Week 4: al 1/3 voorbij…

Hoi iedereen,

Deze week komt er niet zoveel nieuw te staan op mijn blog omdat we bijna elke dag hetzelfde hebben gedaan en geen tijd hadden om iets anders te doen. Er zijn ook niet veel nieuwe foto’s, omdat we in de school in Alotenango enkel foto’s mogen trekken op speciale dagen en op onze laatste dag in het project!

Toch hoop ik dat jullie het leuk vinden om mijn blog te lezen en als je vragen hebt, reageer gerust of stuur een mailtje, ik laat zo snel mogelijk iets van me terug weten!

Ik geef jullie ook mijn adres ineens via mijn blog, dan kan je dat hier altijd terugvinden. Weet wel dat post ongeveer drie weken onderweg is vanuit België en dat ik 29 maart al terug thuis ben!

Elien Claassens

Familia Alvarez

7a Calle Oriente #19

Antigua, Guatemala

Sacatepéquez

Zondag, 24 januari

’s Morgens zijn we gaan ontbijten in het Skycafé, dat we bijna onze stamkroeg/restaurant kunnen noemen. We zaten boven op het dakterras, zonder zonnecrème en als gevolg hiervan had ik hierna een knalrode linkerschouder en een spierwitte rechterschouder, heel mooi om te zien; laten we het hip noemen. In de namiddag hadden we normaal gezien afgesproken met de Amerikaanse meisjes van een aantal weken geleden, maar zij lieten niets van zich horen dus zijn Nicky, Eefje en ik een wandelingetje gaan maken doorheen Antigua. In het “parque central” aangekomen hebben we ons met z’n drieën op een bankje gewurmd om een beetje naar de mensen te kijken. Natuurlijk werden we zelf meer bekeken door de mensen die voorbij wandelden, zeker toen we het idee kregen om liedjes te zingen in canon. We hebben ons kostelijk geamuseerd en besloten om volgende keer een hoedje mee te brengen, zodat we nog een centje kunnen bijverdienen!

’s Avonds zijn we alweer gaan eten in het Skycafé, een heerlijke hamburger met zalige frietjes en als dessert nog een overheerlijke gedeelde tiramisu met Leen, jummie!

Maandag, 25 januari

Vandaag was het de eerste schooldag in Alotenango. Vandaag konden we nog net iets langer slapen dan de komende dagen, omdat we pas om 8.00u werden verwacht voor de opening op school. We hadden afgesproken met Thea en Anneleen, twee mensen van Los Niños, om samen te gaan. Jammer genoeg hadden we ons vergist in uur en waren we een halfuur te vroeg op de afgesproken plaats. Echt niet leuk als je weet dat we dan tot 6.30u konden slapen i.p.v. tot 6.00u en je zou denken “een halfuurtje meer of minder dat is toch niet zo erg”, wel voor ons wél;-). De opening zelf stelde niet zo heel veel voor; eerst werd het volkslied van Guatemala afgespeeld en achteraf hadden we last van twee stijve armen aangezien we de linkerarm nodig hadden tegen de zon en de rechterarm op ons hart moesten houden als een “echte” Guatemalteek tijdens het 15 minuten lang durende volkslied. Achteraf heeft directeur Julio een ontroerende toespraak gehouden, waar ik bijna weer van moest huilen. Ik denk dat de lucht hierop mij een emotionele invloed heeft, want al dat huilen is normaal gezien niets voor mij!

Nadien moesten de kinderen met de juiste juf meegaan naar school. Ik ging mee met juf Mayra en op het eerste zicht had ik niet zoveel kinderen en allemaal leuke, veel geluk dus! In de klas aangekomen werd ik al meteen aan het werk gezet door juf Mayra; ik moest de dagboodschap opschrijven, meedoen met spelletjes,… Het ging allemaal heel goed en ik vond het heel fijn tot Seño Mayra het laatste kwartier besloot om mij alleen te laten met 19 Guatemalteekse jongens en meisjes. Gelukkig heb ik in mijn beste Spaans een spelletje kunnen uitleggen en ik was best wel trots op mezelf.

