Maandag, 22 februari

Spannend, vandaag voor het eerst lesgegeven aan mijn klas en het ging verbazend goed! In de namiddag vlijtig voor school gewerkt en ’s avonds met z’n allen naar de fitness geweest om nog snel even voor het eten te gaan sporten, flink van ons, niet?

Dinsdag, 23 februari

Vandaag was helemaal het tegenovergestelde van gisteren op school, wat een rotdag! Un día loco! Die kinderen hadden precies allemaal iets verkeerds gegeten, want ze waren enorm druk. Eén jongen van mijn klas, diegene die veel last heeft van het machogedrag en thuis waarschijnlijk wordt ingelepeld dat een vrouw minder waard is dan een man, vertikt het om van de eerste keer naar mij te luisteren. Vaak moet ik alles minstens drie keer herhalen en dan nog luistert hij niet en kan hij zo’n verschrikkelijke glimlach op zijn gezicht toveren……grrr!!!

Vandaag heb ik nogmaals gemerkt hoe moeilijk het is om les te geven aan een klas met een leeftijdsverschil van 6 jaar: 7 – 13 jaar; echt vermoeiend en aan niemand aan te raden.

Vandaag heb ik trouwens mijn tweede en mijn derde aardbeving meegemaakt. Deze nacht om vijf uur werd ik wakker doordat mijn bed van links naar rechts aan het schudden was; ook mijn deur en mijn muren begonnen plots te trillen; best wel griezelig hoor en ik was in één keer klaarwakker. ’s Middags op school was er nog een aardbeving en hoewel deze sterker was dan die van deze nacht, heb ik er toch minder van gevoeld.

Deze avond zijn we opnieuw naar de fitness geweest om aerobic te gaan doen en het was enorm vermoeiend en super leuk! Op de duur werd het een hele opgave om al de stappen na elkaar te onthouden, maar uiteindelijk hebben we onze eerste les aerobic toch tot een goed einde gebracht. Vanaf vandaag gaan we dus nog een keer extra naar de fitness om aerobic te volgen.

Woensdag, 24 februari

Deze ochtend is profe Carlos, de meester die mij een weekje komt helpen omdat Seño Mayra deze week niet komt, begonnen met een preek over het gedrag van de leerlingen van gisteren. Hij zei dat ze op die manier heel respectloos zijn en dat dit niet kan op school. Een stevige brok om de ochtend mee te beginnen, maar het heeft zijn werking niet gemist. We hadden ook afgesproken om strenger te zijn en de leerlingen minder kansen te geven alvorens ze naar buiten te sturen en de kinderen veranderden ineens in makke lammetjes, héél erg leuk!

Het was vandaag dus een zeer aangename, leerrijke en grappige dag want af en toe eens lachen met de juf haar Spaans moet wel kunnen hé;-) zeker als de juf daar de helft van de tijd (beetje overdreven maar het klonk beter) mee strijk ligt!

In de namiddag rustig wat voor school gewerkt, een middagdutje gedaan en ’s avonds gezellig nog wat met de familie gepraat die trouwens nog steeds adorabel is!

Donderdag, 25 februari

Vandaag was het alweer een superleuke dag op school. Het Spaans tegenover de kinderen wordt ook steeds vlotter en vlotter en hoewel het nog moeilijk is om je gevoelens uit te drukken als je boos bent, toch begint het steeds beter te gaan en zelfs de mopjes in het Spaans worden voor hen al verstaanbaar, jiehaa!

Een superschattig dikkerdje van de preparatoria (5-6 jarigen) kwam tijdens de speeltijd naar mij om me te vertellen dat hij wist waarom wij zo wit waren. Zijn mama had hem namelijk verteld dat wij veel water van de kraan drinken en daardoor een bleke huidskleur hebben. Superschattig toen hij dat al stotterend probeerde duidelijk te maken aan ons.

In de namiddag alweer niets speciaals gedaan, de laatste dag van de eerste stageweek voorbereid.

