|
Vanmorgen opnieuw vroeg vertrokken, deze keer zonder issues. Wel al flink de was gedaan en opgehangen. Vlees en verse broodjes gekocht in de shop, Steven was half gemotiveerd door de lekkere geuren van de bbq van de buren. Zelf gemaakte hotdog zal wel lukken zeker, zonder te veel afwas.
Rondgereden, blijven hangen, nog meer rondgereden,... Maar niks echt nieuw. Hopen zebra's die in groepen aankomen, terug vertrekken, dan de volgende groep,...
Tegen 11 uur was plots alles mistig van het stof. Heuse windvlagen die hopen stof opwerpen. De horizon niet meer zichtbaar. De zon verdwenen. Net als de beestjes. En de weinige die er toch zijn, staan met hun kont in de wind. Om 13 u het dan toch maar opgegeven, veel te warm in de auto zonder het kunnen openen van de ramen bij het staan staren. Of koelte door de wind, maar een extra laag stof binnen. Hopeloos.
Mijn fris gewassen was,ruikt lekker maar is één grote dustbal. Je kan er tegen vechten of je aanvaardt... Het is al even het laatste, hoewel iedereen er precies niet stoffig uit ziet en wij een witte vlek. Onze donkere kleren zullen ook niet helpen, gok ik. ;-)
Ik zit eindelijk aan mijn tweede boek, zit met mijn rug naar de wind. Nog 3 boeken op overschot voor de komende weken. Heb meer kilo's in boeken bij dan in kledij. Steven schuilt in de tent. Met wat geluk gaat de wind liggen en worden het geen hotdogs met dust- flavour...
Morgen naar het derde kamp. We zijn gaan vragen of er vandaag al plaats was maar het was helemaal fully booked. Volgens mij had ze niet veel zin om te kijken. Blijkt dat veel touroperators al jaren van te voren reserveren en daardoor alle plaatsen bezet houden. De buren hebben elke drie weken opnieuw gebeld voor plaats. Smerig eigenlijk. Dit kamp is dus minst aantrekkelijk en veel minder chique. Wel stukken rustiger, dat is wel een voordeel.
Verslagen dus door het stof en de wind, maar een rustdag kan ook geen kwaad.
|
