de reling geklommen bij de flamingo's *siesta in mijn kar (gedurende 51 seconden)gehouden *een groot beest geaaid (waar mama de naam van is vergeten) *naar de aapjes gekeken *een groot aapje in de kar gevangen en getrokken *over de apenbrug gelopen tot in de helft *naar de grote bisons gekeken *naar de gekke aapjes gekeken *met mama naar de otters gekeken
Ik ben weer thuis in mijn eigen bedje, op mijn eigen stoel, met mijn eigen speelgoed. En dat ik mama en papa gemist heb, ben ik ze om vier uur deze morgen gaan meedelen. Ik heb mijn armpjes stevig rond mama haar nek geslagen en haar duizendzestig kusjes verkocht. Aja want papa had ik gisteren al uitgebreid gezien...
Deze voormiddag zijn mama en ik met de fiets op pad geweest. De postbode bracht de kaartjes die we hebben laten maken voor de Duitse mensen te bedanken en dus gingen we postzegels en enveloppen kopen en gingen we ook naar de CM waar we nonke Guido tegenkwamen (en ook onze buruvrouw Lucie) Ik vond het wel fijn want ik zit graag achter op de fiets.
Maar mijn middagdutje wilde niet lukken. Ik was nochtans erg moe maar ik wilde niet slapen. Ik klauterde uit mijn spijlenbedje, stapte uit mijn groot bed, ik huilde en tierde en was boos als mama mij terug legde. Anderhalf uur heeft het circus geduurd en dan heeft mama het opgegeven. Het was ook veel te mooi weer om binnen te blijven en dan zijn we maar buiten gaan spelen en de kippen gaan verzorgen.
Na het avondeten kwamen tito en tita nog even langs en dan was het weer tijd om te gaan slapen. Maar ook dit was een gevecht op leven en dood. Mama probeerde alles: boos zijn, lief zijn, mij negeren als ik weer maar eens aan de deur stond, mij in het grote bed leggen en in t kleine bedje, het licht aan, het licht uit, de deur open, de deur toe. Niets hielp. Voor de tachtighonderste keer hoorde ze mij weer in de hall staan prutsen, maar ik deed deur (van de living) niet open. Na een tijdje was het stil en mama dacht (lees: hoopte) dat ik terug upstairs was getrokken en in dromenland was geraakt. Opeens ging de bel, mama schrok best wel, tot ze aan de deur kwam want.... daar stond ik. Op mijn blote voetjes, met mijn te kleine pyama aan en mijn tutje in de mond. En ik zei bloedserieus: DING DONG. Mama kreeg er toch wel even de slappe lach van. Ze belde naar omi en opi (voor wat ouderlijke raad) en toen ze in de living terug kwam zat ik daar met de laptop op mijn kniekes te MSN-en met opi.... Gelukkig ben ik rond half tien wel in slaap gevallen, in mijn bedje en met een mama langs mijn bedje die in mijn haartjes kriebelde...
Eind goed al goed dus en nu maar hopen dat het een goeie nacht wordt!
...en niemand houdt me tegen Ik ben een paar dagen bij omi en opi geweest en mama heeft me errug gemist. Papa minder, maar ja dat is ook de nuchterheid zelve.
Na zijn werk is papa mij bij omi en opi komen halen. Het was een afscheid in mineur. Ik huilde en was ontroostbaar. Ik heb tot bij ons eigen thuis gehuild. Papa wilde me toch nog even gelukkig zien en we gingen nog wat buiten spelen. Eerst voor de kippen zorgen (die na lange tijd van pauze weer in gang geschoten zijn, resultaat: 3 eikes) en dan wat ravotten. Maar met zot doen botste ik met een tandje tegen papa zijn voorhoofd en papa bloedde. Ik zei; " Papa Pijm" en ik gaf hem een kusje op de pijn, met als resultaat: rode lipjes. Ik wilde het ook verzorgen en veegde er eens met mijn vinger door, maar toen was ik ook in paniek want opeens zat er zomaar bloed aan mijn vinger... Ik zeg trouwens BLOEB, net als mijn mama. Het slapen gaan was niet zoals gepland want toen mama naar haar middagpost thuiskwam zei papa: "Ge hebt hem juist gemist, het is nog maar net stil...."