Om tien uur krijgen de leerlingen een “10-uurtje” dat ze verplicht moeten opeten en als Seño moet je natuurlijk het goede voorbeeld geven. De leerlingen kregen een beker warme Atol met twee soorten stukjes brood. Het brood was overheerlijk en ik was vol goede moed aan het voor ons onbekende drankje begonnen, maar…. Laat ik eerst even de substantie van het drankje uitleggen: een warme brei met dikke brokken maïs en wat weet ik nog allemaal en het ziet er een beetje uit als, sorry voor de vieze vergelijking, braaksel! De eerste helft van de beker heb ik slokje per slokje beleefd opgedronken en ik wou in één keer de andere helft opdrinken, maar hier moest ik noodgedwongen mee stoppen voordat er echt braaksel bij kwam kijken.

’s Middags hadden we een uurtje de tijd om te eten en een beetje te rusten alvorens we naar de Spaanse les moesten vertrekken. Zoals ik al verteld heb, kreeg ik vandaag een nieuwe juf; juf Sara. Dit is ook de juf van Eefje en ze zag er op het eerste zicht wel sympathiek uit. Mijn mening was na drie uur echter helemaal tegenovergesteld aangezien ze drie uur lang mij had zitten uitlachen en haar eigen mopjes geweldig grappig vond. Normaal gezien kan ik hier best tegen, maar aangezien ik doodmoe was, werd ik hier werkelijk gek van. Het onderwerp van de les, het herhalen van al de werkwoorden beginnende bij de presente, maakte het er niet beter op!

’s Avonds zijn we net als baby’s op 19.15u gaan slapen en ik ben als een blok in slaap gevallen.

Dinsdag, 26 januari

DRRRIIIINNNNGGGG (wekker gaat af om 5.50u en Elien is slecht gezind omdat ze nu al moet opstaan). Om 6.15u vertrekken we elke dag naar de andere kant van Antigua, omdat onze bus de “Orellana” richting Alotenango enkel daar voorbijkomt. Op het tempo van een snelwandelaar zijn we naar de overkant gestapt om daar op een bus te wachten die al overvol is, voordat ook wij ons erbij proppen. Laat ik jullie even een busrit ’s morgens om 6.45u richting Alotenango uitleggen: aan de linkerkant van de bus kan je net met z’n drieën op één bankje zitten, aan de rechterkant van de bus gaat dit niet, maar geen probleem voor de Guatemalteek, want zij wurmen gewoon hun poep ertussen zodat ze met hun rechterbil nog net op het bankje zitten en met hun linkerbil het amper 25cm brede gangpad versperren. De jongen die het geld ophaalt bij iedereen, roept de hele tijd dat je verder moet doorschuiven naar achteren, maar doordat het gangpad overal versperd is, is dit werkelijk een struggle for life! Als je dan eindelijk vijf banken verder bent aangekomen en er andere mensen naar voor moeten om uit te stappen, moet je werkelijk als een aapje gaan hangen aan de handvaten bovenaan de bus met je kont in het gezicht van een Guatemalteek die niets liever hebben en ook niets anders gewoon zijn. Dit is ongeveer de situatie als je niet kan zitten, wat nu als je wel kan zitten: je moet je schouders samenpersen zodat je met z’n drieën op een bankje past en haast geen adem meer krijgt aangezien je longen zich maar voor de helft nog kunnen uitzetten. De leukste plaats is toch wel een zitplaats aan de kant van een gangpad, want dan krijg je op een rit van 20 minuten naar Alotenango minstens 50 poepen, 50 geslachtsdelen, 50 rugzakken, 50 voeten, 50 ellebogen,… in je gezicht, tegen je armen, op je schoot, op je rug,…dé max! Lichamelijk contact kan je hier niet vermijden, maar je hebt wel als voordeel dat je snel goede vrienden wordt met iedereen op de bus;-)

Op school werd ik vandaag wel langer alleen in de klas gelaten en dan krijg ik het elke keer superwarm, want lesgeven in een taal die niet je moedertaal is en die je nog niet voor 100% kan spreken is niet gemakkelijk! Wel kan ik met trotsheid melden dat ik al de namen van mijn kinderen al ken. Ik heb er dan wel maar 19 en in vergelijking tot Leen (23 stuks) en Nicky (28 stuks) is dit niets. Ik heb me wel beperkt tot enkel de eerste naam van de kinderen, hoewel ik toch al van de helft de dubbele voornaam ken.

