Ik ben wie ik ben
Ik ben een vrouw en woon in (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/10/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
eindelijk
volhouden nu
30-10-2008
Helaba das lang geleden he,
Wel het is dan ook zo ontzettend druk geweest dat ik echt niet de tijd meer heb gevonden om nog eens te kunnen schrijven. Maar nu eventjes wel,zo zie je maar he. Wel wel wel er is heel veel gebeurdt, mijn twee dochters waren alletwee opgenomen in het ziekenhuis zoals je nogwel weet. Wel een weekje geleden waren ze allebei terug thuis, en tja da ging dus helemaal niet he. Ze hadden meer problemen met hun gevoelensenz... en wisten zich echt geen raad meer. Man oh man wat was dat een hektische week zeg. Maar geen nood heb vandaag ook goed nieuws gekregen voor mijn jongste dochter. En namelijk maandegmorgen wordt mijn oudste dochter,opgenomen voor verschillende maanden en dinsdag wordt mijn jongste dochter ook opgenomen voor onbepaalde tijd. Goed he nu worden ze dan eindelijk toch opgenomen en kan de behandeling om beter te worden eindelijk beginnen. eindelijk eindelijk eindelijk.
Weet je dat ik zo ontzettend blij ben,daarom want ze zijn nog zo jong en hebben nog een hele toekomst.
Vanaf nu kan ik ook terug gaan praten omzelf beter te worden. Zo dit was het weer voor eventjes en nu ga ik verder doen.
Oja moet je weten ik neem nu andere en minder medicatie in omdat ikzelf niets meer sliep. Voelde mij niet goed meer en ben naar mijn arts geweest omdat ik andere en mindere medicatie wou innemen.
Zo da weten jullie ook weer goed he, het gaat ook goed momenteel.
Dus nog een fijne tijd en tot wederhoren he,groetjes
Ondanks al de problemen,moeten we toch nog vanalles zien te regelen. Want de oudste dochter zou heel graag stoppen met naar school te gaan,en daar inplaats van wil ze thuis verder studeren. En daarbij ook nog een beetje gaan werken, want gewoon thuis niets doen da gaat echt niet he. Nu is ze gisteren ergens gaan eten met haar vriend en gevraagd of ze daar wellicht kan beginnen met werken. Een half jaar geleden of pakweg 1 jaar geleden hebben ze het daar verschillende keren gevraagd of ze niet bij hen wilde werken. Dus je weet maar nooit he,ma ik vindt het wel raar dat ze alleen gevraagd heeft voor vrijdag en zondag te werken. Zal nog eens met haar moeten praten, ze kan beter ook wat meer werken. Dan verdiendt ze iets en kan ze proberen terug te sparen, want haar kenende komt dat er meestal nie van (zie je vandaar).
Mijn jongste dochter voelde zich gisterenavond klote slecht,en volgens haar kwam dat door mijn reaktie van gisteren bij de arts. Heb haar gerust gesteld en gezegt dat ze daar niet te veel mee in moet zitten. Dat ik er me wel zal doorslagen,maar alles komt ook zo in een sneltrien op me af ( wa wil je).
Om het nu eventjes eens over iets totaals anders te hebben, zodat ik eventjes mijn gedachten op iets anders kan zetten. Wel met ons klein chiwawake mirry gaat het redelijk goed,ze heeft terug al haar haartjes en ze is een mooie prinses (echt lief). Tussen de twee chiwawakes gaat het ook pikobelo,ze verstaan zich heel goed (en ravotten wild door het huis). Zalig en schattig om te zien echt.
Onze jonge zwarte duitse herder hebben we alleen in een hok moeten zetten want zij nam regelmatig de andere honden er heel gemeen tussen. Daarom zit ze nu appart in een ren ernaast,en weet je wat nu kan ze opeens heel goed waken (ze ziet nu ook vele meer en bij het minste blaffen als de beste). Ja ja zo zie je maar waar het nogal goed voor kan zijn he.
Zo dat was het weer voor nu, en tot wederhoren oke bey beyyyyyyyyyyyy
Ben ik weer, we zijn daarstrax weer naar de arts van mijn jongste dochter geweest en het gaat niet zo goed met haar.
Ze heeft het enorm moeilijk om met hen te praten, over wat er zoal met haar aan de hand is. Ze neemt niemand in vertrouwen zelfs hier thuis niet. Weet je toen ze hier in't weekeind thuis was heeft ze het zelfs zo slim gespeeld en toch een mesje mee te nemen naar het kinderspichiatrisch centrum waar ze nu is, gelukkig hebben ze haar onderzocht en zijn ze erop uit gekomen. Want stel je voor zeg, zo zie je maar dat ze vanalles probeert.
Ook mijn andere dochter heeft het ontzettend moeilijk, zij heeft nood aan een therapie maar overal is er een wachttijd. Maar toch blijf ik zoeken, want ik wil echt geen enkele van mijn dochters missen. Zij zijn het enige dat ik heb,het zijn mijn vlees en bloed, en voor je kids moet je blijven vechten. Hoe moeilijk ze het ook hebben we slaan ons er door heen, en met de nodige help moet het gewoon lukken. Het verschil tussen mijn twee dochters is de oudste die praat met mij maar de jongste praat niet,toch niet met mij (ze wil mij er niet mee belasten,zegt ze).
Waarom niet weet ik ook niet maar ik moet volhouden en dan moet het wel lukken, hopen maar. Heb het daarstrax ook redelijk moeilijk gehad, ben gewoon in tranen uitgebarsten bij de arts. Ja zeg als je dat allemaal te horen krijgt, das nie niks zenne.
