Wij zijn 23 november 2019 getrouwd uit liefde voor elkaar. We waren al twee jaar dolgelukkig dat we elkaar gevonden hadden. Op onze trouwdag beloofden we elkaar trouw te zijn tot de dood ons scheidt. Maar twee weken later lag ik ’s nachts wakker. Ik stond op om in de keuken iets te eten en te drinken. Ik voelde mij compleet wanhopig en ontplofte bijna van de frustratie. Het sprookje van onze liefde was over. Ik voelde mij niet meer verliefd. Ik besefte dat ons huwelijk een mislukking was. Na slechts twee weken. Hoe moet dit verder gaan?

De twee jaren ervoor waren eigenlijk al emotioneel zwaar voor mij. Vanaf dat ik mij informeerde over trouwen met een buitenlandse vrouw kreeg ik slecht nieuws. Het zou erg moeilijk worden om in België te trouwen en te wonen. Maar ik heb steeds doorgezet. Het zijn twee turbulente jaren geweest. Uiteindelijk zijn we dan in de Filipijnen getrouwd en wonen we hier.

Tijdens onze verlovingstijd zei Charly soms dat ik te veel nadacht. Ik antwoordde haar dan dat zij wat meer zou moeten nadenken en dat het ideale misschien middenin lag. Maar tenslotte ben ik gaan beseffen dat ze helemaal niet nadenkt. Ze lijkt uit puur emotie te bestaan zonder verstand. Maar ja, ik besef dat ik misschien een beetje het omgekeerde ben. Zeer rationeel. Dikwijls heb ik het gevoel dat ik haar de dingen moet uitleggen op het niveau van een mentaal gehandicapte. Maar de volgende keer moet ik weer helemaal herbeginnen vanaf nul, ze is alles vergeten. Twee keer stelde ze mij een vraag als: hoeveel is 2x9? Dat meent ze echt serieus. Ook al heeft ze een masterdiploma in de economie.

We hebben voortdurend gigantische misverstanden die ontaarden in heftige discussies. Maar meestal voel ik mij echt niet schuldig. Acht maanden lang heb ik haar gezegd dat ik de rest van mijn leven bij haar in de Filipijnen zou wonen. Dikwijls heb ik haar gezegd dat ik dan mijn officieel adres bij haar zou hebben. Dat lijkt mij nogal evident. De exacte benaming daarvoor wist ik niet in het Engels, maar ze stelde mij nooit vragen. De weken na onze trouw heb ik voortdurend met haar gesproken over de problemen die ik had met mij hier te domiciliëren en de financiële gevolgen dat voor ons zou hebben. Maar toen het zover was begreep ze absoluut niet wat ik wou. We hadden een enorme discussie. Uiteindelijk verweet ze mij dan dat ik nooit gezegd had dat ik mij hier wou registreren. Zo noemen ze dat hier. Maar hoe kan ik de Filipijnse benamingen kennen?

Ik heb haar onlangs gezegd dat we regelmatig tijd moeten nemen voor persoonlijke gesprekken met elkaar en moeten werken aan een betere communicatie. Ze is toen beginnen wenen en zei dat ze zich onder druk gezet voelde. Ze noemde mij zeer intelligent en mentaal snel en zei dat ze zelf niet zo is en haar verstand al lang niet meer gebruikt heeft. Ik heb daar veel begrip voor denk ik. Maar toen ze er aan toevoegde dat we nog geen 20 jaar getrouwd zijn en daarom nog geen ideaal huwelijk hebben voelde ik toch protest. Ik ben echt niet van plan om 20 jaar te wachten en zo door te gaan. Ik wil dat er nu actie komt. Ik ben momenteel van plan om zaterdag een lang gesprek met haar te hebben. Ik weet dat het moeilijk zal verlopen, maar ik wil echt mijn best doen om rustig en geduldig te blijven. Ik wil alles doen wat ik kan om van ons huwelijk een succes te maken, maar ik kan het niet alleen. Zij moet het ook willen en haar best proberen te doen. Alleen samen kunnen we iets moois van ons huwelijk maken.

Ik ben heel dankbaar voor alle liefde die ik twee jaar lang van Charly gekregen heb. Dat was nieuw in mijn leven en het heeft mij veranderd. Ik wil ook evenveel liefde aan haar terug geven. Maar we bevinden ons nu wel in een zeer moeilijke fase. Ik heb een psychologe gevonden waarmee ik binnenkort gesprekken hoop te beginnen. Ik hoop van haar hulp en advies te krijgen. Maar ik zal ook proberen om Charly met haar te laten praten want ik ben er van overtuigd dat ze dat nodig heeft. Twee jaar lang heeft ze gezegd dat zij sterk is en ik zwak. Maar ik zie nu heel duidelijk dat ze helemaal niet sterk is.