Zaterdag 9
februari 2008
Mijn dag begint op 7u15 en ik ga het maar meteen
meedelen aan papa en mama. In tegenstelling tot thuis wil ik niet bij hun in
bed kruipen en papa gaat dan maar met mij naar beneden.
Ik voel me niet helemaal op mijne kilo, en ik ga samen
met papa op de zetel liggen. Als mama om acht uur naar beneden komt ziet ze
iets wat ze nooit eerder zag: een klein bleek Emieleke dat op de zetel ligt,
futloos en stilletjes.
Ik ga bij mama op de schoot zitten, nestel me tegen
haar aan en verder doe ik niets (behalve ademen), zo slap als een vod. Als mama mij op de zetel legt, laat ik haar
gewoon doen. En dat is echt niet normaal. Mijn lipjes zijn ook helemaal droog,
maar verder lijk ik niet echt gedeshydrateerd.
En dan doet mama een gigantisch voorstel...
Mama: wil jij een sandwichke eten?
Emiel heel stil en slapjes kreunend-: jaa
Mama: en wat wil jij drinken?
Emiel: mellek
Mama verdwijnt naar de keuken en even later is ze
terug met een bordje met een sandwich met confintuur en een beker met
chocomelk. Ze gaat weer naar de keuken want ook papa heeft wel trek.
En als ze dan met papa zijn bord komt, waar DRIE
broodjes op liggen kom ik tot leven. Dat kan ik toch niet laten gebeuren!!! Ik
EEN en papa DRIE broodjes. No way!!! Ik pik meteen eentje die ik half opeet. En
ik fleur helemaal op!
Na het wassen gaan we met de auto rondrijden op
eilandverkenning.
Ik zie boten, paardjes, windmolens, traktors, schapen,
fietsen, vliegtuigen,... En ik tater er vrolijk op los.
We gaan naar Albert Heyn om wat inkopen te doen en we
kopen er ook een plattegrond van t eiland.
Thuis eten we hotdog en ik doe nog eens kaka. In mijn
broek. Eikes bah. Het is gelukkig al wat vaster als gisteren. Maar toch is
alles vuil. Op de WC trekt mama mijn broek uit en roept op papa om hulp. Ik
trek een velletje van de wc rol. Het velletje scheurt en ik zeg: Ach nein. Dju toch
Papa wast mij in de douche en mama spoelt de kleren
uit.
Na het middageten (hotdog, ideaal als darmsparend
dieetJ) gaan we naar
Ecomare. Eindelijk. Hier wacht ik al dagen op. We gaan naar de zeehondjes kijken.
Ik weet begot niet wat een zeehondje is, maar ik vertel al de hele week dat ik
op vakantie ga naar de zeehondjes.
Papa betaalt de inkom (17 euro) en we mogen binnen. We
gaan rechtstreeks naar buiten waar we in verschillende
wembab(zwembadden) de zeehondjes zien.
Het zijn oude en zieke dieren en sommigen zijn zelfs blind. Maar ik vind het
geweldig. Om 15u krijgen de diertje eten: haringen. Mama legt me uit wat
conditionering is: de gong gaat en een stem zegt dat binnen enkele minuten de
zeehonden gevoerd worden en de dieren snellen naar de plek waar na die enkele
minuten de verzorger met zijn emmer vis gaat staan. Sommige zeehondjes
spetteren met water, Rob de zeehond kan zelfs praten want hij speelde ooit mee
in een Zweedse film. Papa zet me in zijn
nek en zo kan ik alles heel goed zien.
Na het eet-festijn gaan we het museum binnen. Er is
vanalles te doen en ik amuseer mij geweldig.
Op 17u gaat er weer een gong, helaas zegt de stem nu
dat het museum gaat sluiten en dat we best naar huis gaan....
Thuis eten we nog een boterhammetje, doe ik nog eens
ferm platte kaka en ga ik slapen.
Het was een fijne dag!
09-02-2008 om 00:00
geschreven door Emiel 
|
. Aan de vuurkorven konden we ons wel warmen (wammer zeg ik) en dat was gezellig. We keken naar een vuurman die vanalles deed met vuur, we mochten het thuis niet nadoen.