Zo hier ga ik het weer bij laten want ik moet nog het een en ander zien te regelen voor mijn dochters, wel tot binnenkort dan maar doeiiiiiiiiiiiii
Eerst en vooral wil ik de personen hartelijk bedanken die een berichtje in mijn gastenboekje hebben geschreven,dat is heel lief van jullie.
Zo gisteren heb ik vernomen dat mijn oudste dochter ook niet meer wil leven, maar dat ik de enige persoon ben die haar tegenhou om geen zelfmoord te plegen. Ze wil mij dat niet aandoen zegt ze, fijn om te weten vindt je niet. Ik weet momenteel gewoon nietmeer waar ik moet beginnen,mijn hootd draait op volle toeren. Mijn twee dochters willen gewoon niet meer leven, kan er ingodsnaam nog iets ergers gebeuren ( laat me hopen van niet). Zoals mijn dochter nu bezig is kan het ook niet meer verder,ze doet niets anders meer dan slapen en slapen. Heeft geen fut meer en niets intereseerd haar, ze weet zich zelf geen raad meer ( en dat voor iemand van bijna 20 j). Wij praten en praten hierover, maar ze moeten haar opnemen en dat gebeurdt zomaar niet ( ik ben vanplan om haar naar een dagcentrum te laten gaan, daar waar ik ook geweest ben) Je weet maar nooit dat het helpt voor haar hé, laat het me hopen.
Met men andere dochter hoe het daarmee is, wel eerlijk gezegd weet ik het niet ( want de artsen zeggen nooit iets) Zo gaat dat maar door, weet je het verdomde zwijgplicht (maar het gaat toch over mijn dochter niet dan).
met mij gaat het maar zus en zo,want wat ik de laatste weken allemaal heb moeten vernemen daar ben je als moeder niet zo goed van. mijn twee geliefde dochters zitten met zeer grote vragen, over het leven. ze zien het nut er niet van in wat ze hier eigenlijk op deze wereld moeten komen doen, welk nut heeft het voor hen om nog te leven vragen ze zich af. weet je door al de ellende die wij hebben moeten doormaken samen, is het voor hen heel moeilijk geworden om het nut van het leven nog in te zien. Hun eigen vaders hebben hen alletwee laten vallen en willen niets meer met hen temakken hebben, als je zoiets moet verwerken als jong kind. geloof me dat is erg,ik weet waar ik het over heb mijn ouders moesten ook niets van mij hebben ik was ook niet welkom. maar mijn meisjes weten dat ik er altijd voor hen ben en geweest ben,en ik zal er ook altijd voor hen blijven zijn (het zijn toch mijn lieve dochters,dat laat je toch niet links liggen hé). zo als altijd moeten wij ook nu samen door deze beproeving gaan, en met vallen en opstaan komen we er nu ook (neem dat maar van mij aan). want mijn dochters hebben nog een heel leven voor hen, de een is bijna 20j en de ander is bijna 15j.
Met mij gaat het zus en zo, ga alle dagen naar mijn jongste dochter in het ziekenhuis. Met mijn oudste dochter ben ik deze morgen naar de arts geweest, bij haar is het ook al erg gesteld want nu heeft ze antiedepresivia's gekregen. En ook moet ze tot 3 oktober thuis blijven, om eens goed tot rust te komen ( ja ja zo zie je maar het kan snel gaan hé). De problemen blijven maar komen, het stopt niet (nu zijn we alle drie rijp voor't gesticht hé, grapje).
Waar zal het eindigen wie weet dat. Enzo gaan we maar weer verder en verder met het leven.
Oja op 3 oktober komt eindelijk mijn lang verwachte loopband thuis aan,dat kan ik stilletjes aan beginnen met bewegen. Heb ook via internet het één en ander besteld om aan mijn gewicht te werken, tja nu alleen nog veel moed en zin en kracht vinden. Om te starten met alles,de goede voornemens zijn er maar de eigelijke stap zetten (laat me hopen det het me zal lukken). Ondanks al de problemen die ik nu heb met mijn kinderen, ik jaag me er veel te veel in op. Nergens goed voor dat weet ik ma toch doe ik het,dat is de ziekte in mij.
Allee straks moeten we gaan praten met de jongste dochter haar behandelende arts,ben eens benieuwd wat we zoal te horen gaan krijgen. Want echt heel veel weet ik nu niet, mijn dochter verteld me helemaal niets, erg vindt ik dat (dat deed ze een paar jaar geleden wel nog). Allee swat ik ga nu stoppen want ik moet me gaan klaar maken voor het gesprek, toeteloe
sorry dat ik nu pas terug iets schrijf,maar er is teveel gebeurt. Mijn jongste dochter hebben ze dringen van school naar het kinderpsygatrisch centrum moeten brengen. En ze hebben haar daar direct voor 4 weken opgenomen,ze wouw uit een raam of van een hoog gebouw springen. Ook had ze haar weer gesneden en verbrand, zonder dat wij er iets van weten. Want als ik nog maar iets over deze hele situati vraag zwijgt ze, of zegt ze dat er helemaal niets gebeurd is.
Waarom waarom liegt ze toch tegen mij daarover, waarom heeft ze nu in eenkeer zo'n schrik. Wij hebben samen toch zoveel meegemaakt,misschien te veel zo te zien. Mijn twee dochters krijgen het allemaal niet verwerkt, omdat ze gewoon teveel hebben meegemaakt.
