Week 10: weekend

Zaterdag

Vandaag zijn we naar Monterico geweest. Het was een enorme hete dag en een beetje zon zee en strand hadden we wel verdiend na deze zware week.

Na de busrit zijn we meteen een restaurant gaan opzoeken om onze knorrende magen te stillen. We zaten aan zee dus ik had gegrilde vis besteld. Wat ik niet had verwacht, was wat ik kreeg: een volledige vis die bijna heel mijn bord in beslag nam. Aangezien ik zijn hoofd en ogen nogal akelig vond, had ik dat al snel bedekt om zo verder smakelijk mijn vis op te eten. Toer vond ook niets leuker dan nadien met zijn vork in het oog van het arme beest te gaan prikken om dan tot zijn vreugde een megaplas vissenoogvocht tegen te komen. Smakelijk!

Daarna zijn we op het strand een plaatsje gaan zoeken, we moesten echter niet veel zoeken aangezien bijna heel het strand leeg was. We hadden besloten om dicht genoeg bij de redders te gaan liggen, maar tegelijkertijd ook ver genoeg van de redders zodat ze niet de hele tijd zouden zitten gapen naar ons. We hebben wat genoten van het zonnetje en wat gespeeld in de golven aangezien we niet mochten zwemmen in het water wegens een te sterke onderstroming. De golven waren megahoog en ik vond het echt jammer dat we niet mochten zwemmen, maar toch heb ik me goed geamuseerd, zat er zeker drie kilo lavazand in mijn bikinibroek en moest ik af en toe eens vluchten om te ontsnappen aan een megagolf.

’s Avonds thuisgekomen voelde ik elk plekje van mijn lichaam steeds warmer worden en ja hoor, na de douche die ik moest nemen om het halve strand van Monterico weg te spoelen, zag ik er net zo rood uit als de scampi’s die Nicky en Leen ’s middags gegeten hadden en dan heb ik het vooral over mijn buik.

De bommamie van Nicky was ook terug aangekomen in Antigua tijdens haar rondreis, dus daar zijn we ’s avonds in haar hotel een bezoekje aan gaan brengen. Aan tafel kwam er een goochelaar ons vergezellen met zijn trucs, fascinerend hoe hij dat allemaal deed…

Zondag, 14 maart

Jiehaaaaaaaaaa, mijn verjaardag vandaag!!! Slecht geslapen, ogen die maar niet wilde wakker worden, spierpijn, verbrandpijn,… Leuk toch, zo een jaartje ouder worden! ’s Ochtends zijn we nog eens gaan eten bij Doña Louisa, het restaurant waar we onze allereerste dag ook zijn gaan ontbijten, echt een gevoel van thuiskomen:-p. Nadien zijn Leen en ik nog een taart gaan kopen voor ’s middags tijdens het feestje uit te delen. Aangezien we de komende twee dagen nog wat moesten lesgeven, moest het voorbereiden ook nog gebeuren. Gelukkig was het al snel tijd om de overheerlijke spaghetti van mijn Guatemalteekse mama te eten, maar alvorens we mochten beginnen, besloot zij om nog even de hele tafel aan het wenen te brengen door een superlieve toespraak van haar. Camilla had speciaal een Deens dessert gemaakt voor mijn verjaardag en tot haar grote verbazing was het nog lekker ook, hihi.

David kon daarna echt niet langer meer wachten om zijn piñata aan diggelen te slagen.

Even een woordje uitleg waarom ook hij een piñata had; vrijdag ben ik samen met de kinderen een piñata gaan kopen, de mega hellow kitty die je op de foto’s wel zal terugvinden. De meisjes en ik waren het eens over Hellow Kitty, maar David wilde zo graag een megagrote auto van de film “Cars”. Net voordat we terug naar huis gingen, zag ik nog een piepkleine versie staan in de winkel en aangezien die nog geen 1,5 euro kostte, besloot ik hem die cadeau te doen…je had zijn oogjes moeten zien glinsteren!

Toen doña Magaly met een deel van haar kroost gearriveerd was, konden we ook aan mijn piñata beginnen. Ik voelde me eventjes weer helemaal kind toen ik geblinddoekt er op los mocht slagen om daarna zoveel mogelijk snoepjes in mijn zakje te proppen.

Van het ene eten naar het andere…het taartmoment. Zingen en kaarsjes uitblazen, allemaal heel plezant, maar toen ze begonnen roepen dat ik de taart moest bijten, kreeg ik het toch eventjes benauwd. Zeker toen er al snel 4 personen achter mij kwamen klaarstaan om mijn neus te breken op het bord waar die heerlijke slagroomtaart op lag te roepen “ja hoor, ik zit straks in je neus, en je ogen!”

Er was geen ontsnappen aan en al snel zat de taart over heel mijn gezicht en kwam ik (en nog vele anderen) haast niet meer bij van het lachen. Na het eten van de goede, ongeschonden taart vond ik er niets beter op om een stuk van de andere taart in Sofia haar gezicht te smeren, waardoor de buurjongen al snel op het idee gebracht was om een heus taartgevecht te houden. Na een halfuurtje schoot er niets meer over van de taart waar mijn gezicht in had gezeten en hing iedereen (en heel het huis) overal lekker vol taart. Sylvia heeft ons erna afgespoten met de tuinslang, om de grootste stukken taart te verwijderen en om ook de taartstukken van op de grond weg te spoelen, een mierenplaag is namelijk niet zo leuk.

’s Avonds alweer een lekkere douche genomen en ’s avonds met zijn allen in een Grieks restaurant gaan eten. Als voorgerechtje tzatziki en olijven en als hoofdgerecht giros, mmmmmmmmhmmm. Na mijn kroon en de supermooie zak die ik gekregen heb, heb ik ook een boekje gekregen met tekstjes in van mijn huisgenoten en foto’s die deze reis en dag nooit meer zullen doen vergeten!

Na een prachtige lange dag vol gelach en veel eten, heerlijk gaan slapen en besloten dat dit een van de beste verjaardagen ooit was!

Ik weet niet of ik de volgende twee weken nog iets op mijn blog ga zetten, aangezien ik niet meer zoveel tijd hiervoor zal hebben. De laatste verhalen zal je live moeten komen beluisteren! fotos probeer ik er nog wel op te zetten!
Groetjes, Elien

15-03-2010 om 23:09 geschreven door Elien