Gisterenavond kregen we Amerikaans stoofvlees met rijst. Eindelijk terug smaakvol gekruid eten. Ook een super dessertje met ijs, warme bananen en rumkaneelsaus. Het zijn geen grote porties, net voldoende.

Om 6u kwamen ze ons halen op de parking. De parking ligt helemaal vanboven. Er is een verplicht wandelpad en je mag eigenlijk niet de autoweg nemen. We dachten dat de parking achter de eerste steile helling lag, nope. Het waren 5 haarspeldbochten enkel te rijden met 4x4, dus je begrijpt dat ik bij de eerste bocht al dacht dat ik het nooit ging halen. Na een dik kwartier afzien en telkens stoppen gelukkig boven geraakt. 

Stipt om 6u kwam de gids met chauffeur aanrijden. Het was een vlotte tot zéér vlotte taxidriver. Gezwind terug door het ochtendverkeer van Manizales, dan richting het zuiden. Opnieuw bergpassen met zwaar vrachtverkeer waar je niet makkelijk voorbij geraakte. Gelukkig besefte hij dat hij buitenlanders bij had. De vrachtwagens helpen wel met voorbijsteken, doen hun linker pinker aan om te laten weten dat de weg vrij is. 

Tegen half 8 stopten we aan een café en kregen we een cocathee. We zaten op 3000m hoogte en het was ondertussen flink afgekoeld en aan het waaien. Dus mijn extra trui maar aangedaan. Ik had er 3 bij en mijn regenjas. Na een paar km mochten we eruit en langs de weg birden. Daar mocht geen zwaar verkeer meer komen. Oef. Wat kleine vogeltjes extra gezien. Op een volgend stukje zochten we naar een speciale kolibrie. Na lang zoeken zagen we een vrouwtje. Richting het ontbijt dan maar. Tussen de locals in een ijskoud winderig tokootje. Ook een bende leerlingen van rond de 10jaar waren daar aan het ontbijten. Kreeg ik toch geen dubbel zo groot broodje als de mannen... Die dachten zeker: die met het maatje meer moeten we zeker voederen. Ik heb mijn broodje dan maar gedeeld met Steven. Ik zag al een leerling zijn stuk kaas in de chocolademelk dippen. Even later gooit de gids zijn hele kaasje in zijn choco. Vreemde gewoonte maar die wil ik niet proeven. 

Bij laguna negra zagen we 2 inheemse eenden, eentje met een blauwe snavel. Ondertussen zaten we al op 3500 m. We zijn dan verder gereden naar de waterval van Rio guali. Nog een 500m erbij en toen begon de duizeligheid, hartkloppingen na 2 m wandelen, hoofdpijn. Ik ben echt geen hoogtefan, dat is duidelijk. Aan de waterval ontdekte de gids 2 grote groengele parkieten die je heel zelden tegenkomt. Dus hij was super content. Even verder kwamen we aan de ingang van het los Nevadospark waar we op zoek gingen naar een kuifvogel. Ook die moet zich niet altijd zien en nu zat hij gewoon voor onze neus. Door de verrekijker leek het een gewone vogel met een kuif, bleef het te gaan over één of andere zeldzame kolibrie... Dat zag je er niet aan tot hij zich ging voeden. 

We beslisten niet het park binnen te gaan, wegens heel druk. Je kreeg lokale rondleidingen en dat zagen we niet zitten. We zijn dan naar het hotel thermales del Ruiz geweest waar ze kolibrie-feeders hebben en speciale soorten. Ik had dat hotel als mogelijk gevonden maar had het geschrapt wegens te ver. En misschien maar goed ook. Je kan een entree kopen en naar de feeders gaan. Onderweg passer je de warme baden waar de hotelgasten in zitten. Het was er wel warmer dus dat was fijn. Op aanraden van de gids hebben we dan een lokale rondleiding gevolgd in het Spaans. Over kruiden en orchideeën, het geneeskrachtige water... En dan de berghellingen naar beneden met trapjes. Ik heb me goed vastgehouden aan de leuning en mijn wandelstok. Dan kom je aan een waterval en moet je de andere berghelling op. Met veel moeite boven geraakt. De groep ging verder met een uitdagender pad dat ik heb afgeslagen. Dus na wat rust terug. Man man man... 10 treden omhoog en ik moest opnieuw stoppen om mijn hartslag naar beneden te halen. Ik ben blij dat ik wel adem kreeg, niet moest hoesten en mijn neus vrij was. De zwaveldampen hebben goed hun best gedaan. :-) Het heeft dus wel even geduurd tot ik boven was. Pech voor de gids en Steven. Ik heb het berggeitengen niet geërfd. 

Wij hebben er lekker Europees geluncht met een krokantkipslaatje en een baby-steak met krielpatatjes. Eindelijk nog eens gewoon eten, hoe je dat kan missen. Het was ondertussen al half 2. Dus nog even wat kolibries gaat bekijken, maar daar was het heel stil. Wij waren in de veronderstelling, om 14u gaan we richting huis. Was blijkbaar de gids nog aan het eten. Ik wilde niet meer de weg af wandelen, maar blijkbaar hadden we niet veel keuze als we moesten wachten. Bij nader inzien beter gedaan. Het was weer wat bergop, het ging maar als je hoofdpijn blijft hebben, al stikop bent begint het toch tegen te zitten. Dus ik maar hopen op de auto. Maar niks. Uiteindelijk teruggedraaid na 500m of zo, nog wat vogels gezien die mij eerlijk gezegd gestolen konden worden. Steven deed moedig verder. Aan het hotel was de auto weg, het was ondertussen al 15u. De driver was ons niet opwaarts gaan zoeken maar benedenwaarts. Hadden we dat maar gedaan, had mij heel wat innerlijk gevloek gespaard.

We vertrokken op 10°C boven op de berg en daalden terug af tot 21°C. De leerlingen reden in drie open jeeps voor ons. Studenten worden hier met deze kleurrijke open Toyota 'Willy's', die wij kennen van WOII, opgehaald en teruggebracht van school. Tof systeem. Maar veilig is iets anders als je de berg afvlamd en moet voorbij steken. Eén keer was het nipt en konden ze nog net een bus ontwijken. Ik moet er niet aan denken... 

Uiteindelijk waren we thuis om half 5 thuis. De eigenaar was zo lief om ons aan het main house af te zetten zodat we niet nog eens extra rond moesten. Ik vond nog een zakje haribo-kersen om op te smikkelen  en nog een vijf minuten later zat er een kolibrie voor me op 30 CM op de leuning de rode snoepjes uit te loeren. Rood betekent feeder, ook al is het een zakje snoepjes of een coladop... Helaas te laat voor een foto. De douche heeft goed gedaan. En de hoofdpijn is vervangen door vermoeidheid. In de verte is er weer een optocht gaande. We rijden telkens langs het politiehoofdkantoor met oefenbanen en zelfs paarden. Deze morgen waren alle politietrucks versiert met ballonnen en een Maria-beeld. Deze avond hadden ze al hun paarden gezadeld en waren ze precies klaar voor een optochtje.