Gisteren was er een rustdag. Geen verplichte training dus 's morgens, maar de die-hards die toch wilden konden om 11u naar de fitness komen. Er waren toch een 15-tal kandidaten, verdeeld over 2 groepjes. De meerderheid ging buiten een luchtje scheppen en met zijn drieën werden we aan het werk gezet op de loopband. Al gauw liep het zweet naar beneden. Na een korte maar stevige training (hoezo rustdag?), kregen we ook nog core-stability oefeningen voorgeschoteld. De voorraad handdoekjes die het hotel voorziet in de fitnessruimte slonk zienderogen. Daarna hadden we wel een goede douche verdiend. In de namiddag was er dan een uitstapje gepland: eerst een bezoek aan een tempel met bijhorende winkeltjes, nadien stond het JFA-house en het voetbalmuseum op het programma. Erg mooi en up-to-date. Wat zeker ook opviel was dat er heel veel aandacht werd geschonken aan het damesvoetbal. Niet ergens ver weg in een hoekje, maar trots op de voorgrond. De Japanse dames zijn dan ook wereldkampioen! Bij terugkomst in het hotel kregen we dan een debriefing van de 2de speeldag. Opnieuw iets meer dan 50 clips uit de 8 wedstrijden om ons te helpen volgende keer nog beter te doen. Zowel heel goede beslissingen als iets minder goede werden getoond en van de nodige uitleg voorzien. Ook de aanduidingen voor de laatste groepswedstrijden werden bekend gemaakt. Wij hebben deze keer geen wedstrijd maar onze ref mag morgen wel naar Miyagi als 4de official. Vandaag stond er alweer een goed gevulde training op het programma. Het fysieke en technische gedeelte werd geïntegreerd gegeven onder alweer een stralende, brandende zon. Deze namiddag waren we dan echt vrij. En als je dan een pak dames samen hebt op een vrije zaterdagmiddag, dan wordt er geshopt. Onze Japanse refs speelden voor gids en loodsten ons via de metro naar een gedeelte van de stad met voldoende winkels. Na anderhalf uur waren we moe en voldaan en keerden we terug naar het hotel. Morgen is er zoals steeds een training in de ochtend en in de namiddag gaan we supporteren voor onze collega's in het nationaal stadium in Tokyo waar 2 wedstrijden zullen plaatshebben. Ik kijk er al naar uit.
Gisteren onderweg naar het stadion hadden we veel verkeer, we kwamen dus eigenlijk een beetje te laat aan. Maar geen nood we zijn heel flexibel en ik denk niet dat er iemand is die daar wat van gemerkt heeft. We zijn dan maar vlug het veld gaan keuren. Toen we terug de tunnel wilden ingaan hoorde ik plots Nederlands. Ja hoor, er zat alvast een supporter voor me klaar. Anne Noë, gewezen Belgisch bondscoach stond met de camera in de aanslag. Tof om zo ver van huis bekend volk tegen te komen. We moesten ons vlug omkleden. Bij de opwarming konden we al voelen hoe heet het zou worden. Zo warm dat fifa besliste om een drankpauze in te lassen. Ik had het geluk om tijdens de wedstrijd vol in de zon te staan. Het water dat in de flesjes zat, was dan ook al redelijk warm toen de drankpauze er eindelijk kwam. Pffff wat een hete wedstrijd! We hadden een moeilijke wedstrijd verwacht. Brazilië en Nigeria zijn sterke voetballanden, ook in het damesvoetbal. Beide landen maakten er een interessante match van. Eindresultaat 1-1, en een roodverbrande, vermoeide, met hoofdpijn van het veld gaande assistent. Maar als me gevraagd wordt of ik die wedstrijd nog eens wil doen, zeg ik zonder twijfel: tuurlijk (alleen even niet vandaag!). Vandaag is het namelijk "active recovery". Dat betekent dat ik vanmorgen kon uitslapen, de eerste keer sinds ik hier in Japan ben. Al lukte dat uitslapen (net zoals het gisterenavond inslapen) niet al te best. Ook mijn ref zat al vroeger dan gepland aan het ontbijt. Toen we daar zagen dat ze het buffet eigenlijk wilden opruimen, zijn we maar naar de hal verhuisd voor een andere belangrijke taak: schrijven van postkaartjes. Nu kan ik niet aan iedereen eentje sturen, dus voor al wie er geen in de bus krijgt: Groetjes uit Tokyo! Kaartjes moeten natuurlijk ook gepost worden, dus naar het postkantoor. Onderweg even een tussenstop bij Starbucks waar de andere assistent nog druk bezig was om haar kaartjes te schrijven. Na een korte wandeling ben ik dan nu terug in het hotel, wachtend tot het tijd is om te lunchen. Het lijkt wel of we hier niets anders doen dan trainen, wedstrijden en eten, eten en nog eens eten!
