Nieuw hotel en 3 pc´s ter beschikking, alvast bedankt voor alle leuke reacties en nieuws van het thuisfront¡
zondag 8/8: Lake Titicaca Bestaat het woord ´boemelboot´? Waarschijnlijk niet, maar het is toch een goede omschrijving van ons transport naar de eilanden. Met meer dan 50 boten in colonne naar de 40 drijvende eilanden, waar de vrouwen staan te wuiven om de boten te lokken. Na 1 gekozen te hebben, meerden we aan en kregen we uitleg over hun eilanden: De wortels van een soort papyrus worden in blokken van 50/50 cm gehakt: Wanneer ze in het water gelegd worden, dan drijven ze. Ze worden aan elkaar geankerd en ook aan de bodem. Daarop leggen ze maandeijks dikke pakken riet. De eilanden zijn ongeveer 200 vierkante meter groot en er staan kleine hutjes op van 2 op 2 m, waar ze met heel hun gezin in slapen ( in ons geval 5 personen). Zo leven er 20 mensen op 1 eielandje. Ze hebben een leefnet in het midden met vissen, een uitkijktoren waar de kinderen (van 2 - 6 jaar) op en af kruipen. De families leven enkel nog van het toerisme en verdienen door hun textiel en prullaria te verkopen. Voor een ritje in hun rieten catamaran betaal je 10 NS = ongeveer 3 dollar, evenveel als een hoofdmaaltijd in een lokaal restaurant¡ Reken er maar op dat ze 3/4, zo`n 15 personen meehadden¡ Een uur later weer met de boemelboot naar het eiland Taquile.Een ontzettend moordende steile klim van 20 min, die al zo breathtaking was na slechts enkele meters. De ijle lucht bevat nauwelijks genoeg zuurstof om je op de been te houden. Alsof ik de coopertest 3 keer achtereen liep, en dat gevoel al na enkele minuten¡ Dat wens ik mijn ergste vijand niet toe (moet ik zo iemand kennen...) Het eiland zelf was een teleurstelling¡ Het had meer weg van een Grieks eiland met huisjes, terassen voor de landbouw, een kerkje en schapen. Totaal niet de moeite om daar even rond te lopen, een dure lunch geserveerd te krijgen en dan 3 uur terug te varen. Sommige dingen weet je nu eenmaalniet op voorhand.
maandag 9/8: op weg naar de Colca Canyon Het is een feit , onze eerste verkeersboete¡ Een verkeersagent op het midden van het kruispunt niet gezien. Blijkbaar stond hij op 'rood' ( maar dan zonder zijn armen uit te strekken, zoals de onze doen) Een hele heisa, uitleg,... het uitschrijven van een boete van ongeveer $150. Toch even een belletje naar de man van de huurauto. Deze doorgegeven aan de politieagent en plots kwam er een andere oplossing aan het licht: het briefje terug geven, plooien en $40 ertussen. No problema was het antwoord. Zo verdient een agent hier dus zijn loon...
De colca is waanzinning mooi¡ We zijn pas hier, nauwelijks iets gezien maar het is indrukwekkend en vergelijkbaar met de Grand Canyon. Dat smaakt naar meer... Op 3 km van ons dorpje gaan dobberen in therminale baden. Het was slecht 39 graden warm, dat mocht best wat meer zijn. ( Caroline? Heb mijn baantjes niet gezwommen, krijg ik nu naar mijn voeten als ik terug ben? Ik lag zo lekker¡) Ik zit hier in het familierestaurant van ons hostal. Geen kaart, eten wat de pot schaft voor nog geen 1¡ Aardapelsoep met Andesrijst ( een soort mini kouskous) en kip met rijst en aardappel. Lekker zoals de meeste lokale maaltijden. Het hele restaurant zit vol met lachende Peruvianen, wat wil je, daar kook je toch niet voor?
dinsdag 10/8 Wat een uitstapje van 1 uur zou worden, draaide anders uit. De 4X4 kwam goed te pas en we ontdekten allerlei dorpjes verstopt tussen de bergen. Een heleboel vogels, kolibri`s en hopen kuddes gezien. Toen we 2 jonge gasten meenamen die stonden te liften, hadden we plots gidsen in de auto zitten. Alle bergen zijn volgebouwd met terassen, blijbaar dateren zij al van voor de Inca`s. Niet te geloven hoeveel en hoe goed ze ouderhouden zijn. Toen we halverwege toevallig uitkwamen op de weg naar onze volgende slaapplaats maakten we een gok. 30 km terug rijden en gaan tanken in ons vorig dorp of 30 km doorrijden naar het volgende dorp in de hoop daar een tankstation te vinden? Tja dan maar de gok, maar dat was mis... Geen tankstaiton te vinden, laat staan onze zeldzame gasoil 90. Dan maar de 60 km terug op een 40 per uur baantje enkel verhard met stenen. Ik begin er aan te wennen¡ Als troost kwamen de Condors nog even goeie dag zeggen en vlogen ze boven ons hoofd enkele rondjes. Morgen opnieuw de 60 km terug de andere kant op, deze keer met genoeg naft om de 350 km naar de kust te maken zonder nood te hebben aan een tankstation¡
Reacties op bericht (1)
13-08-2010
baantjes?
hoi hoi
blijkbaar hebben jullie het daar enorm naar jullie zin!!! Jullie moeten wel nog terugkomen he!!! 5 weken is wel heel erg lang he. Heb al geen donker bier meer gedronken vanaf 19 juli. En wat de baantjes betreft: ik heb er stiekem ook geen meer getrokken, dus ik ben de laatste die daar iets over mag zeggen he Sharon!! Geniet nog van jullie avontuurtjes, en ik zal in de week es gaan zien of de buren wel echt grapjes maken wat betreft NIJN he!!
Caroline
13-08-2010 om 16:58
geschreven door Caroline Lucas