’s Avonds zijn we op restaurant geweest in “La pena del sol”, omdat het afscheid van Thea te vieren. Thea is een Nederlandse vrouw die hier drie maanden is geweest in Antigua om het project van Los Niños beter te leren kennen en zij vertrekt morgen al terug naar Nederland. Voor het eerst in weken heb ik nog eens vis gegeten en het was net alsof er een engeltje op mijn tong plasteJ! Nadien heeft Camilla ons de belangrijkste woorden in het Deens geleerd; “Fiaan mi troesje i beho! Shligge mi blomst i klemme mi breuste! Kneep mej! Een kwikkie, noe! Tak!” Als ik je erbij vertel dat de Nederlandse vertaling niet voor publicatie vatbaar is op mijn blog en dat ik dat hier zelfs niet durf te vertalen, dan kan je zelf wel bedenken wat het zou kunnen betekenen, haha!

Vrijdag, 26 februari

Vandaag was het een korte dag op school, maar wel een vermoeiende aangezien we gisteren pas laat in ons bed lagen. We hadden vandaag ook weer beweging, maar veel heb ik dit keer niet meebewogen, mijn benen leken wel 20 kg zwaarder. Gelukkig was Jonathan ziek en kon hij niet meelopen met de rest. Ik heb mezelf dan maar opgeofferd om met hem de berg op te wandelen in plaats van te lopen. Sympathiek, niet?

In de namiddag wou ik eerst een dutje doen, maar aangezien een aantal hier het idee hadden gekregen om kleine David te pesten en hij even hard begon te brullen als drie leeuwen samen, was het dutje een onbegonnen zaak.

Daarna was ik genoodzaakt om al voor volgende week op school te werken aangezien we morgenvroeg alweer vroeg moeten opstaan om om 6.45u opgehaald te worden door een shuttlebusje. We gaan met zijn vieren (met Toer erbij) een weekendje naar het meer van Atitlan de omliggende dorpjes bewonderen, cultuur opsnuiven, souvenirtjes kopen, stevige wandelingen maken, het meer overvaren, misschien wel een duik wagen in het koude bergwater en nog veel meer!

Een uitgebreid verslag van onze avonturen volgt zeker nog met bijhorende foto’s!

04-03-2010 om 21:29 geschreven door Elien  

Zaterdag

Aangezien we gisteren te horen kregen dat we maandag les moeten beginnen geven, hebben we vandaag ons op onze voorbereidingen gestort. Tegen het einde van de dag had ik eigenlijk nog niet zoveel voorbereid voor school, dus dat wordt nog hard werken tijdens de week zelf!

Het was vandaag ook een abnormaal hete dag; ze noemen februari hier de zotte maand, omdat het de ene moment ijskoud is en de andere moment bloedheet en dat hebben we ondertussen al volop kunnen ervaren.

Zondag

Vandaag werden we op 6.45u (verschrikkelijk vroeg voor een zondagochtend) al opgepikt aan ons huis met een shuttlebusje, want vandaag zijn we Chichicastenango gaan bezoeken. Elke zondag vindt er de grootste markt van Centraal-Amerika plaats, dus dit moesten we wel op ons lijstje zetten van de te bezoeken bezienswaardigheden. Na twee uur rijden zijn we daar aangekomen en je kan inderdaad niet naast de markt kijken. Laat ons zeggen dat heel het dorpje op zondag een markt is. Het was super gezellig om door al de straten met kramen te lopen, maar uiteindelijk was de markt niet zo vernieuwend en hadden we alles wat ze er verkochten al in Antigua gezien, buiten een megaschattig broekpakje voor een baby dat ik gekocht heb voor toekomstige baby’s, ofwel om gewoon een plaatsje tegen de muur in mijn kamer te geven. Ik heb ook nog meteen een aantal andere souvenirtjes gekocht dus de uitstap kan samengevat worden als gezellig rond gekuierd, cafeetje gedaan en souvenirtjes gekocht.

04-03-2010 om 21:28 geschreven door Elien