Ik ben wie ik ben
Ik ben een vrouw en woon in (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/10/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
eindelijk
volhouden nu
03-10-2008
Ben ik het weer
Ondanks al de problemen,moeten we toch nog vanalles zien te regelen. Want de oudste dochter zou heel graag stoppen met naar school te gaan,en daar inplaats van wil ze thuis verder studeren. En daarbij ook nog een beetje gaan werken, want gewoon thuis niets doen da gaat echt niet he. Nu is ze gisteren ergens gaan eten met haar vriend en gevraagd of ze daar wellicht kan beginnen met werken. Een half jaar geleden of pakweg 1 jaar geleden hebben ze het daar verschillende keren gevraagd of ze niet bij hen wilde werken. Dus je weet maar nooit he,ma ik vindt het wel raar dat ze alleen gevraagd heeft voor vrijdag en zondag te werken. Zal nog eens met haar moeten praten, ze kan beter ook wat meer werken. Dan verdiendt ze iets en kan ze proberen terug te sparen, want haar kenende komt dat er meestal nie van (zie je vandaar).
Mijn jongste dochter voelde zich gisterenavond klote slecht,en volgens haar kwam dat door mijn reaktie van gisteren bij de arts. Heb haar gerust gesteld en gezegt dat ze daar niet te veel mee in moet zitten. Dat ik er me wel zal doorslagen,maar alles komt ook zo in een sneltrien op me af ( wa wil je).
Om het nu eventjes eens over iets totaals anders te hebben, zodat ik eventjes mijn gedachten op iets anders kan zetten. Wel met ons klein chiwawake mirry gaat het redelijk goed,ze heeft terug al haar haartjes en ze is een mooie prinses (echt lief). Tussen de twee chiwawakes gaat het ook pikobelo,ze verstaan zich heel goed (en ravotten wild door het huis). Zalig en schattig om te zien echt.
Onze jonge zwarte duitse herder hebben we alleen in een hok moeten zetten want zij nam regelmatig de andere honden er heel gemeen tussen. Daarom zit ze nu appart in een ren ernaast,en weet je wat nu kan ze opeens heel goed waken (ze ziet nu ook vele meer en bij het minste blaffen als de beste). Ja ja zo zie je maar waar het nogal goed voor kan zijn he.
Zo dat was het weer voor nu, en tot wederhoren oke bey beyyyyyyyyyyyy
Ben ik weer, we zijn daarstrax weer naar de arts van mijn jongste dochter geweest en het gaat niet zo goed met haar.
Ze heeft het enorm moeilijk om met hen te praten, over wat er zoal met haar aan de hand is. Ze neemt niemand in vertrouwen zelfs hier thuis niet. Weet je toen ze hier in't weekeind thuis was heeft ze het zelfs zo slim gespeeld en toch een mesje mee te nemen naar het kinderspichiatrisch centrum waar ze nu is, gelukkig hebben ze haar onderzocht en zijn ze erop uit gekomen. Want stel je voor zeg, zo zie je maar dat ze vanalles probeert.
Ook mijn andere dochter heeft het ontzettend moeilijk, zij heeft nood aan een therapie maar overal is er een wachttijd. Maar toch blijf ik zoeken, want ik wil echt geen enkele van mijn dochters missen. Zij zijn het enige dat ik heb,het zijn mijn vlees en bloed, en voor je kids moet je blijven vechten. Hoe moeilijk ze het ook hebben we slaan ons er door heen, en met de nodige help moet het gewoon lukken. Het verschil tussen mijn twee dochters is de oudste die praat met mij maar de jongste praat niet,toch niet met mij (ze wil mij er niet mee belasten,zegt ze).
Waarom niet weet ik ook niet maar ik moet volhouden en dan moet het wel lukken, hopen maar. Heb het daarstrax ook redelijk moeilijk gehad, ben gewoon in tranen uitgebarsten bij de arts. Ja zeg als je dat allemaal te horen krijgt, das nie niks zenne.
Zo hier ga ik het weer bij laten want ik moet nog het een en ander zien te regelen voor mijn dochters, wel tot binnenkort dan maar doeiiiiiiiiiiiii
Eerst en vooral wil ik de personen hartelijk bedanken die een berichtje in mijn gastenboekje hebben geschreven,dat is heel lief van jullie.
Zo gisteren heb ik vernomen dat mijn oudste dochter ook niet meer wil leven, maar dat ik de enige persoon ben die haar tegenhou om geen zelfmoord te plegen. Ze wil mij dat niet aandoen zegt ze, fijn om te weten vindt je niet. Ik weet momenteel gewoon nietmeer waar ik moet beginnen,mijn hootd draait op volle toeren. Mijn twee dochters willen gewoon niet meer leven, kan er ingodsnaam nog iets ergers gebeuren ( laat me hopen van niet). Zoals mijn dochter nu bezig is kan het ook niet meer verder,ze doet niets anders meer dan slapen en slapen. Heeft geen fut meer en niets intereseerd haar, ze weet zich zelf geen raad meer ( en dat voor iemand van bijna 20 j). Wij praten en praten hierover, maar ze moeten haar opnemen en dat gebeurdt zomaar niet ( ik ben vanplan om haar naar een dagcentrum te laten gaan, daar waar ik ook geweest ben) Je weet maar nooit dat het helpt voor haar hé, laat het me hopen.
Met men andere dochter hoe het daarmee is, wel eerlijk gezegd weet ik het niet ( want de artsen zeggen nooit iets) Zo gaat dat maar door, weet je het verdomde zwijgplicht (maar het gaat toch over mijn dochter niet dan).
met mij gaat het maar zus en zo,want wat ik de laatste weken allemaal heb moeten vernemen daar ben je als moeder niet zo goed van. mijn twee geliefde dochters zitten met zeer grote vragen, over het leven. ze zien het nut er niet van in wat ze hier eigenlijk op deze wereld moeten komen doen, welk nut heeft het voor hen om nog te leven vragen ze zich af. weet je door al de ellende die wij hebben moeten doormaken samen, is het voor hen heel moeilijk geworden om het nut van het leven nog in te zien. Hun eigen vaders hebben hen alletwee laten vallen en willen niets meer met hen temakken hebben, als je zoiets moet verwerken als jong kind. geloof me dat is erg,ik weet waar ik het over heb mijn ouders moesten ook niets van mij hebben ik was ook niet welkom. maar mijn meisjes weten dat ik er altijd voor hen ben en geweest ben,en ik zal er ook altijd voor hen blijven zijn (het zijn toch mijn lieve dochters,dat laat je toch niet links liggen hé). zo als altijd moeten wij ook nu samen door deze beproeving gaan, en met vallen en opstaan komen we er nu ook (neem dat maar van mij aan). want mijn dochters hebben nog een heel leven voor hen, de een is bijna 20j en de ander is bijna 15j.
