In Grootfontein de laatste inkopen van de reis gedaan. Een super de luxe Spar, even chique als een Delhaize bij ons. Bbq vlees ingeslagen voor vanavond. Ons hout is nog niet op. Ook al kijkt Steven niet uit naar het gevecht met het hout en de brandwijze.

Dan toch maar de grote asfaltweg weer met een uur om rijden maar wel fatsoenlijk door rijden. Het gevaar zat hem deze keer niet in koeien of geiten, deze waren met vlaggetjes mooi aangegeven, maar van trucks die elkaar voorbijstaken. Er was voldoende ruimte om aan de kant te gaan staan indien nodig, maar dat was gelukkig niet het geval.

Verschillende keren dacht ik dat ik door een scène van het Australische MacLouds daughters reed. Omwille van de bergen links en rechts van ons, de welgestelde boerderijen op de hellingen. Verschillende ijzeren windmolens om water op te pompen. Typisch zo'n beeld van. Australië of Texas.

Na 3 uur rijden, doemde de Waterberg op. Een groot plateau van 200 m hoog, veel groen, met hele grote rotsblokken bovenaan. 

Pumbah had ook een doodswens want ik ben vol op de remmen moeten gaan staan voor een losgeslagen wrattenzwijn... Hij kwam van links aan de draad aanrennen en stak gewoon de weg over. Ik had hem gelukkig tijdig opgemerkt. Een tweede deed even later die dag stunt gewoon na...

We zaten nog geen kwartier aan het middagmaal aan onze bushhut of de eerste baviaan liet zich al zien. Gelukkig zijn wij getraind door onze deugniet beagle en weten we dat we niks zonder toezicht mogen laten slingeren of je omdraaien. Of je vleesje is van de BBQ... ;-) We gaan ons niet laten vangen!