Vanmorgen was ik opnieuw voor mijn wekker wakker. Wel had ik het gevoel voldoende geslapen te hebben. Ik was redelijk vroeg naar bed gegaan na een avondwandeling met een aantal andere meisjes. Vanmorgen bij het ontbijt heb ik ook meer dan anders gegeten. We zullen namelijk al om 12u15 naar het stadion vertrekken, dus tijd voor het middageten is er niet. Na het ontbijt hebben we met ons team even samen gezeten om de wedstrijd voor te bereiden, de laatste richtlijnen te krijgen van onze ref, vragen te stellen en elkaar tips te geven. Nadien heb ik de laatste hand gelegd aan mijn wedstrijdzak. Die staat nu ook volledig klaar. Het enige dat me nog rest nu voor we vertrekken is een beetje ontspannen, een douche nemen, me nadien goed insmeren met zonnecreme en me aankleden. Het wordt een mooie dag!
Vandaag zijn we teruggekomen uit Kobe met de Shinkansen (Bullet Train). Heel erg snel en ook heel erg stipt. Net of je zit in een vliegtuig, alleen kan je nu ook nog wat van het landschap voorbij zien flitsen. Bij aankomst in het hotel, meteen naar het 9de verdiep om het programma na te kijken. Blijkbaar een druk programma. Vermits we morgen al terug wedstrijd hebben, moeten we ook zien te regelen dat onze wedstrijduitrusting vandaag nog gewassen kan worden. Daarna lunchtijd en de debriefing in. Een beetje spannend toch altijd. Heel veel goede clips waaruit we veel kunnen leren. We gaan dat morgen zeker nog beter doen! Na de debriefing duiken we het zwembad in voor een "active recovery" sessie. Zo dadelijk is er het avondeten en nadien terug mijn wedstrijdzak klaarmaken. Morgen vertrekken we om 12u naar het stadion in Saitama voor de match Brazilië - Nigeria. We zullen er heel veel supporters hebben in de tribune, want alle refs die geen wedstrijd hebben komen ons aanmoedigen. Onze wedstrijd zal live worden uitgezonden op Eurosport 2, dus de vroege vogels (8u Belgische tijd) weten wat doen.
Vanmorgen de laatste training gehad voor de eerste wedstrijd: een typische "match-preparation" en nadien ook nog het technische gedeelte. Nu ben ik gepakt en gezakt, klaar om naar Kobe te vertrekken. Pas dinsdag zullen we terug zijn.
Het etentje was fantastisch: lekker eten, in goed gezelschap, een mooi restaurant, vriendelijke en behulpzaam personeel, ... ,wat wil je nog meer. Gisteren dan was het "back to business". 's Morgens een training waarbij onze behendigheid eerst werd getest, gevolgd door het klassieke technische gedeelte, dat deze keer wel een beetje werd ingekort wegens tijdsgebrek. In de namiddag verschoof de focus dan stilaan naar de wedstrijden. De allerlaatste instructies specifiek voor dit toernooi werden nog snel op een rijtje gezet. En het moment waarop we eigenlijk dan al die hele tijd hadden gewacht: de eerste aanduidingen. Ook ik viel in de prijzen: Argentinië - Canada op maandag 20 augustus om 19u plaatselijke tijd. Met Esther Staubli als ref, Eveline Bolli als eerste ar en Pernilla Larsson als 4de official. De match vindt plaats in Kobe, een havenstad in het zuiden van Japan. Vanmorgen hadden we opnieuw training, maar deze keer geen zon om ons te vergezellen. In de plaats een aangename regenbui, met op de achtergrond bliksemflitsen en gedonder. Voor de eerste keer was het niet bloedheet om te trainen. Zo dadelijk vertrekken de refs voor de eerste wedstrijden in Miyagi die morgen zullen doorgaan. Telkens er wedstrijden zijn in Hiroshima, Kobe of Miyagi vertrekken de scheidsrechters een dag voor de wedstrijd met de trein en komen ze de dag na de wedstrijd met de trein terug. Dus ook wij zullen morgen een stukje van het land kunnen zien. Ik kijk er alvast naar uit! Deze namiddag staat er echter nog een meeting op het programma en morgenvroeg nog een aangepaste training, om ons optimaal voor te bereiden op onze wedstrijd. Trouwens alle info over dit tornooi en de wedstrijden kan je ook vinden via deze link: http://www.fifa.com/u20womensworldcup/index.html