Ze volgen therapie, en nu is het al zo erg dat de jongste met spoed is moeten opgenomen worden. Houdt de elende dan nooit op voor ons.
Zo dit was het voor nu,want ik heb nog duizende dingen te doen. Wees niet te erg ontgoochelt als ik eventjes niets laat horen hé,maar het is hier een hekseketel.
Hier ben ik weer eens,weet je dat ik eigenlijk niet weet wa ik moet schrijven. Oja mijn oudste dochter heeft weer eens een ander lief,de zoveelste in de rij(ben benieuwd hoelang deze zal blijven). Vanaf nu gaan mijn twee dochters naar de gitaarles,voor elektrische gitaar te leren spelen. Ben stilletjes opzoek voor de oudste een klein autotje te kopen,zo kan zij dan tenminste hare plan trekken(dacht aan een tweedehands smart,of een ford ka). Zal nog zien wat het wordt,zo kan zij mij na verloop in stukken terug betalen,anders geraakt ze nooit aan een tutuutje(begrijp je). Maar ik moet er wel rekening mee houden dat ik geld opzij hou,zodat ik dat voor de jondste ook kan doen he(eerlijk is eerlijkhe). Ze zijn zoal jaloers op elkaar,weet je en eerlijk das wreed ambetand.
Mijn chiwawake heeft terug haartjes,en is ook al een ferm stukje gegroeit. Voorlopig gaat alles vele beter met haar,en ze speelt ook al heel goed met prutske. Maar mij kan ze echt geen minuut missen,dat zeggen mijn kinderen en mijn man dikwijls.
Oja daar ik weer ettelijke kilo's ben bijgekomen,ga ik wellicht maandag op dieet(want nu kan ik nog minder dan minder). Zelfs mijn man klaagt ook dat hij weer teveel weegt,dus besluit we gaan weer samen op dieet. Maarja we wonen nu eenmaal met 6volwassen personen in dit huis dus ik moet nog eten maken voor de rest. En de kids die snoepen veel te graag, maar pasop he mijn man en ik kunnen daar ook heel slecht vanaf blijven.
Binnenkort zal mijn loopband wel gaan aankomen,en dan kan ik ook beginnen met sporten enzo. Hoop echt van ganzer harte dat ik alles goed ga kunnen volhouden,want de zin en het volhouden das bij mij niet zo denderend(snappie snap). Maar allee we beginnen volle moet oke,hou jullie wel op de hoogte hoe alles zoal verloopt goed.
Zo dat was het voorlopig want ik moet zorgen dat er straks eten op tafel staat,en ja stoofvlees moet nu eenmaal een tijdje koken. Dus ai zie jou soon oké beyyyyyyyyyyyyyy bloggertjes
t'Is lang geleden he,wel ik weet ook niet hoe het komt. Geen tijd zeker of wie weet gene zin meer in iets te vertellen zeker. t'Ja wie zal het zeggen,alle t'is maar om je te laten weten dat er nog gene sikkepit veranderd is(kwa gezondheid en zo). En oja ik heb maandag dus eindelijk ne loopband besteld,zo kan ik toch onopvallend beginnen met e lopen. t'Ja ik moet toch ergens eens beginnen vindt je ook niet. Want zoals ik me nu voel,t'ja zo kan het niet blijven. k'Moet alleen opletten dat ik mijn voeten niet teveel opsla als ik begin met lopen. Want dat heb ik gisteren ook al gedaan gewoon maar met stappen,t'ja zo rap gaat dat als je zwakke enkels hebt. En nu heb ik dus weer een gat in mijn linkerknie en twee schaafwonden. De verpleegsters die hier alle dagen moeten komen voor mijn gehandicapte schoonbroer,gaan mijn wonde nu ook verzorgen.
Gisteren zijn we voor mij een fiets met een benzienemotor gaan kopen tweedehands hé. Nieuw is dat niet te betalen,allee hier in belgie niet. Ik heb deze fiets gekocht omdat dat voor mij gemakkelijker is want met mijn rugklachten enzo. Eerst moeten we de nodige papierenkraam inorde brengen en dan pas mag ik erop fietsen,want het valt onder de benaming van een snorfiets zie je.
Dan maak ik daarachter zo'n hondenkarretje aanvast en dan kan ik ook mijn twee chiwawa'skes meenemen(goed he). Jaja ik heb alles goed bedacht zoals je kan zien hé,nu alleen maar hopen dat we nog een beetje beter weer krijgen om te kunnen fietsen.
Allee matekes da was het voor dit moment dan toch,of jullie mij iets sturen dat vraag ik al niet meer want dat doet er toch niemand. Echt saai vindt ik dat maar ja mensen zijn nu eenmaal zo moet je toegeven. Dus saluukes en tot weldra beyyyyyyyyyyyyyyyyy
Ben er weer,dus zoals belooft ben ik dinsdag naar de huisarts geweest en mijn huidprobleem heeft weeral met mijn verdomde stress situatie te maken(erg hé vindt je niet,die verdomde stress die verbrod men hele leven). En eraf geraken noppes jam'e dat lukt godverdomme niet. Men geraakt er heel gemakkelijk aan zonder dat je er om vraagt maar het terug kwijt spelen,k'zou echt niet weten hoe het moet. Door mijn ziekte de borderline zal ik er voor de rest van mijn leven mee zitten,zo zie je maar weer weer verdoemd voor het leven(erg erg erg vindt ik dat).
