Het etentje was fantastisch: lekker eten, in goed gezelschap, een mooi restaurant, vriendelijke en behulpzaam personeel, ... ,wat wil je nog meer. Gisteren dan was het "back to business". 's Morgens een training waarbij onze behendigheid eerst werd getest, gevolgd door het klassieke technische gedeelte, dat deze keer wel een beetje werd ingekort wegens tijdsgebrek. In de namiddag verschoof de focus dan stilaan naar de wedstrijden. De allerlaatste instructies specifiek voor dit toernooi werden nog snel op een rijtje gezet. En het moment waarop we eigenlijk dan al die hele tijd hadden gewacht: de eerste aanduidingen. Ook ik viel in de prijzen: Argentinië - Canada op maandag 20 augustus om 19u plaatselijke tijd. Met Esther Staubli als ref, Eveline Bolli als eerste ar en Pernilla Larsson als 4de official. De match vindt plaats in Kobe, een havenstad in het zuiden van Japan. Vanmorgen hadden we opnieuw training, maar deze keer geen zon om ons te vergezellen. In de plaats een aangename regenbui, met op de achtergrond bliksemflitsen en gedonder. Voor de eerste keer was het niet bloedheet om te trainen. Zo dadelijk vertrekken de refs voor de eerste wedstrijden in Miyagi die morgen zullen doorgaan. Telkens er wedstrijden zijn in Hiroshima, Kobe of Miyagi vertrekken de scheidsrechters een dag voor de wedstrijd met de trein en komen ze de dag na de wedstrijd met de trein terug. Dus ook wij zullen morgen een stukje van het land kunnen zien. Ik kijk er alvast naar uit! Deze namiddag staat er echter nog een meeting op het programma en morgenvroeg nog een aangepaste training, om ons optimaal voor te bereiden op onze wedstrijd. Trouwens alle info over dit tornooi en de wedstrijden kan je ook vinden via deze link: http://www.fifa.com/u20womensworldcup/index.html
Ondertussen zijn de eerste dagen ook zo goed als gepasseerd. Dinsdag hadden we een hele dag meetings. In de voormiddag voornamelijk algemene richtlijnen en een eerste kennismaking met elkaar. Na de middag kwamen alle instructors en begeleiders ook even aan het woord. Fysiek, mentaal, theoretisch, in alles worden we goed opgevolgd. Gisteren dan hadden we onze eerste training, niet al te zwaar, maar door het klimaat toch al zwaar genoeg. In de namiddag opnieuw een meeting. Vandaag dan wordt onze fysieke paraatheid getest: vanmorgen al een sprint- en uithoudingstest en straks nog een kracht- en lenigheidstest. Ook morgenvroeg op de training staat er, buiten het technisch gedeelte, nog een behendigheidstest op het programma. Vanavond werden we ook nog uitgenodigd voor het officiële diner. Iedereen werd ondertussen voorzien van een mooi kostuum, dus we kunnen daar in ons paasbest naartoe gaan. Benieuwd wat voor lekkers we dan weer voorgeschoteld krijgen.
Goeiemorgen iedereen, Vandaag al vroeg wakker, zelfs voor mijn wekker. Zouden er toch iets van zenuwen zijn? Alles staat klaar voor vertrek, ik moet me enkel nog douchen, eten en de hond eten geven.Op het afgesproken uur word ik netjes opgepikt door mijn mama, waarvoor dank. De rit naar Zaventem verloopt zonder problemen. Bij het inchecken heb ik ook al meteen geluk. Bij de vraag of mijn bagage meteen de transfer naar Tokyo maakt omdat ik toch weinig tijd heb in Zurich voor de overstap, wordt me gevraagd of ik geen vlucht vroeger wil naar Zurich. Uiteraard! Nog net genoeg tijd dus om even langs de lounge te passeren en dan op de volgende lange vlucht richting de rijzende zon. Op het vliegtuig word ik gespot door twee Zwitserse collega's. Het weerzien met enkele oude bekenden is hartelijk. We zijn alle drie klaar voor de reis. We worden meteen verwend met een lekkere driegangenmenu. Om de tijd te doden zet ik ook maar meteen een film op. Slapen lukt echter niet zo goed en dus volgt een tweede film. Daarna draaien en keren, maar goed dat ik een tshirt en mijn tracksuit in de handbagage had gestoken. Ik denk dat ik toch wel iets geslapen heb, maar geen idee hoe lang precies. Verder verloopt de vlucht heel vlot. We landen zelfs iets te vroeg. Eigenlijk was dat niet nodig want vervolgens moeten we nog ruim een uur wachten op collega's die via Frankfurt toekomen. Een uurtje rijden brengt ons naar The Westin, een mooi hotel met vriendelijk personeel. Niet dat hier al iemand niet vriendelijk geweest is. Ik denk dat ze al buigend met de glimlach geboren worden die Japanners. We proberen eerst de 9de verdieping uit. Dat zou de verdieping van FIFA moeten zijn: onze instructors zitten daar, het LOC (Local Organising Committee) en wij hebben er ook een "internet-corner" gekregen. Maar zo vroeg blijken alle deuren nog gesloten te zijn. Het is hier heel warm en veel drinken is de boodschap. Een volgende tussenstop is dan ook Starbucks. Na een korte wandeling kiezen we voor de lunch. Een eerste aangemane kennismaking met het Oosterse eten. Net als we klaar zijn, komt een nieuwe lading refs binnen, op de voet gevolgd door de instructors. Het Japanse tuintje dat voor rust moest zorgen, kan niet op tegen al dat geweld van kwetterende vrouwen. Ik besluit maar meteen naar de Adidas-room te gaan om mijn nieuwe sportzak in ontvangst te nemen. Nu weet ik weer waarom ik toch wel heel zeker wist dat ik veel te veel gepakt had. Ook een bezoekje aan de kleermaker voor een nieuw kostuum heb ik net achter de rug. Voor vandaag staat er verder niets meer op de planning, enkel het avondeten nog. En dan vroeg naar bed, want morgen volgt er een hele dag cursus.