Vandaag was ik samen met mijn neefje Laurens bij omi en opi. We mochten er samen spelen en dat lukte vrij goed. Tot ik mijn klein weerloos neefje zomaar in zijn duimpje beet. Zo hard dat hij huilde en omdat hij huilde huilde ik ook (en ook omdat ik tegen mijn voeten kreeg). Tante Marieke ging met Laurens naar de living en ik was in de keuken. Ome Gijs kwam niets vermoedend binnen en vroeg aan mij waarom ik huilde en ik zei: "Baby op-eet". Ligt er nu jaloezie of eerder een honger- en dus overlevings-gevoel aan de oorsprong van mijn kanibalisme dat is nog maar de vraag. Volgens insiders het eerste volgens anderen het tweede!
Ge hebt karakter, of ge hebt het niet uiteraard. Ik ben er ééntje mét Karakter met een hoofdletter K. Die enkele dagen dat vrouwtje zonneschijn haar best deed en ik fijn buiten kon spelen weigerde ik om mijn zonnehoedje op te zetten. Ik vond het maar niets, dat hoedje of die pet. En vaak moest ik dan naar binnen. Nu de herfst volop in het land in ga ik buiten spelen... met mijn hoedje op!
Van mijn peter kreeg ik voor mijn verjaardag een gigantisch sjieke tlato, en sinds vandaag kan ik er eindelijk mee rijden. Ik kan trappen! O wat zijn mama en papa daar blij De foto heeft er wel niets mee te maken, maar hij is wel vandaag genomen
...Geweest!!! Deze morgen was ik al vroeg wakker. Ik had helemaal een 'sinterklaas-gevoel'. Ik had ook slecht geslapen, om half drie wilde ik al bij de 'baby beb' gaan kijken, maar dat mocht ik niet van mama en papa. Ik mocht wel bij hun slapen omdat ik erg veel verdriet had. En om 7u probeerde ik nog eens naar de baby te gaan, maar ook nu mocht het nog niet. Ik kreeg de raad van wat speelgoed te halen op mijn kamer maar omdat het wel erglang duurde eer ik terug kwam, is mama maar eens komen kijken waar ik was. En ja hoor, ik lag bij mijn neefje in bed, lekker onze dromen aan t uitwisselen. In de voormiddag, na het dutje, kwamen ome Gijs en tante Marieke Laurens terughalen. Grrrr . Niet fijn, echt niet.
Maar na mijn middagdutje gingen papa en ik op stap, mama was al verdwenen. We gingen naar de brandweer. Eerst keken we hoe een bevrijding van een slachtoffer uit een voertuig gebeurt, daar deed mama aan mee. Ik wist niet wat ik zag: die brandweermannen knipten zo maar een auto kapot, ik vertelde erover: 'auto daan' en 'auto papop'.
Na de performance van ons moeder gingen we overal eens kijken: in de ambulance, maar ik durfde er niet in, naar de politie met de moto's, maar ik durfde er niet op, en naar de helicopter waar ik niet aan of in of op mocht. Op het moleke dat er stond ontdekte ik een tlakto en daar wilde ik in. Papa ging bonnekes kopen en ik werd erin gezet. Cool hoor, tot er een foto gemaakt werd en toen was ik t al beu. Dure foto dus. We zagen nog hoe de duikers in het wemba (zwembad) een gebied uitkammen op zoek naar een slachtoffer en we zagen de 'kop' (helicopter) vertrekken. Tegen zes uur vond ik wel voldoende en gingen we naar huis.
Thuis gekomen heeft papa pannekoeken gebakken en zijn omi en opi nog eens langs gekomen want ze gingen eten bij ons in de buurt.
