En deze keer was het feit dat we niet online hebben in gecheckt een beetje mijn schuld. Normaal ben ik diegene die panikeert en zo'n dingen steeds in orde wil hebben. Maar steven geraakte met zijn gsm niet in gecheckt en aangezien in het verleden altijd alles vlot is gegaan, gingen we ervan uit dat het nu ook het geval was.

3 uur voor de vlucht waren we al op de luchthaven. Het inchecken vorderde niet tot nauwelijks. Tot plots mensen met hun koffer en al uit de rij gingen. Het gerucht van de overboeking ging rond. Je kon je paspoorten nog laten checken maar wij hadden ook geen plaats. Dus moeten omboeken, opnieuw in de rij. Om half 10 hadden we eindelijk onze boardingpassen voor de volgende vlucht. Zo zijn we al in gecheckt en al. Om 10 uur met de laatste mensen het busje in richting hotel. Hotel safari court, een patat van een hotel niet ver van waar we de eerste nacht verbleven... Ik kende het al omdat we hier verschillende keren langs zijn gereden. Gisteren zelfs nog. Uit verveling zijn we nog naar de shopping mall gereden maar na een 20 minuten waren we daar al door gewandeld. Na een tas koffie zijn we naar het fossielen en gesteenten museum op zoek gegaan, niet ver af. Steven zijn idee... Niks te vinden,enkel het ministerie van mijnbouw en energie. Steven zijn stoute schoenen aan en jawel hoor, in dat zwaar bewaakte gebouw een klein museum. De regeringsauto stond er dus de minister was in the house.

Het ontbijt is heel uitgebreid, veel beter dan zelfs gisteren. Nu is het opnieuw rondhangen tot ze ons om 5 gaan komen oppikken met busjes. Duimen maar.

Wat is nu het verhaal dat we via via hebben kunnen reconstrueren: er is een vliegtuig stuk. Het scenario van gisteren is meer dan 2weken aan de gang. Mensen die niet meer op de kleinere vlieger passen worden om geboekt naar de volgende dag. Ze zeiden een 50 tal mensen maar het zullen er wel 100 zijn. Die hebben hun boardingpassen en mogen als eerste mee, dan de online incheckers en dan met wat geluk nog een paar anderen. Dus elke avond blijven er mensen over. En dan begint heel de miserie opnieuw. In plaats eens een keer een charter in te leggen, dan is alles voor even opgelost. Afrikaans zeker... 

Hopelijk dus morgen wel in het land.