Heb vandaag ook met de arts gesproken die hier elke week komt voor mijn gehandicapte schoonbroer,heb haar haarfijn uitgelegt hoe ik mij voelde en waar ik mee zat enzo. Maar niets hé nee ze zei gewoon niets daarover,gene uitleg of iets in dieje aard nee helemaal niets. Zelfs mijn man verschoot er van,dus ik zal maar weer naar mijn vertrouwde huisarts moeten zeker. Want deze die hier elke week komt nee sorry maar ik heb ondervonden dat ze mij niet serieus neemt,en zo iemand nee dat wil ik niet. Mijn vertrouwde arts kent me door en door en heeft dan ook alles van in het begin meegemaakt, op haar kan ik rekenen(zij helpt me als ze kan). Zij neemt me tenminste serieus als ik ergens last van heb,maar spijtig genoeg zijn het meestal de gevolgen van die godverdomme elendige stress.
Weet je ik wil echt vooruit enzo,maar deschrik is ook enorm groot(schrik om erbij neer te vallen,en dood zijn). Maar niemand geloofd me zo voel ik me meestal,en zo wil ik gewoon niet verder. WAAROM IS ER NIET 1 PERSOON ONDER JULLIE DIE MIJ HELPT OF BEN IK NIET TE HELPEN IS DAT HET Of is het niet gepast om dit te vragen op deze site,ik weet het niet hé(t'is allemaal ook nieuw weet je zolang doe ik dit nog niet he). Er moet toch iemand zijn of iets dat mij kan helpen denken jullie ook niet,of ben ik dan verdoemd voor altijd.
Gohhhh ik hoop echt van niet zenne,want stel je voor als ik nog lang zo moet leven. Sorry ma nee dank u dan maak ik er liever zelf een eind aan,da kan ik je nu al zeggen zwart op wit. Zo'n leven met al het afzien,zoals ik da doe neen dat wens ik zelfs mijn ergste vijand nog niet toe.
Plies laat iemand tot mij spreken,of hoe zegt men zoiets. Ik geef het op,t'ja ik hou het voor vandaag voor bekeken. Ik zal je wel eens zien wanneer ik terug kom zeker,allee bayyyyyy bloggertjes tot de volgende zeker doeiiiiiiiii
Zo ik ben er weer eens maar ik kan je nu al zeggen dat ik mij niet al te vrolijk voel, t'ja heb weer eens niet kunnen slapen (vandaar zie je,wel heel veel gepiekerd en enorm veel geprakiseerd). Kan niet anders dat ik mij niet zo denderend voel hé, ik ben helemaal niet tevreden over mijn leven en over mijn lichaam. Jaja je zal wel zeggen doe er dan iets aan godverdomme,wel das niet zo evidend hoor. Ik heb geen moed meer,zie het gewoon niet meer zitten(alles is me godverdomme teveel). Ben gewoon helemaal op,er zit geen enkele pit meer in mijn lijf(dat komt zeker van toen ik geen zin meer had in het leven). Denk dat ik toen echt teveel van mijn lichaam heb gevraagd,en nu moet ik daar nog steeds voor boeten(één keer loopt de emmer over). Ik heb gewoon verschillende jaren en jaren teveel van mijn lichaam geeist,niet moeilijk als je weet dat ik hier oven zeker 15à20jaar spreek hé. In die tijd ben ik gezegend geworden met depressie,burnouts,borderline,invalide en levensmoeheid(niet mis he vind je ook niet).
Weet je ik zou echt eens een pepmiddel moeten vinden waarmee ik terug nieuwe moed en zin krijg in het leven. Weet iemand niet waar je dit kan krijgen,echt het zou iets moeten zijn dat echt heel lang blijft werken. Niets zoiets wat maar voor een paar uurtjes werkt of zo,daar ben ik niets mee(nee nee ik bedoel ook geen drugs hé). IK WIL GEWOON TERUG KUNNEN LEVEN. Meer vraag ik niet. Ben het nu gewoon heel moe om zo te moeten leven,ja de meeste artsen zeiden me dat ik mijn ziektes moet leren aanvaarden. Maar wie kan dat nu, ik heb altijd zoveel kunnen doen(heus deed gewoon alles was gewoon een sterke,ik geef het toe). Draaide er niet voor om om frigo's of zetel's enz...enz... op te tillen(echt waar was ne sterke ondanks dat ik een vrouw ben). Maarja nu zit ik met de gebakke peren zoals dat heet he,t'ja en daarom kan ik het niet aanvaarden dat ik nu moet leren leven met mijn ziektes.
Ik hoop dat je me nu al een beetje beter kan begrijpen waarom ik over dit alles nogal t'ja zal ik zeggen klaag. Kan het gewoon niet aanvaarden,dat ik nu niets meer kan(zelfs stappen is moeilijk en pijnlijk,en geloof me ik overdrijf hier echt niet). k'Zit meestal op mijn kamer en verdoe de tijd met t'ja met vanalles en niets,toch niets belangrijks. Tijdens de schooltijden doe ik s'morgens de kids naar school,om daarna terug op de kamer tekomen om te slapen of te rusten. Tegen dat de school ten einde is ga ik de kids terug halen,en meestal maak ik dan het eten maar als het echt niet gaat doet mijn man het. Daarna terug naar de kamer om mijn tijd te verdoen zal ik maar zeggen, en ja soms kan het eens zijn dar ik eens strijk of ga winkelen. Dat was het zowat,saai he vindt je ook niet(dat is niets tegen mijn leven van vroeger) De meesten zouden springen voor dit leven maar geloof me als je dit dag in dag uit moet meemaken (sorry neen dank u).