Deze namiddag kwamen ome Gijs en tante Marieke op bezoek. Uiteraard brachten ze Laurensje ook mee, maar groot was mijn verbazing dat ze Laurensje gewoon bij ons lieten toen ze vertrokken. En opeens viel mijn eurocentje, we kregen dit weekend een logé! Helaas was mijn kleine neefje onmiddellijk aan zijn middagdutje toe en konden we niet spelen. Maar om half 6 was hij wakker, we zijn samen de kippen gaan voeren en Laurens mocht bij mama in de didymos. We gingen samen in bad, mijn neefje in de badring en ik gewoon met mijn blote billen op de badbodem. Ik vond dat wel 'koe-mouw' (cool man) maar Laurens had het toch nog niet zo op grote bad. Dus mocht hij er eerst uit en had ik weer lekker veel plaats. Na het bad kreeg Laurens pap en wij boterhammen, mijn neefje mocht in mijn stoel mee aan de tafel zitten. En toen moest hij al gaan slapen. We gingen met ons drietjes het kleine mannetje naar dromenland brengen en ik mocht nog even terug naar beneden om op te blijven, maar een uurtje later was ook mijn dagje om en mochten mama en papa van hun avondje canaperen genieten. Toen het ook voor hun bedtijd werd, waren ze verbaasd dat de deuren boven allemaal dicht waren, ze konden zich nl geen van twee herinneren dat ze dat gedaan hadden. Na de avondwas en -plas ging mama nog even piepen bij mijn pleegboertje, en rarara.... Laurens lag lekker te slapen in zijn (nééééé MIJN) babybedje en ik lag heel kort bij hem in het logeerbed lekker te slapen..... Heeeeeeel erg vertederend!
We hadden op 1 reactie gehoopt, maar vandaag vonden we het vierde briefje -eveneens uit Duitsland- in onze bus. Gestuurd door Manfred, hij schrijft dat hij inmiddels in zijn tweede leven zit en dat hij werkt als Greenkeeper op een golfterrein, waar hij ook mijn ballon vond, op maandagmiddag na mijn feest. Manfred stuurde een hele informatiebundel en ook het ballonnetje naar mij! Het golfterrein is gelegen in Reiskirchen, op 312,5 km van de Bronweg. Wie meer wil weten over het golfterrein gaat maar eens een kijkje nemen op www.golfpark.de. Ook voor Manfred een dikke kus!
Verder heb ik vandaag ook hard gewerkt: * van 2 kg wortelen en 1 grote knolselder heb ik knolselderwortelsoep gemaakt (en er s middags zo veel van gegeten dat ik geen zin meer had in boterhammem) * van 2 kg witlof en 1 kg gehakt en heeeeeeel veel aardappelen heb ik 1 grote en 1 kleinere ovenschotel gemaakt. Wat hebben we s avonds gesmuld toen papa ook weer thuis was * 1 grote rode kool werd geprepareerd (met balsamico-azijn, kaneel en appeltje) en in vier porties in de diepvries gestoken.
Nu wacht mij nog 6 kg soep-tomaten en een witte kool. Ik denk dat ik maar eens in actie schiet!
In de voormiddag was mama mij ook even kwijt. Ik was buiten aan het spelen en mama krijgt dan al stress als ze mij een minuut niet ziet, want ik moest toch maar eens in de vijver vallen.... Ze is dan ook vrij snel in paniek en loopt dan in de hof,m redelijk hysterisch op mij te roepen. Ik vind zo verstoppertje spelen wel leuk. Ik zeg dan ook zelden iets als ze mij zoekt. Vandaag dus ook. Mama kon mij niet vinden. Nergens zag ze mij en ook de deur van de garage was toe en dus ging mama er van uit dat ik daar niet was. Dom natuurlijk. Maar mooie liedjes duren niet lang en mama is blijkbaar iets slimmer als ik dacht want ze ontdekte een voetafdrukje op de dorpel van de deur van de garage en toen ze die open deed vond ze mij. Ik zat mooi op mijn tlakto te wachten tot iemand mij kwam duwen. Mama vond dat zo lief dat ze mij ook maar even geduwd heeft!
Woehoew!!! Vandaag vonden we weer een Duits briefje in onze brievenbus. Het is verstuurd ui Riedbach, dat is 623,62 km van bij ons thuis. Lenhard en Anita hebben mijn ballonnetje in hun veld gevonden op 27 augustus, dat is dus de dag na mijn verjaardag! Ook aan Lenhard en Anita een ein grosse merci :)!