Ondertussen zijn de eerste dagen ook zo goed als gepasseerd. Dinsdag hadden we een hele dag meetings. In de voormiddag voornamelijk algemene richtlijnen en een eerste kennismaking met elkaar. Na de middag kwamen alle instructors en begeleiders ook even aan het woord. Fysiek, mentaal, theoretisch, in alles worden we goed opgevolgd. Gisteren dan hadden we onze eerste training, niet al te zwaar, maar door het klimaat toch al zwaar genoeg. In de namiddag opnieuw een meeting. Vandaag dan wordt onze fysieke paraatheid getest: vanmorgen al een sprint- en uithoudingstest en straks nog een kracht- en lenigheidstest. Ook morgenvroeg op de training staat er, buiten het technisch gedeelte, nog een behendigheidstest op het programma. Vanavond werden we ook nog uitgenodigd voor het officiële diner. Iedereen werd ondertussen voorzien van een mooi kostuum, dus we kunnen daar in ons paasbest naartoe gaan. Benieuwd wat voor lekkers we dan weer voorgeschoteld krijgen.
Goeiemorgen iedereen, Vandaag al vroeg wakker, zelfs voor mijn wekker. Zouden er toch iets van zenuwen zijn? Alles staat klaar voor vertrek, ik moet me enkel nog douchen, eten en de hond eten geven.Op het afgesproken uur word ik netjes opgepikt door mijn mama, waarvoor dank. De rit naar Zaventem verloopt zonder problemen. Bij het inchecken heb ik ook al meteen geluk. Bij de vraag of mijn bagage meteen de transfer naar Tokyo maakt omdat ik toch weinig tijd heb in Zurich voor de overstap, wordt me gevraagd of ik geen vlucht vroeger wil naar Zurich. Uiteraard! Nog net genoeg tijd dus om even langs de lounge te passeren en dan op de volgende lange vlucht richting de rijzende zon. Op het vliegtuig word ik gespot door twee Zwitserse collega's. Het weerzien met enkele oude bekenden is hartelijk. We zijn alle drie klaar voor de reis. We worden meteen verwend met een lekkere driegangenmenu. Om de tijd te doden zet ik ook maar meteen een film op. Slapen lukt echter niet zo goed en dus volgt een tweede film. Daarna draaien en keren, maar goed dat ik een tshirt en mijn tracksuit in de handbagage had gestoken. Ik denk dat ik toch wel iets geslapen heb, maar geen idee hoe lang precies. Verder verloopt de vlucht heel vlot. We landen zelfs iets te vroeg. Eigenlijk was dat niet nodig want vervolgens moeten we nog ruim een uur wachten op collega's die via Frankfurt toekomen. Een uurtje rijden brengt ons naar The Westin, een mooi hotel met vriendelijk personeel. Niet dat hier al iemand niet vriendelijk geweest is. Ik denk dat ze al buigend met de glimlach geboren worden die Japanners. We proberen eerst de 9de verdieping uit. Dat zou de verdieping van FIFA moeten zijn: onze instructors zitten daar, het LOC (Local Organising Committee) en wij hebben er ook een "internet-corner" gekregen. Maar zo vroeg blijken alle deuren nog gesloten te zijn. Het is hier heel warm en veel drinken is de boodschap. Een volgende tussenstop is dan ook Starbucks. Na een korte wandeling kiezen we voor de lunch. Een eerste aangemane kennismaking met het Oosterse eten. Net als we klaar zijn, komt een nieuwe lading refs binnen, op de voet gevolgd door de instructors. Het Japanse tuintje dat voor rust moest zorgen, kan niet op tegen al dat geweld van kwetterende vrouwen. Ik besluit maar meteen naar de Adidas-room te gaan om mijn nieuwe sportzak in ontvangst te nemen. Nu weet ik weer waarom ik toch wel heel zeker wist dat ik veel te veel gepakt had. Ook een bezoekje aan de kleermaker voor een nieuw kostuum heb ik net achter de rug. Voor vandaag staat er verder niets meer op de planning, enkel het avondeten nog. En dan vroeg naar bed, want morgen volgt er een hele dag cursus.
