Na een relatie van 2 jaar met mijn Filipijnse partner was het 23 november onze grote dag. We zijn getrouwd in haar stad, Macrohon, hier in de Filipijnen. We hebben een prachtige bruiloft gehad helemaal in Filipijnse stijl. De voorbereiding was snel gegaan in slechts drie weken. Mijn Belgische familie kon er niet bij zijn. Op enkele weken tijd was het niet mogelijk om een reis naar hier te organiseren. Niet dat er zeer veel interesse was. Alleen mijn zus Elise heeft al regelmatig gezegd dat ze ons zal bezoeken samen met haar man. Thierry en Hanna zullen misschien komen.

De ceremonie gebeurde in de Katholieke kerk en werd geleid door father Banoc. Ik kende hem al van een vorig verblijf hier en vind hem een zeer aangename man. Charly kent hem zeer goed. Aan de universiteit zijn ze nog klasgenoten geweest. Een burgerlijk huwelijk is hier niet nodig. De priester heeft de autoriteit om een huwelijk af te sluiten. Ik had er op voorhand geen idee van hoe een huwelijksceremonie hier verloopt, maar we hadden een uurtje uitleg gekregen van een vriendin. Charly zingt al sinds haar twaalfde in het koor van de kerk. Haar koor heeft tijdens onze mis gezongen.

Na de mis hadden we een diner op een leuke locatie die ik gekozen had. Er is een moderne zaal beschikbaar, maar die interesseerde mij niet. Ik had gekozen voor Lapiyahan, een echte tropische en Filipijnse plaats vlak naast de zee. Er waren honderd mensen uitgenodigd, maar de mensen van de keuken zeiden dat er 150 borden gebruikt waren. Zo gaat dat hier. De genodigden brengen familie en vrienden mee zonder uitnodiging. En dan valt het nog mee, het hadden er ook 200 kunnen zijn. Gelukkig was er genoeg eten. De catering was geleid door Charito, de vrouw van mijn Duitse vriend Arnold. Zij was zo attent om een mes aan mijn bord klaar te leggen. De mensen zijn dat hier niet gewoon, ze eten met vork en lepel. Charito had ons ook verrast met Duitse aardappelsalade. Ik was echt blij met haar attenties. Joy, de Filipijnse vrouw die ons 2 jaar geleden aan elkaar had voorgesteld, verraste ons met een filmpje met boodschappen van vrienden uit de Filipijnse kerk in Belgie.

Ik had geen geld durven uitgeven aan een echte huwelijksreis. We hebben al geld moeten lenen om te kunnen trouwen. Maar ik had echt geen zin om onze huwelijksnacht thuis door te brengen in ons huisje waar ook mijn schoonmoeder en de nanny met haar gezin verblijven. We zijn daarom 2 nachten naar het leukste hotel uit de streek gegaan en daar hebben we van genoten.

Het is al ongeveer 2 maanden geleden dat ik geschreven had. Het was tot nu toe druk geweest en ik heb tijd nodig gehad om hier te acclimatiseren. Maar ik ben blij dat ik nu weer in gang geschoten ben. Geleidelijk aan begin ik weer in mijn vertrouwde dagelijkse routine te komen.

Deze blog is het vervolg op mijn vorige blog bloggen.be/49dagen dat ik gestopt ben. Tezamen met het begin van een nieuw leven ben ik ook een nieuw blog begonnen. Ik ga nu proberen om weer regelmatig berichten te posten. De onderwerpen zijn mijn leven hier in de Filipijnen en de andere thema`s die mij het meeste boeien, en dat zijn psychologie, filosofie en religie.