Och weet je ik stop gewoon met schrijven want het haalt toch niets uit,tenzij er nu iemand eens iets wist wat me echt zou kunnen helpen. Maarja dat zal wel een droom blijven denk ik,dus bloggertjes wellicht tot nog eens en beyyyyyyyyyyy
Ik ben er weer,hoe vindt je dat. Wel met ons chiwawahondje mirryke gaat het goed,ze krijgt haar haartjes terug en verdraagt zich met haar stiefzusje de chiwawa prutske. Dus dat is al heel goed nieuws vindt je ook niet.
En hoe het met mij zoal gaat wel weet je het zweten is nog niet weg,maar ik slaap terug beter(en dat was een hele maand niet het geval). En voor de rest sorry nog steeds geen veranderingen,nu dinsdag heb ik een afspraak bij een huidspecialist(omdat ik nogal een heel gevoelige huid heb,en ook om te weten wat er mis mee is met mijn huid hé). Laat je wel weten hoe het vorderd maar dat wisten jullie wel zeker. Weet je ik zou eigenlijk best wel eens iets meer in beweging kommen want nu,sorry ik doe niets maar dan ook helemaal niets van sport ofzo. Laat staan dat ik nog maar iets beweging heb,oja ik zou liegen ik ga naar het toilet,en naar de keuken om te eten en daarna terug naar de kamer en dat is het. Ja soms doe ik eens ietsjes meer maar dets all foks,sorry ik heb geen enkel grientje fisiek. En eerlijk gezegt het is reeds ook al zover dat ik er gene zin moed en kracht meer voor heb om nog maar iets te doen,tja het interseert me niet. En toch moet je weten walg en kots ik gewoon van men eigen leven en lichaam,t'is erg gesteld he vindt je niet. Weet je ik droom over vanalles en nogwat en ik wil dit en dat,ma het gebeurt niet de stap om het te doen ontbreekt(ik kan en durf hem niet te zetten) Hoe is het toch ingodsnaam zover met mij kunnen komen,dat ik godverdomme zo diep ben gevallen hoe hoe hoe ingodsnaam hoe hoe hoe. Het heeft geen zin,kan er iemand of iets mij dan niet helpen om terug zin en moed en kracht te krijgen in dit leven. Heeft er dan niemand een wondermiddel,of is er dan niemand die mij kan helpen.
HELP HELP HELP HELP WIE HELPT ER MIJ A.U.B
Ik kom er niet alleen uit,weet me gewoon geen raad meer. Is er dan echt niemand die helpt of raad weet a.u.b. Yep ja het zit weer god deze keer,en het wordt maar erger en erger.
Ben gisteren naar de arts geweest en heb haar gewoon alles vertelt wat mijn problemen zijn. Ze heeft mijn medicatie een beetje veranderd, en nu moeten we kijken hoe ik hierop zal reageren. Ben ook benieuwd, en hoop dat ik ook eindelijk eens terug goed kan slapen.
Mijn oudste dochter heeft andere problemen, vooral in haar mond(ze heeft last van aften,en ook heeft ze door felle oververmoeidheid last van herpes in hare mond) Ze deedt de laatste maanden niets anders dan slapen en slapen,en zeker toen ze terug kwam van pukkelpop(ze kwam de dagen erna niet uit haar bed,ze was veel te moe). Daar verschoten we van,dat je dat van vermoeidheid kan krijgen maar de arts bevestigde het. Nu mag ze zeker 14dagen niemand kussen,want het is besmettelijk(zo blijk) Ook heeft ze redelijk wat problemen gehad met hare vriend,maar hij is vandaag langs gekomen en ze hebben het weer uitgepraat(ben eens benieuwd voor hoelang).
Ben al voor de tweede dag met antibiotica begonnen met mirryke en voorlopig geeft ze niet over. Haar haartjes komen stilletjes aan ook terug dat kan je zien,want je ziet haar huidje niet meer zo fel(goed he). Morgen ga ik haar nog eens wassen met het produckt dat ik gekregen heb van de arts. Voorlopig gaat het zo te zien beter met haar,wat ben ik blij. Heb zonet ook vernomen van mijn jongste dochter dat mirryke mij niet kan missen,want van zodra ik eventjes de kamer uitga om iets te gaan halen begint ze direct te janken tot wanneer ik terug ben. En dan komt ze dadelijk naar me toe gelopen om me te likken en te likken(en dat duurt een tijdje eer het gedaan is). Ook ben ik haar stilletjes aan aant leren om te beginnen met africhten,want ze is bijna 4maand ookal is ze zo klein hé. Man o man ben net verschoten zeg onze jonge duitse herdershond was aan het vechten met ons straathondje,waarom en hoe het begonnen is weten we niet. Maar die duitse herdershond dat is gene om zonder handschoenen aan te pakken,waar gaat dat eindigen met haar. We zullen redelijk goed moeten opletten,want als dat nog eens moet gebeuren(god hoede ons daarvoor zeg). Gelukkig was mijn man en zijn broer in de buurt,zodat ze konden ingrijpen(en erger verhinderen).
