Welke idioot staat opnieuw op 4u45 op en gaat een tweede keer een uur lang hobbelen, tot halverwege de berg deze keer? Yep, ondergetekende. Gelukkig op lege maag deze keer. Wanneer het licht werd, bleek dat het een warme zonnige voormiddag zou worden. Heerlijk. De bergen rondom ons waren zichtbaar en majestueus. Het woud krijgt plots een mooie donkergroene kleur. Weinig wolken zorgen ervoor dat je ver kon kijken en de uitgestrektheid ervan kon beleven.
Halverwege de berg uitgestapt om nieuwe en andere soorten te zoeken die dan weer op 2000m voorkomen. Ondertussen hebben we beslist alle mogelijke belangrijke endemische soorten die enkele hier voorkomen gezien. Aan de meest gewone soorten heeft onze gids geen aandacht geschonken. Steven was zijn gsm kwijt... Bleek na contact met de lodge dat de gsm nog op de tafel lag. Hè, hè. De gids ha Steven door... Nu kon hij zelf geen lijst meer aanleggen. Betrapt.
Tussen de bergen is er geen ontvangst, ook niet in onze lodge. Maar sta je op de uitkijkplatformen aan de juiste kant van de berg heb je wel bereik. Je bent dus toch niet volledig afgesloten van de wereld. De lodge haalt zijn internet binnen via de satellieten van Starlink. Sinds die een paar jaar geleden zijn gelanceerd, is het internet sterk verbeterd. Lees: sneller dan bij ons thuis binnen. Het is wel wat duurder, maar met meerdere mensen streamen gaat zonder problemen. De mensen zijn dus erg tevreden. Lang leve Musk. ;-)
Het eten in Colombia blijft toch vreemd. Als je aan tafel geroepen wordt, dan staat je soep, hoofdgerecht en je dessert al samen op tafel. 's Morgens is het altijd iets ei met fruit en verschillende soorten maisbrood. Vandaag een gefrituurde versie. Het maisbrood is heel droog en flauw. Je krijgt koffie of chocolade'melk'. Chocolate moet ik zeggen want hij wordt gemaakt met melk maar met water en suikerriet. Het is dus niet zo lekker als bij ons. Je kan er natuurlijk wel melk bij dien. Fruitsap wordt niet voor het ontbijt geserveerd enkel voor lunch en diner. Voor het middagmaal is er altijd rijst met iets van groenten, gekookt of rauw, soms bonen. Samen met iets van vlees of vis. Altijd moet er iets gefrituurd op je bord liggen: een bakbanaan, de vis of het vlees, aardappelfrietjes... Het avondeten is hetzelfde opgebouwd als de lunch. Je eet dus eigenlijk 2 keer warm, 3 als je de eitjes meetelt. De porties zijn steeds reusachtig. Gisteren kregen we zelfs penne met ragoutsaus, gefrituurde aardappels en gekookte groentjes. Steven heeft dus alle saus en ons beide aardappelen opgesmikkeld en de pasta laten liggen. Natuurlijk leek dat alsof hij niets gegeten had en mijn bord was zo goed als leeg. De kok moet er hetzijne van gedacht hebben. Bij het afruimen, vaak heel snel als je klaar bent, wordt echt alles van tafel genomen. Nog volle glazen of kannen met fruitsap. Weg... Terwijl je graag nog wat had blijven zitten drinken. Vreemd, hoor. Ze jagen je precies weg van tafel. Of vinden ze de vuile borden onbeleefd? Geen idee.
Voor het middageten waren we terug in de lodge. Opnieuw is er een groep Amerikanen aangekomen. Je gelooft het of niet maar dat zijn allemaal krasse tachtigers met grote telelenzen. Als je op die manier nog naar een moeilijk begaanbare lodge kan komen? Amai, dan mag je jezelf gelukkig prijzen. Ze slapen langs en rond ons, benieuwd wie er het langste gaat doorgaan deze avond. :-)
We hebben de namiddag vrij gevraagd, zodat we lekker kunnen hangen. Het is de eerste keer dat we 's middags hier zijn en we zien en horen plots weer hele nieuwe dingen. De kolobries vliegen langs je oren, vechten met elkaar met de vleugels en snavels. Er zijn er die een geluidje maken als een knetterende bol electriciteit als ze ruzie maken. Te gek voor woorden. Ik probeer te lezen maar je wordt telkens afgeleid. Als ik hier zou wonen, kreeg ik niks gedaan. In de struiken hoor ik precies een cirkelzaag aanslaan. Morgen vragen welke vogel dat nu weer is, of welke krekel, wie weet... De kikkers zijn ook wakker vandaag, misschien omdat het warmer is. In verte rommelt alweer de donder. Logisch als de zon alles verdampt.
|