Om half 9 na een typisch ontbijtbuffet in een groot hotel, stonden we aan de ingang te wachten op de gratis morning walk. Meer dan 40 mensen daagden op en de groep werd in twee gesplitst. We zijn toch meegegaan omdat het zo gemakkelijk was. Als een zombie achter de groep aansloffen, af en toe eens luisteren naar de best aangename gids. Nu weten we waarom de kamers zo duur zijn, alle trails zijn verhard of mooi aangelegd met borders. Je kan dus gerust naar boven staren terwijl je loopt.
We zagen een reuze dikke wild turkey in de boom zitten, werden aangevallen door army- ants ( mieren), hoorden in de verte de lachvalk opnieuw, konden mooie foto's maken van een neusbeertje dat op 2 m van ons in de berm scharrelde op zoek naar lekkere hapjes. Plots stopte de gids, richtte zijn telescoop op wat blaadjes, vroeg ons allemaal om te kijken zonder de verrassing te verklappen voor de anderen. En ukkepukke baby- palm pit Viper! Reusachtig groot in de telescoop maar nog geen handpalm groot in het echt. Steven en ik zagen hem niet eens met het blote oog zitten! We moesten echt hulp vragen maar we hebben een schitterende foto via de telescoop.
Een kleine afdaling naar een waterval en we begrepen waarom hier zoveel extra dagtoeristen naar hier komen. De moeite waard. Voor de rest hebben we niet veel bijgeleerd, voelde het aan als een schoolreisje maar toch de slang en het neusbeertje extra op de checklist!
Ik had me ook opgegeven om te gaan paardrijden als er een groep was. Ik ben nog een tweetal keer gaan vragen maar ze hadden nog geen inschrijvingen dus gaf ik het op, vond mezelf zo zielig. Ben dan na de lunch maar aan het zwembad gaan zitten, mezelf flink ingesmeerd want het was heet! En echt niet gelogen, 5 minuten later is het beginnen stortregenen!!! Ik met mijn stoel dan maar onder het afdak. De zon hebben we niet meer terug gezien. Nadat ik na een uur lezen terug naar onze kamer ging, zag ik een groep ruiters vertrekken! Echt stom dat ik toch niet nog eens gaan zagen ben... Toen de ruiters na een uurtje terug kwamen, gingen de paardjes vanzelf terug richting hun stal die toch een stukje verderop lag! Zo chique! 6 paardjes met zadel, teugels en al zo maar zonder begeleiding terug. Vraag me nu wel af hoe ze gekomen zouden zijn. Zouden ze ook zo enthousiast geweest zijn en los van de begeleider? Terug snap ik nog, was lag hun eten klaar! Spijtig dus dat ik dat misliep maar bij de laatste Lodge zit het inbegrepen en pik ik Steven zijn beurt ook in. ;-)
Nu 4 uur later heb ik een lange broek aan en twee bloesjes want het is serieus kouder geworden. Buiten onze tuin hangt een muur van mist. Niks meer te zien. Volgens mij dezelfde mist waar wij gisteren doorgereden zijn. Owee, als ik dadelijk mijn fleece moet uithalen!!!!
Dadelijk is het donker en etenstijd. Nadien gaan we in de frog- pond nog op zoek naar kikkers. Steven heeft zich ontpopt tot een echte kikker- speurder!
|