Zo voorlopig ga ik het hierbij laten,want ik ga zelf eens kijken bij de honden buiten. Dus in iedergeval bedankt om dit te lezen,en tot de volgende keer maar weer groetjessssssss
Sorry dat het zolang geduurd heeft eer ik nog eens iets van mij heb laten weten,maarja hier ben ik terug dan. Heb met de arts gepraat over mijn hormonen,maar zij zie dat het bij mij niet om de hormonen zou gaan. Maar dat het zweten eerder bij de medicatie te zoeken zou zijn, dus deze avond ga ik naar mijn andere arts die mij mijn medicatie heeft voorgeschreven. Dat is de arts die ik vroeger had,ze is heel goed(alleen spijtig dat ze nu iets te ver woont).
Ook mijn outste dochter gaat mee omdat ze ziek is,ze is ziek terug gekomen van het pukelpop optreden. En is nu reeds thuis sinds woensdag, want zij en haar vriend hebben een beetje ruzie.(zo gaat dat in de liefde hé) Wij haden het al direct gemerkt dat er iets scheelde maar zij wilde niets vertellen,alleen vandaag toen wij eventjes alleen was heb ik het er dan toch eens met haar er over gahad. Ben benieuwd hoe het allemaal zal gaan aflopen,ook wil ze weer eens van school vera nderen omdat ze denkt dat ze geen leuke mensen in haar klas zal hebben. Ze weet gewoon niet wat ze wil,eerst ging ze in lanaken naar school nu in maasmechelen,en nu wil ze weer terug naar lanaken(kan er niet meer aanuit). Wie zegt dat ze daar wel leuke mensen in haar klas zal hebben????? Och ze weet momenteel niet wat ze wil in haar leven,ze is nog op zoek hé(maar het wordt toch stilletjesaan tijd dat ze eens gaat beslissen vindt je ook niet ze word weldra 20jaar).
Zo ook met de jongste die wil graag de dierenverzorgingsschool gaan doen,maar dat is ergens in sinttruiden denken wij maar we weten het niet juist. Ik heb al op internet zo'n beetje geneust in de rapte maar zonder enig resultaat. De mensen van clb hadden haar zoiets verteld maar zij weet het niet zo juist meer waar het was(zie je,zo gaat dat hier altijd).
Met mirryke gaat het al iets beter we zijn donderdag onverwachts terug naar de dierenarts met haar moeten gaan,omdat ze niet meer at en als ze al eens iets at gaf ze het daarna weer over. Wij zijn toen moeten stoppen met de medicatie te geven tot na het weekeind,ze heeft ook een spuitje gekregen tegen het overgeven. Vandaag zijn we terug begonnen met de antibiotica,en we moeten nu zien hoe het gaat. Als ze terug begint over te geven moeten we terug stoppen en haar een pilletje tegen het overgeven geven,dan terug proberen met de medicatie om te zien of het dan wel lukt(en anders weer alles opnieuw proberen tot het wel lukt). De dierenarts is sinds donderdag nu 14dagen op vakantie vertrokken en komt pas begin september terug(dus we moeten het zelf zien te doen).
Zo voorlopig was het dat eventjes, want ik moet zo gaan vertrekken naar de arts voor mijn medicatie(of kijken wat zij zal zeggen,als ik haar mijn problemen uitleg). Dus bloggertjes tot weldra voor meer nieuws doeiiiiiii
Hoe is het met jullie, sorry dat ik gisterenniet terug gekomen ben. Maar er is iets tussen gekomen, kan gebeuren hé.
Allee met ons mirryke gaat het al iets beter maar ze moet de druppeltjes verder innemen. Daarbij moet ze nu s'morgens en s'avonds een pilletje antibiotica innemen. Ook moet ik haar eens met een speciaal product wassen, en na 14 dagen moeten we terug gaan. Hoop dat het dan beter zal zijn, maar gelukkig ondervindt ons mirryke er gene last van. Ze is nog even zot en levendig als anders, oja ze was op 1 week tijd ook 700gram bij gekomen. Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht, want ik vind juist dat ze minder eet( niet dus).
Met mij is er nog steeds niets veranderd,hoe graag ik het ook zou willen. Ik moet nog even geduld hebben tot de arts terug is uit vakantie. Ondanks dat het weer nu minder warm is zweet ik toch nog even fel. Dus aan het warme weer lag het ook niet(och nog even geduld zeker).
Sinds we terug zijn van vakantie is mijn oudste dochter al bij hare vriend, ik zie haar alleen als ze iets nodig heeft(zoals geld). Leuk hé, dan kent ze me wel, ze moet tegen de 25ste van deze maand een taak maken van school. Maar ze heeft nog gene klop gedaan,ook al heb ik haar al verschillende keren er op atent gemaakt. Zoals altijd doet madammeke haar eigen goesting. Daar kan ik iets van krijgen grr, maar als ik haar daarover aanspreek weet ze zich er keer op keer uit te praten. Dan wordt ze kwaad en geeft mij de schuld van alles,zij heeft nooit iets gedaan. Ben eens benieuwd wat het zal worden als ze terug naar school moet gaan. Dat zal weer wennen worden, haar hier in huis te hebben.
Die tijd tijdens de scheiding toen we alleen waren heeft alles stuk gemaakt. Kwa opvoedding van mijn kids, nu zie je de gevolgen wat het geeft als je er zelf niet meer voor in staat bent. Nu beklaag ik mij daarom, dat ik mij toen zo erg heb kunnen laten gaan. Met de jongste kunnen we het nog proberen, om haar toch nog enigzins in de goede richting te houden. Maar met mijn oudste ik weet het echt niet, want ik ben er zeker van dat die hare plan later niet kan trekken(als ze zo blijft doen zoals ze nu bezig is). Jaja ik weet het maar ik kan er toch niet altijd voor haar zijn,als ze problemen heeft. Ze moet ook inzien dat ze zelf voor haar problemen moet instaan,want die heeft ze meestal ook zelf veroorzaakt.