Als tien-uurtje was het weer het overheerlijke drankje ATOL dat ik vandaag vriendelijk heb afgewezen met het excuus dat het me gisteren niet goed bevallen was. De speeltijd op school is enorm leuk, want al de kinderen komen rond en aan je hangen om te spelen en te knuffelen!

In de namiddag keek ik er echt tegenop om terug te gaan naar de Spaanse les, maar vandaag viel mijn juf al veel beter mee. Ik denk dat ze doorhad dat ik niet echt kon lachen met haar mopjes en als ze toch lachte, dan lachte ik gewoon vrolijk mee;-)

Woensdag, 27 januari

Vandaag in de bus was het weer de max! Het busgedeelte is echt zo leuk en lachen gieren brullen geblazen! We zaten vandaag in het midden van de bus en toen we aangekomen waren aan onze halte waar we moeten uitstappen, moesten we nog over, onder en tussen een halve bus opeengepropte mensen klauteren. Terwijl we een aantal mensen een flinke stomp hebben verkocht, op hun voeten hebben gestaan, bleven we maar roepen “la pila, la pila” (pila is een wasplaats waar de plaatselijke bevolking hun was komen doen, dit hebben ze in elk dorp en aan de pila van Alotenango moeten wij uitstappen). Toen de bus doorreed zonder dat wij er al uit waren, begonnen we nog harder te gillen en al de mensen waren maar aan het lachen. Gelukkig stopte de bus enkele meters verder weer en waren we uiteindelijk toch aan de uitgang van onze bus gekomen.

In de school ben ik de hele tijd druk aan het werk geweest en heb ik alweer beleefd het drankje atol ontweken.

Net voor we moesten uitstappen, leunde er ineens een Guatemalteek met heel zijn lichaam op Leen, terwijl er bijna geen volk op de bus zat en hij gewoon kon uitstappen. Leen vond dit ook maar vreemd en gaf hem een stomp, waardoor zijn jas naar boven ging en Leen kon zien dat hij haar gsm in zijn hand had. Gelukkig had ze de snelle reactie om haar gsm terug uit zijn hand te grijpen en gelukkig was hij niet gewapend ofzo! Hij zei kort lo siento “het spijt me” en liep van de bus, twee seconden later was hij verdwenen…

In de namiddag bij de Spaanse les waren we eindelijk begonnen met de subjunctief; de tijd waarvoor ik speciaal nog een week extra les genomen heb.

Donderdag, 28 januari

Op school schrijft Senõ Mayra altijd een dagboodschap voor de leerlingen. Toen ze mij haar dagplanning liet zien, zag ik dat het vakje van de dagboodschap nog leeg was en ik kreeg het al warm voordat ze zei wat ik moest doen. Zoals ik verwacht had, zei ze dat het vandaag mijn beurt was om de dagboodschap te bedenken voor de kinderen. Ik vond dit best wel spannend, want ik had 5 minuten om iets te verzinnen en zonder fouten op te schrijven voor de leerlingen! Bij het tien uurtje kregen we dit keer spaghetti met twee tortillas en een koude versie van atol. De spaghetti was overheerlijk en de ene tortilla die ik gegeten heb, viel ook wel mee. Zoals je wel kan raden heb ik vriendelijk bedankt voor het drankje.

Vandaag was het een korte dag, omdat de Guatemalteekse leraren vergadering hadden, we mochten dus al om half elf naar huis, wat wel goed uitkwam!

Thuisgekomen heb ik kaartjes geschreven en nog wat uitgerust. In de namiddag hadden we deze week geen Spaanse les, dus zijn Nicky en ik naar “Y tú Piña también” geweest om een lekkere aardbeien milkshake te drinken terwijl we met onze laptop op wifi internet konden. Een lekkere en goedkope manier om ongestoord een aantal uurtjes op internet te zitten.