Deze voormiddag zijn mama en papa naar de markt geweest voor groenten (rode + witte kool, soeptomaten, witlof, wortelen en knolselder) Ik mocht bij omi blijven spelen. Ik maakte dan ook erg van mijn neus toen ik naar huis moest. Omi wilde mij nog omkopen met een snoepje maar dat mocht niet van mijn strenge mama. Mama vindt nl dat ik niet beloond mag worden als ik zo boos ben. Maar eens goed en wel in de auto was mijn bui over en heb ik elke 'hamio' en "jeep" en "busj" aangewezen die ik tegenkwam op de autobaan. We stopten nog even bij de de budgetslager en daar was ik heel erg flink. Ik kreeg van de mevrouw een stukje samson-vlees en ik zei "Atu mouw" = dank u (en ook astublief) mevrouw. Mama vond dat wel heel erg flink van mij en ze vroeg of ik ook een kushandje wilde gooien naar de mevrouw. Met mijn camion in de ene hand en het stukje samsonvlees in de andere hand was dat wel erg moeilijk dus stak ik mijn linker wijsvinger in mijn mondje en gooide zo maar een kusje naar de lieve mevrouw!
In de namiddag kwamen tita en Melanie (ik zeg memenie) op bezoek, ze hadden een cassetterecordertje gevonden bij het oude speelgoed en dat kreeg ik. Mijn meter droomde vorig jaar van zoiets om aan mij te geven maar ze kon het nergens vinden (in ruil kreeg ik een megacoole gettoblaster van Pooh) en nu heb ik het toch. Mama en papa gaan nu eens graven in hun oude rommel op zoek naar cassetjes. (en hun allereerste tetjes :))
Vandaag zat er weer een speciaal kaartje bij de post. Dit maal van een heeeeeeeel eindje verder! Een lieve mevrouw vond mijn ballonnetje in een veld, zo maar liefst 571.77 km (of 5u en 49 min met de auto) van ons thuis af. Een dikke dank je wel voor mevrouw Renate uit Neudrossenfeld (Duitsland)!
Hoera! Hoera! De eerste stap in mijn zindelijkheidsproces is gezet! Deze voormiddag heb ik voor t eerst een plasje op mijn potje gedaan, bij omi en opi! Omi en opi hebben in hun handen geklapt, en gejuicht en als trofee kreeg ik een koekje. Daarna is het wel niet meer gebeurd, maar je moet altijd beginnen met de eerste keer he!
Vandaag ben ik de hele dag bij omi en opi geweest. Deze voormiddag ging ik met omi naar het Kruidvat en daar heb ik alle snoepjes van de grond opgeraapt en keurig opgeruimd: ik heb ze allemaal in mijn mondje gestoken. Toen omi dat zag was ik erg boos en heb ik hard gehuild. Na mijn slaapje heb ik zelf naar mama gebeld. Ik kwam naar omi gelopen met de telefoon en ik zei " hallo mama" en dus heeft omi mij even geholpen met het nummer en kon ik met mama bellen. Mama vond dat heel fijn> Onderweg naar huis, moest ik heel hard niezen. Er was een beetje snot (het kan ook wel zever zijn geweest) op mijn knie gespat en ik zei "Noei", mama antwoordde dat ze daar op dat moment weinig aan kon doen (we zaten op de E314) en opeens zei ik "Noei weg" en ik had het met mijn klein vingertje al fijn uitgesmeerd.
Deze namiddag zijn we naar een school gaan kijken bij ons in de buurt. Het is een klein gezellig schooltje. De juf van het instapklasje was heel erg lief, ze heet Juf Kristel. Ik heb al fijn gespeeld in het klasje en ik huilde heel hard toen mama en papa verder in het schooltje wilden gaan kijken. In het klasje van Juf Irene heb ik heel lang gespeeld, er waren heel veel auto's en mijn vriendinnetje Trijn van bij Tante Dien zit ook bij Juf Irene. Juf Irene heeft het eerste kleuterklasje, dus dat is voor binnen een jaartje. Ik kan al vast niet wachten tot ik mag gaan! Nog een half jaartje geduld.
). Ik word wakker als ze proberen van naar beneden te gaan (de trap kraakt) en dan huil ik.
. Niet fijn, echt niet.