Als ik haar altijd moet helpen dan is dat voor mij en mijn man ook geen leven weet je. We zitten nu soms al met de handen in onze haren, omdat madammeke steeds maar om geld komt vragen. En telkens als we het haar zo goed en zo kwaad mogelijk proberen uit te leggen, wel ze snapt het niet. Want elke keer daarna vraagt ze steeds weer gewoon om geld, het gaat gewoon niet in hare kop(het dringt niet door). Doet ze zo of is ze echt zo onnozel, sorry dat ik zo over mijn dochter praat. Maar het kan toch niet he dat ze dat niet snapt.
Zo ik ga hier stoppen want anders jaag ik mij toch maar weer te fel op. Tot ziens en veel leesplezier doeiiiiiiiii
Heb zonet een boek besteld over hoe ik moet omgaan met een stressvrij,burnoutvrij en borderline leven. Ben benieuwd wat het zoal inhoud, heb het boek gevonden via een internetsite boven aan mijn blog. Ben is uit nieuwsgierigheid een kijkje gaan nemen, en heb het toch maar besteld(alle beetjes helpen hé).
Ik zit hier nu met mijn twee chiwawa's op mijne schoot,best gezellig alleen een beetje onhandig. Maar mijn liefde gaat boven alles voor hen,en dan heb ik er ook geen problemen mee. We moeten strax met mirryke terug naar de dierenarts, voor het probleempje met haar huid( weet je nog, ben eens benieuwd). Ze heeft er echt gene last van hoor, alleen het is geen zicht ze heeft geen haartjes meer op haar lijfje(maar ze komen stilletjesaan terug).
Normaal gezien begint deze week onze arts terug met werken,en zal ze in de loop van deze week wel langs komen. Dan kunnen we verder gaan met mijn lichaamelijke klachten te laten onderzoeken. Dat ik er snel van af ben, want dat zweten ben ik meer dan beu. Volgens het boek dat ik vandaag besteld heb, zijn het typische stressklachten. We zullen zien, als ik er maar vanaf geraak(das hetgeen dat telt).
Zo ik ga het hier eventjes bij laten voor nu, maar strax ben ik er terug. Om te vertellen hoe het met mirryke is gegaan. Oke tot dan doeiiiiiiiiii
Joepie de poepie t'is me dan toch gelukt zie je, de aanhouder wint.
Het bruin hondje is mijn chiwawake Prutske en ze is bijna 1 jaar, het andere hondje is mijn nieuw chiwawahondje Mirry en ze is 3 maand. En heb ik teveel gezegd, ze zijn schattig hé vindt je ook niet.
En zoals je kan zien heb ik ook al een beetje aan mijn blog proberen te werken, jaja en geloof me zodra het me lukt zal er nog vanalles verbeteren. Geef me gewoon de tijd, en je zal versteld staan(denk ik hé)
Met me gaat het al iets beter dan deze nacht, dat zal je nu ook merken aan hetgeen ik schrijf zeker. Tja een mens is zo nu en dan eens heel erg depri, en dan weer happy(of niet,ja toch).
Allee met mijn twee chiwawakes gaat het supergoed,moet je weten. Ze worden elkaar steeds meer en meer gewoon, ja soms trekt prutske wel eens de lipjes omhoog (maar we hebben geduld, zal wel beteren). Het waren tenslotte toch vreemde voor elkaar, en ja nu kunnen ze al samen slapen en spelen, andere fotokes daarvan volgen nog.
Oja onze duitse herder van 6jaar heeft haar pootje in een spalk zitten, ze heeft aan de rechterkant een teentje gebroken en moet nu een maand veel rusten(vandaar de spalk, zie je). Ook krijgt ze om de twee dagen druppeltjes ervoor, ze zit nu samen met ons klein straathondje in een apparte kennel(om beter te kunnen rusten).
Mirryke heeft ook al kennis gemaakt met onze twee katers,goed meegevallen. Zelfs met het klein straathondje gaat het goed,ze snuffelt alleen maar. Jaja ik zal ook eens fotokes van de andere hondjes en katers op mijn blogje zetten(belooft oké).
Maar alles op zijne tijd geloof me, het komt er nog van. Weet je dat ik het erg leuk zou vinden als ik zo af en toe eens een berichtje mocht ontvangen, want eerlijk gezegd veel vriendinnen heb ik niet.(allee ik heb er geen één, dat heb je met die scheidingen hé). En als je dan weer eens verhuist en zoveel problemen hebt als ik,tja dan begrijp je dat het niet zo evident is hé.
En ja je zou me heel heel gelukkig maken, als ik eens iets van iemand zou mogen ontvangen. (ik weet wel dat je zo iets niet mag vragen,maar sorry dan) Neem het me a.u.b niet al te kwadelijk hé omdat ik het toch gedaan heb. Je moet weten dat dit blog me eigenlijk ook heel veel helpt,inplaats van alles nu op te kroppen schrijf ik het gewoon hier op(zodat jullie het kunnen lezen). En ja het helpt echt geloof me,net of je bij een terapeut bent(cool toch).
