|
De game- drive, of wild- drive gebeurde met een grote open truck met dak erboven gelast. 20. Twintig man kon er samen in, plus de driver en de gids. Het was een al uurtje hobbelen op de gravelroad naar de echte ingang van Waterberg park. Via de weg helemaal naar boven tot op het plateau. Met steile randen en de dieperik vlakbij. Eens boven waren het zandwegen die crisscross over het plateau liepen. De mannen kozen twee waterholes uit en die hebben we telkens bezocht. Wel fijn dat er telkens een kijkhut aanwezig was, zodat je rustig comfortabel kon afwachten. Bij beide holes kwamen er buffels en twee of vier giraffen. Wat opviel was dat deze giraffen geen schrik hadden om te komen drinken en rechtstreeks naar het water gingen. Er zitten hier namelijk geen leeuwen of olifanten omdat ze een breeding- plaats willen zijn. Waarschijnlijk om later de overschot ergens anders uit te zetten. Sommige buffels hadden ook oormerken, maar we zijn vergeten te vragen waarom. We zijn pas laat vertrokken omdat we aan het wachten waren op een neushoorn die iets verderop stond en een lege waterhole wilde. Toen we uiteindelijk net gingen vertrekken met de truck, werden we teruggeroepen dat we nog snel een foto konden maken omdat hij toch aan het water geraakt was. Voor ons niet meer spectaculair als je ze op 10 m van auto hebt staan. Zeker de witte. De kat van eergisteren was inderdaad een small spotted genet. Steven kan het nog niet geloven.
Het diner was gelukkig niet weer buffet, maar a la carte. Heel goed verzorgd restaurant en de hutten en het park ook. Op de onduidelijke wandelroutes na. Bij terugkomst bleek dat de bavianen ons flesje water en leeg cola flesje van de buitenranden gepikt hadden en de tonijnblik- improvisatie- asbak was om gekieperd. Het flesje had gaatjes van tanden, maar water zal niet zo lekker geweest zijn. Van het lege flesje cola bleef enkel het dopje over... Dat zal nu ergens in de bush-bush liggen... Poezebollen hebben we niet meer gevonden, wel wat gekke boomratten.
Na het ontbijt richting Windhoek vertrokken. Steven is het rijden beu dus heb ik het stuur mogen overnemen tot we aan de grote stad zelf kwamen. Ik zal dat wel rijden als het nodig is, maar Steven zijn pleziertje afpakken, gaat ook niet. Hoewel het links rijden toch echt wel een uitdaging is in zo'n drukke stad.
Het verhuurbedrijf had graag de frigo al terug voor een andere klant die vergeten was eentje te boeken. De vrouw had diabetes en had waarschijnlijk voor haar insuline een frigo nodig? Geen idee of dat zo is. We hebben ook al ons onze restjes doorgegeven en zij schenken het aan de kerk voor de minderbedeelden. Zo komen onze pasta, saus en tonijn, kaas en salami nog goed terecht. De kleine bluts in de bumper is ons vergeven, hoewel hij niet echt geloofde dat wij vastgeraakt waren in het zand, maar even goed. Zo hard was het ook niet zichtbaar.
We hebben geluncht in het Namibian craft café. Het craft center ligt er boven en er rond. Allemaal kleine winkeltjes die souvenirs en juwelen aanbieden. Veel rommeltjes maar de mooie dingen zoals houten beeldjes waren best wel duur. Een 20cm groot beest kostte al gauw meer dan 50. Dat vond ik precies toch een beetje veel geld. Dus zijn we met lege handen terug buiten gegaan en zo zijn we nog steeds niet van onze 60 cash af die we nog overhebben...
De chique lodge ligt boven op een berg. Het zwembad is maar een kleintje en er staan welgeteld 6 ligstoelen. Onze kamer is de laatste van de rij en kijkt uit over de bergen, een waterreservoir waar een bron boven komt en de lichtjes van Windhoek. Even tegen half 6 hoorden we de hyena's of de wilde honden huilen, maar we hebben ze nog niet kunnen spotten. Spijtig.
Het diner was lekker maar we zijn gevlucht omdat er een Chinees officieel feest aan de gang is aan de andere kant van het restaurant, met alle toespraken en muziek erbij... Echt iets voor ons. De Chinezen kregen een traditionele welkomstdans die heel mooi om te zien was. De dansoutfits van de dames waren niet zo origineel, maar de muziek deed het hem wel voor mij.
Nu is het wachten tot we morgen om 10 uur moeten uitchecken. Het hotel is volgeboekt dus we kunnen de kamer niet tot in de namiddag houden. Dan wordt het rondhangen aan het zwembad of in de zetels rondom. Tot we om 7 kunnen vertrekken naar de luchthaven. Nog even geduld oefenen dus.
We hebben onze groene eikenbos en de purperen hei toch gemist... Om de huisdieren te missen hebben we geen tijd gehad. ;-) Die waren in goed handen!!!
Tot binnenkort!!!
|
