Nog vergeten te vermelden... Eergisteren heeft Steven zijn eerste 2 possums ontdekt. Ze zaten in een boom langs de Cauca rivier. En gisteren is kiekepunt 2 verdiend door van het trapje te schuiven voor ons huisje. Gelukkig opnieuw geen erg. 

Vanmorgen om 5u 20 aan de koffie om tien minuten later te vertrekken richting de top van de berg. Een rit van een uur en 45 voor 14km... Een bergkeienpad doorheen de jungle, net voldoende breed voor de Hilux. Op zo'n offroad-wandelpad weet je wel waarop 4x4 gebouwd zijn en hoe goed deze wagens werken. Gelukkig geen akelige bergranden, het pad lag best wel voldoende op de hellingen. 

Op de top van de berg is er een militaire basis en dat is zo'n beetje de enige reden waarom de weg nog een beetje toegankelijk is. Vroeger konden ze in 45 min naar boven rijden. Het leger onderhoudt de weg niet meer zo goed als vroeger. Ook de parkdirectie ziet het nut niet in van de weg te verbeteren. Er staan wel op de zoveel tijd recente bordjes en uitkijkplatforms, maar geen kat die er geraakt. Hoe belachelijk is dat. De lodge heeft ook al aangeboden om samen de weg te onderhouden, maar het systeem is veel te log. Als je investeert dan komen de toeristen met plezier naar het park. 

Eenmaal aangekomen stond we letterlijk aan de poort van de basis. Ook daar was een uitkijkplatform waar we ons ontbijt voorgeschoteld kregen. Eitje met een klein zoet broodje, ananas en een soort droog maisbroodje in een maisblad gerold. Geen hoogvlieger dat laatste. Bij elk platform werden de kolibrie-feeders weer gevuld. En ook daar zagen we een aantal nieuwe soorten. Ook 3 targets die enkel daar voorkomen. 

Gidsen gaan af op het geluid en proberen ze dan te lokken met een bluetooth-speaker die ze of rond hun middel hangen of in een boom. De geluidjes zijn of van de app Merlin of zijn ook wel zelf opgenomen,aangezien elke regio zijn eigen 'vogeldialect' heeft. Zo had enkele dagen geleden de lokale gids een zeldzame vogel opgenomen en plots hoor je zijn vrouw roepen op de kinderen dat het eten klaar was. Strike van het lachen. Echt waar. Soms komen de vogels na vijf minuten al kijken wie er in zijn territorium zit, soms is het langer wachten of soms komt hij niet opdagen. Ook het geluid van een roofvogel kan je gebruiken omdat de vogels dan gaan samenwerken om hem verjagen. Zo gebruikte ze vandaag een kleine uilensoort die overdag jaagt. Dan wordt er dikwijls met een pointer aangewezen waar de vogel zit. Soms zit ie recht voor je neus maar zie je hem niet. Bij Sonso had de gids 3 kleine uiltjes gespot. Zo cute. 

Onze vrouwelijke gids is eind jaren 20 en bioloog. Ze is één van de 5 dochters van de eigenares. Heel kundig, heel rustig. Heeft ooit 3 maanden heel Europa doorgetrokken opzoek naar vogels bij ons. Soms in de auto geslapen, zelf eten gekookt, 300km gereden voor 1 vogel... Van west naar zuid, naar het oosten en dan richting het noorden. De puffins van Noorwegen en de eenden en ganzen in Nederland vond ze het indrukwekkendste. Niet zozeer de soort vogel maar de aantallen waarin ze bij ons voorkomen. 

Vanuit  de top zijn we dan rustig te voet naar beneden gewandeld. Gelukkig was er maar 1 steile helling waar ik nog over moest voor het naar beneden ging. Wel spijt dat ik mijn wandelstok van mijn rugzak had gehaald, maar al bij al te doen. Al bij al hebben we 40 nieuwe soorten gespot. De ene al kleurrijker dan de andere, de ene super luid, de andere heel bedeesd in de ondergroei... Het was een leuke mix, ook families van vogels die we nog niet hadden, kunnen we nu afvinken in de vogelboek Steven heeft zijn best gedaan en elke nieuwe vogel gezocht via de app en opgeslagen. Tijdens de lunch zei de dame dat ze haar lijst ook nog zal doorsturen. Ze vond dat hij zo flink bezig was. ;-) Die moeite zou ik als gids echt niet gedaan hebben, 100 keer de naam herhaald als ze zelf toch een lijst maakte. :-)

We hebben ook nog een gigantische wesp gezien, aquamarijn groen met twee gele stippen op zijn vleugels. Bleek dat het beestje een parasiet van de... tarantula is! De wesp verdooft de tarantula en legt zijn eitjes in het lichaam. De larven vreten zich dik van de spin maar weten de vitale en giftige delen te vermijden zodat hun host langer blijft leven. Het punt van het verhaal is dat op deze hoogte tarantulas voorkomen. Aaahhhh. Steven heeft een nieuwe missie. 

Een tiental minuten voor de lunch begon het zacht te regenen. Na de warme lunch van rijst, bonen en zalm forel,die gebracht werd door een staflid op de brommer, zijn we dan met de auto terug afgedaald. Net bij het opruimen kwam er een violet tailed sylph voor onze neus zitten. Zoek die maar eens op. Een schitterende kolibrie met lange paarse staart. Wauw! Daar kan onze ijsvogel nog wat van leren. Als je die al flashy vindt. Ondertussen rommelde de donder in de verte, maar wij beleven best gespaard. 

Naar beneden rijden was vreselijk. Het ging iets sneller, maar al snel kwam mijn maag opzetten. Ik had het meloensap van Steven en mij ook mee opgedronken en dat was een beetje te veel van het goede. Tip van de dag: heb je last van maagzuur, ga dan geen 1,5u in een hobbelende Jeep zitten. Alle soorten pillen bij maar geen maagzuurremmer. Pffff, hele lange rit. Die specialiste die beweerde dat je geen slijmen krijgt van maagzuur... Grrrrrr...

Ondertussen zit ik weer op het terras van ons huisje. Zalig. Het weer verandert elke minuut. Dan komt de zon er door, dan zit je plots in de nevel en wordt het fris. Net doenbaar, straks is een trui wel nodig. Even later regent het of miezert het. Je kan er niet van op aan, maar het is zeker geen 25 graden.