Om 16u werden we verwacht in de taalschool voor een vergadering van Los Niños. Daar werden we kort geïnformeerd over nog andere projecten die Los Niños ook steunt. Zo gaan we over twee weken op een dinsdagavond helpen bij de daklozen. We gaan kijken of medisch alles in orde is of ze nog iets nodig hebben,… Ook het nieuwe familieproject werd uitgelegd. In dit project gaan ze families helpen bij het opvoeden van kinderen om vooral het geweld in huis te verminderen, maar dit wordt natuurlijk verdoezeld bij de uitleg en de sessies bij de families. Voor dit project zoeken ze trouwens nog hulp in juli en augustus. Als je dus nog niets gepland hebt in de zomervakantie en je wil graag vrijwilligerswerk doen in het Spaans dan mag je altijd mailen naar Los Niños (het netadres kan je terugvinden bij leuke links op mijn blog)!

’s Avonds hebben Nicky en ik voor het eerst mee tortillas gemaakt met Magaly, Alejandra en Sofia. Het was echt veel moeilijker dan verwacht, want onze eerste tortillas vlogen in het rond, de grond lag vol deeg, onze kleren waren helemaal beklad: super grappig om te zien en Alejandra en Sofia kregen dan ook de tranen in hun ogen van het lachen. Even later kreeg ik dan ook het grandioze idee om met mijn tortilla op straat te gaan verkondigen “aqui se venden tortillas de Bélgica”, de mensen keken mij vriendelijk aan en de meisjes lagen alweer plat van het lachen! Uiteindelijk heb ik toch wel 4 goede tortillas op een halfuur gemaakt, terwijl Magaly dit doet op vijf minuten;-)

We hebben ook eventjes samen de winkel opengehouden en de klanten vonden ons aangename verkoopsters, jiehaaa!!:-d

Vrijdag, 29 januari

De laatste schooldag van de week, alweer een korte, alweer met atol die ik niet gedronken heb…. Ik had een kort dictee moeten voorbereiden in de klas en ik heb het dictee dan ook zelf gedaan. Achteraf toen ik aan het verbeteren was, heb ik wel gemerkt dat de meesten echt nog niet goed kunnen schrijven. Hier wordt dus zeker nog aan gewerkt! Op vrijdag hebben we ook elke middag vergadering; hier wordt er kort verteld hoe het gaat in de klas en of er problemen zijn. Toen we aan de bus stonden te wachten in Alotenango kwam er ineens een klein meisje naar ons. Nicky had net koekjes gekocht en vroeg aan het meisje of ze er niet eentje wou. Het meisje zei natuurlijk ja en toen ze het koekje gekregen had, koesterde ze het echt net alsof ze een schat gekregen had die wel miljoenen waard was.

In de namiddag was het eindelijk tijd voor de allerlaatste les Spaans. Ik heb nog een groot deel van de subjunctief geleerd en uiteindelijk was het best nog wel gezellig babbelen met deze nieuwe juf. Ik vond het ook superlief van haar dat ik de twee laatste bundeltjes nog mee naar huis gekregen heb, er staat nog veel huiswerk te wachten dus!

’s Avonds hebben we een gezellig Ally McBeal avondje gehouden om ons te belonen na deze zware week!

Zaterdag, 30 januari

Deze ochtend hebben we eindelijk eens wat langer geslapen dan 5.50u. ’s Morgens hebben we met een bang hartje onze was opnieuw binnengedaan, maar gelukkig zat er nu geen nieuwe knalroze onderbroek van mij bij die vorige keer de dader was van onze roze kledij.

Nadien zijn we op zoek gegaan naar een winkeltje op de markt waar ze maskers verkopen voor op het Venetiaanse bal volgende week. Ik heb er eentje gevonden met pluimen, de foto’s van het bal volgen volgende week;-)

Voor de rest hebben we vandaag veel schoolwerk ingehaald voor de KDG, want wegens tijdsgebrek hadden we hier een hele week niet aan gewerkt.

Vandaag was het ook de eerste dag dat het weer niet zo goed was. Door de vele wolken kon de zon amper doorbreken en dat kwam wel goed uit voor het schoolwerk.

Uiteindelijk is dit blogbericht precies toch nog langer geworden dan verwacht, maar ik heb het met plezier voor jullie geschreven!

Tot de volgende week kameraden en geniet nog van het ijskoude weer daar in België;-)

Groetjes, Eliencita

31-01-2010 om 19:19 geschreven door Elien