En als je het tegen iemand kwijt kan dan lucht dat je gemoeds toestand ook wat op, daarom heb of ben ik eigenlijk ook met het bloggen zo een beetje begonnen. Omdat ik geen vriendinnen en vrienden of famillie heb vertel ik alles aan jullie,en het doet enorm goed(als ik het mag zeggen).
Zo dat was het weer eventjes van mijne kant,maar niet getreurd ik kom zeker nog terug. Toeteloe bloggertjes
Weet je wat ik me nu afvraag, waarom in godsnaam is het leven toch zo boring,saai en levensloos. Wat heeft het van nut om op deze wereld te zijn, kan iemand mij dat eens uitleggen. Waarom is een mens toch op deze wereld,al het geen men beleeft is niets meer dan afgezaagd, eentonig en stom.
Weet je voor sommige mensen zoals ik stelt het leven niets voor,het is gewoon één hoop rotzooi en bedrog. Waarom haten de meeste mensen elkaar toch,en waarom vinden ze het leuk om elkaar te laten boeten en afzien.
Als men zelfs in de liefde nog niet zeker kan zijn van vertrouwen,geluk en vrede. Wat voor zin heeft het dan nog,niets,noppes nougabollen. Ik ben nu al 43jaar op deze wereld en geloof me het was vanaf het begin gewoon één grote hoop elende,men gebruikt elkaar alsof het de normaalste gan van zaken is. Zijn er dan echt geen liefhebbende mensen op deze wereld, je kan zelfs je eigen ouders nog niet vertrouwen zwijg stil van je eigen broers en zussen.
Waar gaat deze wrede wereld eindigen, het wordt alleen maar erger en erger. Wat is er toch geworden van de mensen, of zijn ze zo altijd geweest maar dat we het meestal niet zagen(dat zal het zijn,denk je niet).
Jaja ik weet het wel wat jullie denken,daar is ze weer senne. Maar het spijt me maar zo denk ik er nu eenmaal over,ik ben in die 43jaar verwaarloost,misbruikt, bedrogen en belogen. Als je altijd maar wordt afgebroken van kleins afaan, ook al doe je nog je uiterste best om het zo goed mogelijk te doen maar nooit is het eens goed. Wat moet een mens nog meer doen om zich geliefd en geborgen en gewaardeerd te voelen weten dat je ergens thuis hoort, waar men je mist als je er niet bent (is dat allemaal dan zoveel gevraagd tegenwoordig).
Ik zou het echt niet weten, want ik heb het nog niet ondervonden. En geloof me dat dat na zovele jaren ontzettend aan je knaagt,het maakt je gewoon voor de honderd% kapot vanbinnen. Je hebt gewoon geen enkel zelfvertrouwen, denkt echt dat je tot niets instaat bent( en ja dan op een gegeven moment dan krakt er iets binnen in je).
En voor je het weet zit je er gewoon vierkantig door, je hebt niets meer, geen zin meer in het leven,geen zin,kracht en moed meer om nog maar iets te doen. De fut is uit je leven, je bent helemaal op, er is niets meer.
Hoe in godsnaam ja ik vraag je hoe moet een mens daar terug mee starten. Zeg me dat eens na al die jaren van elende en tegenslag en verdriet, hoe krijgt men terug moed en fut en zin in het leven. Als je al ontzettend veel hebt gedaan en genomen, om nog maar enigsinds een sprankeltje hoop op te bouwen om je ook terug eens lichamelijk en fiziek terug goed te voelen.
Kan iemand mij dat zeggen, weet iemand wat je daarvoor moet doen. Of weet niemand hoe het moet, als ik het wist dan zat ik hier nu niet zo iets te schrijven hé.
Ben je daar dan zo van verwonderdt dat ik over niets anders kan schrijven dan over hetzelfde en hetzelfde, telkens keer op keer. Ik zie het godverdomme gewoon niet meer zitten, en ja ook al is dit geen het geen ik nu schrijf voor de meeste mensen niet zo leuk,spannend of interesant genoeg. Wel sorry maar in mijn leven gebeurdt er niets interesant of spannends, ik ben nu eenmaal een saai iemand. Mij hebben ze dat niet geleerd vroeger,weet je(ik moest mijne plan trekken,en dan doe je het zo goed als je kan weet je).
Ik kan er ook niets aan doen, dat ik na al hetgeen er gebeurdt is ik van kleins afaan mensenschuw ben. Ik doe mijn best ja mijn uiterste best, maar zak telkens terug in die put weet je.
Waarom laat er niemand eens iets van zich horen, is dat zo erg veel gevraagd. Ik begin stilaan te denken van wel, weet je.
Wat denk je zou ik niet beter stoppen met schrijven,misschien ontploft zefes de laptop nog (stel je voor). Dat zal mijn jongste niet leuk vinden,als hare laptop stuk moest gaan.
Zal ik je maar beter verlanten, wat denk je(zal ik het doen of zal ik het laten)piepedi papedi poe (hihihi zie je er kan nog een grapje vanaf). Want ja je moet weten dat ik niet altijd zo depri ben hoor, maar geloof me meestal wel de laatste jaren toch. Het zit er goed in deze keer weet je, en het zal godverdomme een harde ja een harde noot zijn om die te kunnen kraken(denk je ook niet).
Dat heb je nu eenmaal als je de ziekte Borderline hebt,en ik heb het heel goed zitten. Daarbij ben ik ook nog eens invalide(slijtage in de rug) heb overgewicht, en ettelijke verschillende lichamelijke klachten.
